ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 23

“ว้าย!” เจ้าของห้องกรีดเสียงร้องดังลั่น เมื่อลำแขนหนาของใครคนหนึ่งรัดเอวบางไว้แนบแน่น อุ้มร่างของเธอเข้าไปในห้องนอน โยนร่างน้อยลงไปบนเตียง โดยมีร่างของชายคนนั้นทับร่างบางอยู่

“คิดเหรอว่าจะหนีผัวพ้น” เขาถามเสียงเข้มแต่ใบหน้ากลับยิ้มทะเล้น

“ฉันไม่ใช่เมียแก ไอ้บ้า...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” กมลเนตรสบถด่าทันที ไม่ยอมรับเขาในตำแหน่งนี้เด็ดขาด

“ทำไมจะไม่ใช่ล่ะที่รัก เมื่อคืนเรามีความสุขกันจะตายไป ถ้าไม่ลืมว่าเมียทั้งสดทั้งหอม ผัวจะแอบถ่ายคลิปไว้ให้ฟังเสียง ให้ดูภาพว่าเมียจ๋าเร่าร้อนมากแค่ไหน” เขาพูดหน้าตายยิ้มพราวด้วยความเจ้าเล่ห์ คนฟังนั้นเล่าถึงกับอ้าปากค้าง สายตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น อยากจะฆ่าชายตรงหน้าให้ตายดับหากทำได้

“คนเลว ฉันไปทำอะไรให้แก แกถึงทำกับฉันแบบนี้ สิ่งที่แกได้ไปมันไม่พอหรือไง” กมลเนตรตะโกนถามใส่หน้าฟรานซิสโกเสียงดัง อยากรู้นักว่าเขาต้องการอะไรอีก เธอไม่มีอะไรจะให้เขาแล้ว

“สิ่งที่ฉันต้องการก็คือตัวเธอ และสิ่งที่ฉันได้ไปมันก็ไม่เพียงพอซะด้วย ฉันเป็นคนโลภ อยากได้ไม่มีที่สิ้นสุด พูดแค่นี้เข้าใจหรือยังเมียจ๋าว่า ผัวต้องการอะไร” คำตอบนี้เธออยากจะกรีดร้องให้ดังคับฟ้า ระบายความอัดอั้นในใจออกมา

“ไม่มีทาง...ฉันไม่วันยอมแกอีกเด็ดขาด ฉันมีแฟนแล้วถ้าแฟนฉันรู้ว่าคุณข่มขืนฉัน เขาต้องฆ่าแกแน่” ฟรานซิสโกยิ้มในแบบฉบับของเขา เจ้าเล่ห์เหลือล้นด้วยเสน่ห์ ไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของเธอสักเท่าไหร่

“โอ๊ะโอ๋! กลัวจังเลย เธอกล้าไปบอกแฟนของเธอหรือเปล่าล่ะ ว่า เธอนอนกับฉัน แถมยังร้องครางซะดังลั่นห้อง ในวันที่ตัวเองหว้าเหว่ กล้าหรือเปล่า ถ้ากล้าก็โทรไปบอกเลย โทรไปตอนนี้เลยนะ อยากรู้จริงๆ ว่าแฟนของเธอจะทำหน้ายังไง” เขาท้าทายกมลเนตร รู้เต็มอกว่าเธอไม่กล้าบอกวิตโตริโอแน่นอน เขาจึงเป็นต่อเธอเรื่องนี้ กมลเนตรสิ้นไร้หนทางสู้ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตใจ

“คุณปล่อยฉันไปเถอะคะ ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณอีกแล้ว ฉันไม่เหลืออะไรให้คุณอีก” กมลเนตรพูดทั้งน้ำตา ความอ่อนแอในตัวตนที่แท้จริงเริ่มปรากฏ ในเมื่อไม้แข็งใช้กับเขาไม่ได้เธอก็ต้องใช้ไม้อ่อน อ้อนวอนขอร้องให้เขาเห็นใจ

“ฉันปล่อยเธอก็ได้ แต่เธอต้องเลิกกับแฟนเธอนะ ตกลงไหม” ฟรานซิสโกต่อรอง

“ไม่” กมลเนตรตอบแบบไม่ต้องคิด

“ถ้าไม่ ก็อยู่กันแบบนี้แหละ เธอจะมีทั้งแฟนและมีทั้งผัว กลางวันอยู่กับแฟน ส่วนกลางคืนก็นอนกับฉันซึ่งเป็นผัวเธอ คงจะสนุกพิลึก”

“บ้า ใครเขาทำกันแบบนั้น ฉันไม่ใช่สำส่อนนะ” พูดจบก็กระหน่ำทุบไปตามร่างหนา

“ถ้าอย่างนั้นเธอต้องเลือกระหว่างฉันกับแฟนเธอ เลือกเอา”

เขาจับข้อมือบางไว้แน่น ตรึงไว้บนที่นอน เมื่อมือของเธอนั้นสร้างความรำคาญให้กับเขามาก เนื่องจากทุบตีไปที่ร่างกายของเขา เคล้นเสียงพูดอย่างน่ากลัว

“จะให้ฉันตัดใจเลิกตอนนี้คงไม่ได้ มันต้องค่อยเป็นค่อยไป คุณต้องให้เวลาฉันบ้าง” กมลเนตรยอมอ่อนเพื่อที่จะหาทางออกให้กับตัวเอง หากเธอดึงดันว่าไม่เลิกกับวิตโตริโอ กมลเนตรจะไม่สามารถมองประตูสู่ทางออกได้เลย วินาทีนี้มีแต่ยอมเท่านั้น

