ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 621

ระเบิดควันถูกโยนเข้าไปในโลงศพและมันได้ผลชะงัดนัก

หนึ่งในสองโลงศพเป็นเหมือนปลาสลิดสดที่ถูกโยนลงในกระทะร้อนๆ เสียงดังครึกโครมดังออกมาจากในโลงควันโขมงพวยพุ่งออกมาจากด้านใน

ทหารม้ารักษาพระองค์ที่อยู่ข้างนอกตื่นตัวและยืนดูฉากตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น การต่อสู้กับพระชายาก็สนุกดี นางสรรหาวิธีการแปลกๆ มากมายเหล่านี้มาจากไหนกัน

เมื่อฝาโลงถูกยกขึ้น ดวงตาของคนด้านในแดงก่ำจนแทบไม่สามารถใช้การได้ แล้วปืนในมือจะมีประโยชน์อะไร แม้แต่เหนือใต้ออกตกยังไม่สามารถแยกแยะได้

หนึ่งในนั้นคือใต้เท้าโจวผู้มีรอยแผลเป็นบนใบหน้า

เสด็จอารองไม่ได้อยู่ที่นี่

เหลิ่งชิงฮวนและมู่หรงฉีก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อยึดปืนจากมือของพวกเขา จากนั้นสั่งให้พาตัวออกไป “บอกมา เสด็จอารองอยู่ที่ไหน”

ชายหน้ามีรอยมีดรู้ว่าตนเองไม่มีทางหนีแล้ว “ไม่รู้ เสด็จอารองไม่อยู่ที่นี่”

มู่หรงฉีและเหลิ่งชิงฮวนมองหน้ากัน ก่อนจะพูดออกมาพร้อมกัน “หนีไปแล้ว?!”

เหลิ่งชิงฮวนนึกถึงรอยเท้ายุ่งเหยิงที่หน้าประตูและจำได้ว่าตอนที่ทหารม้ารายงานกลับมาเมื่อครู่ เขาบอกว่ามีคนมาระบุตัวศพในวันนี้และต้องการนำศพกลับไปฝังที่บ้านเกิด!

ชายหน้ามีรอยมีดคงจะเป็นผู้อยู่ดูแลทองที่เหลือ

มู่หรงฉีสั่งด้วยเสียงทุ้ม “รองแม่ทัพอยู่จัดการเรื่องที่นี่ต่อ ส่วนคนอื่นๆ ตามข้ามา”

จากนั้นจึงขึ้นม้าไปกับเหลิ่งชิงฮวน ตามรถม้าที่ขนโลงศพกลับบ้าน

รถม้าได้ผ่านการตรวจสอบจุดตรวจอย่างปลอดภัยและหยุดอยู่ในถิ่นทุรกันดารที่ไม่มีใครอยู่ รถม้าอีกคันกำลังรออยู่ใกล้ๆ

สมาชิกในครอบครัวคนหนึ่งปีนขึ้นไปบนแคร่ ยกฝาโลงศพด้วยความพยายามอย่างมาก จนกระทั่งมีคนคนหนึ่งลุกขึ้นนั่งจากข้างใน หนวดเคราอันสวยงามบ่งบอกได้ว่าครั้งหนึ่งในวัยเยาว์ชายหนุ่มผู้นี้เคยเป็นชายรูปงาม “นายท่านปลอดภัยแล้ว เชิญเปลี่ยนรถขอรับ”

ชายผู้ถูกเรียกว่า “นายท่าน” มองไปรอบๆก่อนจะถอนหายใจเบาๆ “ไม่นึกเลยว่าวันนี้ข้าจะซ่อนตัวอยู่ในโลงศพแล้วหนีเอาชีวิตรอดราวกับสุนัขจรจัดเช่นนี้ ช่างน่าอายจริงๆ!”

“หากรักษารากฐานไว้ได้ย่อมไม่ต้องเกรงกลัวการสูญเสีย ถ้าคุณรักษาเนินเขาเขียวขจีไว้ คุณก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีฟืน ตราบใดที่ท่านยังรักษาชีวิตไว้ได้ ท่านก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับวันที่จะกลับมาไม่ได้อีก”

ชายผู้นั้นรู้สึกหดหู่เล็กน้อยก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “มันจะง่ายอย่างที่พูดหรือ บางแผนการจำเป็นต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน หลานชายและหลานสะใภ้ของข้าเป็นคนฉลาด พวกเขาจะหาที่ซ่อนของเราจนเจอในไม่ช้า มันเป็นเพียงเรื่องของเวลา

ข้าหวังว่าทองที่ซ่อนอยู่ในหมู่บ้านอี้จะไม่ถูกพวกเขาค้นพบ ข้าจะได้มีโอกาสอีกครั้ง”

เขายืนขึ้นจากโลงศพพลางมองไปในระยะไกล ควันและฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว มีม้ากลุ่มหนึ่งควบมาทางเขา เสียงเกือกม้าดังก้องอยู่ในหู

แย่แล้ว ไม่ดีแน่! ไม่คิดเลยว่าจะถูกไล่ตามมาไวเช่นนี้ หมายความว่าแผนการในหมู่บ้านหมู่บ้านอี้ถูกเปิดเผยแล้วงั้นหรือ

จะไปตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว

“ตระกูลโฉวมีวาสนากับชิงอวนมาเป็นเวลายาวนาน หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับตระกูลโฉว ชิงฮวนจำเป็นต้องยืนหยัดต่อสู้ ห้าปีก่อนเป็นอย่างไร ห้าปีต่อมาจะยังคงเป็นเช่นนั้น เสด็จอารองน่าจะทราบเรื่องนี้ดี”

