ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 509

บทที่ 509 กลยุทธ์ชายงามของใครบางคน (3)

เฟิ่งเหมียวเหมียวเห็นเขาสองคนไม่ได้กลับมา หลังรู้เรื่องก็รีบเอาข้าวไปส่งให้พวกเขา

ถังหยุนเฉิงผลักประตูห้องเอกสาร เห็นเวินลั่วฉิงจดบันทึกอะไรบางอย่างอย่างรวดเร็ว ซึ่งมีท่าทีที่ตั้งใจมาก

แต่ว่าเขาเดินเข้าไปกลับพบว่าเขาดูสิ่งที่เธอจดไม่รู้เรื่องเลยสักนิดเดียว

“กินข้าวก่อนเถอะ？”หลายวันก่อน เธอเอาแต่กินๆนอนๆ ถังหยุนเฉิงดูแล้วขัดลูกหูลูกตามาก ตอนนี้เธอทุ่มเทขนาดนี้ ถังหยุนเฉิงรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย

“อืม”เวินลั่วฉิงตอบรับเสียงเบา แต่ไม่ได้เงยหน้า แค่ยื่นมือออกมารับข้าวกล่องจากมือของถังหยุนเฉิง จากนั้นใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ขจัดอาหารจนเรียบ

คืนนี้เธอคิดจะสู้ทั้งคืน ฉะนั้นจึงต้องเติมพลังกายให้พร้อมเสียก่อน

ถังหยุนเฉิงตกตะลึงตาค้าง ปกติเขากินข้าวนับว่าเร็วมากแล้ว แต่นังหนูคนนี้เร็วกว่าเขาอีก อีกทั้งนังหนูยังกวาดข้าวที่เฟิ่งหมียวเหมียวส่งมาสำหรับสองคนจนเกลี้ยง

เห็นเธอผอมๆอย่างนี้ แต่กินเยอะไม่เบาเลยนะ

“หนูอย่างเร่งรีบเลย ต้องรักษาสุขภาพดีๆ ต้องพักผ่อนถึงจะถูกนะ”

“อืม”เวินลั่วฉิงตอบเสียงเบา แต่กลับไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแต่อย่างใด

เห็นเธอทำเช่นนี้ ถังหยุนเฉิงก็ไม่ได้รบกวนเธออีก เขาเก็บกล่องข้าวเสร็จก็ออกไปด้านนอก

เวินลั่วฉิงอยู่ในห้องเอกสารตลอดทั้งคืน ถังหยุนเฉินก็เฝ้าอยู่ด้านนอกไม่ห่าง ซึ่งระหว่างนี้เขาได้ไล่ให้เธอไปพักผ่อนหลายครั้งแล้ว

และเธอก็แค่รับปาก แต่ไม่ได้ทำตามเสียเลย สุดท้ายถังหยุนเฉิงจึงไม่ได้ไปรบกวนเธออีก

แน่นอน ฝั่งบ้านตระกูลกู้ก็ไม่ได้หยุดนิ่ง

“พี่ใหญ่ เมื่อวานไอ้ผู้ชายบอกว่าผู้หญิงคนนั้นใช้เวลาดูเอกสารไม่ถึงสี่สิบนาที ดูท่าเธอมีความสามารถจริงแท้ หากให้เธอคลี่คลายคดีได้ หากถังหยุนเฉิงเลื่อนตำแหน่งขึ้นไปได้สำเร็จ ตระกูลกู้ของพวกเราก็ฉิบหายแล้ว”เช้าตรู่ ผู้ชายบ้านตระกูลกู้หลายคนนั่งล้อมวงเพื่อหารือวิธีรับมืออยู่

“คลี่คลายคดี？นายคิดว่ามันง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ คดีนั้นผ่านไปตั้งสามปีแล้ว ทุกครั้งที่ไล่ตามก็จับไม่ได้แม้แต่ขนของคนร้าย สามปีมานี้ก็เคยจ้างคนมีฝีมือไม่น้อย ทุกหน่วยงานต่างวิเคราะห์เหตุการณ์จนรายงานล้นเป็นภูเขาแล้ว แต่ก็ไม่มีเบาะแสอะไรเลย แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยากจะคลี่คลายคดี เป็นไปได้เหรอ？”เห็นได้ชัดว่ากู้เจิ้งฉุนไม่ได้กังวลเท่าใดนัก เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงคนนั้นจะมีความสามารถเช่นนั้น

