ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 814

พระสนมฮุ่ยเฟยกำลังกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ฮ่องเต้ชราก็เอ่ยถามด้วยความงุนงง “เจ้ามายักแย่ยักยันอยู่แบบนี้ต้องการจะพูดอะไรกันแน่?”

“เป็นเช่นนี้เพคะ” พระสนมฮุ่ยเฟยกำลังบอก “พระองค์ยังจำได้ไหมเพคะว่าเมื่อที่ขึ้นครองบัลลังก์ครั้งแรก ไทเฮาเลือกนางสนมให้ท่าน วันต่อมาองค์ชายรองก็รีบกลับมาจากต่างแดนเพื่อขอให้ไทเฮาทรงประทานการอภิเษกให้”

ฮ่องเต้ชราพยักหน้า “มีแค่เจ้าคนเดียวที่จะจำเรื่องเก่าๆ เช่นนั้นได้”

พระสนมฮุ่ยเฟยเม้มริมฝีปาก หากมีความสามารถก็อย่าใจแคบสิ ใจกว้างหน่อย

“พระองค์ไม่สงสัยเลยหรือว่าหญิงสาวที่องค์ชายรองชื่นชมในตอนแรกคือใคร? ทำไมเขาถึงรีบกลับมาเช่นนั้น?”

ฮ่องเต้ชราไม่ได้ใส่ใจ “ข้าเคยขอร้องท่านแม่ แต่ท่านแม่บอกว่านางผู้นั้นฐานะไม่เหมาะสม”

พระสนมฮุ่ยเฟยถามต่อ “ในเมื่อไม่เหมาะสมกัน องค์ชายรองจึงสามารถรับชายารองหรืออนุได้ตลอดได้ใช่ไหมเพคะ”

ฮ่องเต้ชราตบโต๊ะแสดงความกระวนกระวาย “เจ้าอ้อมไปอ้อมมากำลังพยายามจะพูดอะไรกันแน่? หากยังพูดจาไร้สาระอยู่ก็ออกไปซะ”

เยี่ยม ทนไม่ไหวแล้วล่ะสิ

พระสนมฮุ่ยเฟยถอยหลังไปสองก้าว “ขอฝ่าบาทโปรดให้อภัยหม่อมฉันที่โหหกด้วยเพคะ”

หายากที่พระสนมฮุ่ยเฟยจะจริงจังขนาดนี้ ชายชราลุกขึ้นนั่งตัวตรงโดยไม่ได้ตั้งใจ “พูด!”

พระสนมฮุ่ยเฟยหัวใจไหววูบ นางหลับตาลง “ชิงฮวนคาดเดาว่าหลังจากการกบฏของเสด็จอารองล้มเหลวและสิ้นพระชนม์ บุตรนอกสมรสของเขาและสตรีนางนั้นเป็นผู้สืบทอดอำนาจที่เหลืออยู่ของเขา และสตรีนางนี้ก็อยู่เคียงข้างท่าน คอยรับสั่งจากในวัง”

ฮ่องเต้ชราไม่ได้พูดอะไรสักคำ พระสนมฮุ่ยเฟยเงยศีรษะขึ้นอย่างกระวนกระวาย เห็นว่าฮ่องเต้ชรากำลังจ้องมองมาที่นางอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาเหมือนมีดคมสองเล่ม

นางก้มหน้าลงทันที และถอยหลังไปอีกสองก้าว

ฮ่องเต้ชราเค้นคำพูดของเขาออกมาทีละคำ “สตรีของข้า? บุตรนอกสมรส?”

พระสนมฮุ่ยเฟยกัดฟันและพยักหน้า

“อ๋องเฮ่า อ๋องรุ่ย หรือว่าอ๋องเชียน?”

ความกดอากาศต่ำทำให้พระสนมฮุ่ยเฟยรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วร่างกาย ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกดอยู่บนศีรษะซึ่งทำให้นางหายใจไม่ออก

ก่อนที่นางจะได้เปิดปาก ฮ่องเต้ก็โกรธทันที “พระสนมฮุ่ยเฟยเจ้าเองก็เริ่มเล่นตลกด้วยใช่ไหม? พูดจาไร้สาระตามข่าวลือไปทั่ว เจ้าจะซ้ำเติมให้ข้าเอาผิดอ๋องเฮ่าให้ได้ใช่ไหม? วันนี้หากเจ้าไม่เอาหลักฐานออกมาข้าจะตัดหัวเจ้า!”

