ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 293

บทที่ 293 พ่อของเด็กทั้งสอง (2)

“คุณป้า หนูเห็นท่าทางพวกเขาครอบครัวมีความสุข ทนไม่ได้จริงๆที่จะ......” หยางชิงชิงแกล้งทำใจดีมีคุณธรรมต่อ แต่ว่า ตอนนี้คือคุยกันทางโทรศัพท์ ดังนั้นเธอจึงแกล้งทำแค่เสียง บนใบหน้าไม่ได้แกล้งทำ ดังนั้นจึงดูน่ากลัวเล็กน้อย

“ชิงชิง หนูอย่าคิดมาก หนูกับอาจี้จะแต่งงานกันอยู่แล้ว เวลานี้จะให้เกิดเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด” ในน้ำเสียงคุณหญิงซีมีความแน่วแน่เพิ่มมากขึ้นเล็กน้อย ครั้งนี้คือความจริงใจ

เพื่อบริษัทของตระกูลซี นางจำเป็นต้องให้จี้หซีแต่งหยางชิงชิงเข้าตระกูลให้เร็วที่สุด

บริษัทของตระกูลซียืนหยัดต่อไปไม่ไหวแล้ว ตระกูลหยางรับปากแล้ว หลังจากที่พวกเขาแต่งงานกันแล้วจะยืมเงินให้ตระกูลซี และยังจะช่วยตระกูลซีติดต่อธุรกิจบางอย่าง ดังนั้นการแต่งงานครั้งนี้จะให้มีอะไรผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด

“อืม” หยางชิงชิงตอบรับเสียงเบา แน่นอนว่าเธอรู้อยู่แล้วว่าที่คุณหญิงซีสนใจคือเงินและเส้นสายของตระกูลหยางเท่านั้น ดังนั้น มีคุณหญิงซีอยู่ เรื่องการแต่งงานครั้งนี้เธอไม่ต้องกังวลใดๆ

ในที่สุดคนสองคนที่ต่างก็มีเลศนัยก็วางสายโทรศัพท์ลง

ในบ้านพักตากอากาศของเย่ซือเฉิน

ตอนที่เวินลั่วฉิงตื่นขึ้นมาอีกครั้งเป็นเวลากลางคืนแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วก็ดูเวลา บนหน้ามีความงุนงงเล็กน้อย นี่เธอหลับตลอดจนถึงกลางคืนเลยเหรอ?

การใช้ชีวิตทุกวันนี้ไม่สามารถที่จะอธิบายได้ด้วยประโยคเดียวจริงๆ

เย่ซือเฉินไม่ได้อยู่ในห้อง เวินลั่วฉิงคิดว่าเขาอาจจะออกไปแล้ว เธอเปิดลิ้นชักตรงหัวเตียงออก หยิบเอาสัญญาฉบับใหม่ที่เพิ่งเซ็นออกมา บนสัญญาฉบับใหม่เขียนเอาไว้ชัดเจน หลังจากที่เธอช่วยให้เย่ซือเฉินได้รับหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว เธอกับเย่ซือเฉินจะหย่ากันทันที

เดิมทีนี่ก็เป็นสิ่งที่เย่ซือเฉินพูดตอนที่เขาแต่งงานกับเธอ เพียงแต่ช่วงเวลานี้ ดูเหมือนเธอจะยุ่งจนลืมเรื่องนี้ไปเลย ในเมื่อตอนนี้เย่ซือเฉินเซ็นสัญญาฉบับใหม่กับเธอ หรือจะเป็นเพราะว่าเย่ซือเฉินรอไม่ไหวแล้ว ดังนั้นเธอก็ควรจะรีบหาวิธีจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด

เวินลั่วฉิงดูสัญญาเสร็จ จากนั้นก็โทรศัพท์ออกไปสายหนึ่ง

โทรศัพท์ถูกเชื่อมต่ออย่างรวดเร็ว ไม่รอให้อีกฝ่ายเปิดปาก เวินลั่วฉิงก็กล่าวอย่างรวดเร็วและตรงไปตรงมา “ช่วยตรวจสอบทรัพย์สินของเย่ซือเฉินให้ฉันหน่อย”

มีเรื่องหนึ่ง เธอควรจะเริ่มวางแผนได้แล้ว ความจริงเรื่องนี้ เธอวางแผนเอาไว้ตั้งนานแล้ว เพียงแต่เป็นเพราะช่วงนี้เกิดเรื่องขึ้นมามากมาย ทำให้ล่าช้าไป

และ หลายวันมานี้เย่ซือเฉินก็อยู่กับเธอเกือบทุกวัน เธอไม่มีเวลาอิสระที่จะไปทำเรื่องของตัวเองเลย

มันไม่ง่ายที่ครั้งนี้เย่ซือเฉินจะออกไป

ความจริงตอนนี้เย่ซือเฉินไม่ได้ออกไป ตอนนี้เย่ซือเฉินกำลังประชุมทางไกลผ่านทางจอภาพในห้องหนังสืออยู่

เป็นเพราะเย่ซือเฉินออกไปทำงานนอกสถานที่ไม่ถึงหนึ่งวันก็กลับมาแล้ว ทางนั้นยังมีธุระหลายอย่างที่ยังไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม ความจริงธุระหลายอย่างก็จำเป็นต้องให้เขาเป็นคนไปจัดการด้วยตัวเองจริงๆ

แต่ว่า เขาไม่อยากไป ไม่อยากจากเธอไป ดังนั้นจึงต้องประชุมทางไกลผ่านทางจอภาพเท่านั้น

“เธออยากตรวจสอบทรัพย์สินของเย่ซือเฉิน? ทำไมจู่ๆเธอถึงคิดอยากตรวจสอบทรัพย์สินของเย่ซือเฉิน? เธออยากจะทำอะไร?” มู่หรงดัวหยางได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง มีเสี้ยววินาทีที่อึ้งไป หลังจากได้สติกลับมา น้ำเสียงแฝงไปด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

จู่ๆเธอก็อยากตรวจสอบทรัพย์สินของเย่ซือเฉิน คิดอยากจะทำอะไรกันแน่?

“อย่าเพิ่งถามอะไรมาก” เวินลั่วฉิงไม่ได้อธิบายอะไรให้มู่หรงดัวหยาง

ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อเรื่องหนึ่ง แต่ว่าปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงกลับทำให้เขาต้องเชื่อว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง แน่นอนว่าเขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องจริง

“ฉิงฉิง ฉันจะบอกกับเธอ เธอจับเขานอน(ทำเรื่องอย่างว่า)แล้ว เธอจะต้องรับผิดชอบ ดังนั้น เธอจะหย่าอย่างนี้ไม่ได้” ตอนนี้ใบหน้าของมู่หรงดัวหยางเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ในเมื่อฉิงฉิงจับเขานอน(ทำเรื่องอย่างว่า)แล้ว จะหย่ากันได้อย่างไร!!

เขารู้ว่าฉิงฉิงบ้านเขาเป็นคนให้ความสําคัญกับคำมั่นสัญญาที่สุด และเป็นคนมีความผิดชอบสูงมาก ดังนั้น มู่หรงดัวหยางอยากใช้จุดนี้มาเกลี้ยกล่อมเธอ

“ฉันชดใช้คืนหมดแล้ว” เวินลั่วฉิงพูดถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกหดหู่มากเป็นพิเศษ ช่วงนี้เย่ซือเฉิน ทำเรื่องนั้นกับเธอทุกวัน ถ้าพูดกันตามจริงเธอน่าจะชดใช้หมดตั้งนานแล้ว

หลายวันมานี้ที่เธอชดใช้ไปมากเกินพอแล้วแน่นอน!

ตอนนี้ได้ยินมู่หรงดัวหยางบอกว่าเป็นเพราะเรื่องนั้นไม่สามารถหย่าได้ เธอร้อนใจขึ้นมาทันที ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ไปชั่วขณะหนึ่ง แน่นอนว่า เป็นเพราะเธอกับมู่หรงดัวหยางมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นต่อหน้ามู่หรงดัวหยางบางครั้งเธอก็จะปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองบ้าง

“ชดใช้? แล้วยังชดใช้หมดแล้ว?” มู่หรงดัวหยางกลับอึ้งไปอย่างสิ้นเชิง “อะไรที่เรียกว่าชดใช้หมดแล้ว? เรื่องแบบนี้ยังชดใช้หมดด้วย? ฉิงฉิง เธอชดใช้อย่างไรเหรอ?”

“คุยเรื่องจริงจัง” เวินลั่วฉิงรู้สึกตัวว่าตัวเองหลุดปากพูดออกไป ยิ่งรู้สึกหดหู่ในใจ รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

“ฉิงฉิง ความหมายของเธอคือเธอจับเย่ซือเฉินนอนแล้ว จากนั้นเย่ซือเฉินก็จับเธอนอนอีกเหรอ?” มู่หรงดัวหยางเป็นคนฉลาดเหมือนลิง ถึงแม้เวินลั่วฉิงจะไม่ได้พูด เขาก็เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

ชั่วขณะหนึ่งใบหน้าของมู่หรงดัวหยางยิ้มเหมือนดอกไม้บาน ถ้าเป็นอย่างนั้น สองคนนี้นอนด้วยกันตั้งนานแล้ว และยังห่างไกลคำว่าครั้งเดียว

เมื่อกี้ฉิงฉิงบอกว่าชดใช้หมดแล้ว คิดว่าคงชดใช้ไปมากกว่าหนึ่งครั้งแน่?