ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 257

บทที่ 257 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก（4）

ในตอนแรกเธอได้พิจารณาด้วยตัวเองแล้วว่าเรื่องเมื่อคืนมันเป็นความผิดของเธอ บวกกับหลักฐานวิดีโอเมื่อกี้ และรวมถึงน้ำเสียงของเย่ซือเฉินที่คับแค้นใจและเสียใจในขณะนี้ ทำให้เธออยากจะแข็งกร้าวก็ไม่กล้าแข็งกร้าวขึ้น

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ริมฝีปากของเย่ซือเฉินคลายยิ้มออกมา ผู้หญิงคนนี้ไร้เดียงสามากเกี่ยวกับเรื่องความรัก

เวลานี้เธอถามคำถามแบบนี้ออกมา เขายินดีมากที่จะแสดงอย่างละเอียดให้เธอดูอีกครั้ง

คำพูดของเธอ สามารถทำให้แผนการของเขาดำเนินการไปได้อย่างราบรื่น

ตอนแรกเวินลั่วฉิงอยากจะขัดขืน แต่เย่ซือเฉินก็ได้เอาหลักฐานแต่ล่ะอย่างออกมายืนยัน รวมถึงรอยขีดข่วนบนร่างกายของเขา ทำให้เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย

เขารู้ดี ว่าหลังเมาเหล้าเธอบ้าคลั่งขนาดไหน เพราะว่าเห่อถงถงเคยเล่าให้เธอฟังแล้ว แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเมื่อคืนจะบ้าคลั่งขนาดนั้น ดูแล้ว เย่ซือเฉินน่าสงสารมากจริงๆ ！！

เมื่อเวินลั่วฉิงมีความคิดเช่นนี้ ท่าทีที่ต่อต้านก็ค่อยๆคลายลง

เย่ซือเฉินเป็นคนฉลาดขนาดไหน มีหรือที่จะมองไม่ออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ และจะปล่อยให้โอกาสเช่นนี้ผ่านไปง่ายๆได้ยังไงกัน

เย่ซือเฉินมองดูปฏิกิริยาของเธอแล้ว สุดท้ายก็เป็นที่พอใจมาก ถ้าเป็นแบบนี้เรื่องที่เหลือจะได้ราบรื่นกว่านี้เสียที

ร่างกายของเวินลั่วฉิงแข็งทื่อเล็กน้อย ลมหายใจสับสนเล็กน้อย เธอกำลังคิด มีหนี้ก็ต้องชดใช้ ถือว่าเธอชดใช้หนี้แล้วกัน

ในเมื่อ เรื่องเมื่อคืนก็เป็นความผิดของเธอทั้งหมด

เมื่อเวินลั่วฉิงมองเห็นรอยขีดข่วนบนร่างกายของเย่ซือเฉินแล้ว รู้สึกสงสารทนดูไม่ได้ ดังนั้นจึงรีบหลับตาลง

ริมฝีปากของเย่ซือเฉินค่อยๆคลายยิ้มออกมา เขาค้นพบลักษณะเด่นของเธอจุดหนึ่ง เวลาที่เธอทำผิดจะอ่อนโยนกว่าปรกติ และประพฤติตัวดีมากเป็นพิเศษ

เขารู้สึกว่า มันเป็นปรากฏการณ์ที่ดี

และในเวลาเดียวกัน ที่ห้องของถังจื่อโม่

เมื่อถังจื่อโม่อาบน้ำเสร็จออกมา เห็นถังไป๋เชียนนั่งอยู่บนเตียงของเขาด้วยใบหน้าที่เย็นชา ตะลึงเล็กน้อย แต่แล้วก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ：“ลุงถาง ลุงมาตั้งแต่เมื่อไหร่？”

“อืม” ถังไป๋เชียนเงยหน้ามองไปที่เขา แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ

“ลุงถางเมื่อกี้ลุงเป็นอะไรเหรอ？นั่งเม่อลอยอยู่คนเดียว สีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่？”เด็กน้อยถังจื่อโม่อาจได้รับพันธุกรรมจากเวินลั่วฉิงมา เป็นคนช่างสังเกต

เขารู้สึกว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอนตอนที่เขาอาบน้ำ？

“เมื่อกี้โทรศัพท์ของหนูดัง ลุงดูแล้วเป็นเบอร์โทรของแม่นาย เลยรับโทรศัพท์ขึ้นมา”รอยยิ้มบนใบหน้าของถังไป๋เชียนนั้นอ่อนโยนมาก น้ำเสียงก็นุ่มนวลมาก ถึงแม้ว่าถังจื่อโม่อายุจะไม่ถึงห้าขวบ แต่เขารู้ว่าถังจื่อโม่ไม่ใช่เด็กธรรมดาทั่วไป สิ่งที่ถังจื่อโม่รู้เยอะแยะมากมายกว่าที่คิด

ดังนั้น วิธีที่เขาพูดกับถังจื่อโม่คือการพูดคุยกันแบบเพื่อน ไม่มีอะไรปิดบัง

ทุกประโยคที่พูดว่าเป็นสามีคนอื่นแล้วมันยิ่งใหญ่มากเหรอ ฟังดูเหมือนโกรธ แต่ก็พิสูจน์แล้วว่าแต่ละเรื่องมันเป็นความจริงหมด เป็นสามีคนอื่นมันยิ่งใหญ่จริง และยิ่งใหญ่มากด้วย

เป็นสามีของแม่เมื่อเทียบกับเขาที่เป็นลูกแล้วได้รับการดูแลที่ดีกว่าเป็นหลายเท่า

และยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่น！！

ถึงแม้ถังไป๋เชียนจะสะเทือนใจกับทุกคำพูดของถังจื่อโม่ แต่เขาก็ไม่ได้ขัดจังหว่ะการพูดของถังจื่อโม่ รอจนถังจื่อโม่พูดดจบ ถึงจะพูดเบาๆออกม่ว่า：“จื่อโม่ หนูมีความคิดยังไงกับเรื่องการแต่งงานของแม่หนู？”

โดยปรกติแล้วจื่อโม่นั้นมีความคิดเห็นเป็นของตัวเองเสมอ และสำหรับเรื่องนี้เห็นได้ชัดว่าจื่อโม่นั้นมีความคิดเป็นของตัวเอง ถ้าไม่อย่างนั้น จื่อโม่ก็คงจะไม่พูดย้ำตลอดว่าคนคนนั้นเป็นสามีของแม่

ถังไป๋เชียนรู้สึกว่า ในใจของถังจื่อโม่นั้นได้ยอมรับสำหรับเรื่องนี้แล้ว

ถังจื่อโม่ตะลึงเล็กน้อย มองไปที่ถังไป๋เชียน ด้วยสีหน้าที่แปลกประหลาดเล็กน้อย คิดแล้วสักครู่ จู่ๆก็พูดออกมา：“ลุงถาง ลุงไม่รู้สึกหรือว่าการที่แม่ผมสามารถแต่งงานได้ มันเป็นเรื่องที่ปาฏิหาริย์มาก？”

เขารู้ดีว่าการแต่งงานครั้งนี้ของแม่ต้องมีอะไรแอบแฝง ความจริงแล้วเขารู้มาตลอด เพื่อเขาและน้องสาวแล้วแม่ไม่เคยคิดจะแต่งงานเลย ความคิดของแม่คือจะอยู่เป็นเพื่อนเขาและน้องสาวไปตลอดชีวิต

อย่างไรก็ตาม เขาหวังว่าแม่จะสามารถหาสามีที่รักแม่ และดูแลแม่ได้

เขาไม่อยากให้เขาและน้องสาวเป็นภาระของแม่ ดังนั้น เขาจึงพยายามมาตลอด พยายามเพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมา