ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 41

ตอนที่ 41 ฉันต้องการภรรยา

เขาเป็นอะไรจู่ ๆ จะเข้าใกล้เธอขนาดนี้ทำไม?

เพียงแต่ว่าในตอนนี้มีสิ่งหนึ่งที่เวินลั่วฉิงสามารถมั่นใจได้ก็คือ ผู้ชายคนนี้ตั้งใจยืนขวางเธออยู่ตรงนี้จริง ๆ

แต่ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้? เรื่องนี้เวินลั่วฉิงคิดยังไงก็คิดไม่ออก

“อืม มีธุระ” เย่ซือเฉินยักคิ้วเล็กน้อย เสียงทุ้มนั้นค่อย ๆ เปล่งออกมา ตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา และเด็ดขาดมาก

เวินลั่วฉิงเมื่อได้ยินเขาพูดว่ามีธุระ จึงรอให้เขาพูดต่อไป

น่าเสียดายที่คำพูดสองคำสั้น ๆ นั้นไม่มีประโยคต่อไปแล้ว

เวินลั่วฉิงรออยู่นาน แต่ก็ยังไม่ได้ยินเขาเอ่ยปากพูด

“ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายคนนี้ มีธุระอะไรเหรอคะ?” ในที่สุดก็เป็นเวินลั่วฉิงที่ทำลายความเงียบนั้น ใบหน้าของเธอเฉยชา แต่ในใจกลับรู้สึกหงุดหงิด มีธุระนายก็รีบ ๆ หน่อยสิ อย่าเสียเวลาได้ไหม?

“ฉันต้องการภรรยา” เขามองไปที่เธอ มุมปากขยับนิดหน่อย คำแต่ละคำที่พูดออกมาอย่างกระทันหันแต่ลอยเข้าหูเธออย่างชัดเจน

“......” เวินลั่วฉิงตะลึงงัน แม้ว่าโดยปกติเธอจะเป็นคนใจเย็นขนาดไหน แต่เวลานี้ไม่มีทางที่จะไม่ตกตะลึง เมื่อกี้หูของเธอเกิดมีปัญหา หูแว่วไปเหรอ?

เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ?

เขาต้องการภรรยา? แต่นี่มันธุระกงการอะไรของเธอ? เขาต้องการภรรยา งั้นเขาก็ไปตามหาภรรยาก็จบเรื่อง จำเป็นต้องบอกเธอไหม?

“คุณคะ ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคุณค่ะ” เวินลั่วฉิงดูออกว่า ผู้ชายคนนี้ถนอมคำพูดดุจดังทองคำ ดังนั้น เธอไม่กล้าคาดหวังว่าเขาจะเป็นฝ่ายอธิบาย จึงทำให้เธอต้องเป็นคนถาม

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าปัญหานี้จำเป็นต้องพูดให้ชัดเจน

ในเมื่อเขาต้องการจะเกี่ยวดองกับตระกูลเวิน งั้นก็ส่งเขาไปให้คุณปู่ ให้คุณปู่เป็นคนจัดการ

“ใช่ วันนี้คนที่มาสู่ขอไม่น้อยจริง ๆ ดังนั้นจึงไม่ขาดแคลนตระกูลเย่อ” เย่ซือเฉินมีหรือจะดูไม่ออกความคิดของเธอ ผู้หญิงคนนี้ความสามารถในการเสแสร้งของเธอร้ายกาจมากจริง ๆ เมื่อสักครู่เขาตั้งใจพูดแบบนั้น สีหน้าของเธอกลับไม่เผยให้เห็นถึงความโมโหแม้แต่น้อย

ดี ดีมาก เขาอยากจะรู้ว่าเธอจะเสเสร้งได้ถึงเมื่อไหร่

ตระกูลเย่อ? เวินลั่วฉิงแอบตกใจ เมือง A ตระกูลเย่อมีไม่ค่อยเยอะ ที่เธอรู้จักมีเพียงตระกูลเดียว หรือว่าเขาคือ?

ไม่ เป็นไปไม่ได้หรอก?! การมีอยู่ของบริษัทเย่อซื่อกรุ้ปที่เมือง A นั่นราวกับเรื่องเทพนิยาย อยากจะเกี่ยวดองกับตระกูลเวิน?

ไม่ เป็นไปไม่ได้แน่นอน! ไม่ใช่ว่าเขาสวมรอยตระกูลเย่อเพื่อมาหลอกหลวงกันหรอกนะ?

“พรุ่งนี้สิบเอ็ดโมง เจอกันที่อำเภอ” เวินลั่วฉิงกำลังแอบครุ่นคิด จู่ ๆ เสียงของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้นในหัวของเธอ