ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 743

ชีวิตมากมายในมือน่าจาอี๋นั่ว ถึงตายก็ไม่สาสมกับความผิดที่ทำลงไป ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเอง

“คำรับสารภาพอยู่ตรงนี้ เจ้ายังไม่เชื่ออีกงั้นเหรอ?”

ฮ่องเต้เห็นชิงฮวนนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา น้ำเสียงข่มอารมณ์ไว้เล็กน้อย

“ชิงฮวนไม่ใช่ไม่เชื่อเพคะ ก็แค่เป็นกังวลว่าลับหลังยังมีแผนร้ายอะไรแอบแฝงอยู่อีกก็เท่านั้น”

“น่าจาอี๋นั่วผู้นี้ ข้าไม่คิดจะปล่อยไว้อยู่แล้ว เหล้าพิษก็ได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว”

ชิงฮวนชะงักไป “ไสยศาสตร์กู่บนตัวเสด็จพี่ใหญ่ยังกำจัดออกไปหมดเลยนะเพคะ!”

“น่าจาอี๋นั่วบอกว่า วิธีการแก้ไสยศาสตร์กู่ นางจะส่งมอบให้เจ้าเพียงผู้เดียว เพราะงั้น ข้าขอสั่งให้เจ้ารีบไปที่กรมอาญา ถามวิธีการถอนไสยศาสตร์กู่ให้กระจ่าง จากนั้นก็มอบเหล้าพิษให้กับนางซะ”

ให้ตัวเองไปเป็นเพชฌฆาตเนี่ยนะ?

แม้ว่าชิงฮวนกับน่าจาอี๋นั่วจะเคยมีเรื่อบาดหมางใจกัน ตอนแรกโทษความผิดที่นางได้กระทำกับชาวฉางอันนั้นเป็นสิ่งไม่สามารถให้อภัยได้ ตายไปก็ไม่เสียดาย แต่ให้ตัวเองเป็นคนไปส่งน่าจาอี๋นั่ว ไม่น่าเชื่อว่าปฎิบัติต่อคนท้องแบบนี้ดีงั้นเหรอ? ลูกในท้องจะมีมลทินไปด้วยนะ

ชิงฮวนยังคงอดที่จะสองจิตสองใจไม่ได้ “ต้องมีรับสั่งให้ฆ่าตัวตายตอนนี้เลยหรือเพคะ? ไม่ต้องเจรจากับหนานจ้าวก่อนหรือ?”

“ข้าเคยไว้ชีวิตน่าจาอี๋นั่วมาแล้วครั้งหนึ่ง หรือว่ายังต้องมีครั้งที่สองอีก? นางบังอาจลอบสังหารข้า เดิมทีต้องโทษประหารชีวิต หนานจ้าวกล้าที่จะปฏิเสธไหม? นี่เจ้าไม่อยากไปหรือไง?”

จริงๆแล้วก็ไม่อยากไป แต่ไม่กล้าพูดออกมา

ชายชราโยนพระราชโองการที่ร่างไว้เสร็จเรียบร้อยแล้วให้กับเธอ พลั้งปากพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “มีโอกาสก็รีบจัดการซะ”

ชิงฮวนรับพระราชโองการอย่างยอมรับชะตากรรม จากนั้นก็เดินหน้านิ่วคิ้วขมวดออกจากวังเยี่ยนชิ่งไป

มู่หรงฉีพาอวิ๋นเช่อมา ถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมชายชราทำตัวลึกลับเช่นนี้

ชิงฮวนไม่ได้ปิดบัง เล่าทุกอย่างอย่างละเอียด

มู่หรงฉีก็เงียบไปอยู่พักหนึ่ง เขาเองก็รู้สึกว่า เรื่องนี้มีเงื่อนงำซ่อนอยู่ ไม่ได้ดูง่ายเหมือนอย่างที่เห็นภายนอกแน่นอน แต่ทำไมน่าจาอี๋นั่วถึงได้ยอมรับผิดอย่างว่าง่ายล่ะ?

