ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 595

เหลิ่งชิงฮวนอดมิได้ที่จะถอนหายใจออกมา

มู่หรงฉีที่เข้ามาหานางพอดีกระซิบถาม “ถอนหายใจทำไมรึ”

“เห็นใจคนหัวอกเดียวกันน่ะ” เหลิ่งชิงฮวนตอบโดยมิต้องคิด

มู่หรงฉีบิดเอวของนางเบาๆ “เจ้าจะเอาเรื่องเก่าๆ ในอดีตมาพูดอีกแล้วรึ?”

เหลิ่งชิงฮวนบ้าจี้รีบกระโดดถอยห่างมาจากมู่หรงฉี “กินปูนร้อนท้อง หม่อมฉันมิได้พูดว่าท่านหลงใหลอนุละเลยภรรยาเสียหน่อย เหตุใดท่านจะต้องร้อนตัวด้วย?”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อได้ยินทั้งสองโต้เถียงกัน ก็อดมิได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมอง และถามมู่หรงฉีอย่างสงสัยใคร่รู้ “ท่านพ่อก็มีเมียน้อยด้วยเหรอ”

มู่หรงฉีกระแอมไอเบาๆ อย่างอยู่ไม่สุข “เคยมีน่ะ”

“ต้องหนีไปกับคนอื่นแน่ๆ ” เสี่ยวอวิ๋นเช่อพูดอย่างมั่นใจ “มีแต่ท่านแม่ที่ตาบอด และยังโง่เขลาด้วย วิ่งหนีไป แต่ก็ถูกจับกลับมา แล้วยังเดือดร้อนข้าอีก”

ราวกับว่า...สวมเขาให้เขาจริงๆ

ใบหน้าของมู่หรงฉีขรึมลงภายในชั่วพริบตา “เป็นลูกข้ามันแย่มากรึ?”

มีการข่มขู่อยู่ในน้ำเสียง เสี่ยวอวิ๋นเช่อจึงไปหลบอยู่หลังชิงฮวน และพูดอย่างตรงไปตรงมา “หากเป็นลูกของท่านแล้วมันดี ก็ต้องมีใครหลายๆ คนแย่งกันเรียกท่านพ่อเป็นแน่ ท่านพ่อจะมีแค่ข้าเป็นลูกชายคนเดียวได้เยี่ยงไร? ข้ายังหมดหนทางจริงๆ ใครทำให้ข้าหนีไปไหนมิได้ล่ะ?”

มู่หรงฉีรู้สึกจนปัญญาจริงๆ ที่รับเด็กนรกนี่มา ไม่ได้ถูกเขาเลี้ยงมาจนโต? ไม่ได้อะไรดีๆจากเขาติดตัวไปสักนิด

“เอาล่ะ เจ้าอย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน เดี๋ยวกลับไปพ่อกับแม่จะมีน้องสาวน้องชายใหม่ให้เจ้าสักโขยง เอาแบบที่ทั้งว่าง่ายทั้งน่ารัก รอดูเถิดว่าจะมีใครเอ็นดูเจ้าอีก?”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อโผล่หัวออกมาจากหลังของเหลิ่งชิงฮวน มิได้มีความเกรงกลัวใดๆ “ยังไงแม่ข้าก็ต้องรักข้าอยู่ดี จะให้กำเนิดอีกกี่คน ก็มิเกี่ยวอันใดกับท่าน! ข้าจะเสนอให้ท่านพ่อโฉวเป็นพ่อของพวกเขา ดูซิว่าใครจะรักท่าน?”

ชายทั้งสองคนนี้เถียงกันไปกันมาอยู่ตรงนี้โดยมิได้ดูสถานการณ์เอาเสียเลย

เหลิ่งชิงฮวนมิได้สนใจอันใด เอาแต่ดูการแสดงอย่างเดียว

หรูอี้ที่อยู่ข้างๆ แสร้งทำเป็นเกลี้ยกล่อมพระชายาเซวียน “ท่านพี่ วันนี้วันดี รักษาหน้าพี่ชายหม่อมฉันเสียหน่อยเถิด ถึงอย่างไรก็มีแขกเหรื่อมากันมากมาย อย่างไรเสีย ท่านพี่ก็ได้นั่งในตำแหน่งของพระชายาฉีอย่างมั่นคง ก็แค่พิธีการเล็กๆ น้อยๆ มีอันใดให้ต้องคิดเล็กคิดน้อยกัน”

ใครจะคิดว่าพระชายาเซวียนจะด่าทอหรูอี้อย่างจัง “ชิ! เลิกแสร้งทำตัวเป็นคนดีได้แล้ว อย่าคิดนะว่าข้ามิรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเจ้าจริงๆ น่ะ ข้าอุตส่าห์ไว้ใจเจ้า คิดว่าเจ้าจริงใจจริงๆ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าเจ้าจะแทงข้างหลังข้า นางแมวยั่วสวาทนั่นให้ประโยชน์อันใดกับเจ้ากันแน่ ถึงทำให้เจ้าทำร้ายข้าโดยมิรู้จักผิดชอบชั่วดีเช่นนี้?”

ยิ่งพูดก็ยิ่งแย่ เพราะความโมโห จึงยั้งปากมิได้เล็กน้อย

อ๋องเซวียนพยุงน่าจาอี๋นั่วหันหลังเดินมาตรงหน้านาง สีหน้าเคร่งขรึมและพ่นคำพูดออกมาด้วยความเย็นชา “ไปให้พ้น!”

เสียงดุด่าที่ดังลั่นของพระชายาเซวียนหยุดลงทันที

ผ้าคลุมศีรษะของน่าจาอี๋นั่วกระพือ เหลิ่งชิงฮวนจึงเห็นว่านางยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแฝงไปด้วยความภูมิใจในชัยชนะ

น่าเยี่ยไป๋ลงมาจากเกี้ยวเบาะนุ่ม เดินเข้ามาในจวน และในตอนที่เดินมาถึงตรงหน้าเหลิ่งชิงฮวน เหลิ่งชิงฮวนก็ส่งเสียงถามขึ้นมา “ด้วยเหตุนี้ท่านคิดจะบอกทุกคนว่าน่าจาอี๋นั่วสูญเสียการหนุนหลังจากหนานจ้าว เพื่อที่จะมิให้นางสร้างปัญหาเช่นนี้ แต่ความจริงคือ ตอนนี้นางมีคนหนุนหลังที่ใหญ่กว่าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

น่าเยี่ยไป๋ถอนใจเบาๆ “เอาเป็นว่าน้องสาวข้านั้นเก่งกาจ มิมีชายใดสามารถรอดพ้นจากเสน่ห์ของนางได้ แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ดูๆ แล้วท่านอ๋องเซวียนจะโปรดปรานน้องสาวข้ามาก ชายชาตรีดีๆ ผู้หนึ่งก็ถูกทำลายเช่นนี้แหละ

เพชรตัดเพชร เกลือจิ้มเกลือ พระชายาฉี หลังจากนี้ท่านก็มิโดดเดี่ยวอีกต่อไป เพราะมีคนไปงัดข้อกับท่านแล้ว”

เดิมทีอ๋องเซวียนมีนางสนมกำนัลอยู่มาก ในจวนก็มิราบรื่น เพียงแต่พระชายาเซวียนนั้นแข็งแกร่ง สามารถควบคุมนางสนมชั้นต่ำเหล่านั้นได้ แม้ว่าเบื้องหลังก็ไม่วายที่พวกนางจะต่อสู้กันอย่างดุเดือด แต่ปกติแล้วก็จะมิสร้างความวุ่นวายกันมากเกินไป

แต่เมื่อน่าจาอี๋นั่วเข้ามาในจวนอ๋องเซวียน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ได้ยินพระชายารุ่ยซุบซิบนินทาว่าน่าจาอี๋นั่วได้รับความโปรดปรานต่อหน้าอ๋องเซวียนเป็นอย่างมาก หลังจากที่อ๋องเซวียนเข้าพิธีสมรสกับนางแล้ว เหล่านางสนมกำนัลเดิมแทบทั้งหมดล้วนถูกเพิกเฉย รวมถึงพระชายาเซวียนด้วยเช่นกัน

พระชายาเซวียนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ถือว่าน่าจาอี๋นั่วเป็นหนามยอกอก เดิมทีคิดว่านางมิมีที่พึ่งพิง ตัวคนเดียว มิมีใครให้พึ่งพา และจะถูกเขี่ยทิ้งในเร็ววัน

แต่ใครจะรู้ว่าอ๋องเซวียนจะปกป้องนางเช่นนี้ ปฏิบัติต่อนางเสมือนเป็นแก้วตาดวงใจ โอบอุ้มไว้ในฝ่ามือ มิมีใครสามารถรังแกได้ พระชายาเซวียนโกรธจนแทบจะกระอักเลือด

อีกทั้งน่าจาอี๋นั่วยังเก่งกาจ เหล่าสตรีในจวน นอกจากถกเถียงกันอย่างรุนแรง พูดเอาดีเข้าตัวแล้ว ก็มิสามารถทำอะไรนางได้เลย

และพระชายารุ่ยก็บอกกับชิงฮวนว่า อ๋องเซวียนกับน่าจาอี๋นั่วมีความสัมพันธ์กัน นึกมิถึงเลยว่าองค์หญิงหรูอี้จะช่วยเป็นแม่สื่อให้ต่อหน้าต่อตาของพระชายาเซวียน การเป็นชู้ครั้งนี้สำเร็จลุล่วง

พระชายาเซวียนสอบสวนผู้ติดตามข้างกายอ๋องเซวียน หลังจากได้รู้ความจริง ก็ด่าทอหรูอี้ด้วยความหยาบคายเช่นนั้นในวันพิธีสมรส

ทว่านางกลับมิกล้าพูดอย่างชัดเจนหรือแพร่งพรายออกไป มิเช่นนั้นชายชราผู้เป็นฮ่องเต้จะรู้เข้า ภาพลักษณ์อ๋องเซวียนในใจของเขาจะต้องเสื่อมลงอย่างรวดเร็วแน่นอน

เหลิ่งชิงฮวนใช้เวลานั้นคิดหาต้นสายปลายเหตุ และมั่นใจได้ว่า ในวันพิธีสมรสของหลินเฟิง ฉากกั้นที่ตกลงมานั้น คงจะเป็นเจตนาของอ๋องเซวียนและน่าจาอี๋นั่ว

เขากับน่าจาอี๋นั่วมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมานานแล้ว หากขอการแต่งงานอย่างตรงไปตรงมาอาจทำให้ฮ่องเต้เข้าใจผิดว่าเขามีเจตนาอื่นใดแอบแฝง จึงคิดละครดีๆ ขึ้นมาเลยละกัน มิเพียงแต่ได้สมรสกับน่าจาอี๋นั่วสำเร็จเท่านั้น แต่ยังทำให้ภาพลักษณ์ของเขาดีในสายตาฮ่องเต้

คงจริงที่ว่าผู้ที่ใช้ชีวิตอยู่ในราชวังนั้นล้วนเจ้าเล่ห์เพทุบายอย่างไม่ธรรมดา ไม่เหมือนมู่หรงฉีคนบื้อที่เอาแต่อยู่ซ้อมรบในกองทัพ จิตใจไม่ซับซ้อนอะไร