ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 322

บทที่ 322 พิสูจน์ความสัมพันธ์ทางสายเลือด (1)

“คุณตีพี่หนูทำไม พี่หนูดุหนูแล้วเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย เกี่ยวอะไรกับคุณ ไปให้พ้น ไปให้พ้นเลยนะ” ถังจื่อซีได้ยินว่าพี่ชายโดนตี น้ำตาก็หยุดไหลทันที ลืมเรื่องเศร้าของตัวเองไปเลย ทำท่าดุเหมือนเม่นแคระแล้วตะคอกใส่ผู้ชายคนนั้น

ใครก็ห้ามรังแกพี่ชายเธอทั้งนั้น

“คุณตีพี่ชายหนู คุณเป็นคนไม่ดี ไปให้พ้น ไปให้พ้นเลย” ถังจื่อซีท่าทางราวกับมีหนามแหลมทั่วตัวตั้งชันขึ้นมา เธอเดินเข้าไปหาเขา ออกแรงถีบเขาไปหนึ่งครั้ง : “ไอคนเลว หนูจะเรียกคุณลุงตำรวจมาจับคุณไป”

ถังจื่อโม่เห็นน้องสาวตัวเองถีบผู้ชายคนนั้นหนึ่งครั้ง แถมยังพูดว่าจะเรียกตำรวจมาอีก ในใจเขาตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้น

คนนั้นเป็นถึงนักฆ่ามืออาชีพ ฆ่าคนได้โดยไม่กระพริบตาเชียวนะ!!

โชคดี ที่อะรุ่ยได้ของที่ตัวเองต้องการแล้ว อีกทั้งที่ถังจื่อซีถีบนั้นเขาแทบไม่รู้สึกอะไร เขาเป็นนักฆ่ามืออาชีพ กลัวเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น ฉะนั้นเขาจึงไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับไป แล้วรีบจากไปทันที

ถังจื่อโม่ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง จากนั้นก็มองไปยังน้องสาวแท้ ๆ ของตัวเอง นึกถึงเรื่องตื่นเต้นน่ากลัวเมื่อกี้นี้ เขาจึงอยากจะตำหนิเธอสักหน่อย แต่เมื่อเห็นเธอมองตามหลังคนนั้นไปอย่างโมโห แล้วหันกลับมายิ้มหวานให้เขา

เขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ช่างมันเถอะ ปล่อยให้น้องสาวของเขามีชีวิตอยู่ในโลกแสนสวยและไร้เดียงสาอย่างนี้ตลอดไป ไม่จำเป็นต้องให้เธอไปป้องกันอันตรายอะไร เพราะมีเขาคอยปกป้องเธออยู่แล้ว

“พี่คะ หนูไล่คนเลวนั้นวิ่งหนีไปแล้ว” ถังจื่อซีมองไปทางพี่ชายของตัวเอง ทำท่าภาคภูมิใจราวกับเป็นเพราะฝีมือเธอ

“อืม เธอเก่งที่สุดเลย” ถังจื่อโม่ไม่ได้บอกอะไรกับถังจื่อซีทั้งนั้น เขาจูงมือน้องสาวเดินไปยังห้องเรียน เรื่องนี้ผ่านไปแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้ว อีกเดี๋ยวค่อยส่งข้อความหาจี้หซี บอกเขาสักคำก็พอแล้ว

ถังจื่อซีได้ยินที่พี่ชายชื่นชมตัวเอง ก็ดีอกดีใจ ลืมเรื่องที่ถูกพี่ชายตะคอกใส่ไปเสียสนิทเลย

ถังจื่อซีเป็นเด็กมองโลกในแง่ดีมาตลอด พึงพอใจอะไรได้ง่าย ๆ ซึ่งคงเป็นกรรมพันธุ์ที่ได้รับมาจากเวินลั่วชิง

เวินลั่วฉิงนั้นนอกจากจริงจังและเข้มงวดเรื่องงานมากเป็นพิเศษ ในเวลาปกติเธอก็เป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมาก และก็พึงพอใจอะไรได้ง่าย ๆ อีกทั้งเป็นคนที่ใจอ่อนได้ง่ายมาก

ไม่อย่างนั้น เมื่อคืนเวินลั่วฉิงคงไม่ยอมง่าย ๆ ถ้าไม่เห็นท่าทางเศร้าโศกของคุณชายสามเย่

อืม ต้องโทษที่ใจอ่อนเกินไปจริง ๆ !!

ถังจื่อโม่ถึงห้องเรียนแล้ว ก็ฉวยโอกาสตอนที่ถังจื่อซีไม่ทันสังเกต กดส่งข้อความหาจี้หซี

เมื่อจี้หซีได้รับข้อความของถังจื่อโม่ เขาก็รู้สึกโล่งใจมาก ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

ยังดี ที่เด็กสองคนนั้นไม่เป็นอะไร

จากนั้นจี้หซีก็โทรหาคุณชายถัง

คุณชายถังเป็นคนที่ยุ่งตลอดเวลา โทรศัพท์ดังอยู่ครู่ใหญ่ ถึงจะรับสาย น้ำเสียงปกติเหมือนที่ผ่านมา : “เจ้าสี่ มีอะไรเหรอ?”

“พี่ใหญ่ ผมอยากให้พี่ช่วยอะไรหน่อยครับ” จี้หซีที่ชอบพูดอ้อมค้อม ครั้งนี้กลับพูดออกมาตรง ๆ

“ว่าไง” ถังหลินไม่ได้ถามอะไรมากมาย แต่พูดออกมาอย่างนี้ก็หมายความว่ารับปากแล้ว

ที่เขาพูดออกมาแบบนี้ ก็เพียงลองเชิงดูเท่านั้น ไม่ได้คาดหวังให้พี่ใหญ่ตอบคำถามเขา

“อืม” แต่ทว่า ถังหลินกลับตอบออกมาตรง ๆ ยิ่งกว่า ตอบออกมาง่าย ๆ คำหนึ่ง แต่ความหมายชัดเจนทุกอย่าง

“...” จี้หซีอึ้งไปทันที เขารู้สึกเป็นใบ้พูดอะไรไม่ออกไปเลย

พี่ใหญ่ยอมรับตรง ๆ อย่างนี้เลยเหรอว่ารู้สึกพิเศษกับพี่สะใภ้สาม?

นั่นเป็นภรรยาของพี่สามนะ พี่ใหญ่ทำอย่างนี้ได้ยังไง...

จี้หซียังไม่หายตกตะลึง จากนั้นก็ได้ยินเสียงคุณชายถังพูดขึ้นมา : “ถ้าแกอยากเปลี่ยนผล ฉันจะช่วยแกเปลี่ยน ฉันรู้สึกว่า มันก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไร”

มือที่จับโทรศัพท์อยู่ของจี้หซีสั่นเล็กน้อย เกือบจะทำโทรศัพท์ตกหล่นลงบนพื้น นี่ นี่ใช่พี่ใหญ่จริง ๆ ใช่ไหม?

แต่ไหนแต่ไรมาพี่ใหญ่เป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ก่อนหน้านี้พี่ใหญ่ยังบอกว่าไม่ได้ ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งนาที พี่ใหญ่ก็เกิดเปลี่ยนขึ้นมา?

ทันใดนั้น จี้หซีก็รู้สึกสงสัยมาก คิดว่าคนที่รับสายไม่ใช่พี่ใหญ่ของพวกเขา

“พี่ใหญ่ นี่ใช่พี่จริง ๆ หรือเปล่า?” จี้หซีรู้สึกสงสัย เลยถามออกไปตรง ๆ เพราะเรื่องนี้สำคัญมาก จะปล่อยผ่านไปง่าย ๆ ไม่ได้

“แกคิดว่าไงล่ะ?” ถังหลินถามกลับไป แล้วเหมือนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย : “เอาเถอะ เรื่องของแก ฉันจัดการให้ได้แน่นอน”