ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 250

บทที่ 250 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน（4）

“ลูกพี่ คนคนนั้นหลบอยู่ในกระดอง จมอยู่ใต้น้ำ และยังฝังอยู่ใต้โคลน จะให้ขุดยังไง？” ทำให้คนที่รับคำสั่งตะลึงเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ได้ทำการสกัดกั้นก็ไม่เห็นผลอะไร จะให้ขุดหาคนแบบนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“ถ้าอย่างนั้นก็ดูดน้ำให้แห้ง ขุดโคลนให้หมด และลอกกระดองมันออก” น้ำเสียงของเย่ซือเฉินตอนนี้เป็นเหมือนเสียงไล่ล่ามาจานนรถ แต่ล่ะคำๆที่ส่งมาทำให้คนรู้สึกขนลุกจนน่ากลัว

“ลูกพี่ ให้ลงมือจริงใช่หรือไม่？” เห็นได้ชัดว่าเสียงของบุคคลที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์กำลังถอนหายใจเฮ้อเล็กน้อย ท่าทางที่ไร้ความปรานีของเจ้านายในตอนนี้น่ากลัวมาก! !

“แกคิดว่ายังไงหล่ะ？” เย่ซือเฉินหัวเราะด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็นออกมา น้ำเสียงนั้นยิ่งทำให้คนรู้สึกกลัวมากไปอีก

“ลูกพี่ รับทราบแล้ว” คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตกใจมากหรือเปล่า เพราะครั้งนี้ตอบรับเร็วมาก

ใช้เวลาไม่นาน ก็มีข่าวความเคลื่อนไหวของถังไป๋เชียน เห็นได้ชัดว่า ก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินได้ออมฝีมือไว้ ครั้งนี้คือลงมือทำจริง！！

เกี่ยวกับการแข่งขันเรื่องความเป็นความตาย เวินลั่วฉิงที่อยู่ไกลในชนบทไม่รู้เรื่องอะไรเลย

เธอไม่รู้พฤติกรรมที่บ้าคลั่งของเย่ซือเฉิน และไม่รู้ความคิดที่แท้จริงของถังไป๋เชียนและเรื่องน่าตื่นเต้นที่เกิดขึ้นในเวลาต่อมา.

ในตอนเย็น เมื่อเวินลั่วฉิงกลับถึงบ้าน ร่างกายที่กำลังจะพังทลาย เธอได้ฝึกฝนทักษะการป้องกันตัว และเรียนรู้ทักษะการหลบหนี แต่เธอไม่ได้ออกกำลังกายและฝึกฝนอย่างหนักเหมือนคนอื่น ๆ เพราะส่วนใหญ่เธอมักจะอาศัยความสามารถด้านสมอง!

สืบเนื่องมาจากเมื่อคืนที่ไม่ได้หลับนอน บวกกับวันนี้ที่เหน็ดเหนื่อย เธอในตอนนี้แม้แต่แรงที่จะพูดยังไม่มีเลย “คุณผู้หญิง คุณกลับมาแล้ว？คุณผู้หญิงไปไหนกลับมาเหรอ ？ทำไมสภาพกลายเป็นแบบนี้？”เมื่อคุณป้าหลิวเห็นสภาพของเวินลั่วฉิงแล้ว รู้สึกตกใจมาก

“ไปทำงานมา คุณป้าหลิว ฉันหิวมาก ป้าช่วยไปเตรียมของกินให้หน่อยได้ไหม？” สายตาที่น่าสงสารของเวินลั่วฉิงมองไปที่คุณป้าหลิว “ได้ ได้ ป้าจะรีบไปทำเดี๋ยวนี้ ใช่เวลาไม่นานหรอก”

“ฉันขอตัวไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ” เวินลั่วฉิงมองดูตัวเองที่เต็มไปด้วยฝุ่น ถอนหายใจออกมาอย่าวอ่อนล้า และพาขาที่ใกล้หมดแรงเดินขึ้นไปชั้นบน

“คุณผูชาย คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว” คุณป้าหลิวใช่เวลาที่เวินลั่วฉิงขึ้นข้างบนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโทรศัพท์หาเย่ซือเฉิน

“กลับไปแล้วเหรอ？” มีอยู่ชั่วขณะ ที่เย่ซือเฉินสงสัยหูของตัวเอง เขาตามหาเธอทั้งวัน ไม่มีวี่แววข่าวคลาวอะไรเลย ตอนนี้ เขากับถังไป๋เชียนสู้กันไม่มีใครยอมใคร

