ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 286

บทที่ 286 แผนการอันแยบยลของคุณชายสามเย่ เพื่อเมียแล้วยอมสู้ตาย (3)

“คุณดื่มเหล้าแล้ว อย่ามาจูบฉัน แล้วก็ไม่ต้องมาอยู่ใกล้ฉันมาก อยู่ห่างๆฉันหน่อย ฉันเวียนหัว......” เวินลั่วฉิงยื่นมือ ผลักเขา อยากจะผลักเขาให้ห่างออกไป

ความรู้สึกเวียนหัวแบบนี้ ทำให้เธอไม่สามารถใช้ความคิดอย่างใจเย็นได้ ทำให้เธอมีความรู้สึกไม่ปลอดภัย

“ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่” เป็นไปไม่ได้ที่เวลานี้คุณชายสามเย่จะผละออกไปอยู่แล้ว สิ่งที่เขาต้องการก็คือให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้

มือของเขาโอบรวบเอวของเธอเอาไว้แน่น ดึงรวบตัวของเธอทั้งหมดเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ปากของเขาจูบไปที่ปากของเธออีกครั้ง ถึงแม้เวินลั่วฉิงจะพยายามหลบหลีกตลอด เขาไม่ได้จูบเธอโดยตรงอีก แต่ว่าลมหายใจที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ของเขายังคงกระจายตรงหน้าของเธอ เวินลั่วฉิงก็ต้องถูกบีบให้สูดดมเข้าไปไม่น้อย

เวินลั่วฉิงจ้องเขม็งไปที่เขาครู่หนึ่ง ก็เพราะมีเขาอยู่นั่นแหละ เธอถึงยิ่งสมควรจะต้องกลัว?

เขาก็คือหมาป่าตัวหนึ่ง

หมาป่าตัวหนึ่งที่มีความอันตรายเต็มสิบ

เธอรู้สึกว่าเขาต้องตั้งใจแน่ เรื่องครั้งก่อนเขาก็น่าจะรู้แล้วว่าเมื่อเธอสัมผัสถูกแอลกอฮอล์ก็จะรู้สึกเมาแล้ว

“คุณปล่อยฉันก่อน” เวินลั่วฉิงยิ่งอยู่ก็ยิ่งรู้สึกเวียนหัว รู้สึกว่าแทบจะไม่สามารถใช้ความคิดในแบบปกติได้แล้ว

“ไม่ปล่อย” ในที่สุดริมฝีปากคุณชายสามเย่ก็จูบที่ปากของเธอสำเร็จ จากนั้นก็รุกล้ำเข้าไป เวลานี้เขาแทบอยากจะส่งแอลกอฮอล์ทั้งหมดที่ยังเหลืออยู่ในปากของเขาส่งเขาไปในปากของเธอ

ถ้าไม่ใช่ว่ากลัวว่าเธอจะสลบไปเลย เขาอยากมอมเหล้าเธอโดยตรงมากกว่า

เวินลั่วฉิงที่เดิมทีก็รู้สึกวิงเวียนอยู่แล้วถูกเขาจูบแบบนี้ ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปโดยตรง ล้มตัวอยู่ที่ในอ้อมกอดของเขาอย่างสมบูรณ์ รู้สึกว่าทั้งตัวไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อย หัวของเธอก็วิงเวียนมากขึ้น ความคิดก็ยิ่งอยู่ยิ่งช้าลง

คุณชายสามเย่อุ้มเธอขึ้นมา เดินไปถึงหน้าเตียง แล้ววางเธอเอาไว้บนเตียง ริมฝีปากของเขายังคงจูบเธออย่างจงใจและตั้งใจเหมือนเดิม

เวินลั่วฉิงนอนอยู่บนเตียง ร่างกายอ่อนปวกเปียกเหมือนไร้กระดูก เพราะในตอนนี้รู้สึกมึนหัวมากจริงๆ เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย อยากจะมองเขาให้ชัดเจน แต่กลับดูเหมือนจะมองไม่ชัดเจน

“ฉิงฉิง” ในที่สุดคุณชายสามเย่ก็หยุดพฤติกรรมที่กำลังจูบเธอ มองไปที่เธอ เรียกออกมาเบาๆคำหนึ่ง

เวินลั่วฉิงได้ยินเสียงเรียกของเขา ตอบรับคำไปเบาๆ ลืมตาขึ้นมา มองไปที่เขา ครึ่งตื่นครึ่งเบลอๆ

เห็นว่าเธอนอนอยู่เตียง สายตาพร่ามัวจากอาการเมา มองเขาด้วยความเบลอและงงงวยเล็กน้อย คุณชายสามเย่รู้สึกว่าเหมาะสมแก่เวลาแล้ว ถึงเวลาลงมือได้แล้ว

“ฉิงฉิง สัญญาที่เราเซ็นก่อนแต่งงานฉบับนั้นคุณเอาไปวางไว้ที่ไหนแล้ว?” สิ่งที่คุณชายสามเย่อยากทำที่สุดในตอนนี้คือหลอกเอาสัญญาฉบับนั้นมาไว้ในมือก่อน จากนั้นก็ทำลายมันทิ้งซะ

แน่นอนว่า เขาอยากจะหลอกให้เธอเป็นคนทำลายด้วยตัวเธอเองมากกว่า มีเพียงแต่แบบนี้เท่านั้น ถึงเวลาเธอถึงจะไม่สามารถมาโทษเขาได้

