ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 838

หรือว่า หลังจากที่เสด็จอารองตาย พระสนมหลินเฟยก็ได้ตัดสินใจ วางแผนหมากกระดานเกมนี้? เพราะว่าในวังหลวงถูกมัดมือมัดเท้าเอาไว้โดยสิ้นเชิง ดังนั้นนางจึงออกจากวัง และใช้ข้ออ้างในการเฝ้าพระศพ อยู่ที่เขาวั่วหลง

แต่เขาวั่วหลงเป็นสถานที่ๆรวบรวมจิตวิญญาณ เหมาะสำหรับหัวหน้านักบุญหญิงในการทำเรื่องชั่วอย่างเปิดเผย

ดังนั้น ที่ซ่อนตัวของหัวหน้านักบุญหญิงและคนอื่นๆ หรือว่าจะอยู่ที่สุสานหลวง? หนอนพิษกู่พวกนั้นถูกส่งไปที่สุสานหลวง หัวหน้านักบุญหญิงหลังจากเลี้ยงจนโจเต็มที่แล้วจะเอาไปทำอะไร?

ชิงฮวนพูดอย่างเด็ดขาด “ไม่ต้องหาแล้ว คนพวกนั้นน่าจะซ่อนตัวอยู่ในสุสานหลวง”

“เจ้ารู้ได้ยังไง?”

“ท่านอย่าลืมไปสิว่า พระสนมหลินเฟยอยู่เฝ้าในสุสานหลวงมาครึ่งปีแล้ว คนที่วางแผนก่อกบฏ จะยินยอมกินเจสวดมนต์ได้ยังไงกันล่ะ?”

โฉวซือเส่าเข้าใจในทันที “ทำไมข้าถึงคิดไม่ได้นะ?”

เขาครุ่นคิด “น่าเสียดายแม่มดแก่นั่นมีวิชาขั้นสูงจริงๆ ตอนนั้นข้ายังไม่ทันได้เข้าใกล้นาง ไม่คิดเลยว่านางจะค้นพบที่ซ่อนตัวของข้า ถ้าหากข้าเข้าไปตรวจดูลาดเลาภายในสุสานหลวง จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นหรือไม่?”

“เป็น!” ชิงฮวนพูดเด็ดขาด “ดังนั้น ช่วงเวลานี้ พวกเราไม่สามารถเข้าไปได้ ท่านเพียงแค่ส่งคนไปเฝ้าแถวๆทางปากทางเข้าสุสานหลวง หัวหน้าเหอคนนั้นก็จะมุ่งหน้าไปยังค่ายทหารในอีกไม่ช้า”

“เจ้าคาดการณ์ได้ยังไง? ถ้าเกิดเขาซ่อนตัวไม่เคลื่อนไหวละ?”

ชิงฮวนยักไหล่ “ง่ายมาก ท่านอ๋องข้าต้องฝังใต้ผืนดินเพื่อความสงบสุข ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาไม่สามารถเข้าสุสานหลวงได้ แต่ว่าตามกฎแล้ว ก็ต้องฝังเขาไว้ที่เขาวั่วหลง การก่อสร้างวัดบนสุสานหลวงนั้นเป็นงานที่ค่อนข้างใหญ่ คนพลุกพล่านไปมา หัวหน้าเหอนิ้วขาดคนนั้น มีเป้าหมายชัดเจนมาก เขาไม่กล้าเสี่ยงอยู่ในสุสานหลวงแน่นอน จะต้องรีบหนีไป ดังนั้นพวกเราจึงจำเป็นต้องเฝ้าต้นไม้รอกระต่ายก็พอแล้ว”

“เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้าโฉวซือเส่า ครั้งนี้ ข้าจะต้องสืบหาให้ชัดเจนว่าอ๋องเฮ่าเลี้ยงกองกำลังทหารอยู่ที่ไหน กำจัดคนชั่วพวกนี้ ดูสิว่าพวกเขายังจะกล้ารังแกเสี่ยวฮวนฮวนของข้าอยู่อีกไหม?”

เรื่องนี้ไม่มีใครทำให้วางใจได้ดีเท่ากับโฉวซือเส่าแล้ว

โฉวซือเส่าตบที่หน้าอกรับประกัน หน้านิ่วคิ้วขมวดเล็กน้อย “แม้ว่าแม่มดแก่คนนั่นจะมีชั่วร้ายไปหน่อย โดยเฉพาะหว่านแมล็ดถั่วให้กลายเป็นทหาร เก่งมากจริงๆ”

เมื่อกี้ตอนที่โฉวซือเส่าพูด ชิงฮวนก็ใจลอยอยู่ตลอด ตอนนี้เขาพูดถึงอีกครั้ง ชิงฮวนก็รู้สึกว่ามันเป็นปัญหา

เธอขมวดคิ้วครุ่นคิด “ไสยศาสตร์ของแบบนี้ เป็นสิ่งชั่วร้ายจริงๆ แต่ที่ส่วนใหญ่ล้วนเป็นการสร้างสถานการณ์เพื่อขู่ขวัญตบตา แหล่งที่อยู่ของท่านถูกนางค้นพบ เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก เป็นเพียงแค่วิชากู่ประเภทหนึ่งก็เท่านั้น รวมไปถึงบริเวณใกล้เคียงสุสานหลวง นางจะต้องวางหนอนพิษกู่ไว้อยู่ก่อนแล้วอย่างแน่นอน เมื่อมีคนแปลกหน้าเข้ามาใกล้ นางก็จะสามารถรับรู้ได้ล่วงหน้า

ที่เป็นปัญหาก็คือเมื่อสักครู่นี้ท่านพูดถึงเรื่องโปรยเมล็ดถั่วแล้วกลายเป็นทหาร ข้าแน่ใจว่า สิ่งที่นางโปรยออกมานั้น จะต้องเป็นยาลูกกลอนอย่างแน่นอน ยาที่สามารถทำให้คนสูญเสียความเจ็บปวด กระตุ้นการตื่นตัวเป็นอย่างมาก ถ้าหากทหารของอ๋องเฮ่าล้วนใช้ยาชนิดนี้ล่วงหน้า กำลังในการรบจะเพิ่มขึ้นสิบเท่าหรือมากกว่าหลายสิบเท่าในทันที เช่นนั้นเมื่อเผชิญหน้ากัน พวกเราก็จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ”

นอกจากนี้ พวกเราเองก็ยังไม่รู้ส่วนผสมของยา ไม่มียาถอนแก้ ถึงแม้ว่าจะมียา คนมากมายเช่นนั้นคงไม่สามารถทำให้พวกเขาเชื่อฟังยอมกินยาได้?

สิ่งนี้โฉวซือเส่าไม่เป็นกังวล ที่เขากังวลมีเพียงแค่ชิงฮวนเท่านั้น

“อีกอย่าง แม่มดแก่นั่นสามารถใช่หุ่นทำร้ายดวงตาของข้า วิธีการนี้ชั่วร้ายยิ่งกว่า”

ชิงฮวนส่ายหัวช้าๆ “เรื่องนี้ข้าเองก็พูดได้ไม่เต็มปากนัก รู้สึกว่ามันก็มีความเป็นไปได้ เจ้าตุ๊กตาหุ่นนี้ก็เป็นเพียงการสร้างสถานการณ์ลวงตา ในความเป็นจริงแล้วนางวางยาท่าน”

“วางยา?”

โฉวซือเส่าจับต้นชนปลายไม่ถูก “นางไม่ได้เข้าใกล้ข้าเลยตั้งแต่แรก จะวางยาได้ยังไง?”

เข้าห้องมาก็จุดตะเกียง หลังจากที่เปิดแล้ว ด้านในเป็นภาพเหมือน พูดให้ถูกก็คือ น่าจะเป็นประกาศหมายจับ ด้านบนยังมีตราประทับของเจ้าเมืองเสฉวนด้วย

โฉวซือเส่าเพียงแค่เหลือบมอง ก็พูดอย่างมั่นใจ “นั่นคือนาง! หัวหน้านักบุญหญิง”

การคาดเดาของตัวเองได้รับการยืนยันทั้งหมดแล้ว ในใจของชิงฮวนกลับจมดิ่งลง ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ

พระชายาเฮ่ายังไม่ได้ถูกกำจัด ตอนนี้กลับมีหัวหน้านักบุญหญิงเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน

ชิงฮวนพิจารณาอย่างถี่ถ้วน บุคคลนี้น่าจะไม่เคยเห็นมาก่อน ทว่ากลับรู้สึกเหมือนคุ้นเคย โดยเฉพาะท่าทางโหดร้ายระหว่างคิ้วและตาแบบนั้น เคยเห็นที่ไหนกันแน่นะ?

กําลังขมวดคิ้วครุ่นคิดอย่างหนัก เหลิ่งชิงเฮ่อเห็นว่าไฟในห้องเธอยังสว่างอยู่ ก็สั่งให้ห้องครัวต้มบะหมี่อิ๋นซือ ยกมาให้น้องสาวด้วยตัวเอง

ชิงฮวนไม่ปิดบังเหลิ่งชิงเฮ่อ เปิดประตูห้อง โฉวซือเส่ายิ้มหน้าระรื่นทักทายเขา

ทั้งสองคนเคยเจอกันมาก่อน ตอนที่เลี้ยงเหล้าโฉวซือเส่าและเฟิงเหล่ยอวี้ เหลิ่งชิงเฮ่อยังไปร่วมงานมงคลด้วยอีก แต่ว่าไม่รู้ว่าเขากลับมาเมืองหลวงเมื่อไหร่ เมื่อเห็นเขาก็ประหลาดใจเล็กน้อย แต่เป็นความตื่นเต้นมากกว่า

ชิงฮวนพูดสรุปที่อยู่ของโฉวซือเส่าในช่วงสองวันนี้ให้เหลิ่งชิงเฮ่อฟังแล้ว เหลิ่งชิงเฮ่อวางบะหมี่ที่อยู่ในมือลงบนโต๊ะ ก้มหน้ามองภาพเหมือนนั่น ขมวดคิ้วอย่างสงสัย

“คนผู้นี้เป็นใคร? ดูแล้วคุ้นตายิ่งนัก”

ชิงฮวนใจเต้น “คนๆนี้เป็นหัวหน้านักบุญหญิงที่หยาบช้า เป็นพรรคพวกเดียวกับพระชายาเฮ่า ท่านพี่เคยเจอเหรอ?”