“พวกเรามัวแต่เดากันอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อน่าจาอี๋นั่วเจาะจงว่าต้องการพบเจ้า แสดงว่ามีเรื่องอะไรที่อยากจะบอกแน่นอน ก็ถามนางให้ชัดเจนไปเลยก็แล้วกัน

ถ้าเหมือนกับคำให้การที่นางรับสารภาพจริง เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก ยังไงก็ต้องรับสั่งให้ฆ่าตัวตายอย่างแน่นอน แต่ถ้ามีเงื่อนงำอย่างอื่นอีก ทำตามโอกาสอันสมควรก็ยังมิสายเกินไป”

ตอนนี้ไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ

ที่คุกสวรรค์ เป็นสถานที่ที่ไม่เหมาะให้อวิ๋นเช่อไปด้วย ทั้งสองปล่อยให้อวิ๋นเช่อขึ้นรถม้าออกจากวังหลวงไปพร้อมกับพระสนมฮุ่ยเฟย แล้วตรงไปที่คุกสวรรค์กรมอาญา

เมื่อมาถึงกรมอาญา ชิงฮวนได้นัดหมายกับมู่หรงฉี ให้เขารออยู่ที่รถม้าด้านนอก หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น จะให้คนออกมาส่งข่าวบอก

เมื่อลงจากรถม้า เหล่าผู้คุมในคุกสวรรค์ก็คุกเข่าต้อนรับคนคุ้นเคยเก่า

เธอไม่คิดเลยว่า ชิงเจียวก็จะอยู่ที่นี่ด้วย

เขาบอกว่าเขามาส่งเหล้าพิษตามคำสั่งของสิงซ่างซู กรมอาญาก็เพิ่งจะได้รับราชโองการ

กรมราชทัณฑ์ที่มารับตำแหน่งใหม่แซ่เว่ย ได้รับการเลื่อนขั้นโดยสิงซางซู อาจเรียกได้ว่าเป็นคนสนิท ต้อนรับชิงฮวนอย่างเอาอกเอาใจ พานางเข้าไปในห้องคุมขังน่าจาอี๋นั่ว

ชิงฮวนมองเข้าไปในห้องขัง อดไม่ได้ที่จะตกใจ

ในห้องขัง น่าจาอี๋นั่วมีบาดแผลเต็มตัว นอนขดตัวใกล้ตายอยู่บนพื้นหญ้าแห้งๆ ผมเพ้ารุงรัง เห็นได้ชัดว่า สองสามวันมานี้ ได้รับความทุกข์ทรมานมากขนาดไหน

เด็กผู้หญิงร่างกายบอบบาง ทำไมถึงได้โดนทรมานหนักขนาดนี้? มิน่าล่ะนางถึงได้ยอมรับสารภาพเร็วขนาดนี้

เครื่องมือทรมานในกรมอาญานั้นเป็นที่สังเวชใจจนไม่คิดว่าจะมีอยู่ในโลกมนุษย์นี้ได้ ไม่ตายก็ต้องถลกหนังออกมาทั้งเป็น ก็ยังคงไม่หดหู่เช่นนี้

จิตใจที่เกิดความสงสาร มนุษย์ทุกคนล้วนมีอยู่ ชิงฮวนมองน่าจาอี๋นั่วที่ถูกทรมาน ก็รู้สึกสงสาร

การกำจัดภัยพิบัติอวี้โจว เป็นความเคียดแค้นที่แท้จริง องค์หญิงหนานจ้าวคนนี้เพื่อพี่ชายที่ไร้ความสามารถของตัวเอง ไม่กลัวความยากลำบาก เสาะหาหมอที่ขึ้นชื่อ สุดท้ายกลับถูกหนานจ้าวทอดทิ้งอย่างไร้ความปราณี มีจุดจบที่น่าสลดใจเช่นวันนี้

“น่าจาอี๋นั่ว!” เธอตะโกนเรียกอยู่สามสี่ครั้ง น่าจาอี๋นั่วจึงเงยหน้าขึ้นมาอย่างยากลำบาก

ใบหน้าซีดเซียว บนใบหน้ามีสะเก็ดเลือดที่แข็งตัวแล้ว

เธอจ้องชิงฮวนท่าทางมึนงงอยู่นานสองนาน แววตาจับจ้อง มุมปากดึงขึ้นอย่างยากลำบาก “ในที่สุดท่านก็มาแล้ว”

“ยังจะมีใครอีกละ? ข้าคิดว่าท่านเองก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจนะ”

ชิงฮวนเข้าใจแต่แกล้งทำเป็นงุนงง “ข้าจะไปรู้ได้ยังไงกันล่ะ?”

น่าจาอี๋นั่วออกแรงพยายามพลิกตัว เพื่อเวลาที่ตัวเองคุยกับเธอจะได้ไม่เปลืองแรงมาก

“ครั้งก่อนใครใช้พิษกู่ในการฆ่าเชลยมั่วเป่ย คนที่ลงมือก็ย่อมเป็นคนนั้น!”

“เจ้ารู้ว่าเป็นใคร?”

“ไม่รู้” น่าจาอี๋นั่วส่ายหน้าเบาๆ “แม้ว่าข้าจะเคยเจอ แต่ไม่รู้ตัวตนของนาง”

ชิงฮวนหายใจติดขัดขึ้นมาทันที “เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง? ท่าทางเป็นยังไง?”

น่าจาอี๋นั่วหัวเราะเหอเหอ “หากข้าบอกมีเพียงแค่เหลิ่งชิงฮวนมา ข้าถึงจะบอกท่าน วิธีการถอนพิษกู่ออกจากร่างกายอ๋องเซวียน ท่านจะยังไม่รังเกียจที่จะมาใช่หรือไม่?”

ชิงฮวนชะงักไป ได้ยินเสียงฝีเท้าจากทางด้านหลัง ไม่คิดเลยว่ากรมราชทัณฑ์จะกลับมาแล้ว เห็นได้ชัดว่าน่าจาอี๋นั่วพูดให้คนอื่นได้ยิน ความเร็วเขานั้นเร็วมากจริงๆ

ชิงฮวนพูดเสียงเย็นชา “เจ้ากับข้าก็เป็นเหมือนความสัมพันธ์น้ำกับไฟมาตั้งนานแล้ว วันนี้เจ้ามีจุดจบเช่นนี้ แม้เจ้าจะไม่เรียกข้ามา ข้าก็จะต้องมาดูให้ได้ คนรู้ใจยากที่จะหา คู่ต่อสู้หาได้ยากยิ่ง มาส่งเจ้าก็ถือว่าเป็นสิ่งที่สมควร”

กรมราชทัณฑ์ถืออ่างน้ำเข้ามา แล้ววางไว้ที่พื้น

ชิงฮวนวางผ้าลงในอ่างน้ำทำให้ชุ่ม จากนั้นก็หันไปมองหน้ากรมราชทัณฑ์ “ข้าจะทำความสะอาดแผลให้องค์หญิง หรือว่าเจ้าจะยืนมองดูอยู่ตรงนี้ด้วย?”

กรมราชทัณฑ์เห็นรอยเลือดเต็มตัวน่าจาอี๋นั่ว ก้มหน้าลง ถอยออกไป

ในห้องขังเหลือเพียงทั้งคู่อีกครั้ง

“ข้ารู้ คนของกรมอาญามีปัญหา ดังนั้น ข้าเองก็ไม่สามารถไปยั่วยุอะไรได้ แม้แต่การหาข้อแก้ต่างก็ไม่ได้ช่วยอะไร และข้าอยู่ในฉางอันนอกจากอ๋องเซวียนแล้ว ก็ไม่มีเพื่อนเลยสักคน ไม่คิดเลยว่า สุดท้ายแล้วอยากจะมีชีวิตอยู่ก็ยังต้องพึ่งพาเจ้าเหลิ่งชิงฮวน”

ชิงฮวนเงียบไป “ที่ข้ามา ก็เพื่อประทานความตายให้ เหล้าพิษอยู่ที่ด้านนอก”

น่าจาอี๋นั่วไม่มีทีท่าหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ทว่ากลับยิ้มเบาๆ “หรือเจ้าไม่อยากจะฟังเหรอ ว่าทำไมข้าถึงแต่งเข้าจวนอ๋องเซวียน?