ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1029

ถึงแม้ตอนนี้เย่ซือเฉินร้อนใจอยากขึ้นไปหาเวินลั่วฉิงแทบเป็นแทบตาย และรีบไปหาถังจื่อโม่คนนั้น แต่เขาก็ต้องกล่าวทักทายกับท่านย่าถังอย่างมีมายาทเสียก่อน

ท่านย่าถังหันไปมองเขา“ดึกขนาดนี้แล้วนายมาทำอะไรเหรอ？”

หลายวันก่อนท่านปู่ถังไล่เย่ซือเฉินออกไป ถึงแม้ท่านปู่ถังไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ท่านย่าถังก็พอจะเดาออกว่าสองตาเฒ่าในตระกูลเย่ต้องทำเรื่องเกินเลยเป็นแน่ ดังนั้นเวลานี้ท่านย่าถังก็ไม่ได้ต้อนรับขับสู้เย่ซือเฉินเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่ได้ไล่เขาออกไป

“ผมมาหาฉิงฉิงครับ ฉิงฉิงอยู่บ้านไหมครับ？”เย่ซือเฉินแย้มยิ้ม ยิ่งมีความสุภาพเกรงใจมากขึ้น

“อยู่”มีคำหนึ่งกล่าวว่า ยื่นมือไปตบหน้าคนยิ้ม ท่านย่าถังเห็นรอยยิ้มของเย่ซือเฉินก็ไม่ได้ทำหน้าบูดหน้าเบี้ยวแล้ว “แต่ฉิงฉิงมีเพื่อนอยู่”

“เพื่อน？เพื่อนที่ไหนครับ？”ดวงตาคุณชายสามเย่กะพริบรัวๆ ถามหนึ่งประโยคด้วยจิตใต้สำนึก

“เป็นเพื่อนร่วมงานเก่าของฉิงฉิง”ท่านย่าถังก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่ตอบไปตามนั้น ซึ่งคนที่ท่านย่าถังพูดถึงก็คือฉู่หลิงเอ๋อ

ทว่าเห็นได้ชัดว่าคุณชายสามเย่ไม่ได้คิดเหมือนท่านย่าถัง คนที่เขานึกถึงไม่ใช่คนเดียวกัน

“ท่านย่าถังครับ ผมขึ้นไปหาฉิงฉิงได้ไหมครับ？”บัดนี้หัวใจเย่ซือเฉินกระวนกระวายยิ่ง อารมณ์ไม่ดีในชั่วพริบตา แต่ใบหน้าของเขาไม่ได้เผยความผิดปกติแต่อย่างใด

ใบหน้าที่มองท่านย่าถังของเขายังคงประดับรอยยิ้มอยู่

“นายขึ้นไปเถอะ”ท่านย่าถังคิดดูแล้ว สุดท้ายก็ทำใจขัดขวางเขาไม่ได้ ถึงแม้สองชราตระกูลเย่จะทำตัวไม่ถูกต้อง แต่ย่ซือเฉินไม่ได้ผิดอะไร เป็นพ่อของเด็กๆทั้งสองคน ท่านได้ยินฉิงฉิงบอกว่าเย่ซือเฉินกับจื่ซีนับพ่อนับลูกกันแล้ว ดังนั้นท่านก็ไม่สะดวกขัดขวางอีกต่อไป

วินาทีนี้ท่านย่าถังก็ไม่ได้คิดเรื่องจื่อโม่สุดที่รักมากนะ เพราะจื่อซีก็นับพ่อกับเย่ซือเฉินแล้ว เธอรู้สึกว่าจื่อโม่ก็จะนับพ่อกับเย่ซือเฉินด้วย

เย่ซือเฉินได้รับอนุญาตจากท่านย่าถังพลันโล่งอกอย่างเด่นชัด จากนั้นก็ไม่ชักช้าแม้แต่วินาทีเดียว รีบก้าวเท้าขึ้นไปชั้นบนทันที

ท่านย่าถังเห็นการกระทำของเขาก็อึ้ง จากนั้นก็อดหัวเราะไม่ได้ ไม่ว่าเรื่องอื่นจะเป็นเช่นไร แต่เรื่องหัวใจที่เย่ซือเฉินมีต่อฉิงฉิงอย่างจริงแท้แน่นอน

ขอเพียงทั้งสองรักกันจริง เรื่องอื่นก็แก้ไขได้

ครั้งก่อนที่เย่ซือเฉินมา เขาฉวยโอกาสตอนท่านย่าถังไม่ทันสังเกตแอบย่องขึ้นไปในห้องของเวินลั่วฉิง ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าห้องของเวินลั่วฉิงอยู่ตรงไหน ขึ้นมาถึงชั้นบนเย่ซือเฉินก็ตรงไปยังห้องของเวินลั่วฉิงชนิดที่ไม่ยอมให้เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว

บัดนี้ประตูห้องนอนของเวินลั่วฉิงปิดแล้ว ปิดตอนที่ถังจื่อโม่ออกไป

เย่ซือเฉินเดินมาถึงหน้าประตู เขาก็แอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก ข่มกลั้นไม่ให้ตัวเองผลักประตูเข้าไปอย่างวู่วาม จากนั้นก็เคาะประตู

“เข้ามา”มีเสียงหนึ่งส่งออกมาจากด้านในห้อง

เย่ซือเฉินได้ยินเสียงก็ชะงัก เพราะไม่ใช่เสียงของเวินลั่วฉิง แต่เป็นฉู่หลิงเอ๋อ ฉู่หลิงเอ๋อก็อยู่ในห้องของเธอด้วยเหรอ ดังนั้นเธอไม่ได้อยู่กับถังจื่อโม่โดยลำพัง？

เวลานี้คุณชายสามเย่เบาใจลง อารมณ์ของเขาก็ผ่อนคลายลงไม่น้อย เขารีบผลักประตูเข้าไป

จากนั้นเขาพบว่าในห้องมีเพียงเวินลั่วฉิงกับฉู่หลิงเอ๋อสองคน ไม่เห็นเงาถังจื่อโม่

เย่ซือเฉินกะพริบปริบๆ จากนั้นก็กวาดสายตามองภายในห้องหลายรอบ แต่ก็ยังไม่เห็นคนอื่นอยู่ดี

เขารีบมาทำไม？

รีบมาจับชู้จริงๆเหรอ？

เย่ซือเฉินมึนงง มองเธออย่างไม่เข้าใจเท่าใดนัก หรือว่าไม่ใช่？

หรือเขาพูดผิดไป？

เขาพูดผิดตรงไหน？

“เย่ซือเฉินคุณกำลังสงสัยอะไรอยู่？สงสัยว่าฉันซื่อสัตย์ต่อความรักหรือไม่งั้นเหรอ？”เวินลั่วฉิงเห็นการตอบสนองของเขาก็ถอนหายใจเบาๆ เวลาผู้ชายคนนี้หึงขึ้น ไม่มีสติปัญญาหลงเหลืออยู่เลยสักนิด

อีกทั้งดูเหมือนว่าเขากำลังสงสัยเธอจริงๆ！

จุดนี้ทำให้เวินลั่วฉิงตลกเล็กน้อย ทั้งยังรู้สึกโกรธอีกด้วย

“……ไม่มี……”เย่ซือเฉินชะงักไป0.5วินาที เพียงแต่การลังเลของเขาในเวลา 0.5 วินาที แสดงให้เห็นว่ามีปัญหาจริงๆ

“เย่ซือเฉิน หากคุณสงสัยว่าฉันไม่ซื่อสัตย์ต่อความรัก ขอแค่อยากบอกคุณว่า……”แต่ไหนแต่ไรเวินลั่วฉิงก็เป็นคนช่างสังเกต จะไม่เห็นการตอบช้าชั่วอึดใจนี้ได้อย่างไร ทันใดนั้นเธอรู้สึกอับจนหนทางเล็กน้อย

“จะบอกผมว่าอะไร？เลิกกันเหรอ？เวินลั่วฉิง ผมขอบอกคุณไว้เลย อย่าพูดสองคำนี้ง่ายๆ”เย่ซือเฉินได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิงดวงตาทั้งคู่พลันหรี่ขึ้น ตัดบทเวินลั่วฉิงกะทันหัน