ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1128

“พวกคุณเข้าใกล้หน่อย ผมจะบอกรายละเอียดแผนการของผมให้”ถังจื่อโม่ไม่สนใจกู้หวู เรียกให้คนอื่นเข้าใกล้กว่าเดิม ความหมายก็คือจะคว่ำบาตรกู้หวู

ในใจคนอื่นก็เป็นกังวลและกลัวเช่นกัน ทว่าเมื่อสักครู่พวกเรารับปากว่าจะฟังคำสั่งจากคุณชายน้อยแล้ว กลับคำไม่ได้ และพวกเขายังรู้ว่าหากพวกเขากลับคำเวลานี้ ปีศาจน้อยไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆแน่

กู้หวูตะลึงงัน ปีศาจน้อยไม่ยอมรับฟังเลย แถมยังมีแผนการอีกด้วย？

กู้หวูสามารถคาดเดาได้ว่าเหตุการณ์ต่อจากนี้ต้องควบคุมไม่อยู่แน่ๆ

ครั้งนี้กู้หวูไม่เดินห่างออกไป แต่เดินเข้าไป ไม่ได้ เขาต้องฟังแผนการของปีศาจน้อยด้วย จะได้รับปากทันท่วงที

เขาปล่อยให้เรื่องสูญเสียการควบคุมในองค์กรยมบาลไม่ได้เด็ดขาด

“คุณอยากฟังก็ได้ ผมไม่กันคุณก็ได้”ครั้งนี้ปีศาจน้อยถังจื่อโม่ไม่ได้ไล่กู้หวูแล้ว ยอมให้กู้หวูเข้ามาฟังได้

กู้หวูอึ้งด้วยความประหลาดใจ ทำไมปีศาจน้อยถึงเปลี่ยนใจกะทันหันล่ะ？ไม่ใช่มีกลลวงอะไรอีกนะ？

ทว่ากู้หวูอยากรู้อยากเห็นมากจริงๆ ถึงจะนึกได้ว่าปีศาจน้อยอาจมีแผนลวง แต่ก็ยังอดเข้าใกล้ไม่ได้ อยากฟังแผนการของปีศาจน้อยว่าเป็นยังไงกันแน่

“ตอนผมเข้ามาเห็นทิวทัศน์นอกองค์กรยมบาลแล้ว มีหลายที่เหมาะดักซุ่มมาก”เพราะครั้งนี้ไม่ต้องหลบกู้หวู ถังจื่อโม่จึงไม่ได้กดเสียงให้ต่ำลงแล้ว

คนพวกนั้นได้ยินคำพูดของปีศาจน้อยก็อึ้งทันที ต่างจ้องมองถังจื่อโม่อย่างใจจดใจจ่อ

เกิดอะไรขึ้น？นี่มันเกิดอะไรขึ้น？

ตอนปีศาจน้อยเข้ามาก่อนหน้านี้ก็สังเกตดูแล้ว？

นี่เป็นความคิดของเด็กอายุห้าขวบเหรอ？

เด็กห้าขวบควรสนใจเรื่องของเล่นชิ้นไหนเล่นสนุกหรือเปล่า？

ก็ได้ คุณชายน้อยไม่เหมือนใครจริงๆ！！

แล้วทำไมคุณชายน้อยถึงสังเกตเห็นจุดที่เหมาะสมแก่การดักซุ่มแต่แรกล่ะ？

หรือคุณชายน้อยอยากลักพาตัวลูกพี่แต่แรกแล้ว？！

พอนึกความเป็นไปได้นี่ขึ้น ทุกคนก็ต้องรู้สึกทึ่ง！！แถมยังประหวั่นพรั่นพรึงด้วยความกลัวอีกด้วย

ใช่ ประหวั่นพรั่นพรึงด้วยความกลัว！！

ความสามารถของเด็กห้าขวบเหนือจินตนาการของพวกเขาไปแล้ว เหนือการรับรู้ของพวกเขา พวกเขาจะไม่ประหวั่นพรั่นพรึงได้ไง？

ตอนนี้กู้หวูก็ทึ่งมาก ก่อนหน้านี้คัดค้านปีศาจน้อยถังจื่อโม่อย่างแรงกล้า นาทีนี้กลับไม่ได้เอ่ยห้ามสักคำ

เพราะกู้หวูก็อยากรู้ว่าคุณชายน้อยเก่งกาจแค่ไหนกันแน่？

วันนี้คุณชายน้อยทำลายการมองเด็กอายุห้าขวบโดยสิ้งเชิงแล้ว ไม่ ถึงแม้คุณชายน้อยจะมีอายุเพียงห้าขวบ แต่สติปัญญาไม่ใช่ของเด็กห้าขวบอย่างแน่นอน

กู้หวูติดตามคุณชายสามเย่มาหลายปี เขารู้ความสามารถของคุณชายสามเย่ดีเป็นพิเศษ

อยากจับตัวลูกพี่ เกรงว่าคงไม่ง่ายอย่างนั้น ดังนั้นกู้หวูคิดว่าตนจะเป็นคนรับชมเหตุการณ์อยู่ด้านข้าง ชมละครเด็ดอยู่เงียบๆดีกว่า

“คุณชายน้อยครับ ที่ไหนเหมาะจะดักซุ่มครับ？”หนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุนเอ่ยความสงสัยในใจ เขาอยู่ในองค์กรยมบาลมานาน ทำไมไม่รู้ว่าประตูทางเข้าองค์กรยมบาลมีจุดให้ดักซุ่ม

“พวกคุณมีใครถนัดขุดหลุมพราง หรือว่าถนัดวางกลไก？”สำหรับเรื่องวางกับดัก ถังจื่อโม่ไม่ค่อยถนัดนัก ดังนั้นเขาจำเป็นต้องพึ่งความเชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านนี้

คนพวกนั้นถอยหลังหลายก้าวด้วยจิตใต้สำนึก กระทั่งกู้หวูยังถอยกับเขาด้วย ขุดหลุมพรางหรือวางกลไกใส่ลูกพี่เหรอ？

ไม่เท่ากับรนหาที่ตายเหรอ？

พวกเขาไม่กล้า

ถึงแม้จะถนัด แต่เวลานี้ก็ยอมรับกับปีศาจน้อยไม่ได้！

ทว่ามีคนหนึ่งไม่ถอยหลัง เขาก็คือหนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุน ต้าชุนไม่เพียงแต่ไม่ถอยหลัง ยังยกมือเสนอชื่อตัวเองด้วย“ผมถนัดครับ”

ต้าชุนพูดความจริง เขาถนัดด้านนี้ที่สุด ตอนนี้กู้หวูรับเขาเข้ามาทำงานในองค์กรยมบาลก็เพราะเห็นความสามารถของเขาทางนี้

เมื่อทุกคนได้ยินเสียงของต้าชุนพลันกระตุกมุมปากแรงๆ

รู้ว่าคุณถนัดน่ะ แต่เวลานี้ก็อย่าพุ่งไปด้านหน้าสิ นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายเองหรอกเหรอ？

“โอเค งั้นคุณขุดหลุมพราง”ปีศาจน้อยถังจื่อโม่พอใจมาก หากเวลานี้คนอื่นยืนออกมา เขายังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่คนนี้คือต้าชุน ปีศาจน้อยถังจื่อโม่วางใจเป็นพิเศษ

“คุณต้องเร่งเวลาหน่อย เย่ซือเฉินคงใกล้จะถึงแล้ว”ปีศาจน้อยถังจื่อโม่สั่งการหนึ่งประโยคอีกครั้ง

“ครับ”หนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุนตอบรับอย่างตรงไปตรงมา ไม่รับว่าจะมีปัญหาใด。

“ทำดีๆ ครั้งนี้ถ้าคุณสร้างผลงานได้ดี นายน้อยอย่างผมจะให้รางวัลอย่างงามเลย”ปีศาจน้อยถังจื่อโม่ตรึกตรองดูแล้ว นึกถึงภาพที่ก่อนหน้านี้พบเจอ จากนั้นตบไหล่ต้าชุนเบาๆราวกับจะมีเรื่องอย่างนั้นจริงๆ