ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1651

หลิวหยิงไม่อยากให้แม่ของเธอเป็นกังวลใจ ไม่อยากเลยแม้แต่นิดเดียว แล้วก็ยิ่งไม่อยากให้แม่ของเธอรู้ด้วย ว่าเธอกับซือถูมู่หรงมีความข้องเกี่ยวพัวพันที่มากมายขนาดนั้น ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่น่าอัปยศอดสูอยู่ไม่น้อยเลย สำหรับเรื่องสัญญาห้าปี หลิวหยิงจะบอกว่ารู้สึกเสียใจภายหลังก็ไม่ใช่ แต่จะบอกว่าไม่เสียใจเลยมันก็ไม่เชิงอีก พ่ายแพ้ต่ออีกฝั่ง แต่สุดท้ายก็ชนะอีกฝั่งในที่สุด เรื่องราวในตอนแรก เป็นเรื่องที่ถึงอยากจะหลบหนีก็หนีไม่ได้ อย่างที่แม่บอก ซือถูมู่หรงไม่มีทางปล่อยตระกูลหลิวไปอย่างแน่นอน แต่ว่า……ก็มีบางเรื่อง ที่สามารถหลบหนีได้ อย่างเช่น เมื่อห้าปีก่อนถ้าเกิดเธอหนีออกมาซะ ก็จะไม่ต้องมาพัวพันอย่างในตอนนี้ แล้วก็จะได้ไม่ได้ต้องยุ่งยากลำบากขนาดนี้อีกด้วย หลิวหยิงแววตาสั่นไม่นิ่ง ตัวเองสามารถคิดง่ายๆลงสักหน่อยได้ใช่ไหม?

คุณแม่หลิวมองหลิวหยิง ลูกของเธอ เธอนั้นเข้าใจดี หลิวหยิงกำลังปิดบังอะไรอยู่ ทีแรกเธอคิดที่จะถามต่อ แต่เนื่องจากหลิวหยิงดูไม่อยากที่จะบอก เธอก็ไม่อยากเค้นถามอะไรเธอต่อ ก็เลยจึงพยักหน้า แต่มีหลายเรื่องที่เธอไม่เข้าใจ จึงพูดถามขึ้น“ซือถูมู่หรงจะไม่ปล่อยลูกไปจริงๆเหรอ?”

หลิวหยิงพยักหน้า“หนูไม่รู้ สัญญาห้าปีมันผ่านพ้นไปเรียบร้อยแล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะไม่อยากให้หนูจากไป ช่วงนี้หนูไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์อีก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้โทรศัพท์มา แต่ก็อยู่ด้วยกันกับหนูตลอดเวลา ไม่ว่าหนูจะไปไหนเขาก็ไม่สน ก็คือไม่อยากให้หนูหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย”

นี่มันหลายวันมากแล้ว ซือถูมู่หรงอยู่กับเธอมาตลอด ตอนที่ไม่ได้สังเกต เธอก็ไม่ได้คิดมากอะไร จัดการเรื่องของตัวเองไป แต่ว่า ตอนที่สังเกตได้ถึงเรื่องเรื่องนี้ ปะติดปะต่อเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เข้าด้วยกัน หลิวหยิงก็พบว่า ซือถูมู่หรงสะกดรอยตามเธอมาตลอด แต่ไม่ได้เหมือนกับเมื่อก่อน เขาไม่เข้ามารบกวนเธออีกแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเองเป็นคนเจอด้วยตัวเอง เขาอาจจะตามเธอไปตลอดก็ได้ หลิวหยิงรู้สึกว่าเมื่อก่อนนั้นตัวเองสะเพร่ามากๆ ถึงไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีคนสะกดรอยตามอยู่ข้างหลัง ไม่สิ ไม่ใช่สะเพร่า แต่แค่คิดไม่ถึงเท่านั้น

“แล้วซือถูมู่หรงไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่ทำร้ายลูกใช่ไหม?”ที่คุณแม่หลิวเป็นกังวลที่สุดก็คือ ความปลอดภัยต่อจากนี้ของหลิวหยิง สะกดรอยตาม สำหรับเธอแล้วคือเรื่องที่อันตรายมากๆ อาจจะมีแผนการอื่น แถมสถานภาพแบบนั้นของซือถูมู่หรง ถ้าเกิดจะทำร้ายหลิวหยิง เผลอๆอาจจะเป็นแค่เรื่องที่ทำได้อย่างง่ายดายเลยก็ได้

