ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 259

บทที่ 259 คุณชายสามเย่เป็นผู้ชายเถื่อน

เวินลั่วฉิงคิดว่าอย่างไรก็ตามบัญชีนี้ยังไงก็สะสางไม่จบ ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอยังต้องลำบากไปทำงานด้วย

ในเมื่อเธอนอนกับเขาแล้วไม่มีเหตุผล ที่ยังต้องไปทำงานเป็นเพื่อนเขาอีก เธอเกลียดการทำงานในบริษัทที่มีแต่การคิดร้ายให้ร้ายกัน

“ฮ่า”เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เย่ซือเฉินตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ที่เธอคิดไม่ตกมาทั้งวัน เป็นเพราะเรื่องนี้เองเหรอ？

เธอน่าจะคิดว่าเรื่องคืนนั้นที่เขายื่นขอเสนอให้เลือก ให้เลือกทางใดทางหนึ่ง？

เขาค้นพบว่า เธอก็น่ารักเหลือเกินในบางครั้ง

“อืม ไม่ไปก็ได้”เย่ซือเฉินขยับเข้าไปใกล้ แล้วจูบลงไปที่ปากของเธอ และกัดลงไปหนึ่งครั้ง การกัดครั้งนี้ของเขามีน้ำลายติดอยู่ริมฝีปากของเธอด้วย

เวินลั่วฉิงตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นใช้มือไปเช็ดที่ปาก เพื่อปาดน้ำลายของเขาออก

สายตาของเย่ซือเฉินเย็นชาลง ถลาเข้าไปหา และจูบเธออย่างดุเดือด

จูบของเขาลึกและเร่าร้อน ยังจงใจให้ริมฝีปากของเธอเต็มไปด้วยน้ำลายของเขา

“คุณลองเช็ดออกดูอีกครั้ง？”เมื่อจูบเสร็จ เขามองไปที่เธอ น้ำเสียงที่ดุดันนั้นแฝงไว้ด้วยการข่มขู่อย่างเห็นได้ชัด

เวินลั่วฉิงมองไปที่เขา จู่ๆก็มีความรู้สึกมองไปบนฟ้าถามว่าควรทำอย่างไรดี น้ำลายของเขาติดเต็มริมฝีปากเธอ ยังไม่ให้เธอเช็ดออกอีก？

คนอะไรกันเนี่ยะ

ช่างน่าเกลียด และเป็นโรคจิตจริงๆ！！

จู่ๆเธอก็คิดถึงคุณชายสามเย่ที่เย็นชาเย็นชา สามารถคืนคุณชายสามเย่ที่เย็นชาเย็นชาคนนั้นกลับมาได้ไหม？

สุดท้ายเวินลั่วฉิงก็อดกลั้นไว้ ไม่เช็ดมันออก

คุณชายสามเย่จึงยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

และในเวลานี้เอง โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงดังขึ้นมา

เวินลั่วฉิงหันไปดู เห็นว่าเป็นเบอร์โทรของหัวหน้าซุน เธอจึงเบ้ปากเล็กน้อย แม่มดคนนี้จะมาทรมานอะไรเธออีก？

แต่ ในเมื่อเธอไม่ไปทำงานอยู่แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องสนใจนางแม่มดคนนี้ ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงไม่รับโทรศัพท์

แต่ เย่ซือเฉินกลับหยิบโทรศัพท์ของเธอไป แล้วรับมันขึ้นมา

“ฮัลโล”น้ำเสียงที่เยือกเย็นในเวลานี้ฟังไม่ออกถึงอารมณ์ของเย่ซือเฉิน เพียงตาสายตาคู่นั้นเต็มเป็นด้วยอันตรายที่ทำให้คนกลัวจนขนลุกได้

“ผู้ชาย？”อีกด้านของโทรศัพท์ หัวหน้าซุนตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นร้องออกมาด้วยความตะลึงเหมือนค้นพบพื้นที่ใหม่ในแผนที่โลก：“ไม่เคยได้ข่าวว่าเวินลั่วฉิงแต่งงานแล้วหนิ่？คุณเป็นชู้ของเวินลั่วฉิงเหรอ？”

คนที่ถูกเรียกว่าเป็นชู้อยู่คนนั้นตอนนี้สายตาเย็นชาอย่างน่ากลัว สายตาที่หรี่ลงแฝงไว้ด้วยแรงอาฆาต

เสียงของหัวหน้าซุนดังมาก และขณะนี้เวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินก็อยู่ใกล้กันมาก ถึงแม้โทรศัพท์จะไม่ได้เปิดเสียงสปีกเกอร์ แต่เวินลั่วฉิงก็ได้ยินเสียงของหัวหน้าซุน

เวินลั่วฉิงตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ชู้？อธิบายได้ดีมาก！！

เย่ซือเฉินถูกคนอื่นเรียกว่าชู้ น่าจะเป็นครั้งแรกในชีวิต！

ตอนแรก เธอคิดว่าในเมื่อเธอก็ไม่ได้จะไปทำงานอีกแล้ว ก็ไม่อยากถือสาอะไรกับนางแม่มดนี้อีก คิดไม่ถึงว่านางแม่มดจะรนหาที่ตายเอง

“เวินลั่วฉิงไปหาชู้มาจากที่ไหนกัน？”หัวหน้าซุนไม่รู้ดังนั้น นึกแค่ว่ามีหลักฐานของเวินลั่วฉิงอยู่ในมือ จึงได้ใจและแสดงอาการออกมาอย่างลืมตัว

“ผู้ชายอย่างนาย มีมือมีเท้า ไม่ตั้งใจทำงาน กลับไปเป็นแมงดาของผู้หญิงที่มีฐานะร่ำรวย เป็นผู้ชายประสาอะไร ไม่มีศักดิ์ศรีเลย มันน่าสมเพชนัก……”หัวหน้าซุนที่อยู่อีกด้านยิ่งพูดยิ่งเหิมเกริม ยิ่งพูดยิ่งได้ใจ

เวินลั่วฉิงฟังแล้วรู้สึกประหลาดใจ หัวหน้าซุนทำไมใจกล้าขนาดนี้！

ตอนที่เวินลั่วฉิงกำลังชื่นชมในความกล้าหาญของหัวหน้าซุนอยู่นั้น อยู่ๆหัวหน้าซุนก็เสียงเงียบหายไปทันที

“นาย……เมื่อกี้นายพูดว่านายคือใครนะ？”ผ่านไปสักครู่ เสียงของหัวหน้าซุนพูดขึ้นอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าไม่มีอารมณ์ที่

เหิมเกริมของเมื่อกี้อีก สิ่งที่เพิ่มมาคือความสั่นและกลัวขึ้นเล็กน้อย

เป็นไปไม่ได้ว่าเย่ซือเฉินจะตอบคำถามของเธออีกครั้ง

เวินลั่วฉิงตกตะลึง ความรู้สึกช้าเหลือเกิน ปล่อยนานขนาดนี้ถึงจะรู้ตัว

เธอยังนึกอยู่เลยว่าทำไมหัวหน้าซุนกล้าหาญขนาดนี้！

“นาย นาย นายชื่อเดียวกับประธานของเรา？”เห็นได้ชัดว่า หัวหน้าซุนไม่เชื่อว่าชู้ของเวินลั่วฉิงก็คือประธานของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ถึงแม้ว่าชื่อจะเหมือนกัน เธอคิดว่ามันก็แค่ชื่อเหมือนกันเท่านั้นเอง

ชื่อเหมือนกัน？เวินลั่วฉิงแอบหัวเราะในใจ เวลานี้เขาอยากจะบอกหัวหน้าซุนเหลือเกิน ไม่ใช่ชื่อเหมือนกัน แต่เป็นตัวประธานของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปตัวจริงเลย ตัวจริงไม่ปลอมแน่นอน

เย่ซือเฉินไม่สนใจเธอ วางโทรศัพท์ลงทันที ปรกติเขาเป็นคนพูดจริงทำจริง ไม่เคยเสียเวลาและสอบถามเรื่องไร้สาระมากมายนัก ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะสนทนายืดยาวไร้สาระทางโทรศัพท์กับหัวหน้าซุน！！

“แมงดา ฮาๆๆๆ……”เวินลัวฉิงหัวเราะออกมาเสียงดังหลังจากที่เย่ซือเฉินวางโทรศัพท์ลงแล้ว

ชู้！แมงดา！คำศัพท์พวกนี้ใช้กับตัวเย่ซือเฉิน มันช่างน่าทึ่งมาก！

จู่ๆเวินลั่วฉิงก็รู้สึกว่าหัวหน้าซุนเก่งมากจริงๆ

เพียงแต่ คำพูดของเย่ซือเฉินที่พูดออกมา ในเวลาต่อมา ทำให้เวินลั่วฉิงหัวเราะไม่ออกทันที！！