ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 364

บทที่ 364 เธอแสดงความสามารถออกมาให้เห็น สร้างความตกใจให้กับทุกคน (5)

“แขนขาแก่ๆของผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ถ้าคุณอยากจะเล่น ก็ให้ชิ่งซินของผมเล่นกับคุณซะสองสามเกม” สีหน้าท่านปู่กู้ขรึมลง รู้สึกหงุดหงิดในใจ เลยระบายความโกรธใส่คุณปู่เย่โดยตรง

เหตุผลที่ท่านปู่กู้เรียกกู้ชิ่งซินให้เข้ามา ก็เพื่ออยากให้กู้ชิ่งซินเล่นหมากรุกกับท่านปู่ถัง ก็เพื่อทำให้ท่านปู่ถังอับอายขายหน้า

สีหน้าของคุณปู่เย่เปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็วหลายครั้ง เดิมทีเขาคิดว่าท่านปู่กู้แค่อยากจะให้ท่านปู่ถังอับอายขายหน้าเท่านั้น

เขาคิดว่า ตอนนี้เขานั่งอยู่ตรงนี้ ท่านปู่กู้คงจะไม่ให้กู้ชิ่งซินมาเล่นอีกแน่นอน คิดไม่ถึงว่าท่านปู่กู้ก็ยังจะให้กู้ชิ่งซินเข้ามาอีก

ชั่วขณะหนึ่งคุณปู่เย่ก็รู้สึกว่าขี่หลังเสือแล้วลงยาก

ถ้าหากไม่เล่น เขาก็นั่งลงมาแล้ว และตอนนี้ท่านปู่กู้ก็เอาความโกรธมาระบายใส่เขาอย่างเห็นได้ชัด คงจะไม่ให้โอกาสเขากลับคำอย่างแน่นอน

แต่ว่ากู้ชิ่งซินเป็นถึงแชมป์โลก เขาจะเอาชนะกู้ชิ่งซินได้อย่างไร?

กู้ชิ่งซินนั้นถือได้ว่าเป็นรุ่นหลานของเขาแล้ว เขาอายุมากขนาดนี้แล้วมาแพ้ให้กับเด็กหนุ่มแบบนี้คนหนึ่ง หน้าแก่ๆใบนี้ของเขาจะเอาไปวางไว้ตรงไหน? ถึงเวลานั้น ทุกคนจะไม่พูดว่ากู้ชิ่งซินเป็นแชมป์โลกอะไรพวกนั้น จะพูดกันแต่ว่าผู้อาวุโสที่อายุมากอย่างเขาคนหนึ่งกลับแพ้ให้กับเด็กรุ่นหลานคนหนึ่ง

และนี่ก็คือจิตใจของมนุษย์

ไม่อย่างนั้น ท่านปู่กู้คงจะไม่จงใจเรียกกู้ชิ่งซินเข้ามาเพื่อทำให้ท่านปู่ถังอับอายขายหน้าหรอก

ตอนนี้ คุณปู่เย่หวังว่ากู้ชิ่งซินจะสามารถปฏิเสธได้ แต่ว่ากู้ชิ่งซินกลับนั่งลงไปตรงข้ามของคุณปู่เย่โดยตรง

“คุณปู่เย่ มาเถอะ” กู้ชิ่งซินมองคุณปู่เย่ครู่หนึ่ง สายตานั้นจองหองอวดดีจนแทบจะไม่เหลือขอบเขตแล้ว และเขายังเจตนาเน้นน้ำเสียงคำว่า ‘คุณปู่’ เป็นพิเศษ

เวินลั่วฉิงเหลือบมองกู้ชิ่งซินครู่หนึ่ง และงุ้มมุมปากขึ้นมาเล็กน้อย

ตอนนี้คุณปู่เย่คือไล่ให้เป็ดขึ้นคอน(บีบให้ทำเรื่องที่ความสามารถไม่ถึง) ทำได้แค่ต้องกัดฟันเล่นแล้ว

จะว่าไป ทักษะการเล่นหมากรุกในเวลาปกติของคุณปู่เย่ก็ถือว่าดีทีเดียว เขาคิดเอาไว้ว่า ถึงแม้กู้ชิ่งซินจะเก่งมากแค่ไหน เขาก็คงไม่ถึงกับแพ้อย่างอนาถจนเกินไป ขอแค่ไม่ใช่แพ้อย่างอนาถสุดๆ ก็ถือว่าไม่ได้น่าขายหน้าจนเกินไป

แต่ว่า เพิ่งจะเริ่มเดินหมากไปได้ไม่กี่ก้าว หน้าผากของคุณปู่เย่ก็เริ่มมีเหงื่อออก

ตอนนี้ คุณปู่เย่ถึงได้เข้าใจเจตนาที่แท้จริงของท่านปู่กู้ท่านปู่กู้ไม่เพียงแต่จะต้องการให้ท่านปู่ถังแพ้ให้กับกู้ชิ่งซิน แต่ยิ่งต้องการให้ท่านปู่ถังแพ้แบบหมดสภาพสุดๆ แพ้จนไม่มีหน้าไปเจอผู้คน

หลังจากนั้น คุณปู่เย่ยิ่งเล่นก็ยิ่งยุ่งเหยิง ใช้เวลาไม่นานก็พ่ายแพ้ไป แพ้แบบหมดสภาพสุดๆจริงๆ

ตาของท่านปู่ถังหรี่ลงเล็กน้อย เดิมทีท่านปู่กู้ก็ตั้งใจจะทำให้เขาอับอายแบบนี้หรือ

ท่านปู่กู้โหดใช้ได้จริงๆ

เดิมทีแพ้ให้กับหนุ่มน้อยรุ่นหลานก็เป็นเรื่องที่น่าขายหน้าอยู่แล้ว แต่ว่าถึงอย่างไรกู้ชิ่งซินก็เป็นถึงแชมป์โลก ก็ไม่ถึงกับอับอายขายหน้ามากจนเกินไป แต่ว่าพ่ายแพ้ขนาดนี้มันก็น่าอายเกินไป

เมื่อท่านปู่ถังมองไปทางคุณปู่เย่มีความรู้สึกขอบคุณเล็กน้อย และก็รู้สึกขอโทษเล็กน้อย แต่ว่ากลับทำอะไรไม่ได้เลย

เพราะกู้ชิ่งซินเก่งเกินไป

น่ากลัวว่าถึงจะเปลี่ยนให้ใครคนใดคนหนึ่งก็ตามที่อยู่ที่นี่มาเล่นกับกู้ชิ่งซินก็ต้องแพ้อย่างอนาถมาก อนาถสุดๆ

“มาอีก” กู้ชิ่งซินไม่ไว้หน้าคนอย่างสิ้นเชิง ไม่มีเจตนาที่จะยับยั้งการกระทำที่ไม่เหมาะสมเลยแม้แต่น้อย เขายิ่งไม่เข้าใจถึงหลักการที่เรียกว่าอภัยให้คนได้พึงอภัย

คนของตระกูลกู้รังแกคนจนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว

บนหน้าผากของคุณปู่เย่ในเวลานี้เห็นถึงเม็ดเหงื่อแล้ว โมโหและวิตกกังวล ครั้งแรกก็แพ้ได้อย่างอนาถสุดๆอย่างนี้ หลังจากนี้ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ถ้าหากแพ้ต่อไปเรื่อยๆแบบนี้ หน้าแก่ๆของเขายังจะไปพบเจอผู้คนได้อย่างไร?

สถานการณ์แบบนี้สำหรับคุณปู่เย่แล้วถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายขายหน้ามากจริงๆ

“เราไม่หนี” เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น เหลือบมองไปที่กู้ชิ่งซินครู่หนึ่ง “คุณย่ารู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย ต้องการให้คุณปู่เข้าไปดูหน่อย หรือไม่อย่างนั้น ก็ให้ฉันเล่นแทนคุณปู่ก่อนสักพักหนึ่ง”

คำพูดเบาๆเพียงประโยคเดียวของเวินลั่วฉิงก็คลี่คลายความอึดอัดใจและความอับอายขายหน้าของคุณปู่เย่ลงในทันที

เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว คุณปู่เย่ค่อยจากไปก็ดูสมเหตุสมผลแล้ว ไม่มีปัญหาใดๆแล้ว

คุณปู่เย่มองไปทางเวินลั่วฉิงอย่างรวดเร็ว ในแววตามีความตกตะลึงเพิ่มมากขึ้นเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด เวินลั่วฉิงจงใจช่วยเขาแก้สถานการณ์? หรือว่าเป็นความบังเอิญพอดี? หรือภรรยาเขาสอนเธอ?

กู้ชิ่งซินเก่งขนาดนี้ เธอเล่นกับกู้ชิ่งซินแทนเขา? คาดว่ายังไม่ทันได้เริ่มก็ตายก่อนแล้ว

แต่ว่า คุณปู่เย่นึกถึงว่าเธอกับกู้ชิ่งซินถือว่าเป็นรุ่นเดียวกัน และเดิมทีเธอก็โง่มากอยู่แล้ว ถึงแม้จะแพ้อย่างอนาถแค่ไหนก็ไม่ถึงกับอับอายขายหน้ามากจนเกินไป

“จะเล่นต่อไหม?” เวินลั่วฉิงไม่เคยมีนิสัยบังคับในใจคนอื่น ดังนั้นเธอจึงมองไปที่กู้ชิ่งซินและถามอย่างสุภาพมาก

คุณย่าเย่มองการกระทำของเวินลั่วฉิง ชั่วขณะหนึ่งรู้สึกเหมือนเรียกสติกลับคืนมาไม่ได้ เวินลั่วฉิงอยากทำอะไรกันแน่?

แววตาของคุณปู่เย่ก็ซับซ้อนขึ้นมาเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด

“เล่นต่อแน่นอน มีคนมารนหาที่ตาย ทำไมจะไม่เล่นต่อ? ตาแก่ อย่าคิดหนี รีบกลับมาล่ะ” กู้ชิ่งซินในตอนนี้ยิ่งกำเริบเสิบสานมากขึ้น จองหองอวดดีมากยิ่งขึ้น เหตุผลที่เขาไม่ไว้ใจหน้าคุณปู่เย่ขนาดนี้มีความลับอื่นซ่อนอยู่ เพราะเขาเคยถูกเย่ซือเฉินกลั่นแกล้งมาก่อน และยังเป็นการแกล้งแบบที่ตายเสียยังดีกว่าอยู่อีกด้วย

ดังนั้นวันนี้เขาก็ต้องใช้โอกาสนี้แก้แค้นอย่างสาสมอยู่แล้ว หยามเกียรติคุณปู่เย่ก็เท่ากับหยามเกียรติเย่ซือเฉิน

เวินลั่วฉิงก้มหน้าลงเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เดินไปยังตำแหน่งที่คุณปู่เย่นั่งอยู่เมื่อกี้ ค่อยๆนั่งลงช้าๆ