ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 252

บทที่ 252 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน（6）

คุณหลับของคุณ ผมจูบของผม ตอนแรกเย่ซือเฉินตั้งใจมากที่จะควบคุมตัวเอง หักห้ามใจตัวเอง แต่เมื่อได้ยินเสียงนี้แล้ว ทำให้ร่างกายรู้สึกร้อนไปทั้งตัว แต่ เขาก็รู้ว่าเธอเหนื่อยมากจริงๆ ดังนั้น เขาก็แค่อยากจูบเธอ ทนไม่ได้ที่ต้องทรมานเธอเหมือนเมื่อคืน

เวลายังอีกยาวไกล ยังไม่ต้องรีบร้อนในตอนนี้

แต่ เขาตามหาเธออย่างบ้าคลั่งมาทั้งวัน เวลานี้เธออยู่ข้างกายเขา ไม่มีใครรู้ได้ว่าสภาพจิตใจของเขาในตอนนี้เป็นยังไง

แท้จริงแล้วในเวลานี้เขาอยากที่จะเอาร่างเธอเข้ามาภายในร่างกายเขาเสียให้ได้เลย

ดังนี้ นี่เพียงแค่การจูบธรรมดา เขาได้ควบคุมความต้องการของตัวเองไว้มากที่สุดแล้ว

“ถังจื่อโม่ อย่าเล่นอีก ให้ฉันนอนก่อน”เนื่องจากเวินลั่วฉิงเหนื่อยมาก เหนื่อยมากจริงๆ ตอนนี้เธออยากนอนมาก ดังนั้น จึงเรียกชื่อเต็มลูกเธอออกมา เพราะอยากให้เบบี๋ของเธอหยุดการกระทำนี้ลง

ช่วงเวลานั้น เย่ซือเฉินหยุดชะงักลงทันที！！

เย่ซือเฉินหยุดการกระทำทุกอย่าง มองไปที่เธอ จ้องมองไปที่เธอ……

เมื่อกี้เธอพูดอะไรนะ？

ถังจื่อโม่？！ ถังจื่อโม่คือใคร？

เห็นได้ชัดว่าเป็นชื่อของผู้ชาย！

เย่ซือเฉินคาดไม่ถึงว่าสถานการณ์แบบนี้จะได้ยินชื่อผู้ชายออกมาจากปากของเธอ

เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นแบบนี้เรียกชื่อผู้ชายคนอื่นออกมา？มันรุนแรงยิ่งกว่าเมื่อคืนถ้าเมื่อคืนเธอเรียกชื่อผู้ชายออกมาตอนที่เธอกำลังเมาเหล้า

ตอนนี้ เย่ซือเฉินหยุดมือลง เวินลั่วฉิงไม่มีคนรบกวน จึงหลับสบาย และหลับอย่างสงบ

แต่เวลานี้มีใครบางคนที่จิตใจกลับกระสับกระส่ายไม่สงบขึ้นมา

“ถังจื่อโม่คือใคร？”เย่ซือเฉินสูบลมหายใจเข้าลึกๆ กัดฟันแน่นพร้อมถามมันออกมา

เขารู้ ขณะนี้เธอกำลังอยู่ในระหว่างครึ่งหลับครึ่งตื่น เวลานี้เขาถามอะไรไป เธออาจตอบออกมาโดยไม่รู้ตัว อีกอย่างคำตอบที่เธอตอบในตอนนี้ต้องเป็นความจริง ไม่มีคำเท็จแน่นอน

“ถังจื่อโม่ก็คือเบบี๋จื่อโม่ไง”เวินลั่วฉิงขยับปากพูด และตอบความจริงออกมา แต่คำตอบแบบนี้ เย่ซือเฉินฟังแล้วก็เหมือนไม่ได้ให้คำตอบอยู่ดี

แต่ คำพูดของเธอที่เรียกจื่อโม่เบบี๋ได้ทิ่มแทงเข้าไปตรงกลางใจของเขาแล้ว

“เบบี๋คือใคร？”เย่ซือเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง จึงเปลี่ยนวิธีถาม เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในระหว่างฝัน ดังนั้นต้องค่อยๆหว่านล้อม

เขาอยากรู้ เมื่อคืนที่เธอเรียกเบบี๋ๆตลอดเบเบี๋หมายถึงใคร？

“……”ครั้งนี้ เวินลั่วฉิงไม่ได้ตอบ ไม่รู้เป็นเพราะว่าหลับสนิทไปแล้วหรือเปล่า

“เด็กดี บอกผมหน่อย เบบี๋คือใคร？”มือของเย่ซือเฉิน วางอยู่บนใบหน้าของเธอ ลูบไล้เบาๆ เพียงแต่ครั้งนี้เมื่อเทียบกับเมื่อกี้แล้วลงมือหนักขึ้นเล็กน้อย

เวินลั่วฉิงโดนรบกวนอีกครั้ง คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย แล้วถามขึ้นมาอีกครั้ง：“เบบี๋ก็คือถังจื่อโม่……”

เบบี๋ของเธอมีถังจื่อโม่ และยังมีจื่อซี แต่ว่า ตอนนี้เวินลั่วฉิงง่วงมาก พูดไปได้ครึ่งหนึ่ง แล้วก็หยุดลงทันที

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ สีหน้าของเย่ซือเฉินเย็นชาลงทันที เบบี๋คือถังจื่อโม่？

ที่แท้เบบี๋ที่เธอเรียกเมื่อคืนไม่ใช่เขา แต่เป็นคนอื่น！

มีอยู่ครู่หนึ่ง ที่เย่ซือเฉินอยากฆ่าคน

แซ่ถัง？ ทำไมถึงแซ่ถังอีก？

นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เขาเกลียดทุกคนที่แซ่ถัง

เสียงหัวเราะนั้นอ่อนโยนอบอุ่นมาก น้ำเสียงที่ความเอ็นดูนั้นทำให้ตอนนี้เขาฟังแล้วรู้สึกว่ามันไม่เข้าหูเลย

มือที่ถือโทรศัพท์ไว้ได้กำแน่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มีอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง ที่ดวงตาคู่นั้นพลุ่งพล่านมาก

น้ำเสียงที่อ่อนโยนนี้ คำพูดที่อ่อนนุ่ม และน้ำเสียงที่เอ็นดู และคำเรียกที่สนิทสนมนี้มันทิ่มแทงเข้าไปกลางหัวใจของเขา

“ฉิงฉิง ใช่คุณไหม？”อีกด้านหนึ่งของคนพูดโทรศัพท์ เสียงต่ำลง เริ่มได้กลิ่นอายที่ผิดปรกติ

สายตาของเย่ซือเฉินจ้องมองไปที่เวินลั่วฉิง สูดลมหายใจเข้าแรงๆ

เขาคิด ถ้าเขาทายไม่ผิด คนที่รับโทรศัพท์น่าจะเป็นถังไป๋เชียน

“ถังไป๋เชียน”เย่ซือเฉินควบคุมอารมณ์ตัวเองสุดขีด น้ำเสียงที่เย็นชานั้นฟังไม่ออกว่ามีอะไรผิดปรกติ ในเมื่อมีคนรับสายแล้ว จะไม่ออกเสียงแล้ววางสายเลยก็คงเป็นไปไม่ได้

นั้นไม่ใช่นิสัยของเขา！！

เย่ซือเฉินทายไม่ผิด คนที่รับโทรศัพท์คือถังไป๋เชียนนั่นเอง คืนนี้ถังไป๋เชียนไปดูเด็กน้อยสองคนพอดี เมื่อเห็นว่าเวินลั่วฉิงโทรมา จึงรับโทรศัพท์ขึ้นมา

“เย่ซือเฉิน”ผู้ชายที่พูดโทรศัพท์อีกด้านหนึ่งหัวเราะออกมา และพูดชื่อของเขาออกมาได้อย่างถูกต้อง：“นายใช้โทรศัพท์ของฉิงฉิงโทรหาฉัน ฉิงฉิงคงไม่รู้มั้ง？”

“ทำไมเหรอ？เรื่องของสามีภรรยาของเรายังต้องให้คนนอกอย่างนายมาถามด้วยเหรอ？”เย่ซือเฉินหัวเราะออกมาเหมือนกัน หัวเราะออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่กลับมีความยโสมากจนทำให้สามารถโมโหและโกรธได้

ถังไป๋เชียน：“……”

คำพูดของเย่ซือเฉินทิ่มแทงเข้าไปหัวใจของเขา และเป็นแบบทิ่มแทงให้ตายโดยตรงเลย

สำหรับจุดนี้คือจุดที่ถังไป๋เชียนเจ็บปวดที่สุด เพราะเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินได้จดทะเบียนสมรส เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย นี่คือสิ่งที่เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

จากนั้น เย่ซือเฉินไม่ได้ให้โอกาสถังไป๋เชียนพูดต่อ วางสายลงทันที สายตาของเย่ซือเฉินจ้องมองไปที่เวินลั่วฉิง！