ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 164

บทที่164 ในยามดึก กับการสอบสวนของคุณชายสามเย่ (1)

ประโยคนี้ของเธอเป็นการให้การที่มีประโยชน์เป็นอย่างมาก เพียงแต่คำให้การนี้เย่ซือเฉินคิดได้มาก่อนหน้านี้แล้ว

คุณชายห้าฉิงยังอยากเอ่ยพูดอะไร แต่เห็นสายตาให้สัญญาณของเย่ซือเฉินแล้ว คุณชายห้าฉิงจึงชะงักครู่หนึ่ง ต่อมาก็พูดกับเฉียวหยูหนาน " โอเค คุณออกไปก่อนได้เลยครับ"

"แกให้คนเชิญเย่อหยู่เฟิงไปที่โรงพักหน่อย"หลังจากเฉียวหยูหนานออกไป เย่ซือเฉินก็เอ่ยประโยคนี้ขึ้นมาทันที

"เชิญเย่อหยู่เฟิงไปที่โรงพักเหรอ จากที่ผมรู้มา เย่อหยู่เฟิงนั้นเจ้าเล่ห์มาก และปากแข็งจะตาย หากเขาไม่พูด ไม่มีใครกล้างัดเปิดปากเขาเหรอ เรื่องนี้จะสอบสวนอย่างทารุณก็ยิ่งไม่ได้อีกด้วย"คุณชายห้าฉิงยังไม่เข้าใจในความหมายของเขาภายในทันที

"พูดไม่พูดไม่สำคัญ"เมื่อเฉียวหยูหนานออกไปเย่ซือเฉินจึงค่อยๆถอดหน้ากากลง หน้าคมสันไร้ที่ติ ตอนนี้ ใบหน้าของเขาก็กลับมาเป็นเย็นชาตามปกติ และนัยน์ตาคู่นั้นเยือกเย็นสุขุมอย่างน้ำนิ่ง

"เข้าใจแล้ว เดี๋ยวผมไปจัดการเอง"คุณชายห้าฉิงเข้าใจความหมายของเขาแล้ว

ห้องสอบสวนสถานีตำรวจสถานีตำรวจ

"คุณชายเย่อครับ วันนี้ที่เชิญคุณมานั้นเพราะอยากถามเรื่องราวสักนิด ขอคุณชายเย่อให้ความร่วมมือด้วยนะครับ "หัวหน้าลู่แสดงท่าทีเกรงใจ

"ได้ครับ ผมจะบอกทุกอย่างที่ผมรู้ และบอกอย่างหมดเปลือกด้วย จะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่"เย่อหยู่เฟิงยิ้มแย้ม ไม่มีท่าทีน่าสงสัยเลยสักนิด เหมือนราวกับมาเป็นแขก ไม่รอเจ้าหน้าที่ตำรวจเอ่ยพูด เขาก็นั่งลงด้วยตัวเองอย่างไม่แคร์ใคร

นี่คือครั้งที่สองที่เขามาสถานีตำรวจแล้ว สองครั้งก็เพราะเวินลั่วฉิงทั้งนั้น

ครั้งแรกเขาให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ครั้งที่สองเขาก็จะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเหมือนกัน

"เมื่อกี้ผู้หญิงที่ออกไปจากโรงแรมกับคุณชายเย่อด้วย คุณชายเย่อรู้จักไหมครับ"

"ไม่รู้จัก"เย่อหยู่เฟิงไม่รอช้าแม้แต่น้อย ก็ตอบอย่างรวดเร็ว

ภายในอีกห้องหนึ่งนั้น เย่ซือเฉิงจ้องมองภาพในคลิป สายตาเย็นชาหรี่ลงเล็กน้อย

"รู้อยู่แล้วว่าเย่อหยู่เฟิงต้องไม่พูด"คุณชายห้าฉิงฮึอย่างเย็นชา

"แต่ว่าคุณชายเย่อกลับช่วยเธอหลบหนีออกจากโรงแรมนะครับ"

"หลบหนีเหรอ"เย่อหยู่เฟิงแกล้งตกใจ "ทำไมเหรอครับ เธอฆ่าคนเหรอ หากเธอฆ่าคนจริง พวกคุณก็ควรออกหมายจับไม่ใช่เหรอครับ งั้นผมก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดใช่ไหมครับ"

"ไม่ร้ายแรงขนาดนั้นเหรอครับ"หัวหน้าลู่แอบถอนหายใจ นี่ไม่ใช่ภารกิจที่ง่ายเลยจริงๆ

"อ๋อ งั้นก็ดีครับ เธอแค่บังเอิญขึ้นรถผมก็เท่านั้น ออกจากโรงแรม เธอก็ลงจากรถไปทันที ส่วนเรื่องอื่นนั้นผมไม่รู้อะไรเลยครับ"เย่อหยู่เฟิงตอนนี้มีท่าทีเอ้อระเหยลอยชายอย่างเต็มที่

"คุณชายเย่อไม่รู้เหรอครับว่าเธอเป็นใคร"

"ไม่ทราบครับ ใส่หน้ากากไว้ ผมเลยไม่เห็นหน้าตาของเธอ"เย่อหยู่เฟิงตอบอย่างไม่ค่อยสนใจ

"เย่อหยู่เฟิงเป็นสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยโดยแท้เลย "ในอีกห้องหนึ่งนั้น คุณชายห้าฉิงบ่นว่าเป็นประโยค "จากนิสัยของเย่อหยู่เฟิง หากเขาไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้น ก็คงไม่ช่วยเธอยังเอาเป็นเอาตายเด็ดขาด"

เย่ซื่อเฉินชำเลืองมองเขาชั่วแวบหนึ่ง แม้ไม่พูดอะไร แต่ก็รับรู้เข้าใจ

"พี่สาม เข้าใจแล้ว"ใบหน้าคุณชายห้าฉิงแสดงความดีใจออกมา เขาหยิบมือถือออกมา แล้วกดโทรออกไป

ภายในห้องสอบสวน เสียงโทรศัพท์หัวหน้าลู่ดังขึ้น

หัวหน้าลู่มองเย่อหยู่เฟิงครู่หนึ่ง จากนั้นจึงรับโทรศัพท์ แล้วไม่พูดอะไร ได้แต่รับฟังอย่างเงียบๆ

เย่อหยู่เฟิงแสดงสีหน้าสบายๆ เหมือนไม่สนใจเลยสักนิด

เพราะแบบนี้ เธอจึงควรกลับไปก่อนที่เย่ซือเฉินจะกลับบ้าน ทำเช่นนี้ ก็สามารถเคลียร์ปัญหาออกไปได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

หากไม่พบเย่ซือเฉินที่โรงแรม คืนนี้เธอคงไม่กลับไปอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้สถานการณ์มันไม่เหมือนเดิมแล้ว......

แน่นอน เวินลั่วฉิงไปที่โรงแรมที่จองก่อน เธอเช็ดเครื่องสำอางบนใบหน้าออก แล้วทำตัวเองเหมือนปกติ จากนั้นก็เปลี่ยนกลับมาใส่ชุดเสื้อผ้าที่เคยใส่ในวันนี้

ตอนเวินลั่วฉิงกลับไปถึงคฤหาสน์ ในคฤหาสน์มืดมัวไปหมด เงียบกริบอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเย่ซือเฉินยังไม่ได้กลับมา

ช่วงนี้เป็นเพราะเธอไปทำงานที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ปทุกวัน อยู่บ้านน้อยมาก คุณป้าหลิวเลยไม่ได้เตรียมอาหารให้พวกเขา เพราะฉะนั้นทุกวันที่คุณป้าหลิวทำความสะอาดเสร็จก็กลับไปเลย

เวินลั่วฉิงเข้ามาในคฤหาสน์ แล้วไม่ได้เปิดไฟ เพราะเธอกลัวว่าเย่ซือเฉินอาจจะกลับมาในเวลานี้พอดี งั้นเป็นเช่นนั้นเธอก็คงโดนเขาจับได้แน่

ยังดีที่แสงสว่างข้างนอกส่องเข้ามา จึงไม่ได้มืดไปหมด เวินลั่วฉิงขึ้นไปชั้นบน ก็เข้าไปห้องตัวเองทันที

หลังจากเข้ามาในห้องแล้ว เธอก็รีบถอดเสื้อผ้าในตัวออกอย่างรวดเร็ว เริ่มจากเสื้อคลุมก่อน จากนั้นก็เสื้อเชิ้ต สุดท้ายคือชุดชั้นในที่อยู่ข้างใน

หลังจากเวินลั่วฉิงถอดชุดชั้นในออก ก็จะเอาเอสซี การ์ดที่อยู่ข้างในออกมา แต่พอเธอพลิกชุดชั้นในเข้ามานั้น เธอถึงกับแข็งทื่อไปชั่วขณะ ลมหายใจก็เกือบหยุดเพราะตกใจ เลือดทั่วร่างก็เกือบหยุดทื่อเอาไว้

เอสซี การ์ดที่เธอซ่อนไว้ในชุดชั้นในตั้งแต่แรกได้หายไปแล้วเหรอ

เมื่อกี้เธอไปโรงแรมได้เปลี่ยนเพียงเสื้อที่อยู่ข้างนอก ชุดชั้นในไม่ได้เปลี่ยน ตอนนั้นเธอไม่ได้แตะชุดชั้นในเลย เพราะฉะนั้น จึงไม่ตกหายที่โรงแรมแน่นอน ตอนนั้นเป็นเพราะเธอไม่คิดจะพักที่โรงแรม ดังนั้นจึงไม่ได้เอาเอสซี การ์ดจากชุดชั้นในออกมา

เธอเชื่อมาตลอด ว่าการนำของมาไว้กับตัวนั้นปลอดภัยที่สุด

หากไม่ได้ตกหายที่โรงแรม งั้นหายตอนไหนกันนะ