ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 810

ชิงฮวนกำลังตั้งครรภ์และไม่สามารถงอตัวได้ เสิ่นหลินเฟิงและเหลิ่งชิงเฮ่อยกแผงประตู วางขาตั้งยา จากนั้นพวกเขาก็ออกไป พวกเขามีหน้าที่คุ้มกันห้ามไม่มีใครเข้ามารบกวน

เธอหยิบไฟคาดศีรษะแบบไร้เหงาออกจากแหวนนาโนสวมลงบนศีรษะก่อนจะเปิด จากนั้นก็ตรวจเลือด ถ่ายเลือดอย่างรวดเร็ว และเตรียมสิ่งของที่จำเป็นสำหรับการผ่าตัดอย่างเป็นระเบียบ

เธอเตรียมใจไว้แล้ว เมื่อเหลิ่งชิงฮวนใช้กรรไกรตัดผ้าฝ้ายที่ผูกกดห้ามเลือดที่ท้องของเหลิ่งชิงเหยาเพื่อเปิดแผล เธออดไม่ได้ที่จะสบถทันทีที่เห็นแผล มือของเธอสั่นจนกรรไกรแทบจะหลุดมือ

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเงยหน้าขึ้น ฝืนน้ำตาให้กลับไป จากนั้นก้มศีรษะลงเพื่อจัดการกับอาการบาดเจ็บที่ท้องของเหลิ่งชิงเหยา

มดลูกของเหลิ่งชิงเหยาถูกเอาออกมาทั้งหมด!

นี่เป็นวิธีการที่ชั่วร้ายแบบไหนกัน? ถึงได้ทำให้สตรีนางหนึ่งสูญเสียสิทธิ์ในการเป็นแม่ไปตลอดกาล ไม่สิ อีกฝ่ายไม่ต้องการให้เหลิ่งชิงเหยามีชีวิตอยู่เลยตั้งแต่แรกจึงได้วางแผนฆ่านาง

เพชฌฆาตแบบนี้ไม่ควรอยู่ในโลกนี้เลย

เหลิ่งชิงฮวนต้องระงับอารมณ์ของเธอและพยายามสงบสติอารมณ์เพื่อให้มีสมาธิกับการผ่าตัด

การผ่าตัดเพียงคนเดียวนั้นยากมาก การทำความสะอาดช่องท้องและซ่อมแซมบาดแผลนั้นก็ไม่ได้ง่าย โดยเฉพาะกับหญิงตั้งครรภ์ การงอตัวเป็นท่าที่ทำให้เธออึดอัด

และสำหรับคนด้านนอก เวลาคือการรอคอยที่ทรมาน

เสนาบดีเหลิ่งปลอบเซวียอี๋เหนียงอย่างเย็นชา เหมือนกับกำลังปลอบใจตัวเองมากกว่า “มีชิงฮวนอยู่ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน”

เซวียอี๋เหนียงปิดปากของนางแน่น ไม่กล้าที่จะร้องไห้ออกมาเพราะกลัวว่าจะรบกวนชิงฮวนและทำให้เธอเสียสมาธิ มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่ไหลออกมาตามนิ้วของนาง

พระสนมฮุ่ยเฟยถอนหายใจอยู่ข้างๆ และในบางครั้งนางก็เช็ดน้ำตาด้วยผ้าเช็ดหน้า นางเองก็เป็นแม่ และเข้าใจอารมณ์ของเซวียอี๋เหนียงในเวลานี้ดี

เหลิ่งชิงเฮ่อยืนเฝ้าอยู่นอกห้องขัง ฟังคำพูดของชิงฮวนและป้องกันไม่ให้คนอื่นเข้าใกล้ห้องขัง ฟังเสียงโลหะกระทบกันจากภายในเป็นครั้งคราว เขารู้สึกสบายใจ

มีชิงฮวนอยู่ นางจะไม่เป็นอะไร

เสิ่นหลินเฟิงออกไปจากคุกสวรรค์แล้ว ก่อนจากไปเขาได้กำชับไว้ว่า เขาต้องพาคนไปเฝ้าดูพระชายาเฮ่าเพื่อไม่ให้นางสร้างปัญหาหรือหนีไปได้

เหลิ่งชิงเฮ่อเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณกับเสิ่นหลินเฟิงที่เขาอิจฉา แต่กลับไม่รู้จะพูดอะไรออกไป

ค่ำคืนอันยาวนานค่อยๆ ผ่านพ้นไป ผู้คุมรวมถึงยอดฝีมือในคุกสวรรค์ต่างก็นอนไม่หลับทั้งคืน เหล่าคนที่เคยชินกับความเป็นความตายก็ยังถูกความตึงเครียดครอบงำ พวกเขาทั้งหมดกำลังรอคอยปาฏิหาริย์โดยหวังว่าผู้คนที่อยู่ข้างในจะอยู่อย่างสงบสุข

คุกใต้ดินเงียบสนิท

จนกระทั่งเหลิ่งชิงฮวนส่งเสียงออกมาอย่างหมดแรง “เรียบร้อย!”

