ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 495

บทที่ 495 ความสวยและความสามารถของเธอ ช่างน่าตกใจ (5)

ผู้ฝึกซ้อมหลายคนเห็นเวินลั่วฉิง แต่เพราะเวินลั่วฉิงสวมแว่นกันแดดและหน้ากากอนามัย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้ว่าจะทักทายเธออย่างไรดี จึงได้แต่มองเธอแล้วเดินผ่านไป

“ได้ยินว่า เป็นแขกของตระกูลถัง ที่จริงแล้วเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงต้องปลอมตัวแบบนี้ออกมา?”

“ไม่แน่ใจ ได้ยินว่าเป็นแฟนสาวของคุณชายถัง คุณชายถังเป็นคนพามา”

“แล้วเธอมาที่นี่ทำไม? ที่หลังเขาไม่ได้มีอะไรน่าสนใจ แล้วทิวทัศน์ก็ไม่ได้สวยอะไร”

“ไม่แน่ใจ คนนี้ดูแปลกเล็กน้อย แต่ได้ยินว่าตอนเที่ยงเธอจะมาเดินเล่นที่หลังเขาทุกวัน”

“ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้มีธุระอะไรทำไมถึงชอบมาเดินแถวหลังเขานี้ หรือพวกเราไปดูกันดีไหม?”

“ไม่ดีมั้ง?”

“มีอะไรไม่ดี แค่ไปดูเฉยๆ ไปกัน”

หลายคนที่สงสัยอยู่เล็กน้อย ทนคำยุยงของคนนั้นไม่ไหว จึงพากับแอบตามไปเงียบๆ

เวินลั่วฉิงยังคงทำเหมือนปกติ นั่งลงบนแนวสันเขา โดยปกติแล้วแนวสันเขานี้จะมีคนมาน้อยมาก

คราวนี้มีคนใส่ชุดสำหรับผู้ฝึกซ้อมโดยเฉพาะเดินมาถึงข้างๆ เธอ แล้วหยุดยืนตรงหน้าเธอ

“โอ๊ะ ทำไมถึงมีอีกคน? ดูเหมือนนี่เป็นสถานการณ์ส่วนตัวอะไร แฟนสาวของคุณชายถังมาเจอคนแบบส่วนตัวที่นี่?”

หลายคนที่แอบตามมาเงียบๆ หลบอยู่ไม่ไกลแล้วมองมาล้วนพากันแปลกใจ

“ไม่หรอกมั้ง แฟนสาวของคุณชายถังจะมาถูกใจอะไรกับคนงานธรรมดา?”

“มันก็ไม่แน่ ไม่แน่อาจจะทนความเหงาไม่ไหว ก็เลยคบชู้”

“แล้วนั่นใคร? นายรู้จักไหม?”

“ไม่รู้จัก? เหมือนไม่เคยเจอมาก่อน? หรือจะเป็นน้องใหม่ของปีนี้? ไม่รู้ว่าเป็นคนของศูนย์ฝึกไหน” กองกำลังทั้งใหญ่และคนเยอะเกินไป ดังนั้นไม่รู้จักกันจึงเป็นเรื่องปกติ

“ฉันก็ไม่เคยเจอมาก่อน ดูไม่คุ้นหน้าเลย พวกนายก็ไม่เคยเจอเหรอ?”

หลายคนพากันส่ายหน้า

ไม่ไกล คนนั้นยืนอยู่ข้างเวินลั่วฉิง ล้วงเอากระดาษปึกหนึ่งออกมาแล้วส่งมาที่หน้าเวินลั่วฉิง: “คุณเวิน นี่คือคุณชายถังให้ผมเอามาส่งให้คุณ”

“เหรอ? มันคืออะไร?” เวินลั่วฉิงลากสายตาขึ้นมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วยื่นมือไปรับเอาของจากมือคนนั้น แต่คนนั้นกลับไม่ได้ปล่อยมือในทันที

ในตอนนั้นเอง คนที่หลบอยู่ไม่ไกลคนหนึ่งอยู่ๆ ก็ล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปไว้รูปหนึ่ง

“นายทำอะไร?” คนหนึ่งที่อยู่ข้างเขาชะงักไป มองคนที่กำลังถ่ายรูปอย่างงงงวย

“ถ่ายรูปไว้บอกคุณชายถัง จะให้คุณชายถังโดนหลอกไม่ได้” คนนั้นเบะปาก ใบหน้าแสดงชัดถึงความเหยียดหยาม

“ถ้าเป็นธุระจริงๆ ของเขาล่ะ”

“ถ้าเป็นธุระจริงจำเป็นต้องคุยกันที่นี่ไหม?”

ถ้าเวินลั่วฉิงไม่ใช่เด็กผู้หญิง ถ้าเวินลั่วฉิงเป็นคนของพวกเขาตระกูลถัง เขาต้องลงมือด้วยแน่ๆ

“หยุนเฉิง คุณอย่าพึ่งร้อนรน ฟังที่ฉิ้นเอ๋อพูดก่อน” เฟิ่งเหมียวเหมียวเป็นคนที่ค่อนข้างจะสงบที่สุดในตอนนี้แล้ว

“คุณถัง พวกเขาพาคนมาจับคุณแล้ว ทำไมคุณถึงยังไม่เดือดร้อนเลยสักนิด?” บอดี้การ์ดที่มองอยู่ยังกระวนกระวายแล้ว

“เธอพูดมาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เธอทำอะไรไปกันแน่? ถ้าเธอไม่บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ อีกเดี๋ยวฉันก็จะช่วยเธอไม่ได้แล้ว”

นัยน์ตาของเวินลั่วฉิงเป็นประกายขึ้น ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ถังหยุนเฉิงไม่ได้พยายามตัดหางเธอ แต่พยายามคิดว่าจะช่วยเธอได้อย่างไร?

ก่อนหน้านี้เจ้าพ่อถังยังด่าเธอเสียไม่มีชิ้นดี

ดูท่าแล้วเจ้าพ่อถังจะเป็นพวกปากร้ายใจดี?

เวินลั่วฉิงรู้สึกอบอุ่นและซาบซึ้งในใจเล็กน้อย คนตระกูลถังล้วนให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์และความชอบธรรม

แม้ว่าเจ้าพ่อถังไม่ชอบเธอ และเธอขัดหูขัดตาเขาอยู่มาก แต่ในช่วงเวลาสำคัญยังคงปกป้องเธออย่างไม่ลังเล

ด้วยเหตุนี้เธอจึงพยายามอย่างมากเพื่อที่จะไขคดีให้ได้

เวินลั่วฉิงยังไม่ทันได้ตอบอะไร กู้เจิ้งหลุนก็ได้พาคนเข้ามาแล้วเห็นได้ชัดว่ามาจับเธอ

“พวกนายจะทำอะไร?” ถังหยุนเฉิงเห็นกู้เจิ้งหลุนที่พาคนเข้ามาเลย สีหน้าจึงครึ้มลงอย่างเห็นได้ชัด

“พวกเรามาธุระด่วนของทางการ ถ้าเป็นการรบกวนหวังว่าจะให้อภัย เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กและเป็นความลับ เป็นคำสั่งจากหัวหน้ากงโดยตรงให้พวกเรามาจับคน หัวหน้ากงตอนนี้กำลังรีบเดินทางมา หัวหน้ากงต้องการตรวจสำนวนและสรุปเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้นจะถูกหรือผิดหัวหน้ากงจะตรวจสอบให้ชัดเจนเอง” คำพูดของกู้เจิ้งหลุนยังถือว่ามีความเกรงใจ แต่สีหน้ากลับไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อเขามองไปทางเวินลั่วฉิงก็ออกสั่งทันที: “เข้ามา เอาตัวเธอไป”