ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 15

ตั้งแต่กมลเนตรมาเรียนต่อที่อิตาลี เขาได้เดินทางกลับมาอยู่ที่นี่เพื่อดูแลคนรัก จะกลับไปเมืองไทยบ้างสองเดือนครั้ง โดยให้ฟิลิปโป้ ผู้เป็นลุงดูงานแทนตน

“คุยเรื่องเพื่อนคนหนึ่งอยู่ค่ะ เขาเป็นแม่ใจยักษ์ทำแท้งลูกของตัวเอง เพื่อที่จะไม่ให้เป็นมารหัวขน กลัวว่าคนรักใหม่จะรู้ว่าตัวเองตั้งท้อง” มาลีรีบพูดทันทีที่ชายหนุ่มมาดเข้มถาม กมลเนตรยับยั้งเพื่อนปากเสียไม่ทัน นึกขุ่นเคืองยายโทรโข่งตัวนี้เต็มทนแล้ว

“มีคนแบบนี้ด้วยเหรอครับ ผมนึกว่ามีแต่ในละคร” เขาพูดอย่างไม่อยากเชื่อ

“มีค่ะ หน้าตาก็ดีนะคะ แต่ไม่น่าใจยักษ์อย่างนี้เลย มาลีก็ไม่รู้ว่าคบเป็นเพื่อนได้ยังไงตั้งหลายปี” มาลียังคงใส่ไฟไม่หยุดหย่อน แม้ว่ากมลเนตรจะหยิกที่ขา ถลึงตาเข้าใส่ หากแต่โทรโข่งตัวนี้ยังคงทำน้าที่ต่อไป

“มาลีพูดเล่นนะคะพี่วิโต อย่าไปสนใจเลยนะคะ” กมลเนตรแก้ตัวแทนปรางค์รวี

“พูดเล่นที่ไหน มาลีพูดจริงค่ะ มีหลักฐานด้วยนะคะพี่วิโต นี่ไงคะหลักฐาน” กมลเนตรรีบคว้าโทรศัพท์ของมาลีทันที แต่ช้ากว่ามาลีที่ชักมือหนี และส่งให้วิตโตริโออย่างรวดเร็ว

สายตาของวิตโตริโอมองดูผู้หญิงในภาพด้วยสีหน้าและแววตาตื่นตะลึง ผู้หญิงคนนี้คือปรางค์รวี ผู้หญิงที่เขาเคยมีความสัมพันธ์ด้วย

ปรางค์รวีทำแท้ง...ทำแท้ง คำพูดสองคำนี้วนเวียนอยู่ในสมองของเขา วนไปวนมา คำถามต่อมาคือเด็กท้องคือลูกใคร จะใช่ลูกของเจาหรือไม่ แล้วเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่ ที่สำคัญเขาเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่า กมลเนตรเป็นเพื่อนกับปรางค์รวี

“แน่ใจเหรอว่า ผู้หญิงคนนี้ที่ทำแท้ง” เขาพยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติ แม้ว่าภายในใจจะไม่ปกติก็ตาม

“แน่ใจค่ะ ผู้หญิงคนนี้ชื่อปรางค์รวีค่ะ ทำไมเหรอคะ พี่วิโตพูดเหมือนรู้จักเลย” มาลีถามสวน

“รู้จักสิครับ ปรางค์เคยฝึกงานที่บริษัทของพี่เอง” เขาหาข้อแก้ตัวได้ในที่สุด

“จริงด้วยตาลืมไปเลย ปรางค์เคยฝึกงานที่บริษัทพี่วิโต”

กมลเนตรพูดเหมือนนึกขึ้นได้

“ตอนที่ปรางค์ฝึกงานอยู่ พี่วิโตเคยเห็นปรางค์สนิทสนมกับใครบ้างหรือเปล่า” มาลีเป็นฝ่ายถาม

“ผมก็ไม่คอยรู้หรอกครับ แต่เท่าที่เคยเห็น ปรางค์ก็เป็นคนอัธยาศัยดี พูดคุยกับทุกคน” วิตโตริโอปดคำโต เขาไม่ได้บอกความจริงทั้งหมด หากพูดออกไปมีหวังความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกมลเนตรคงสะบั้นลงแน่นอน

“มาลีสงสารเด็กในท้องค่ะ เป็นเพราะแม่มีแฟนใหม่ ไม่อยากให้ลูกเกิดมาทิ่มตาทิ่มใจแฟนใหม่ของตัวเอง เลยต้องไปทำแท้ง ใจยักษ์ใจมารจริงๆ เลย” ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของวิตโตริโอชาวาบ นิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก เมื่อรู้สาเหตุของการทำแท้ง ภายนอกที่เขาเคยรู้จักปรางค์รวีไม่มีนิสัยเช่นนั้น แต่อาจเป็นไปได้หากมีแฟนใหม่ แล้วกลัวเขาคนนั้นจะล่วงรู้ความแหลกเหลวของตัวเอง จึงต้องกระทำบางอย่างที่ต่ำช้าลงไป

“ปรางค์ทำแท้งตอนไหนครับ เพิ่งทำหรือทำนานแล้ว” เขาถามอีกครั้ง อยากรู้เหลือเกินว่าเด็กในท้องเป็นลูกของใคร เขาสามารถคาดคะเนได้ หากรู้วันเวลาปรางค์รวีทำแท้ง

“สองวันก่อนที่ตาจะมาอิตาลีค่ะ” ร่างกายของวิตโตริโอชาวาบ เขาอึ้งไปชั่วขณะ หัวใจเต้นแรงจนแทบจับจังหวะไม่ได้ สมองชะงักความคิดสงบนิ่ง อาการดังกล่าวเกิดขึ้นเมื่อเขาได้รับคำตอบจากมาลี

“เป็นอะไรปรางค์ท่าทางลูกไม่ดีเลยนะ” สดศรีเอ่ยถามลูกสาว นางมองเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลใจของปรางค์รวีแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้

“ไม่รู้เหมือนกันแม่ ปรางค์รู้สึกใจคอไม่ดียังไงก็ไม่รู้” เธอตอบมารดาตามตรง

“ไหว้พระหน่อยดีไหมลูก จะได้สบายใจ พระท่านจะได้คุ้มครองลูกแม่” มารดาแนะนำลูกสาว ปรางค์รวีทำตามที่สดศรีบอก เธอจุดธูปไหว้พระพุทธรูปบนหิ้งพระ ขอพรต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายที่กำลังมาเยือน อย่าได้ย่างกายเข้าใกล้ตนได้

“สบายใจหรือยังลูก แม่จะไปวัดแล้วแม่จะอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรของปรางค์ หากลูกเจอกับสิ่งชั่วร้ายจริงๆ หลีกเลี่ยงไม่ได้ แม่จะขอพรดลบันดาลให้มีนางฟ้าใจดี มาเกื้อหนุนลูกของแม่ ขจัดสิ่งมืดมิดให้สว่าง ให้หมดทุกข์หมดโศกโดยเร็วนะ”

“ขอบคุณค่ะแม่” ปรางค์รวีพนมมือไหว้มารดา และกอดร่างของนางอย่างแนบแน่น และช่วงเวลาที่สวมกอดมารดา เธอมีความรู้สึกว่า อีกนานกว่าที่เธอจะได้กอดสดศรีอีกครั้ง เธอเองก็ไม่เข้าใจว่า เหตุใดจึงรู้สึกเช่นนี้

ปรางค์รวีใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ก้าวเดินออกจากบ้านเพื่อไปทำงานตามปกติ หลังจากล็อคประตูรั้วบ้านเสร็จเรียบร้อย เธอก็หมุนตัวกำลังจะก้าวเท้าเดินไปยังหน้าปากซอยบ้าน ทว่ายังไม่ทันที่จะขยับเท้าไปไหน เธอก็ต้องชะงักและตกใจ เมื่อเห็นผู้ชายร่างหนาสวมหมวกไหมพรมปิดบังใบหน้า เห็นตาดวงตาทั้งสองข้าง ยืนอยู่ตรงหน้า

“คุณเป็น...” น้ำเสียงของเธอขาดหายไป หลังจากมีผ้าขนหนูชื้นน้ำผืนใหญ่ปิดทับกึ่งจมูกกึ่งปาก เธอดิ้นรนสุดกำลังเมื่อรู้ว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย ปรางค์รวีใช้มือทุบไปตามร่างกายของชายร่างใหญ่ไม่กี่ครั้ง ร่างอรชรหยุดดิ้นรน ลำแขนทั้งสองข้างตกลงไปแนบลำตัว ก่อนที่ร่างของปรางค์รวีจะรูดตัวลงไปบนพื้น ดีที่ว่าบาคลอสประคองร่างเธอเอาไว้ได้ก่อน ไม่เช่นนั้นคงไปนอนอยู่บนพื้น

“เรียบร้อยครับ” บาคลอสบอกเจ้านายหนุ่มที่เดินมาดูผลงาน

“ไม่ต้อง...ฉันจัดการเอง” เสียงร้องห้ามของวิตโตริโอดังขึ้น เมื่อบาคลอสกำลังช้อนอุ้มร่างไร้สติของปรางค์รวี คนถูกสั่งชะงักปล่อยให้เจ้านายทำหน้าที่ช้อนอุ้มปรางค์รวีด้วยตัวเอง นำพาร่างหมดสติของเธอไปยังรถตู้ที่จอดอยู่หน้าบ้านของเธอ