ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 289

บทที่ 289 แผนการอันแยบยลของคุณชายสามเย่ เพื่อเมียแล้วยอมสู้ตาย (5)

ภายใต้แววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของคุณชายสามเย่ เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้นมา กล่าวอย่างไม่มีความสุขเล็กน้อยว่า “แต่ว่า รูปร่างหน้าตาฉันก็เป็นแบบนี้ ถ้าหากว่าคุณรังเกียจ เราก็หย่ากันตอนนี้เลยดีกว่า”

“......” ตอนนี้คุณชายสามเย่ไม่อยากพูดกับเธอจริงๆแล้ว

“สัญญายังจะแก้ไหม? ไม่แก้ฉันจะนอนแล้ว ตอนนี้ฉันรู้สึกง่วงมาก” ตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่ค่อยพอใจแล้ว ไม่อยากให้ความร่วมมือกับเขาอีก

คำพูดของเวินลั่วฉิงหยุดไปชั่วคราว แล้วก็เสริมมาคำหนึ่ง “อันที่จริงฉันรู้สึกอย่างจริงใจว่าไม่มีความจำเป็นต้องแก้”

“แก้” คุณชายสามเย่พูดคำว่าแก้อย่างขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน กลัวว่าเธอจะพูดบางอย่างที่ทำให้คนอกแตกตายไม่ต้องชดใช้ ครั้งนี้คุณชายสามเย่พูดชัดเจนตรงๆ “ตอนแรกที่เราแต่งงานก็เพื่อช่วยให้ผมได้หุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ดังนั้นยังไม่ได้รับหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปก็หย่าไม่ได้ ไม่มีระยะเวลา”

นี่ถึงจะเป็นจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา

เวินลั่วฉิงอึ้งไปอีกครั้ง คิดทบทวนอย่างจริงจังอีกครั้ง จากนั้นก็พยักหน้าช้าๆ “อืม ฉันรู้แล้ว”

คุณชายสามเย่รู้สึกมีความสุข อั่ยหยา หายากจริงๆ ในที่สุดครั้งนี้เธอก็ ‘เข้าใจ’ ความหมายของเขา

เพียงแต่ว่า ความสุขในใจของคุณชายสามเย่ยังทันได้แพร่กระจาย จากนั้นก็ได้ยินเวินลั่วฉิงกล่าวออกมาอย่างช้าๆอีกครั้งว่า “ความหมายของคุณคือ ถ้าคุณได้รับหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป เราก็สามารถหย่ากันได้ทันที ถูกไหม?”

คุณชายสามเย่กลัดกลุ้ม เธอนี่มันใช้ได้จริงๆ คิดว่าจะหย่าอย่างไรตลอด คิดว่าจะจากเขาไปอย่างไรตลอดเวลา

ใจของเธอไม่ได้อยู่ที่ตัวเขาเลยสักนิดจริงๆ

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะเขียนลงไปแบบนี้?” เวินลั่วฉิงไม่สนใจความเย็นชาและความโกรธบนใบหน้าของเขาในตอนนี้แม้แต่น้อย ยังส่งยิ้มให้เขา ตอนนี้น้ำเสียงเธอดีเป็นพิเศษ

“ได้” คุณชายสามเย่ตัดสินใจอดทนไว้ ถึงอย่างไรไม่ว่าเธอจะเขียนอะไร หลังจากนี้อีกหนึ่งเดือนก็จะไม่มีอะไรเหลือ

ดังนั้น เขาไม่ถือสาปล่อยเธอไป ให้เธอทำตามใจครั้งหนึ่ง

แต่ว่า เขาก็ยังตัดสินใจ ไปเตี๊ยมกับทางคุณปู่เย่ให้ดี อย่าให้คุณปู่เย่ยกบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปให้เขา

พูดตามความเป็นจริง เขาไม่ได้สนใจบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปเลยจริงๆ

แน่นอนว่า เขารู้ว่าด้วยนิสัยของคุณปู่เย่เวลานี้ก็ไม่เต็มใจที่จะปล่อยมือจากบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ไม่เต็มใจที่จะยกบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปให้กับเขา และคุณปู่เย่ตอนนี้ก็ไม่ถูกใจเวินลั่วฉิงเป็นร้อย เป็นพันไม่ถูกใจ เวินลั่วฉิงอยากช่วยให้เขาได้รับหุ้นของบริษัทตระกูลเย่จากคุณปู่เย่ นั่นคือเรื่องหนึ่งพันราตรี เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

ดังนั้นตรงจุดนี้ เขาไม่กังวลเท่าไหร่

แน่นอนเพื่อเป็นการป้องกันเอาไว้ เขายังคงต้องเตรียมพร้อมในทุกๆด้าน

เห็นว่าเขาตอบตกลงแล้ว เวินลั่วฉิงเขียนลงไปอย่างตั้งใจมาก ที่จริงเวินลั่วฉิงในเวลานี้มึนงงไปจริงๆ เห็นได้ชัดว่าเวลานี้เธอลืมไปแล้วว่าในสัญญาฉบับเก่าเดิมทีก็มีข้อนี้อยู่แล้ว

“ถ้าหากว่าคุณได้รับหุ้นบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปแล้ว แต่ว่าคุณไม่อยู่ในเมืองAพอดี ฉันหาคุณไม่เจอ แล้วจะดำเนินเรื่องหย่าอย่างไร?” จู่ๆเวินลั่วฉิงก็นึกถึงปัญหาที่เธอเห็นว่าสำคัญมากขึ้นมาอีก

“......” ชั่วขณะหนึ่งคุณชายสามเย่ตามไม่ทันความคิดของเธอ ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเวลานี้เธอต้องการจะสื่อความหมายอะไร

อะไรที่เรียกว่าเธอหาเขาไม่พบ? พวกเขาเป็นสามีภรรยากัน เขากับเธอจะอยู่ด้วยกันทุกๆวัน เธอจะหาเขาไม่เจอได้อย่างไรกัน?

“ไม่อย่างนั้นก็เอาอย่างนี้ไหม? ถ้าหากเวลาที่คุณไม่อยู่ ฉันก็ไปที่บริษัทหาเลขาหลิว ตราประทับหรืออะไรของคุณที่บริษัทต้องมีแน่ๆอยู่แล้ว ฉันจะไปที่บริษัทหาเลขาหลิว หรือว่าเลขาคนอื่นดำเนินเรื่องการหย่าร้างก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร” เวินลั่วฉิงเสนอคำแนะนำที่เธอคิดว่าดีมากเป็นพิเศษ

และเธอก็รู้สึกว่าเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ คุณชายสามเย่คงไม่มีความอดทนมากพอ ถ้าเลขาหลิวเป็นคนจัดการคงจะดีมากกว่า

“......” คุณชายสามเย่รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกแน่นหน้าอก เรื่องอะไรที่เธอจะจัดการเรื่องหย่าของเขากับเธอต้องไปหาเลขาหลิว

“มีสองข้อแล้ว ยังต้องเขียนอะไรอีก?” หลังจากที่เวินลั่วฉิงเขียนเสร็จ ไม่ได้รีบร้อนเขียนต่อ แต่มองไปที่คุณชายสามเย่ สอบถามความต้องการของเขา

เห็นได้ชัดว่า เวินลั่วฉิงที่กำลังเมาเล็กน้อยในตอนนี้ไม่ค่อยชอบใช้สมองคิดเรื่องราว

“ได้แล้ว พอแล้ว” คุณชายสามเย่รู้สึกว่าพอแล้ว ให้เธอเขียนต่อไปอีก เขาคงต้องกระอักเลือดตายจริงๆแล้ว

“แค่นี้ก็พอแล้วเหรอ?” เวินลั่วฉิงมองสัญญาฉบับเดิม แล้วก็ดูฉบับที่เขียนในตอนนี้ รู้สึกว่ามีตรงไหนไม่ค่อยถูกต้อง

“เขียนสัญญาฉบับใหม่แล้ว ถ้าอย่างนั้นของเก่าก็ฉีกทิ้งได้แล้ว” คุณชายสามเย่กลัวว่าเธอจะเห็นสัญญาฉบับเก่า จู่ๆจะนึกอะไรขึ้นมาได้อีก อย่างเช่นจะเพิ่มระยะเวลาอะไรทำนองนั้น ถ้าอย่างนั้นความเพียรพยายามของเขาก็จะสูญเปล่า

ถึงแม้ตัวหนังสือที่ใช้ปากกาด้ามนี้เขียนจะหายไปในหนึ่งเดือน แต่ว่าสัญญาฉบับใหม่นี้ เขาวางแผนเอาไว้ว่ารอพรุ่งนี้หลังจากที่เธอได้สติแล้วจะเอาให้เธอได้ดู

รอหลังจากที่เธอได้สติ ให้เธอได้เห็นอย่างชัดเจน จากนั้นเธอจะได้ตายใจ ต่อไปจะได้ไม่ต้องคิดเรื่องหย่าอีก

เขารู้นิสัยของเธอ เธอเป็นคนรักษาสัญญา สัญญาที่เธอเขียนเองกับมือ ถึงแม้จะนึกเสียใจ หงุดหงิดโมโหแค่ไหน เธอก็จะทำตามสัญญา

เพียงแต่ไม่รู้ว่ารอหลังจากที่เธอได้สติ เห็นสัญญาฉบับใหม่ที่เธอเขียนเองกับมือแล้วจะมีปฏิกิริยาแบบไหน

คิดว่าจะต้องเต็มไปด้วยสีสันแน่ๆ

“อืม” ครั้งนี้ เวินลั่วฉิงล้วนแต่รับปากอย่างรวดเร็ว ในเมื่อเซ็นสัญญาฉบับใหม่แล้ว ของเก่าเก็บเอาไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เวินลั่งฉิงรู้สึกว่าตรรกะนี้ของเขา สมเหตุสมผล ไม่มีความผิดปกติแม้แต่น้อย

เวลานี้เวินลั่วฉิงไม่เพียงแต่รับปาก แต่ยังฉีกสัญญาฉบับเก่าทิ้งไปเลยโดยตรง

คุณชายสามเย่เห็นเธอฉีกสัญญาฉบับเก่าทิ้งอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย ดวงตาคู่สวยโค้งขึ้นเล็กน้อย ยิ้มอย่างมีความสุขมาก