ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 396

บทที่396 บิดาผู้ให้กำเนิดของเด็ก（6）

โดยเดิมทีเวิลั่วฉิงคิดว่าต่อให้เธอไม่สามารถช่วยแม่ของเธอตาหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดได้ แต่เธอก็หวังว่าเธอจะสามารถช่วยเหลือเหยื่อเหล่านั้นได้

เพียงแต่ว่า เวินลั่วฉิงทิ้งข้อมูลของเธอไว้เมื่อสองปีก่อน และตอนนั้นเธอก็เพิ่งเรียนจบอาชญากรทางจิตวิทยา

เวินลั่วฉิงคาดไม่ถึงว่าเธอจะได้รับข้อความในตอนนี้อย่างกะทันหัน

“คุณถัง เรารบกวนคุณหรือเปล่า？”อาจเป็นเพราะฝ่ายนั้นเห็นว่าเวินลั่วฉิงไม่ได้ตอบอะไร จึงเอ่ยปากถามขึ้นอย่างสุภาพ

“เปล่าค่ะ แล้วไปที่ไหนคะ？”เวินลั่วฉิงดึงสติตัวเองกลับมา แล้วถามขึ้น ความหมายที่เวินลั่วฉิงถามคือถ้าเธอออกหน้าช่วยเหลือ เธอต้องไปที่ไหน？

“พวกเราอยู่เมืองA คุณถังสะดวกหรือเปล่าคะ？”ฝ่ายนั้นตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่เห็นเมืองA ดวงตาของเวินลั่วฉิงกะพริบอย่างรวดเร็ว เมืองAเหรอ มันช่างบังเอิญจริง ๆ

เธอเพิ่งออกมาจากเมืองAได้ไม่กี่วัน และตอนนี้เย่ซือเฉินก็คงกลับไปที่เมืองAแล้วมั้ง？ เขาน่าจะรู้เรื่องหย่าร้างแล้วใช่ไหม？

และในเวลาเดียวกัน ทางด้านเย่ซือเฉินได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง：“พี่ใหญ่ เจอแล้ว เราเจอถังไป๋เชียนอยู่ที่ประเทศO”

เดินที เย่ซือเฉินสั่งให้ค้นหาทั่วทุกมุมโลก และโลกกว้างใหญ่ขนาดนี้ จะหาตัวคนที่หลบซ่อนไว้โดยเจตนา เป็นเรื่องที่ยากมาก

ดังนั้น ในเวลาเดียวกัน เย่ซือเฉินยังได้ใช้วิธีอื่น ๆในการตามหาถังไป๋เชียน และเวินลั่วฉิง

เย่ซือเฉินหาทุกคนที่เคยติดต่อเรื่องธุรกิจกับถังไป๋เชียน และขอให้พวกเขาติดต่อถังไป๋เชียน

เพื่อที่ถังไป๋เชียนจะซ่อนเวินลั่วฉิงไว้ เขาได้ละทิ้งรังของเขาทั้งหมด แต่ว่าถังไป๋เชียนยังต้องใช้ชีวิตในอนาคตอีก ดังนั้น ต่อให้ตอนนี้ถังไป๋เชียนไม่รับงาน ก็เป็นไปไม่ได้ว่าเขาจะทำให้ลูกค้าของเขาขุ่นเคืองทั้งหมด

และเย่ซือเฉินก็ให้ทุกคนติดต่อไปที่ถังไป๋เชียน เพื่อให้ถังไป๋เชียนออกมารับงาน

เย่ซือเฉินให้พวกเขาทุกคนบอกกับถังไป๋เชียนว่า หากครั้งนี้ไม่รับงาน ต่อไปพวกเขาก็จะไม่ร่วมมือกับถังไป๋เชียนอีก

เย่ซือเฉินไม่เชื่อว่าถังไป๋เชียนจะทำให้พวกเขาทุกคนขุ่นเคือง และตัดหนทางของเขาในอนาคตทั้งหมด

ถังไป๋เชี่ยนหาเลี้ยงชีพจากสิ่งนี้นะ

แต่ว่า แค่ระยะเวลาสามวันก็ได้ข่าวของเขาแล้ว ค่อนข้างไวจริง ๆ

เห็นได้ชัดว่าคนของเย่ซือเฉินนั้นทำงานมีประสิทธิภาพมาก

เพราะอย่างไรก็ตามถังไป๋เชียนนั้นไม่ใช่คนธรรมดา อีกอย่างความสามารถการหลบซ่อนตัวของถังไป๋เชียนนั้นสุดยอดมากเกินไป

ซึ่งแน่นอนว่า พวกเขาเจอถังไป๋เชียนถือว่าพวกเขาดวงดี และก็เป็นเพราะการโทรเข้าของถังหลิน ทำให้ถังไป๋เชียนกระวนกระวายเล็กน้อย

ความปรารถนาที่จะควบคุมของถังไป๋เชียนแข็งแกร่งเกินไป สำหรับความรู้สึกชอบของเขาแล้ว เขาพยายามควบคุมเธออย่างสมบูรณ์ แต่ว่าเวินลั่วฉิงนั้นไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไป จิตสำนึกของเวินลั่วฉิงนั้น แข็งแกร่งเกินกว่าจะควบคุมได้อย่างง่ายดาย

ดังนั้น หลานปีที่ผ่านมานี้ ถังไป๋เชียนได้ปิดบังสิ่งต่าง ๆที่เขาทำกับเวินลั่วฉิงหลายอย่าง แต่เรื่องทั้งหมดของเวินลั่วฉิง เขาเองก็คอยควบคุมมันอย่างลับๆ

เขาคิดว่า เรื่องของเวินลั่วฉิงเขารู้ดีหมดทุกอย่าง แต่ว่าคำพูดของถังหลินนั้นเป็นเหมือนหนามและได้ทิ่มแทงหัวใจของเขา และเมื่อเขาขยับความเจ็บปวดก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น

การแต่งงานระหว่างเวินลั่วฉิงและเย่ซือเฉินถือเป็นข้อยกเว้นแล้ว ดังนั้นเขาไม่สามารถปล่อยให้สิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมของเขาเกิดขึ้นอีกต่อไป

เขาไม่อยากให้ถังไป๋เชี่ยนพาเวินลั่วฉิงเคลื่อนย้ายไปที่อื่นแล้ว

“คุณส่งที่อยู่ที่พบถังไป๋เชี่ยนมาให้ฉันอย่างละเอียด ฉันไปเอง”เย่ซือเฉินตัดสินใจไปที่นั่นด้วยตัวเอง เพราะถ้าให้คนอื่นไปเขารู้สึกไม่วางใจ อีกอย่างเขาอยากเห็นเวินลั่วฉิงก่อนเป็นอันดับแรก

ไม่เจอหลายวัน เขาพบว่าเขายิ่งอยู่ยิ่งคิดถึงเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ และคิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ！

และในเวลานี้เอง เวินลั่วฉิงก็กำลังมองดูข้อความบนมือถือของเธอด้วยความงุนงง เมืองA？

ไม่รู้ทำไม เมื่อเธอนึกถึงเธอต้องกลับไปที่เมืองA จู่ ๆในใจของเธอก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เหมือนกับว่าถ้าเธอกลับไปแล้วจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น

“คุณถัง คุณสะดวกมาหรือเปล่า？”ทางนั้นไม่ได้รับการตอบกลับของเวินลั่วฉิง จึงถามขึ้นอีกครั้ง

“ฉันขอคิดดูก่อน”เวินลั่วฉิงถอนหายใจ และลังเลไปชั่วขณะ จากนั้นส่งข้อความตอบกลับไปให้ทางนั้น

ตอนนั้นเธอทิ้งข้อมูลไว้เพื่อที่จะได้ช่วยเหลือคนที่ต้องการช่วยเหลือ ตามหลักแล้วเหตุการณ์แบบนี้ เธอควรจะกลับไป แต่ไม่รู้ทำไม เธอรู้สึกลังเลเล็กน้อยในขณะนี้

“คุณถัง อาชญากรหลักของการค้ามนุษย์ที่เราจับกุมมาในครั้งนี้มีหลายคนเป็นคนของเมืองลู่เฉิง และหนึ่งในนั้นเป็นมาจากหมู่บ้านซิงหูในเมืองลู่เฉิง เราเห็นข้อมูลที่คุณถังทิ้งไว้ว่าคุณมาจากหมู่บ้านซิงหูในเมืองลู่เฉิง และที่พวกเราติดต่อที่คุณถัง ก็เพราะเหตุผลนี้”หลังจากผ่านไปสักพัก คนนั้นก็ส่งข้อความกลับมาอีกครั้ง

เมื่อเวินลั่วฉิงเห็นหมู่บ้านซิงหูแห่งเมืองลู่เฉิง ดวงตาของเธอก็กะพริบอย่างรวดเร็ว และในตอนนั้น แม่ของเธอก็ถูกขายไปยังหมู่บ้านซิงหูที่เมืองลู่เฉิงนั่นเอง

แม่บอกว่า ตอนที่แม่ตื่นขึ้นมาก็ถูกตระกูลหลี่ซื้อกลับไปที่หมู่บ้านแล้ว ดังนั้น แม่ไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนขายเธอในตอนนั้น

หากว่าผู้ค้ามนุษย์คนนั้นมาจากหมู่บ้านซิงหูในเมืองลู่เฉิง เขาจะรู้ข้อมูลเกี่ยวกับแม่ของเธอหรือเปล่า หรือเป็นไปได้หรือไม่ว่าแม่ของเธอถูกขายโดยผู้ค้ามนุษย์คนนี้

“ผู้ค้ามนุษย์ที่มาจากหมู่บ้านซิงหูคนนั้นอายุเท่าไหร่？”เวินลั่วฉิงรีบถามกลับอย่างรวดเร็ว จะว่าไป เรื่องที่แม่ของเธอถูกขายผ่านไป40ปีแล้ว และอันที่จริงความหวังในเรื่องนี้ก็ค่อนข้างน้อยมาก แต่เมื่อพบกับความบังเอิญเช่นนี้ ภายในใจของเวินลั่วฉิงก็อดไม่ได้ที่จะมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย