ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 863

อ๋องรุ่ยเดินเข้ามาดับขวัญกำลังใจทุกคน “ไม่ต้องเสียแรงแล้ว เมื่อหินมังกรตกลงไป กลไกจะทำงานและไม่สามารถเปิดออกได้”

“ต้องได้สิ!” เหลิ่งชิงเฮ่อกล่าวอย่างหนักแน่น “มันต้องมีวิธี แม้ว่าจะต้องสกัดมันทีละนิดด้วยสว่านเหล็กก็ตาม”

“แต่พี่สะใภ้สามจะทนได้หรือ?”

เสิ่นหลินเฟิงเองก็มีกังวลเล็กน้อยเช่นกัน เขาถามอ๋องรุ่ย “ไม่มีทางอื่นที่จะเข้าไปในพระราชวังใต้ดินแห่งนี้จริงๆ หรือ”

อ๋องรุ่ยส่ายหน้า “ข้าเพิ่งถามคนเฝ้าสุสานที่นี่ พวกเขารู้แค่ทางออกทางเดียวเท่านั้น แต่คนงานที่นี่บอกว่าตอนที่สร้างสวนนี้ยังรักษาพื้นที่ไว้ตามเดิม อาจจะมีช่องลมอื่นๆ ก็ได้”

คำพูดของอ๋องรุ่ยทำให้ทุกคนมีความหวังขึ้นมาทันที “จะรีรอไม่ได้ รีบส่งคนกลับไปเอาแผนผังการก่อสร้างที่เมืองหลวงมา”

เสนาบดีเหลิ่งขมวดคิ้วและพูดอย่างลังเล “แต่นี่เป็นความลับ อ๋องเฮ่าอาจจะไม่ยอมมอบให้”

ไม่เพียงแต่อาจจะไม่ แต่ไม่แน่นอน

หากมีทางออกอื่นจริงๆ แล้วอ๋องเฮ่าจะมอบแผนผังให้ตนได้อย่างไร? สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นกลอุบายที่อ๋องเฮ่าทำไว้ล่วงหน้า

แม้ว่าพระชายาเฮ่าเองก็ติดอยู่ข้างใน แต่อ๋องเฮ่าก็ไม่มีความเมตตา

เหลิ่งชิงเจียวและเหลิ่งชิงฮว่าที่ติดตามเสนาบดีเหลิ่งมาร่วมพิธีศพพูดขึ้น “ให้กระหม่อมกลับไปที่เมืองดู กระหม่อมมีคนรู้จักอยู่ในกรมโยธาอาจจะดำเนินเรื่องได้”

อ๋องรุ่ยมองดูเขา เห็นว่าเขายังเด็กอยู่จึงไม่ได้พูดอะไร แต่หันหน้าไปหาคนที่น่าเชื่อถือและถามด้วยความประหลาดใจ “รองแม่ทัพอวี๋อยู่ไหน”

จากนั้นทุกคนก็ตระหนักได้ว่าตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เห็นรองแม่ทัพอวี๋เลย

นี่มันแปลกจริงๆ เขายุ่งจนหัวหมุนเหมือนลูกข่าง แต่ทำไมถึงได้หายไปทันทีที่เกิดเรื่องกับชิงฮวน

อย่าว่าแต่เขาเลย กองทหารเก่าของมู่หรงฉีหลายคนก็หายตัวไปเช่นกัน

หากรองแม่ทัพอวี๋อยู่ที่นี่ ก็สมควรส่งเขากลับไปที่เมืองหลวง

เหลิ่งชิงเฮ่ออรู้ว่าแม้น้องชายของเขายังเด็ก แต่เขาก็มีไหวพริบและมีทักษะมากมาย เขาจึงพูดกับอ๋องรุ่ยว่า “ให้ชิงเจียวไปเถอะ”

อ๋องรุ่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าและสั่งให้ใครบางคนหยิบพู่กันและกระดาษ เขียนสารประทับตรา มอบให้ชิงเจียว เพื่อกลับไปนำแผนผังมา

พระราชวังหลวง เมืองหลวง

อ๋องเฮ่าบุกเข้าไปในห้องนอนของพระสนมหลินเฟย

พระสนมหลินเฟยกำลังกำชับคนรับใช้อยู่

อ๋องเฮ่าบุกเข้าไปในห้องบรรทมและเอ่ยถามพระสนมหลินเฟยทันที “ทำไมท่านถึงส่งจิ่นซู่ไปตาย?”

พระสนมหลินเฟยโบกมือให้คนรับใช้ออกไป แล้วหันกลับมาเผชิญหน้ากับอ๋องเฮ่า “นางใช้ไสยศาสตร์ทำให้ทหารที่เฝ้านางปล่อยตัวนางออกไปก่อนจะหลบหนี ปลอมตัวแล้วแอบเข้าไปในสวน พวกเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย”

“อย่าทำเรื่องโง่เพื่อหลอกคนอื่นเลย! หากไม่มีคำสั่งจากท่าน นางจะหนีออกไปได้ทั้งๆ ที่ยังบาดเจ็บอยู่งั้นหรือ?”

อ๋องเฮ่าไม่เหลือความอ่อนโยนแบบเดิม ดวงตาขงเขาแทบลุกเป็นไฟ “ตอนนี้นางติดอยู่ในวังใต้ดิน จะเป็นหรือตายก็ไม่รู้!”

“แล้วไงล่ะ? รอบๆ สุสานมีองครักษ์คุ้มกันอย่างแน่นหนา หลังจากเปิดเผยที่อยู่ของนางแล้ว นางจะหลบหนีได้ไหม? แทนที่จะตกไปอยู่ในมือของเสิ่นหลินเฟิงและถูกทรมานจนตาย ก็คงจะดีกว่าถ้าถูกฝังในพระราชวังใต้ดินที่มีเหลิ่งชิงฮวนเป็นเพื่อน”

อ๋องเฮ่าเม้มริมฝีปากบางของเขาแน่นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของพระสนมหลินเฟย เขาก็ทนไม่ได้และไม่ต้องการพูดอะไร ก่อนจะหันหลังกลับและจากไป

“เจ้ากำลังจะทำอะไร?”

“ช่วยจิ่นซู่”

“ไม่ได้!” พระสนมหลินเฟยก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขนเสื้อของอ๋องเฮ่า ทิ้งน้ำหนักทั้งหมดของนางไว้บนเขา มือของนางยังคงสั่นอยู่

“ตอนนี้กว่าจะกำจัดเหลิ่งชิงฮวนได้ ซ้ำเจ้าหน้าที่พลเรือนและทหารทั้งหมดก็มารวมตัวกัน ทุกอย่างกำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นตามแผนของเรา”

โอกาสสำคัญแบบนี้ เขาได้นำกองกำลังใกล้เข้ามาที่เมืองหลวงแล้ว เพียงแค่เจ้าควบคุมทหารทั้งหมดได้ พวกเขาจะเชื่อฟังเจ้า จะมีอะไรมาขัดขวางความทะเยอทะยานของเราได้? เจ้ามีอะไรให้เสีย?”

“แล้วจิ่นซู่ล่ะ?”

“เจ้าจะรู้สึกสบายใจที่เก็บนางคนที่เก่งเรื่องคาถาอาคมไว้ข้างกายจริงหรือ? นางมีความทะเยอทะยาน เก็บไว้ก็น่ากังวล เรื่องวันนี้ก็ถือเสียว่าเป็นชะตาฟ้าลิขิต!”

อ๋องเฮ่าส่ายหน้าอย่างเศร้าใจ “ความสามารถของนางล้วนเป็นสิ่งที่ท่านสอน ความทะเยอทะยานของนางก็ได้รับมาจากท่าน สุดท้ายแล้วนางจะต้องมารับโทษเช่นนี้หรือ?”

“ทุกสิ่งรอบตัวลูกหายไปหมดแล้ว! เสด็จพ่อ พี่น้อง ชิงอวี่ ลูกเหลือนางเพียงคนเดียวแล้ว นางรักลูกอย่างสุดซึ้ง ยอมพลีกายให้ลูกทุกอย่าง ท่านจะไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์เลยหรือ?”

พระสนมหลินเฟยเยาะเย้ย “ราชวงศ์จะมีความสัมพันธ์แบบไหนกัน? ฝ่าบาทเฝ้าระวังเจ้ามานานแล้ว อ๋องเซวียนก็รู้เรื่องการตายของน่าจาอี๋นั่วแต่กลับเงียบ อ๋องรุ่ยและพระชายาก็เข้าพวกกับเหลิ่งชิงฮวน เจ้ากลับเอาแต่เป็นปรปักษ์ ไหนจะอ๋องเชียน เจ้าคิดว่าเขาจะภักดีกับเจ้าหรือ?”

พระสนมหลินเฟยยกมือขึ้นแล้วชี้ไปข้างนอก “เมื่อครู่สายข่าวจากกรมโยธาบอกว่าอ๋องเชียนแอบดึงแผนผังการก่อสร้างมอบให้กับเหลิ่งชิงเจียว น้องชายของเหลิ่งชิงฮวน! สุนัขที่กัดคนมักจะไม่เห่า เห็นหรือไม่ว่าเขาเงียบๆ แต่ไม่คิดว่าเขาจะทำเช่นนี้!”

“ตอนนี้พวกเราอยู่ปลายเหวแล้ว หากเราไม่ระมัดระวังก็จะไม่มีทางให้ฟื้นตัวได้ วันหน้าก็จะมีชื่อเสียงในใต้หล้า หรือจะปล่อยเสือกลับเข้าป่า ยอมทำทุกอย่างเพื่อจิ่นซู่ เจ้าก็ตัดสินใจเอาเถอะ”