เหลิ่งชิงเฮ่อเป็นคนแรกที่เปิดม่านเข้าไป ก็เห็นเหลิ่งชิงฮวนยืนเอามือพยุงเอวพิงหัวเตียงพลางหอบหายใจ

เขาก้าวเข้าไปเอ่ยถามอย่างห่วงใย “เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

เหลิ่งชิงฮวนส่ายหน้าอย่างเหนื่อยล้า “ข้าไม่เป็นไร”

เหลิ่งชิงเฮ่อพยุงนางให้นอนลงอย่างระมัดระวัง พวกเสนาบดีเหลิ่งก็เข้ามา

เซวียอี๋เหนียงที่ขาสั่นมองดูสถานการณ์ พระสนมฮุ่ยเฟยเข้ามาหาชิงฮวน “เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เหนื่อยแย่เลย”

พริบตาเดียวขอบตาของนางก็กลายเป็นสีแดง

ชิงฮวนหัวเราะ “เรียกหลานของท่านมาเหยียบให้หม่อมฉันสักสองสามทีก็ไม่เป็นอะไรแล้วเพคะ”

พระสนมฮุ่ยเฟยมุ่ยปาก รู้สึกสงสารจับใจ

ชิงฮวนอธิบายสั้นๆ ว่า “ชิงเหยาพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่นางได้รับการกระทบกระเทือนรุนแรง และจะค่อยๆ ฟื้นตัวในภายหลัง ช่วงสองสามวันนี้ต้องดูแลและเฝ้าระวังบาดแผลและอุณหภูมิให้ดีเพื่อไม่ให้เกิดการติดเชื้อ รออีกสองสามวันข้าจะมาดูนางอีกครั้ง”

ไม่รู้ว่าพิษนี้เกี่ยวกับการตั้งครรภ์หรือว่าเป็นสาเหตุของการบ้าคลั่งของนาง?

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพระชายาเฮ่าทำอะไรกับเหลิ่งชิงเหยาจนทำให้ชิงเหยามีชีพจรผิดปกติ และถึงกับหลอกหมอหลวงในวัง

ตอนนี้ชิงเหยาเป็นบ้าไปแล้วและไม่รู้อะไรเลย นางต้องการให้ชิงเหยา “ให้กำเนิด” เด็กคนนี้ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีโหดร้ายเช่นนี้

เพราะว่าอิทธิพลของจวนมหาเสนาบดีไม่ใช่ใครจะล่วงเกินได้ หากเสนาบดีเหลิ่งยื่นหนังสือฟ้องร้องฮ่องเต้ก็คงไม่อยู่เฉย และสิ่งที่พระชายาเฮ่าทำจะถูกเปิดเผยต่อสาธารณชน แม้นางจะมีข้ออ้างแต่ก็สามารถสร้างผลกระทบที่รุนแรงได้

เว้นแต่ว่าในท้องของเหลิ่งชิงเหยาจะมีอะไรบางอย่างมีชีวิตอยู่จริงๆ และพระชายาเฮ่าก็กลัวคนอื่นจะรู้เข้า ด้วยความรีบร้อนและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้วิธีที่โหดเหี้ยมและผ่าท้องนาง

อะไรอยู่ในท้องของเหลิ่งชิงเหยา?

ชิงฮวนนึกถึงแสงและเงาที่กะพริบตอนที่เธอกำลังตรวจร่างกายชิงเหยาบนเรือในวันเทศกาลแข่งเรือมังกร ตอนนั้นเธอคิดว่าตนเองตาลายไปเอง

รู้สึกว่าท้องของนางดูไม่เหมือนทารก ยังดูเหมือนก้อนเนื้อซึ่งค่อนข้างแปลก พอลองคิดดูตอนนี้ก็คล้ายกับฝูงตัวอ่อนที่ดิ้นได้

เธอรู้สึกหวาดกลัวกับความคิดไร้สาระของเธอเอง ทุกอย่างน่ากลัว เป็นเพราะเธอคิดว่าธรรมชาติของมนุษย์น่าเกลียดเกินไปหรือเปล่า?

แต่การคาดเดานี้กลับทำให้เธอนึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมา

ตอนแรกเธอไม่ได้สงสัยเกี่ยวกับอ๋องเฮ่าและพระชายา ดังนั้นจึงไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยคิดว่ามันเป็นความผิดปกติของทารกในครรภ์ ตอนนี้เธอกลับสงสัยในตัวพระชายาเฮ่า รู้สึกเหมือนนางจะเป็นแม่มดลึกลับคนนั้น เช่นนั้นการตั้งครรภ์ที่ไร้ที่มาที่ไปของเหลิ่งชิงเหยาก็เป็นไปได้

คนผู้นั้นสามารถทำให้ร่างกายขององค์ชายอันต๋าเต็มไปด้วยหนอนได้ เป็นไปได้ว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ในท้องของเหลิ่งชิงเหยาและทำให้ดูเหมือนว่านางกำลังตั้งครรภ์

นางต้องการให้ชีพจรของชิงเหยาผิดปกติงั้นหรือ? หรือว่าเหลิ่งชิงเหยาจะเลี้ยงกู่ไว้ในร่างกาย?

คงจะดีมากถ้าน่าจาอี๋นั่วยังอยู่ในเมืองหลวง นางจะต้องรู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะทำอะไรกันแน่? สิ่งที่เอาออกมาจากท้องของเหลิ่งชิงเหยาคืออะไรและทำอะไรได้?