ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1661

เธอมองตรงไปที่หลินฉือ: “คุณหวังให้จื่อซีเป็นนางแบบให้กับVGไหม? เซ็นแล้วก็พัฒนาต่อไป?”

หลินฉือยิ้มอย่างรวดเร็ว “ตอนนั้นฉันก็เคยบอกกับจื่อซี เธอเลือกที่จะเซ็นสัญญากับVGก็ได้ หรือจะเลือกเป็นนางแบบของฉันคนเดียวก็ได้ ได้ทั้งนั้น เพราะว่าฉันชอบจื่อซีอย่างหมดจด บวกกับ เธอทุกสไตล์ล้วนควบคุมได้”

“เพียงแต่...” หลินฉือเปลี่ยนน้ำเสียงกะทันหัน เวินลั่วฉิงมองเธออย่างสงสัย หลินฉือถอนหายใจเบาๆ น้ำเสียงหดหู่เล็กน้อย “เมื่อก่อนฉันคิดว่าจื่อซีจะไปแน่ เพราะไม่ได้พิจารณาถึงสถานะของเธอ VGสำหรับส่วนใหญ่ รวมถึงคนระดับสูงบางส่วน ต่างเต็มใจที่จะมา แต่ว่า จื่อซีเป็นลูกสาวของตระกูลเย่ และก็เป็นหลานของ…ตระกูลถัง? พวกคุณอาจจะไม่ยอมรับแน่”

หลินฉือไม่ค่อยแน่ใจว่าควรจะเรียกว่าอะไร ก็แค่พูดความคิดเห็นในใจ ถังจื่อซีสถานะแบบนี้ สำหรับVGไม่ได้มีความปรารถนามากนัก ดังนั้นยิ่งต้องดูความสนใจส่วนตัวมากกว่า

เย่ซือเฉินเห็นด้วยกับคำพูดนี้ ลูกสาวของเธอ อยากจะทำอะไรก็ทำอันนั้น แม้ว่าจะเป็นVG เธอก็ไม่ใช่ว่าจะต้องไป VGยิ่งใหญ่ก็จริง แต่ยังไม่ถึงจุดที่สามารถข่มขู่ตัวเองได้ทั้งหมด เย่ซือเฉินดูว่าจื่อซีเต็มใจหรือไม่มากกว่า

หลินฉือไม่ได้ปิดบังความชื่นชอบที่มีต่อถังจื่อซี ทำให้เวินลั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะมองไปทางถังจื่อโม่ ทั้งสองคนเจอหลินฉือด้วยกัน ได้รับการปฏิบัติแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ความรักชอบที่หลินฉือมีต่อจื่อซี แค่พูดก็ฟังออกทันที ในสายตาของหลินฉือ จื่อซีเป็นเหมือนเด็กที่รู้จักกันมาเป็นเวลานาน ส่วนถังจื่อโม่ ก็คือเพิ่งพบกัน เวินลั่วฉิงไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร

ถังจื่อโม่สีหน้านิ่งเงียบมาก มองไม่ออกถึงความสุข ราวกับว่าไม่สนใจเรื่องนี้เลย เวินลั่วฉิงปวดใจเล็กน้อย ไม่เคยมีสักคน แสดงออกกับทั้งสองคนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงชัดเจน เมื่อก่อนจื่อโม่คงจะไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน เขามีความคิดเห็นยังไงกับหลินฉือ?

เพียงแต่ เวินลั่วฉิงเชื่อว่า ถังจื่อโม่จะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ ถึงอย่างไร หลินฉือก็เป็นคนนอกคนหนึ่ง ขอแค่คนในครอบครัวปฏิบัติต่อจื่อซีและจื่อโม่ดีเหมือนกันก็พอแล้ว

“จื่อซีชอบมาก ดังนั้นถึงอยากเป็นนางแบบ ฉันไม่มีความต้องการอื่นใด แค่หวังว่าคุณจะดูแลจื่อซีดีๆ” เวินลั่วฉิงพูด สำหรับเย่ซือเฉินหรือตระกูลถัง แค่ถังจื่อซีได้รับความไม่ยุติธรรม ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร จะไม่ปล่อยไปง่ายๆแน่ ดังนั้นเวินลั่วฉิงเลยไม่เป็นห่วง แต่ก็ยังอยากบอกหลินฉือล่วงหน้าสักหน่อย ถือซะว่าเป็นการทักทาย

หลินฉือพยักหน้า “จุดนี้คุณวางใจได้ ฉันมีอำนาจเด็ดขาดในVG เรื่องของถังจื่อซี ฉันตัดสินใจคนเดียวได้ ขอแค่จื่อซีไม่เต็มใจ ฉันจะไม่บังคับเธอแน่นอน VGก็ไม่มีใครบังคับเธอแน่นอน”

หลินฉือมีความรู้สึกยโสโอหังอย่างมาก ร่างชุดสีแดงนั้นราวกับแฝงไปด้วยจิตสังหารและทระนงเล็กน้อย

“โม่ฉือ？” เย่ซือเฉินถามอย่างสงสัย แล้วก็มั่นใจเช่นกัน

หลินฉือเลิกคิ้ว: “ฉันคือหลินฉือ แต่ ก็คือโม่ฉือด้วย คุณพูดถึงตระกูลโม่นั่น แต่ว่าเรื่องของตระกูลโม่แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยสนใจ เรื่องของ VGก็ไม่สนใจเหมือนกัน” เธอไม่ชอบสิ่งที่ซับซ้อนพวกนี้ ชอบที่จะตามอารมณ์มากกว่า มีเรื่องโดยบังเอิญก็น้อยมาก แต่ ถึงแม้เธอจะไม่สนใจพวกนี้ ดูแลถังจื่อซี ก็ใส่ใจแน่นอน และ... คนในครอบครัวก็ด้วย

“พี่หลินฉือ ทางนั้นคุณไม่ต้องการนายแบบหรอ? ทำไมไม่มาหาผมล่ะ” เป็นครั้งแรกที่ถังจื่อโม่ถูกเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง ในใจรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย อีกอย่าง หลินฉือปฏิบัติต่อเขา ไม่ใช่ไม่เป็นมิตร แต่เป็น...ท่าทีแปลกๆอย่างหนึ่ง ขอแค่เขาพูด หลินฉือจะให้ความเคารพเขามากพอแน่ แต่ถ้าเขาไม่พูด หลินฉือก็จะเมินเขาโดยสิ้นเชิง ทำให้เขารู้สึกไม่ชินอย่างมาก

ถังจื่อโม่ส่ายหัว: “ไม่ ผมไม่ได้อยากไป น้องสาวไปก็พอแล้ว” บนหน้าเขาเต็มไปด้วยการปฏิเสธ หลินฉือรู้สึกสนใจ ใบหน้าที่วัยเยาว์ ความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ ล้วนทำให้คนไม่มีทางปฏิเสธ น่าเสียดาย... ไม่ใช่ที่ตัวเองชอบ เธอชอบถังจื่อซีมากกว่า เป็นหยกแท้ แกะสลักได้ เหมือนกับเจ้าหญิง ปล่อยให้คนแต่งตัว

เวินลั่วฉิงมองหลินฉือ ผู้หญิงคนนี้ต่างจากเธอ ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า สุขทุกข์โกรธเศร้าแค่เห็นก็มองออก ไม่ปิดบังแม้แต่น้อย ไม่ใช่ทำไม่เป็น ไม่เห็นต้องปิดบัง เธอมีความภาคภูมิใจและเปิดเผย หลินฉือชื่นชมผู้หญิงแบบนี้ เริ่มเป็นฝ่ายเข้าใจพร้อมพูดว่า: “ไม่ทราบว่าคุณ林มาคนเดียวงั้นหรือ? เที่ยวเล่น? ผ่อนคลาย? ถ้าไม่มีสถานที่จะไปล่ะก็ มาบ้านฉันดีกว่า?”

หลินฉือมองตระกูลนี้ ทีละคนๆ ต่างทำให้เธอรู้สึกแปลกใหม่ ถังจื่อซีเป็นเจ้าหญิง เป็นคนที่เธอถูกใจ ถังจื่อโม่เป็นเหมือนเจ้าชาย มีความคิดเป็นของตัวเองทั้งหมด แต่ไม่หยิ่งผยอง ควรยืนหยัดยืนหยัด ควรขอโทษขอโทษ ไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าไร้เหตุผล เวินลั่วฉิงดูอ่อนโยน แต่จริงๆฉลาดหลักแหลม ความคิดรอบคอบ สามารถเห็นได้ชัดเจน แต่กลับไม่ยอมรับการหลอกลวง เป็นผู้หญิงที่ใจกว้างและฉลาด เธอชอบมาก! ส่วนเย่ซือเฉิน แม้ว่าจะไม่พูดจามาตลอด การมีอยู่ต่ำมาก แต่ก็ไม่ให้ใครละเลยเขาแม้แต่น้อย ความไว้วางใจและความเข้าใจที่เขามีต่อเวินลั่วฉิง ทำให้เธอรู้สึกอิจฉา

ตลอดหลายปี เธอให้ความสำคัญกับความรู้สึกน้อยมาก มีหรือไม่มีอย่างไรก็ได้ แต่ว่าวันนี้ เป็นครั้งแรกที่เธออยากจะมีความรักสักครั้ง จากนั้น แต่งงาน มีลูก เธอก็จะมีชีวิตที่มีความสุขได้

หลินฉือทำเสียงจิ๊ สถานที่นี้เลวร้ายไปหน่อยหรือเปล่า? ทำไมคนที่พบ ล้วนเป็นพวกคนแปลกๆ? อย่างเช่น ถังจื่อซีและถังจื่อโม่ อย่างเช่นเวินลั่วฉิงและเย่ซือเฉิน และก็อย่างเช่น...มู่เฉิง แต่ละคน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่แค่เห็นก็มองทะลุผ่านได้หมด แต่กลับล้วนแสดงออกจุดที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ทำให้คนประหลาดใจอย่างมาก หลินฉือจู่ๆก็อยากจะอยู่อีกสักพักหนึ่ง ดูว่าจะมีเซอร์ไพรส์มากกว่านี้หรือไม่!

อาหารมาเสิร์ฟทันเวลาพอดี ขัดจังหวะความคิดของหลินฉือ แต่ว่าความคิดนี้ก็เหมือนกับเมล็ดพืช ค่อยๆแตกหน่อผลิบานอย่างช้าๆ