“พี่ใหญ่ ไม่กลัวหนึ่งหมื่น แต่กลัวเศษหนึ่งส่วนหมื่น ต้องไม่ประมาทนะ ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกสองวัน พวกเราจะรอเฉยๆอย่างนี้ไม่ได้ ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อขวางผู้หญิงคนนี้”กู้เจิ้งหลุนก็ไม่เชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะคลี่คลายคดีได้ แต่เขารู้สึกว่าไม่ควรไปเสี่ยงถึงจะดีกว่า

“พี่ใหญ่ให้ผมไปสืบประวัติของผู้หญิงคนนี้ แต่ก็ไม่พบข้อมูลอะไรเลย ฉะนั้นพวกเรายิ่งต้องระมัดระวังเป็นพิเศษนะ”

“ตอนนี้แม้กระทั่งหัวหน้ากงยังขวางเธอไม่ได้ พวกเรายังมีวิธีอะไรขวางเธอได้อีก สถานะเธอวางอยู่ตรงหน้าขนาดนี้แล้ว”ขณะที่กู้เจิ้งฉุนพูดคำนี้ออกมานั้น แววตาฉายความเลวทรามขึ้นมาหลายส่วน“หรือต้องฆ่าผู้หญิงคนนี้ทิ้ง”

“ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างกายถังหยุนเฉิง คิดจะฆ่าเธอนั้นไม่ง่ายเลย”กู้เจิ้งหลุนรู้จักถังหยุนเฉิงดี และรู้ความสามารถของถังหยุนเฉิงที่สุด

“พี่ใหญ่ผมมีวิธีเด็ด” เจ้าสี่กู้เจิ้งหมิงยิ้ม เพียงแต่รอยยิ้มเต็มไปด้วยความสยดสยอง

และเวลานี้ อีกฝั่งหนึ่ง เวินลั่วฉิงหยุดการอ่านเอกสารในที่สุด เธอลุกขึ้นยืนยืดเส้นยืดสาย จากนั้นก็เปิดประตูห้องเอกสารออกมา

เธอเปิดประตูออกมาก็เห็นถังหยุนเฉิงกำลังยืนอยู่ที่ประตู เห็นได้ชัดว่าไม่ได้นอนมาทั้งคืนเช่นกัน

“เหนื่อยแล้วใช่ไหม？ไปพักผ่อนก่อนเถอะ”ถังหยุนเฉิงเห็นเธอ ไม่ได้รีบร้อนถามเรื่องคดีความ และอยากให้เธอไปพักผ่อนก่อน

“ตอนนี้ไม่มีเวลาพักผ่อนแล้ว ฉันวิเคราะห์ข้อมูลทั้งหมดแล้ว พบว่าเป็นเรื่องที่ยากน่าดู”ตอนนี้สีหน้าเวินลั่วฉิงไม่ได้มีความเหนื่อยล้าแต่อย่างใด เพียงแต่แววตามีความเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก

ได้ยินสิ่งที่เธอพูด ถังหยุนเฉิงก็รู้สึกหดหู่ใจ หากแม้กระทั่งเธอก็พูดเช่นนี้ เกรงว่า……

“กลับไปกินข้าวก่อน แล้วพักผ่อนสักพักค่อยว่ากันอีกที”ถังหยุนเฉิงทำใจไว้แล้ว เพียงแต่หลังจากที่รู้สถานะของเธอก็กลับมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็ไม่อาจให้เธอฝืนลำบากลำบนมากนัก

“ค่ะ”ครั้งนี้เวินลั่วฉิงไม่ได้ปฏิเสธ ตามถังหยุนเฉิงกลับบ้านไป

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เวินลั่วฉิงก็เอาบันทึกที่จดเมื่อคืนออกมาวางไว้ที่โต๊ะ

เฟิ่งเหมียวเหมียวกำลังทำกับข้าวให้พวกเขาอยู่ที่ห้องครัว พอได้ยินเสียงก็วิ่งเข้ามาหา เห็นสีหน้าเวินลั่วฉิงจริงจัง คำพูดที่ถึงปลายลิ้นจึงได้เก็บกลับเข้าไป พลางกลับไปทำกับข้าวต่อ

“เหตุร้ายครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อ 21 เมษายน ค.ศ.2015 สถานที่เกิดเหตุคือศูนย์ฝึกซ้อมของหยุนเฉิงแห่งตระกูลเมิ่ง ศัตรูฉวยโอกาสแฝงตัวเข้าไปฆ่าแปดหอพัก ซึ่งในแปดหอพักนี้มีคนถูกทำร้ายทั้งหมด 32 คน และต่างตายด้วยวิธีเดียวกัน นั่นก็คือการฆ่าเชือดคอ”เวินลั่วฉิงเริ่มอธิบายข้อมูลที่เธอรวบรวมมา