ตอนนี้ เธอกลับบ้านเองเหรอ？

นี่มันเหตุการณ์อะไรเหรอ？มีใครสามารถบอกเขาได้ว่ามันคืเหตุการณ์อะไร？

“ใช่ค่ะ คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว แต่ว่าคุณผู้หญิงดูแล้วเหมือนเหนื่อยมาก ร่างกายเต็มไปด้วยฝุ่น รองเท้าก็เหยียบขี้โคลนมาเยอะมาก ฉันถามคุณผู้หญิงว่าไปไหนมา คุณผู้หญิงตอบว่าไปทำงานมาค่ะ” หายากที่คุณป้าหลิวจะพูดเยอะขนาดนี้ เพราะว่านี่คือคุยกันทางโทรศัพท์ ไม่ได้เผชิญหน้ากันโดยตรง คุณป้าหลิวเลยไม่ดีรู้สึกกลัวขนาดนั้น

ทำงาน？

เธอไปทำงานที่ไหน？

เขาตามหาตัวเธอทั้งวัน กังวลแทบตาย แล้วเขาก็ไปขุดคุ้ยถังไป๋เชียนแทบตาย

ส่วนเธอกลับไปทำงานเหรอ？

ขณะนั้น เย่ซือเฉินไม่รู้มีความกระวนกระวายใจอย่างมาก……

ดังนั้น ตอนเช้าโทรศัพท์ที่เธอรับสายคือโทรมาจากบริษัท คือเรียกเธอให้ไปทำงาน？เขาสมควรตายทำไมลืมคิดข้อนี้ไป？

“สายตาของเย่ซือเฉินกะพริบเล็กน้อย และอาการที่แสดงออกมีความแตกต่างไปเล็กน้อย แต่ทว่าเขาไม่ได้พูดอะไร แต่วางสายลงทันที

ในคฤหัสถ์หลังหนึ่ง ถังหลิงมองไปท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวยามค่ำคืนที่มืดสลัว ความคิดของเขาล่องลอยไป เขาควรรีบลงมือทำในสิ่งที่เขากำลังจะทำหรือไม่?

“ฮัลโหล” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขามองดูมันสักครู่ แล้วรับมันขึ้นมา น้ำเสียงเย็นยิ่งกว่าแสงในเวลากลางคืนอีก

“คุณชายสามมีคำสั่งให้ขุดถังไป๋เชียน การเคลื่อนไหวใหญ่มาก”อีกด้านของคนพูดโทรศัพท์ น้ำเสียงแสดงถึงความเคารพและระมัดระวัง

“ นี่มันเรื่องดี ” ถังหลิงยิ้มออกมา ดวงตาที่ลึกล้ำคู่นั้นดูเหมือนจะซ่อนอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ลึกจนไม่เห็นด้านล่าง ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่ซ่อนอยู่ในนั้น

อีกด้านของคนที่พูดโทรศัพท์ไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่ากำลังรอคำสั่งจากเขา

“เรื่องที่ฉันสั่งรีบเคลียร์ให้เสร็จ” ถังหลิงชะงักเล็กน้อย แล้วมีคำสั่งลงไป ระหว่างที่พูดคุยกัน ริมฝีปากของเขายิ้มออกมาเล็กน้อย คนอื่นเริ่มลงมาแล้ว ดูเหมือนเขาต้องเร่งดำเนินการให้เร็วขึ้นแล้ว

ในคฤหาสน์นั้น เมื่อเวินลั่วฉิงอาบน้ำเสร็จ สิ่งที่อยากทำที่สุดคือทิ้งตัวไปบนเตียง แล้วนอนให้สบาย แต่ว่าเธอหิว หิวจนหน้าท้องแนบติดหลัง

ดังนั้น เธอจึงลงไปกินข้าวข้างล่างก่อน

“คุณผู้หญิง กับข้าวทำเสร็จแล้ว” เมื่อคุณป้าหลิวเห็นเธอเดินลงมา จึงรีบจัดอาหารตั้งโต๊ะให้เรียบร้อย

เวินลั่วฉิงหิวมาก ดังนั้นจึงกินอย่างรวดเร็ว เมื่อคุณป้าหลิวเห็นสภาพของเธอนั้นก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย คุณผู้หญิงไม่ได้กินอาหารมาทั้งวันเลยเหรอ？

คุณผู้ชายก็น่าจะกลับมาแล้ว！