“เมื่อห้าปีก่อน ผู้อาวุโสหลู่และรองหัวหน้าโฉวบังคับให้โฉวซือเส่าออกจากตำแหน่ง ข้าได้ยินมาว่าเรื่องนี้มันพังลงเพราะน้ำมือของเจ้าด้วย”

ชิงฮวนลูบจมูก “บังเอิญเสียจริงที่ตอนนั้นหม่อมฉันเป็นแขกของจวนตระกูลโฉว ในเวลานั้นเสด็จอารองคงจะไม่ได้รู้จักผู้อาวุโสหลู่ใช่หรือไม่”

“พูดคุยแค่ผิวเผิน ไม่มีมิตรภาพลึกซึ้ง อาไม่ค่อยสนใจเรื่องในยุทธภพสักเท่าไร เพิ่งจะติดต่อกับรองหัวหน้าโฉวเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา หากข้าเข้าร่วมเรื่องราวเมื่อห้าปีก่อน เห็นทีว่าโฉวซือเส่าคงจะมีชีวิตอยู่ไม่ถึงวันนี้ เหตุใดต้องใช้งานโจวจางในตอนนี้ด้วย”

เหลิ่งชิงฮวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ดังนั้น...ท่านติดต่อกับใต้เท้าหลู่แห่งมั่วผ่านรองหัวหน้าโฉว เพราะอยากจะได้ปืนและระเบิดฟ้าคำรนของพวกเขาจำนวนมาก น่าเสียดายที่อ๋องยากไร้อย่างท่านไม่มีเงินอยู่ในมือมากนักจึงเบี่ยงความสนใจไปที่ตระกูลโฉวแห่งเจียงหนานแทน”

เสด็จอารองพยักหน้า “รองหัวหน้าแกล้งเป็นบ้าเสียสติและถูกกักบริเวณในบ้านมาหลายปี มีเขาเป็นหนอนบ่อนไส้ภายใน ใช้โอกาสตอนที่โฉวซือเส่าเดินทางไกลไปหนานจ้าวเริ่มลงมือทำตามแผน ตอนนั้นข้าเองยังไม่รู้ว่าฮูหยินเหลียงเจียงจะเป็นพระชายาเอกของฉีเอ๋อร์ ข้าประหลาดใจมากที่ได้รับข่าวนี้ ทว่าพวกเราวางแผนกันมานาน ไม่สามารถล้มเลิกกลางคันได้ ดังนั้นในขณะที่โฉวซือเส่ายังคงอยู่ที่เมืองหลวง ทำให้ฉีเอ๋อร์รู้สึกอิจฉา เขาค่อยๆ เริ่มทำตามแผนโดยการปลอมแปลงตราประทับ ส่งจดหมายจากโฉวซือเส่าและขนย้ายเงินกันอย่างลับๆ

น่าเสียดายที่โฉวซือเส่าตื่นตัวพบว่ามีอะไรผิดปกติจึงกลับไปยังเจียงหนานอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเปิดโปงความจริงที่ว่ารองหัวหน้าแสร้งทำเป็นบ้าเสียสติ ทำลายจุดเริ่มต้นของพวกเรา ช่วยไม่ได้ หากใช้ไม้อ่อนไม่ได้ผลก็ต้องใช้ไม้แข็ง เราติดต่อกับทางมั่วเป่ยไว้แล้ว แค่รอให้เงินไปถึงที่นั่น สินค้าก็จะถูกส่งมา”

“เมื่อท่านได้รับสินค้า เจียงหนานไม่มีโฉวซือเส่าเป็นตัวขัดขวาง ทว่าเขากลับติดตามไปจนถึงลั่วหยาง ท่านสั่งให้สายลับในหอกระบี่ที่อยู่ในเมืองลั่วหยางใช้ แผนการล่อเสือออกจากถ้ำเพื่อทำการสังหารเขา

แม้ว่าการปรากฏตัวของเฟิงเหล่าอวี้จะเปิดเผยที่อยู่และเส้นทางการเดินทางของท่าน แต่มันก็นำเราไปสู่เมืองลั่วหยางตามแผนการที่วางไว้ ผู้บัญชาการฟู่ภายใต้หน้ากากคนขนส่งเสบียงสามารถเดินทางจากเมืองลั่วหยางผ่านจิ้นโจวไปยังเหอซีอย่างไม่มีอุปสรรค เมื่อถึงเมืองเหอซีซึ่งเป็นดินแดนของท่าน เงินตราจะถูกแลกเปลี่ยนเป็นอาวุธ ส่วนเงินเหล่านั้นจะถูกขนส่งออกจากฉางอันันโดยคนของมั่วเป่ยพร้อมเอกสารอย่างเป็นทางการ แผนการเช่นนี้เรียกได้ว่าเนียนกริบไร้รอยต่อ”

“แต่ความจริงแล้ว ข้าถูกเจ้าทั้งสองปั่นหัว ไม่เพียงแต่ทหารนั่นไม่ล่อลวงเจ้าไปยังลั่วหยาง แต่ยังหันเหความสนใจทั้งหมดไปที่จิ้นโจวด้วย”

“ดังนั้นท่านจึงไม่สามารถขนย้ายเงินออกมาได้อย่างปลอดภัย ในเวลาเร่งรีบนั้นท่านทำได้เพียงซ่อนมันไว้ รอให้เรื่องราวผ่านพ้นไปแล้วค่อยพยายามขนมันออกไป เงินครึ่งหนึ่งถูกซ่อนอยู่ในสระน้ำและอีกครึ่งหนึ่งถูกฝังอยู่ในพิธีฝังศพจำนวนมากในหมู่บ้านอี้ใช่หรือไม่”