ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง นิยาย บท 2

บทที่ 2 พลังที่ตื่นขึ้น

แสงทองของวันใหม่ทาบทับขอบฟ้า เสียงสกุณาขับขานบทเพลงแห่งชีวิต สายลมอุ่นยามเช้าโลมเลียผิวอ่อนของเด็กหญิงตัวน้อยบนกองฟาง เปลือกตาของร่างเล็กพลันเคลื่อนไหว

"คิกๆๆ จั๊กจี้ เช้าแล้วเหรอ นี่ข้ายังไม่ตายเหรอ?!" หวังลี่ถิงปรือตาตื่น ผมเผ้ายุ่งเหยิงมีฟางติดผมหลายเส้น ดวงตาดอกท้อกลอกไปมาแลดูสับสน

"ก็เช้าแล้วน่ะสิ ถิงเอ๋อร์ ไยเจ้าถึงมาหลับอยู่ตรงนี้กัน แล้วที่บอกว่ายังไม่ตายอีก แปลกจริงเขียว ว่าแต่เจ้าไปทำอะไรมาถึงได้สกปรกเหม็นหึ่งขนาดนี้" นกกระเต็นสีฟ้าสดใสใช้ปากของมันเขี่ยใบหูของเด็กหญิง ส่งเสียงเจื้อยแจ้วทักทายอยู่ข้างหูเล็ก

นี่คือความพิเศษของหวังลี่ถิง ซึ่งมีเพียงแม่นมและสาวใช้คนสนิทเท่านั้นที่รู้ แม้ว่านางจะไม่มีพลังธาตุ ทว่ากลับสามารถสื่อสารกับสัตว์ได้ทุกชนิด ยกเว้นจำพวกแมลง…

"อรุณสวัสดิ์ เสี่ยวหลาน!" เด็กหญิงเอ่ยทักทายนกน้อยเสียงใส ก้มหน้าสำรวจคราบสีดำส่งกลิ่นคละคลุ้งบนร่างกาย

"เห คราบสีดำพวกนี้มาได้อย่างไรเนี่ย เหม็นชะมัด" หรือว่านางนอนละเมอไปเล่นกับหมูอสูรในเล้ามากันนะ

ร่างเล็กรีบไถลลงจากกองฟาง วิ่งตรงไปยังบ้านของตนเพื่อชำระร่างกาย

"ข้ารีบกลับบ้านไปอาบน้ำก่อนนะเสี่ยวหลาน"

ปึงง!! เสียงบานประตูบ้านเปิดออก ร่างเล็กวิ่งฉิวราวลูกกระสุนตรงไปยังห้องอาบน้ำเร็วจี๋

"คุณหนู ออกไปให้อาหารหมูมาตั้งแต่เช้าเลยหรือเจ้าคะ" สาวใช้เข้าใจว่าคุณหนูของตน ออกไปให้อาหารหมูอสูรที่เลี้ยงไว้ตั้งแต่ไก่โห่ ส่งเสียงร้องถามมาจากห้องครัว ด้วยเพราะได้กลิ่นเหม็นตุๆ มาจากร่างเล็ก

"เปล่าเจ้าค่ะ พี่ชุนอิ่ง ขอถิงเอ๋อร์ไปอาบน้ำก่อนนะเจ้าคะ"

หลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หวังลี่ถิงจึงเล่าให้เสี่ยวหลานที่เกาะอยู่บนขอบหน้าต่างในห้องนอนฟัง ถึงสาเหตุที่นางไปนอนอยู่บนกองฟาง รวมถึงเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นกับตนเมื่อคืนนี้

"เจ้าไปรอขอพรกับดาวตกอีกแล้วอย่างนั้นหรือ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นก็ประหลาดจริงนั่นแหละ แต่เอ๊ะ! ถิงเอ๋อร์ ปานสีชาดบนหน้าเจ้าหายไปแล้ว!" นกกระเต็นส่งเสียงบอกเด็กหญิงเสียงสูง

ก่อนหน้านี้มันไม่ทันสังเกตเห็นเพราะมีคราบดำเกาะอยู่ทั่งตัวของหวังลี่ถิง

"หืมมม ปานแดงบนหน้าข้าหายไปแล้วอย่างนั้นหรือ?!"

"หายไปแล้วจริงๆ ข้าช่วยยืนยันได้" คราวนี้เป็นเสียงของแมวตัวเมียส้มตัวหนึ่งที่เพิ่งกระโดดขึ้นมาสมทบบนขอบหน้าต่าง

"ส่วนเรื่องที่เจ้ามีอาการเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว มิใช่ว่าพลังธาตุของเจ้าตื่นขึ้นแล้วหรือถิงเอ๋อร์?! ลองเดินลมปราณไปยังจุดตันเถียน แล้วเคลื่อนมายังฝ่ามือดูสิ" เจ้าแมวส้มตัวเดิมเอ่ยขึ้นอีกครั้ง มันเคยเห็นมนุษย์หลายคนใช้วิธีนี้ เพื่อปลดปล่อยพลังธาตุออกจากร่าง จึงเอ่ยแนะนำเด็กหญิงตรงหน้าให้ลองทำตาม

"อรุณสวัสดิ์จวี๋จื่อ เรื่องปานแดงเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที ขอข้าลองทำตามที่เจ้าบอกดูก่อนนะ ไม่แน่ว่าพลังธาตุของข้าอาจตื่นแล้วก็ได้"

หวังลี่ถิงเอ่ยทักผู้มาใหม่เสียงใส พลางเปลี่ยนมาอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิทำตามคำแนะนำของแมวส้ม หงายมือทั้งสองข้างไว้บนตำแหน่งเหนือเข่า ในใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความวาดหวัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน