ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 341

บทที่341 คุณชายสามเย่จับคนร้ายในที่เกิดเหตุ (1)

ครอบครัวของเธอถือได้ว่ามีเงินอยู่บ้าง เธอเองก็เคยพบคนใหญ่คนโต ดังนั้น เธอมองออก ว่าชายคนนี้ไม่ใช่เล่นๆ กลัวว่าเธอเองจะรับมือไม่ไหว

ดังนั้น วันนี้ เรื่องนี้ก็ช่างมันดีกว่า

“บัญชีนี้น่าจะมาคิดกันดีๆ จื่อโม่ บอกกับพวกเขาหน่อยว่ากฎเกณฑ์จัดการศัตรูพวกเราเป็นยังไง” ถังไป๋เชียนกลับพูดต่อจากเธอ เสียงนั้นมันช่างเบามาก แต่ว่ากลับทำให้คนที่ฟังรู้สึกเย็นวาบจนขนลุก

เวินลั่วฉิงชะงักไปเล็กน้อย? กฎเกณฑ์? พวกเขามีกฎเกณฑ์แบบนี้เหรอ? ทำไมเธอถึงไม่รู้?

“กฎเกณฑ์ที่ใช้ฆ่าศัตรูนั่นน่ะเหรอ?” แต่ว่าถังจื่อโม่กลับพูดต่อได้อย่างไหลลื่น

ผู้คนที่ล้อมรอบได้ยินคำพูดของคนตัวโตและคนตัวเล็ก แต่ละคนสีหน้าเปลี่ยนไป ตกลงว่านี่คือใครกัน? แถมมีกฎเกณฑ์ในการจัดการศัตรูโดยเฉพาะอีก?

คงไม่ใช่พวกมาเฟียใช่ไหม?

ได้ยินมาว่าพวกมาเฟียมีกฎมากมาย แถมฆ่าคนไม่กะพริบตาด้วย

“เรื่องวันนี้ช่างมันเถอะ ก็แค่เด็กๆสองคนทะเลาะกัน......” หญิงอ้วนสัมผัสได้ว่าเรื่องราวไม่ชอบมาพากล อยากจะทำให้เรื่องราวสงบแล้วให้คนมาคุยกันดีๆ

“ช่างมัน? มาด่าลูกของผม แล้วก็มาช่างมันแบบนี้? นี่คุณกล้าคิดจริงๆเหรอ?” ถังไป๋เชียนหัวเราะหยัน ต่อหน้าเขา ถังไป๋เซียน ไม่เคยมีเรื่องง่ายดายแบบนี้

“อย่างนั้นคุณจะเอายังไง?” หญิงอ้วน กลัวจนเนื้อบนใบหน้าสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่

“แต่ก่อนตามกฎแล้ว ด่าที่รักของผม จะต้องตัดลิ้น” ดวงตาของถังไป๋เชียนเป็นประกาย ตั้งใจพูดขึ้น

เวินลั่วฉิงอดไม่ได้แล้วมองถังไป๋เชียนอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าวันนี้รุ่นพี่ทำเกิดขอบเขตไปหน่อยแล้ว

ถึงแม้ว่าเวลาปกติ เธอจะรับงานพิเศษบ้าง แต่ว่าแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยทำลายชีวิตคนอื่น และยังไงก็ไม่มีทางที่จะมาตัดลิ้นคนอื่นๆแน่ๆ

“แต่ว่า ที่รักของผมอยู่ที่นี่ โหดร้ายเกินไป ผมกลัวว่าจะทำให้ที่รักของผมกลัว” ถังไป๋เชียนเหลือบตาขึ้นมอง สบตากับเวินลั่วฉิงอยู่ครั้งหนึ่ง มุมปากก็ค่อยๆยกยิ้มขึ้นน้อยๆ

ทุกๆคน รวมไปถึงเวินลั่วฉิงนึกว่าที่รักที่เขาพูดถึงในตอนนี้ ก็คือเด็กทั้งสองคน

แต่ว่า ที่รักที่เขาพูดถึง ความจริงแล้วไม่ใช่เด็กทั้งสองคน แต่หมายถึงเวินลั่วฉิง

เพียงแต่น่าเสียดายเวินลั่งฉิงความรู้สึกช้า เลยฟังไม่เข้าใจ

ถังไป๋เชียนเห็นว่าสีหน้าของเวินลั่วฉิงเรียบนิ่ง ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับที่ผิดปกติ ภายในใจก็แอบถอนหายใจ เมื่อไหร่ที่เธอจะเข้าใจความรู้สึกของเขาเสียที?

ถึงจื่อโม่ส่ายหน้า อดไม่ได้ที่ถอดหายใจออกมา เขาไม่เข้าใจเอาเสียเลย ทั้งๆที่แม่ก็เป็นคนที่ฉลาดคนหนึ่งแท้ๆ ทำไมพอเป็นเรื่องของความรู้สึกถึงได้หัวช้าขนาดนี้นะ?

หญิงอ้วนลอบถอนหายใจ นึกว่าเรื่องนี้จะต้องจบไปแบบนี้เสียแล้ว

“ต่อจากนี้โรงเรียนอนุบาลนี้โดนยึด ต่อไปค่าใช้จ่ายของนักเรียนทุกคน บริษัทของคุณจะต้องเป็นออกเงิน ผมจะหาคนมาตรวจสอบ” ถังไป๋เชียนมองไปที่หญิงอ้วนแวบหนึ่ง คำพูดที่เหมือนเป็นฟ้าใสหลังฝนกลับเป็นเหมือนดั่งสายฟ้าที่อยู่ๆก็ฟาดลงมา

“อะไร? คุณพูดว่าอะไรนะ? ทำไมโรงเรียนอนุบาลของฉันจะต้องโดนยึดด้วย?” หญิงอ้วนร้อนรน ร้อนใจยิ่งกว่าเมื่อกี้ที่รู้ว่าลูกชายของตัวเองโดนตีจริงๆเสียอีก เห็นได้ชัดว่าสำหรับเธอแล้ว เม็ดเงินนั้นสำคัญมากกว่าลูกชาย

ถังไป๋เชียนไม่มองเธอแม้แต่หางตา อุ้มถังจื่อซี มองไปทางเวินลั่วฉิง แล้วพูดขึ้นเสียงนุ่ม “ไปกันเถอะ”

“คุณ คุณมาพูดให้รู้เรื่องนะ? ทำไมโรงเรียนอนุบาลของฉันจะต้องโดนยึด? คุณพูดว่าโดนยึดก็โดนยึด? คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน?” หญิงอ้วนวางท่าอยู่ตรงหน้าประตู ดักทาเอาไว้

ในตอนที่ถังไป๋เชียนหันไปมองชายคนนั้น ดวงตาของเขามีประกายเยือกเย็นซ่อนอยู่ สำหรับผู้ชายที่ตบตีผู้หญิง เขานั้นดูถูกด้วยความสัตย์จริง

“ครับ ครับ จะต้องทำตามความต้องการของประธานถังแน่นอนครับ” ในตอนนี้ผู้ชายนั้นเจ็บทั้งใจทั้งกาย แต่ว่าก็ยังคงยิ้มแล้วพยักหน้า

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของเด็กๆในโรงเรียนอนุบาลฟรี รวมไปถึงค่าเทอมแล้วก็ค่าใช้จ่ายด้วย” คำพูดนี้ของถังไป๋เชียนคือพูดอยู่กับคุณครูท่านอื่นๆ

คุณครูคนอื่นๆรู้สึกราวกับว่ากำลังฝันอย่างไรอย่างนั้น ไม่กล้าที่จะเชื่อว่าจะมีเรื่องแบบนี้อยู่ด้วย แต่ว่าผู้ชายคนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ล้อเล่น

แถมผู้อำนวยการของพวกเขาก็เอาแต่พยักหน้าเห็นดีเห็นงามด้วยตลอด ก็คงจะเป็นเรื่องจริงแล้ว

“ไปกันเถอะ” ถังไป๋เชียนมองไปทางเวินลั่วฉิง ยังคงเป็นยิ้มบางๆที่อบอุ่นเหมือนเดิม

“อืม” เวินลั่วฉิงตอบกลับไปเบาๆ ตอนแรกเธอคิดว่าทางด้านผู้อำนวยการโรงเรียนจะต้องแข็งข้อ ผลลัพธ์แบบนี้ที่จริงก็ไม่เลว นับว่าเป็นการปล้นคนจนแล้วช่วยเหลือคนรวย คนรวยยิ่งรวย คนจนก็ยิ่งจน

เวินลั่วฉิงรู้ว่ารุ่นพี่มาปรากฏตัว แน่นอนว่าจะต้องรู้เรื่องว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ดังนั้น เธอเองก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปตรวจสอบแล้ว สามารถที่จะถามรุ่นพี่ไปตรงๆได้เลย

“ที่รัก ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย? ทำไมพวกเราจะต้องฟังเขา?” หญิงอ้วนได้สติกลับมาอีกครั้ง นั่นเรียกว่าเจ็บทั้งใจ เจ็บทั้งกาย โรงเรียนอนุบาลของเธอแต่ไม่ใช่ของเธอ กลับยังให้พวกเธอออกเงิน?

นี่ยังมีเหตุผลอีกเหรอ?

“แกหุบปากไปเลย วันนี้ที่ฉันกับลูกยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้ก็ต้องขอบคุณฟ้า ขอบคุณดิน” ผู้ชายตบลงบนใบหน้าของเธออย่างแรงอีกครั้ง

“ผู้ชายคนนั้นตกลงเป็นใครกัน? อย่าบอกนะว่าเป็นมาเฟียจริง?” หญิงอ้วนโดนตบจนมึนแล้ว แล้วก็รู้ได้ถึงความน่ากลัวของปัญหา