“เปล่านะคะ เขาไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด ก็แค่สะกดรอยตามหนูเท่านั้น”หลิวหยิงพูดขึ้นอย่างอู้อี้ แทนที่จะต้องมาเกี่ยวข้องพัวพันกันอยู่แบบนี้ หลิวหยิงยอมที่จะถูกซือถูมู่หรงแก้แค้นไปซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยดีกว่า ตัดความสัมพันธ์กันแล้วแต่ยังมีความรู้สึกถึงกันอยู่ ทำให้ความรู้สึกผิดในใจของเธอยิงเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

“ซือถูมู่หรงได้บอกไหมว่า จะยอมให้ลูกหนีไปได้เมื่อไร?”คุณแม่หลิวถามขึ้นอย่างครุ่นคิด ตอนนี้เธอสับสนไปหมดแล้ว ซือถูมู่หรงจะทำอะไรกันแน่? ไม่ให้หลิวหยิงจากไป ติดตามเธออยู่ตลอดเวลา แต่กลับไม่ทำอะไรเลย หรือว่าเป้าหมายของเขา คือแค่ต้องการรู้ถึงตำแหน่งที่อยู่ของหลิวหยิงเท่านั้นเหรอ? จำเป็นหรือไง? เพราะว่าความผูกพันภายหลัง หรือว่า……ในใจรู้สึกอาลัยอาวรณ์?

คุณแม่หลิวไม่ได้คิดมาถึงด้านนี้เลยแม้แต่นิดเดียว เพราะว่านี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ใครจะไปมีใจให้กับคนที่ตัวเองหลอกใช้ประโยชน์กันล่ะ?

หลิวหยิงมองคุณแม่หลิว สีหน้าที่เป็นกังวลของเธอทำให้หลิวหยิงรู้สึกอบอุ่น ช่างเหอะ……เธอก็ไม่มีเรื่องอะไรที่จำเป็นต้องปิดบังจริงๆ หลิวหยิงพูดออกมาตรงๆ“เขาบอกว่า เขาจะไม่มีทางให้หนูจากไปไหนแน่นอนตลอดชีวิตนี้”

“ตลอดชีวิต?”คุณแม่หลิวน้ำเสียงสูงขึ้นมาทันที ช็อกตกใจอย่างไม่มีปกปิดเอาไว้แม้แต่น้อย！เธอคิดไม่ถึงว่าซือถูมู่หรงจะเป็นคนที่ไร้ยางอายแบบนี้ ถึงไม่ยอมให้แม้แต่โอกาสให้หลิวหยิงได้จากออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว แถมยังคิดจะทรมานหลิวหยิงไปตลอดชีวิตอีก！ทำไมเขาถึงโหดร้ายขนาดนี้กัน? ไม่สามารถหยุดยั้งได้แล้ว คุณแม่หลิวคิดที่จะฆ่าซือถูมู่หรง ไม่สนว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไร

หลิวหยิงพยักหน้า เธอก็รู้สึกว่ามันน่าขันเหมือนกัน ตอนนี้ ระหว่างพวกเขายังมีอะไรที่ต้องให้อาลัยอาวรณ์อีกเหรอ? ทุกสิ่งทุกอย่างมันถูกตัดขาดจนหมดแล้ว เล่ห์เพทุบาย แผนการ สัญญา ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันสกปรกต่ำช้าก็รู้กันหมดแล้ว ยังเหลืออะไรอีก? หรือว่าจะเหมือนกับที่ซือถูมู่หรงบอกจริงๆเหรอ ว่าเขารักตนเองเข้าแล้ว?

หลิวหยิงส่ายหัว จะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ?