พระสนมฮุ่ยเฟยหลับตาลงไม่กล้ามองฮ่องเต้ นางพูดอย่างสั่นสะท้านแต่หนักแน่น “ถึงท่านต้องการตัดหัวข้า ข้าก็ต้องพูดให้ชัดเจน ข้าไม่มีหลักฐาน ข้าจึงรีบมารายงาน ฝ่าบาท ไม่ใช่ว่าข้าไม่เข้ากับใคร ชิงฮวนเคยพูดไว้แล้วว่าในสถานการณ์ปัจจุบัน เราอยู่ในที่โล่งและอีกฝ่ายอยู่ในความมืด ใครก็ตามที่เป็นฝ่ายลงมือก่อนจะได้ชัยชนะ”

“เนื่องจากชิงฮวนไม่มีหลักฐานที่น่าเชื่อถือ นางจึงไม่กล้าบอกว่าสตรีที่รู้จักไสยศาสตร์กู่คือใคร เกรงว่าท่านจะไม่เชื่อ”

“แต่บัดนี้ข้อสงสัยมากมายล้วนชี้ไปที่อ๋องเฮ่าและพระชายาเฮ่า พระชายาเฮ่าน่าจะเป็นสตรีที่ใช้ไสยศาสตร์กู่คนนั้น เหลิ่งชิงเหยาไม่ได้ตั้งครรภ์จริงๆ แต่พระชายาเฮ่าใช้นางเพื่อเลี้ยงกู่ ทุกอย่างถูกเปิดเผยเมื่อคืน ทางเลือกสุดท้ายของนางคือการผ่าท้องเหลิ่งชิงเหยาทันทีเพื่อเอาหนอนกู่ออกมา และสร้างภาพลวงตาว่าเป็นการคลอดบุตร”

พระสนมฮุ่ยเฟยคิดว่ามันน่าจะเป็นขวดหมึกล้ำค่าไม่กี่ขวดบนชั้นวางโบราณของเขา

ในฐานะที่เป็นสามีภรรยามายี่สิบสามสิบปี นางลูบคอของตน รู้สึกว่าอย่างน้อยก็รักษาศีรษะตัวเองเอาไว้ได้

ถ้าชายชราไม่เชื่อในคำพูดของนางก็ไม่ต้องโกรธ ต้องสั่งให้ใครจับนางขังในตำหนักเย็น หรือไม่ก็เฆี่ยนตีเพื่อระบายความโกรธ

เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็โมโหอยู่เล็กน้อย

สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้โง่ แม้ว่าตอนนั้นเขาจะถูกไทเฮากักตัวไว้และไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ลับๆ ระหว่างพระสนมหลินเฟยและเสด็จอารอง แต่หลายสิ่งกลับเชื่อมโยงกันจนนางไม่เชื่อว่าเขาจะไม่สงสัย!

พระสนมฮุ่ยเฟยหดคอของนาง แต่เดิมนางคิดว่าชายชรามีสตรีล้อมรอบ เช้าสามเย็นสี่ คงจะรู้สึกโล่งใจกับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้นางกลับรู้สึกสงสารที่เห็นชายชราโกรธ ลูกที่เลี้ยงดูมาหลายปีไม่ใช่ลูกของตนเอง นี่มันเป็นกิจการที่ขาดทุนจริงๆ

พระสนมฮุ่ยเฟยถอนหายใจ กลับไปที่ตำหนักเจียนเจียของนาง และสั่งให้ผู้คนให้ความสนใจกับความเคลื่อนไหวในวังเยี่ยนชิ่ง เผื่อมีเรื่องไม่สู้ดีเกิดขึ้นจะได้เตรียมการช่วยเหลือไว้แต่เนิ่นๆ

ต่อมากลางดึกก็ได้ยินฮ่องเต้ชราสั่งให้คนไปตามหมอหลวงมา โดยบอกว่าเขาปวดศีรษะอีกแล้ว

เมื่อเร็วๆ นี้เขาบ่นว่าปวดศีรษะ ไม่รู้ว่านี่เป็นผลสืบเนื่องจากเหตุการณ์ครั้งล่าสุดหรือไม่ ครั้งหน้าเมื่อพบชิงฮวนจะต้องให้นางตรวจดูให้เขาเสียหน่อย

สุดท้ายหมอหลวงก็จ่ายยาให้ เมื่อได้ยินว่าดีขึ้นนางจึงไม่ได้ออกไปไหนและล้มตัวลงนอนทันที

ส่วนจะหลับได้หรือเปล่าก็ไม่รู้