ทัณฑ์นางโลม นิยาย บท 1

แสงไฟสลัวสีเหลือง สีแดงวิบวับส่องแค่พอเห็นใบหน้าของคนข้าง เคียง เหล่าบรรดานักท่องราตรีจับจองเก้าอี้บุนวม และเก้าอี้ทรงสูงที่หมุนได้รอบตัว ยกเครื่องดื่มเย็นๆ ขึ้นจิบผ่อนคลายความเหนื่อยล้าร่างกายเสียง เพลงจังหวะเร้าใจกระตุ้นให้พวกเขาโยกตัวตามอย่างสนุกสนาน ฟลอด้าน หน้าสาวสวยโคโยตี้ในชุดเสื้อเอวลอยสีดำ กางเกงยีนส์ขาสั้นแค่คืบยักย้ายส่ายสะโพก อวดเรือนร่างอรชรเรียกความสนใจจากลูกค้าหนุ่มจนต้องส่งเสียงเป่าปากอย่างพึงพอใจ เอวบางบิดส่ายพร้อมลูบไล้ร่างกาย หน้าอกทรงสะบึมที่ล้นเสื้อตัวเล็กทำให้ผู้ชายหลายคนอ้าปากค้างอยากจะคืบคลานเข้าไปสัมผัสความอวบแน่นนั้นให้เต็มมือ “เป็นไง ไอ้ธัญญ์ บรรยากาศที่นี่พอจะไหวไหมวะ” คนชักชวนหันมาถามเพื่อนที่เอาแต่ยกแก้วเครื่องดื่มสีเข้มกระดกแล้วกลืนลงคอราวกับน้ำเปล่า

“ก็งั้นๆ มีแต่แสง สี เสียง แล้วผู้หญิง” ชายหนุ่มพูดอย่างเบื่อหน่าย

“เฮ้ย ก็ไอ้ที่พูดมาเนี่ยแหละ ที่อยากจะให้นายได้เห็น”

“ฉันไม่สนใจวะ น่าเบื่อ เหมือนๆ กันทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศ หรือผู้หญิง” ธัญญ์เน้นประโยคหลัง พร้อมหันไปมองสาวสวยที่นั่งคลอเคลียผู้ชายโต๊ะข้างๆ รูปร่างหน้าตาที่สวยงามและเรือนร่างอรชรไม่ช่วยให้เขาจะลืมความเจ็บที่อยู่ในใจ

“อย่าไปยึดติดมากเลย...คิดซะว่าไม่ใช่เนื้อคู่กัน”

“ฮึ แกก็คิดได้น่ะสิ แกไม่ใช่ฉันนี่หว่า”

“พี่คะ...สั่งเครื่องดื่มอะไรเพิ่มไหมคะ” เสียงหวานดังขึ้นทำให้ กิตติกระแอมก่อนหันไปพิจารณา หญิงสาวในชุดเสื้อสายเดี่ยวชมพูเข้มเข้ารูปกับกระโปรงสั้นจิ๋วอวดต้นขาขาว เธอยกแขนวางบนบ่าหนาพร้อมใช้นิ้วสัมผัสแก้มหยาบเบาๆ

“ว้าว...อยากสั่งอยู่เหมือนกันครับ แต่ไม่รู้...จะสั่งอะไรดี” ชายหนุ่มทำสายตากรุ่มกริ่ม มองสาวดริ๊งค์ร่างอรชร

“แหม อยากดื่มอะไรก็สั่งอย่างนั้นสิคะ ไม่เห็นยากเลย”

“งั้นถ้าผมอยากจะดื่มคุณ...สั่งได้ไหม” หญิงสาวยิ้มหวานก่อนที่เธอจะยื่นหน้าเข้าไปกระซิบบางอย่างกับคนหนุ่ม เพียงครู่เดียวกิตติก็รีบยกเบียร์ที่เหลือซดจนหมด

“เฮ้ยเพื่อน ฉันขอตัวก่อนนะ มีงานรออยู่วะ” พูดจบเขาก็เดินตามหลังสาวสวยออกไป

“ฮึ ผู้หญิงก็ทำได้แค่นี้ จับคนมีเงิน สูบจนหมดตัวก็ตัดหางปล่อยวัด” ธัญญ์ไม่สบอารมณ์ที่อยู่ๆ เพื่อนก็ตามผู้หญิงออกไปโดยทิ้งให้เขานั่งดื่มอยู่คนเดียว เขามองนวลนางที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าชิ้นบางอย่างเย้ยหยั่น ชายหนุ่มรีบควักเงินในกระเป๋าแล้ววางทิ้งไว้ก่อนจะลุกพรวดอย่างคนหงุดหงิด

“หยาบเหรอ คนอย่างพวกคุณหยาบกว่านี้ผมก็ให้ได้” พูดจบเขาก็มองเธอด้วยสายตาดูหมิ่นก่อนจะก้าวเดินได้เพียงสองก้าว แผ่นหลังก็ต้องเย็นวาบ เครื่องดื่มแก้วที่เขาเพิ่งจะวางถูกสาดใส่ด้วยมือของคนที่เขาดูถูก

“แก้วเดียวมันคงไม่พอจะล้างความคิดต่ำๆ ของผู้ชายอย่างคุณหรอกมั้ง คิดว่าตัวเองสูงส่งมาจากไหนถึงได้ดูถูกคนแบบนี้” สีหน้าคมเข้ม เริ่มแดงซ่าน รู้สึกชาวาบ ดวงตาดำสนิทเบิกกว้าง มือหนากำหมัดเอาแน่น ไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กจะกล้ามาท้าคารมกับเขา

“เธอมันก็ต่ำ ไร้ค่า”

“คะ คุณ”หญิงสาวหันกลับไปคว้าแก้วเบียร์โต๊ะข้างๆ แต่ความไวของเธอคงไม่เท่าแขนแข็งแรงที่คว้ารวบตัวเธอเข้ามาแนบชิด ปากหนาบดเบียดเรียวปากที่บางนุ่มอย่างแรง หญิงสาวดิ้นกุกกักมือกำแน่นทุบบนไหล่กว้าง แต่ยิ่งแรงเท่าไหร่เขาก็บดขยี้ปากเธอหนักหน่วงขึ้นเท่านั้น กลิ่นหอมอ่อนๆ ของลิปสติกทำให้เขาดื่มด่ำกลีบปากสวยอยู่นาน ร่างบางอ่อนระทวยผิดกับหัวใจที่เต้นรัวโครมครามจนน่าอับอาย เธอพยายามดันร่างหนาออกแต่ก็ไม่สำเร็จ ชายหนุ่มรู้สึกพอใจแล้วค่อยๆ ผ่อนความแรงของรสจูบนั้นลง

“อืม” พิยะตารวมรวบแรงทั้งหมดผลักร่างหนาออก ดวงตาสั่นไหวน้ำใสที่เอ่อคลอวาบวับ มือเรียวฟาดลงบนใบหน้าเข้มโทษฐานทำให้เธออ่อนระทวยจนขายหน้า