ต้องบอกว่า ความร้ายกาจและท้องดำ(ข้างนอกใสซื่อข้างในเต็มไปด้วยแผนการและเล่ห์กล)ของคุณชายสามเย่นั้นช่างไร้คู่ต่อต่อสู้จริงๆ

เขาไม่รู้ว่าเธอเอาสัญญาไปซ่อนเอาไว้ที่ไหน? ความจริงแล้วเขาเคยหาในห้องของเธอแล้ว แต่ว่าหาไม่เจอ

เวินลั่วฉิงยังคงมองเขาด้วยสายตาพร่ามัวจากอาการเมา ไม่ได้ตอบคำถามของเขา ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับด้วยซ้ำ

คุณชายสามเย่ตกตะลึงไปเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าตอนนี้เธอจะเวียนหัวมากเกินไป จนตัวเธอเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวางสัญญาไว้ที่ไหน?

ถ้าอย่างนั้นก็ทำเกินพอดีไปน่ะสิ?

“ฉิงฉิง” คุณชายสามเย่ลองเรียกดูอีกคำหนึ่ง คิดว่าถ้าหากเธอเวียนหัวมากเกินไป แผนการในวันนี้ของเขาก็สูญเปล่า

“คุณจะเอาสัญญาไปทำอะไร?” เวินลั่วฉิงกระพริบตา จู่ๆก็ถามขึ้นมาคำหนึ่ง

จู่ๆเธอก็ส่งเสียงออกมาแบบนี้ ถึงกับทำให้คุณชายสามเย่ตกใจไม่น้อย และฟังเสียงเธอพูดได้อย่างชัดเจน ก็ไม่เหมือนอาการเมาเหล้า

แต่ว่า เธอกลับทำให้เขาผิดคาดไปครั้งแล้วครั้งเล่า

เธอหวงสัญญาฉบับนี้มากแค่ไหน? กลัวว่าจะถูกเขาพบมากแค่ไหน?

โชคดีที่เขาไหวพริบดี ดื่มเหล้าแล้วจูบเธอ ตอนนี้สมองเธอเชื่องช้ากว่าเวลาปกติ และก็ไม่ได้คิดทบทวนรายละเอียดอย่างถี่ถ้วน ไม่อย่างนั้น เธอไม่มีทางจะเอาสัญญาออกมาจากรองเท้าแตะผ้าฝ้ายต่อหน้าเขาอย่างแน่นอน

ถ้าไม่ใช่ว่าตอนนี้เธอเป็นคนเอาออกมาเองแล้ว กลัวว่าถึงเขาจะหาเป็นปี ก็ไม่สามารถหาเจอได้

แน่นอนว่าเวลาฉุกเฉินก็ต้องใช้วิธีที่พิเศษจริงๆ

ตอนนี้เธอหยิบเอาสัญญาออกมา และตอนนี้เขาก็ค่อนข้างมั่นใจ จูบเมื่อกี้ของเขามีผลกระทบกับเธออยู่มาก เธอในตอนนี้ไม่เหมือนเวลาปกติที่สังเกตทุกรายละเอียด และไม่เหมือนเวลาปกติที่อ่านความคิดคนออกแบบนั้นอีก

ดังนั้น เรื่องต่อจากนี้ไปก็ง่ายขึ้นแล้ว

“คุณจะดูข้อไหน?” เวินลั่วฉิงไม่ได้ส่งสัญญาให้กับเย่ซือเฉิน แต่เธอถือสัญญายื่นไปตรงหน้าเย่ซือเฉิน ให้เขาดู

ถึงแม้เวินลั่วฉิงจะสูดดมเอาแอลกอฮอล์เข้าไปไม่น้อย หัวสมองอาจจะไม่ได้ตื่นตัวอย่างเวลาปกติ แต่ว่าเธอก็ยังมีสัญชาตญาณในการป้องกันตัว

สัญชาตญาณในการป้องกันตัวจากคุณชายสามเย่ หรือจะเป็นเพราะนิสัยที่ร้ายกาจของคุณชายสามเย่ที่ฝังลึกเข้าไปในใจของเธอ

“ผมรู้สึกว่าสัญญาฉบับนี้ไม่เหมาะสม” คุณชายสามเย่ดูออกอยู่ว่าเธอกำลังระวังเขาอยู่ เวลานี้เขารู้สึกหดหู่มาก หดหู่มากๆ

ตอนนี้เธอเมาขนาดนี้แล้วยังระวังเขาอยู่?

“ไม่เหมาะสม? ไม่เหมาะสมตรงไหน?” เวินลั่วฉิงมองสัญญาที่อยู่ในมือครู่หนึ่ง แล้วกระพริบตา สัญญาฉบับนี้เธอเป็นคนเขียนเองกับมือ ทำไมถึงไม่เหมาะสมล่ะ?

“คุณก็เห็นแล้วว่าตอนนี้เราเป็นสามีภรรยาที่แท้จริงแล้ว ข้อตกลงบางอย่างในสัญญาก็ใช้การไม่ได้แล้ว เก็บเอาไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ทำลายทิ้งไม่ดีเหรอ?” ในที่สุดคุณชายสามเย่ก็พูดจุดประสงค์ของเขาออกมา แน่นอนว่า เวลานี้คำพูดที่เขาพูดออกมาแฝงไปด้วยการหยั่งเชิงเล็กน้อย