แต่ว่า……เหตุผลอื่นๆหลิวหยิงคิดไม่ออกจริงๆ เดิมทีความคิดนี้แค่ผ่านเข้ามาในหัวแค่รอบเดียวเท่านั้น ตอนนี้ กลับดูเหมือนว่าจู่ๆก็ร่วงตกลงมาอีก ในใจของหลิวหยิงก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง

หลิวหยิงรู้สึกสงสัยไม่เข้าใจ เธอไม่เข้าใจว่าตัวเองพูดผิดตรงไหน เดิมทีตัวเองก็ไม่ได้รักซือถูมู่หรงอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเหมือนกัน ส่วนเรื่องอื่น เธอก็ไม่คิดเพ้อฝันจินตนาการไปเอง แต่ที่เธอถามคำถามนี้ออกมา ก็แค่อยากให้แม่คิดพิจารณาคำพูดของซือถูมู่หรงดูสักหน่อยว่าหมายความว่าอะไร

“หยิงเอ๋อร์ ลูกจำเอาไว้นะ ว่าตอนนี้ แม่ไม่ต้องการให้ลูกต้องมาเสียสละอะไรเพื่อคนในครอบครัวอีกแล้ว ความหวังเพียงหนึ่งเดียวของแม่ก็คือ การที่ลูกสามารถดูแลตัวเองได้ การที่ลูกได้มีชีวิตที่ดีๆ ส่วนเรื่องอื่น ปล่อยมันทิ้งไปซะ！ก่อนหน้านี้ลูกเสียสละตัวเองเพื่อคนในครอบครัวมากพอแล้ว ที่มีทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ ชีวิตที่สงบสุขของพวกเราในตอนนี้ ก็เพราะว่าลูกทั้งนั้น ลูกไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อสิ่งเหล่านี้อีกแล้ว！ถ้าซือถูมู่หรงไม่ยอมปล่อยลูกไปจริงๆ ถ้าเขาจะแก้แค้นลูกให้ได้ เอาคนในครอบครัวมาข่มขู่ลูก ลูกห้ามยอมประนีประนอมเด็ดขาด ได้ยินไหม！”คุณแม่หลิวพูดอย่างเข้มงวดจริงจัง เธอจ้องเขม็งหลิวหยิง บีบบังคับให้เธอให้คำมั่นสัญญา

หลิวหยิงขอบตาแดงทันที นี่เป็นความรู้สึกที่ถูกคนหวงแหน ความรู้สึกที่ถูกคนปกป้องรักษา แม่ของเธอ ไม่ต้องการให้เธอทำเรื่องอะไรทั้งนั้น สิ่งที่เป็นกังวลเพียงอย่างเดียวก็มีแค่ตัวเองปกป้องตัวเองไม่ได้ กลัวว่าตนเองจะถูกทำร้ายอีก แล้วตนเองล่ะ? ไม่เคยทำอะไรเพื่อคนในครอบครัวเลย แถมยังเอาแต่ทำให้แม่ต้องเป็นห่วงกังวลใจอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย หลิวหยิงรู้สึกผิดขึ้นมาสุดๆ

“แม่ ไม่แน่นอนค่ะ หนูจะมีชีวิตที่ดีแน่นอนค่ะ”หลิวหยิงไม่กล้าพูดอย่างอื่น ให้คำมั่นสัญญาไปทันที เธอรู้ว่าแม่ของตัวเองรู้สึกกลัว กลัวว่าเรื่องในตอนนั้นจะเกิดขึ้นอีกครั้ง กลัวว่าตนเองจะกลับไปอยู่กับซือถูมู่หรงอีก ครั้งนี้ ไม่เหมือนกับในครั้งนั้นแล้วแม้แต่นิดเดียว เมื่อก่อน ซือถูมู่หรงเพื่อที่จะแก้แค้น สัญญาแค่ห้าปี คุณนายซือถูก็ยอมเห็นด้วยแล้ว แม้ว่าเป้าหมายจะเป็นเพียงแค่สร้างความอัปยศอดสูให้กับตนเองก็ตาม

ครั้งนี้ ถ้าเธอยอมประนีประนอมอีก ก็จะไม่มีโอกาสได้จากออกมาอีกครั้งเป็นแน่ ซือถูมู่หรงไม่อนุญาต คุณนายซือถู ไม่มีทางยอมรับตนเองแน่นอน

ไม่แปลกใจเลย ซือถูมู่หรงกำลังจะมีคู่หมั้นแล้ว เป็นคนที่คุณนายซือถูเลือกมาด้วยตัวเองด้วย เมื่อคราที่จำเป็น เพื่อลูกสะใภ้คนนี้ หลิวหยิงไม่สงสัยเลยแม้แต่นิดเดียวว่าคุณนายซือถูจะทำเรื่องอะไรบ้าง แต่ผลที่ตามมา คนในครอบครัวของเธอต้องแบกรับไม่ไหวแน่ๆ หลิวหยิงไม่กล้าไปพนันด้วย