“ฉันให้เวลาเธอสามวันในการบอกเลิกแฟนของเธอ ถ้าไม่อย่างนั้นเห็นดีกันแน่” เขายังขู่ไม่เลิก “ได้ยินที่ฉันพูดหรือเปล่า”

“ได้ยิน” เธอตอบออกไปอย่างเสียมิได้ ในหัวกำลังหาทางเอาตัวรอด “คุณลงไปจากตัวฉันก่อนได้ไหม ฉันหนักและอึดอัดด้วย”

“หนักเหรอ ไม่หนักหรอก สบายจะตายอยู่บนนี้ ฉันจะเตือนความทรงจำให้เธอเสียหน่อยว่า เธอมี-ผัว-แล้ว” เขาเน้นชัดในสามคำสุดท้าย

“มะ...” เสียงของกมลเนตรที่กำลังค้านถูกปิดทับด้วยปากหนาที่ว่องไวเหลือเกิน ส่งลิ้นอันเชี่ยวชาญเข้าไปโพรงปากสาว รัดเกี่ยวลิ้นนุ่มที่ยังคงความหวานไม่เสื่อมคลาย

เขาเติมเชื้อเพลิงพิศวาสให้สุมอยู่ในร่างอวบอิ่มทีละน้อย จนร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ เพิ่มองศาในการทีละนิด จนถึงร้อยองศาและกำลังจะขยับขึ้นไปอีก

“ฉันชื่อฟรานซิสโก เรียกฉันว่าฟรานโก้” เขาพูดชิดใบหน้าแดงก่ำด้วยไฟเสน่หา หลังจากที่เขายอมละจากสิ่งมหัศจรรย์กลางร่างสาว ก่อนจะลุกขึ้นยืนจัดการกับชุดลำลองของตน แต่สายตาไม่ละจากเรือนร่างแสนโสภา

สองร่างเชื่อมต่อกันโดยธรรมชาติ พลิ้วไหวไปตามลีลาของนักรักสายเลือดกระทิงดุ ที่ดุดันสมชื่อ มอบความร้อนแรงจนเสียงครางหวานใสออกมาไม่ขาดปาก ทรวงอกคู่งามเสียดสีกับแผงอกกว้าง เพิ่มความปรารถนามากยิ่งขึ้น สะโพกกลมรับแรงกระแทกอย่างหฤหรรษ์ อารมณ์บรรเจิดลีลารักของเขาเต็มไปด้วยพลังทางเพศที่เพิ่มระดับมากขึ้นและมากขึ้น

“ฟรานโก้...อา...อืม” กมลเนตรครางเสียกระเส่า โอบรอบลำคอหนาที่โน้มลงมาจูบเธอ และครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอตอบโต้จุมพิต โรมรันลิ้นใหญ่อย่างไม่เป็นงาน ทำตามอารมณ์ที่พุ่งเดือด แต่นั่นกลับสร้างความรู้สึกดีให้กับเขายิ่งนัก แรงกำลังในการขับเคลื่อนโถมไม่ยั้ง สะบั้นเอวใส่ช่องทางสวาทที่เธอยกบั้นท้ายรับแรงอัดกระแทก

“อา...คุณฟรานโก้...อืม...อา” กมลเนตรขยับใบหน้าหนีจุมพิตเร่าร้อน เพราะเธอต้องการปลดปล่อยเสียงครางที่อัดแน่นในลำคอ

“โอ้ว...พระเจ้า...สวรรค์...อูว์” ฟรานซิสโกก็เช่นกัน เขาระบายเสียงห้าวพร่าที่เต็มไปด้วยความเสียวสยิวที่อยู่ทุกอณูในร่าง

เขาและเธอกำลังอยู่ท่ามกลางพายุเสน่หาอานุภาพรุนแรง ที่ต้องการหลุดพ้นจากห้วงพายุที่โหมกระหน่ำ เสียงครางของทั้งสองดังประสาน จุดเชื่อมต่อของร่างสองร่างก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือดเลือพล่าน เขารุกเธอรับ บทรักในครั้งนี้จึงเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและหฤหรรษ์มากกว่าครั้งแรกของเขาและเธอ

จังหวะแรงรักที่ฟรานซิสโกสาดใส่ หาได้ลดทอนลง กลับยิ่งเพิ่มขึ้น แรงขึ้น หนักหน่วงขึ้น เพื่อนำพาสองร่างไปยังวิมานสวรรค์ที่ลอยลงมาหา

“อา...อืม...คุณฟรานโก้”

“โอ้...โซเฟีย” เธอกอดร่างหนาไว้แน่นหลังสุขสม แล้วเขาก็ทะยานส่งความแข็งแกร่งเข้าหาเป็นครั้งสุดท้าย ทะลักความสุขเป็นสายน้ำอุ่นซ่าน ชโลมชุ่มโพรงดอกไม้

“แม่กระต่ายน้อย จำไว้นะฉันเป็นนายพรานคนเดียวที่ไล่ล่าและกินเนื้อของเธอ ฉันไม่มีวันยอมให้ใครมาแตะต้องตัวเธอแน่นอน เพราะฉะนั้นรีบเลิกกับแฟนของเธอซะ ไม่งั้นฉันจะจัดการด้วยวิธีของฉันเอง” เสียงทุ้มพูดขู่อีกครั้ง ก่อนจะสานต่อความสัมพันธ์โดยที่เธอไม่อาจต่อกรกับเพลิงพิศวาสของเขาได้ ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมของตัวเอง หวังเพียงว่าสักวันหนึ่งเธอจะหลุดออกจากอ้อมแขนนี้ให้จงได้