ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 528

บทที่528 เปิดเผยตัวตนของเธอ ในที่สุดคุณชายสามเย่ก็ได้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเธอ （6）

เหมือนฝันที่เขามักจะฝันถึง เขากลัวว่ามันจะเป็นแค่ความฝันอีก หลังจากตื่น ทุกอย่างก็ว่างเปล่า

จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงเรียกคุณลุงของเวินลั่วฉิง จึงได้ตื่นมาเล็กน้อย ในฝันไม่เคยมีใครเรียกเขาว่าคุณลุง ดังนั้นนี่ไม่ใช่ความฝัน นี่คือเรื่องจริง

ได้ยินคำว่าคุณลุงจากเวินลั่วฉิง ถังหยุนเฉิงน้ำตาไหลลงมาจากมุมตา เขาหันหน้าไป เพื่อปกปิด

“โอ้ อืม อืม” เฟิ่งเหมียวเหมียวได้ยินเสียงเรียกจากเวินลั่วฉิง หลังจากมีสติกลับมา ตอบรับทันที ทันใดนั้นในตาของเธอก็เปียกชุ่มเช่นกัน

“คุณ คุณเป็นลูกสาวของหยุนชิงจริงๆเหรอ เป็นลูกสาวของหยุนชิงจริงๆใช่ไหม” ณ เวลานั้นเฟิ่งเหมียวเหมียวไม่สามารถอธิบายถึงความรู้สึกของตัวเองได้

“สามี สามี พวกเราเจอลูกสาวของหยุนชิงแล้ว เจอลูกสาวของหยุนชิงแล้ว” เฟิ่งเหมียวเหมียวรู้ว่าในปีนั้นเพื่อตามหาหยุนชิง ถังหยุนเฉิงต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจมากขนาดไหน แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ ต่อมาถึงแม้จะยอมปล่อยวางแล้ว แต่เธอเคยเห็นถังหยุนเฉิงหยิบรูปตอนเด็กของหยุนชิงมาดูแล้วนั่งร้องไห้ในห้อง

“ไอ้เด็กบ้านั่น เขาจะต้องรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่ปกปิดพวกเราไว้” หลังจากถังหยุนเฉิงดึงสติกลับมา นึกถึงถังหลินที่รู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่ไม่ยอมบอก อดไม่ได้ที่จะโกรธในใจ

“คุณก็รู้มาตั้งนานแล้วใช่ไหม แล้วก็ช่วยกันปกปิดพวกเรา” ถังหยุนเฉิงมองไปที่เวินลั่วฉิง น้ำเสียงเบาลงมาก

“คุณลุง ขอโทษค่ะ พวกเราทำเพื่อป้องกันปัญหาที่อาจเกิดขึ้น” เวินลั่วฉิงรีบอธิบาย

“แต่ก็ไม่ควรปิดบังพวกเรา” ถังหยุนเฉิงคิดว่าญาติของเขาอยู่ข้างกายเขามาตลอด แต่เขากลับไม่รู้ จึงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“นี่เป็นเรื่องดี เรื่องดีที่สุดในโลก คุณอย่าต่อว่าเด็กเลย” เฟิ่งเหมียวเหมียวรีบปกป้อง ที่ผ่านมาเธอก็คอยปกป้องเวินลั่วฉิงมาโดยตลอด

ตอนนี้ยิ่งสมเหตุสมผลที่จะปกป้องเธอ เพราะเธอเป็นคุณป้า

“ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่รู้เรื่องนี้ ไม่รู้ว่าจะดีใจมากขนาดไหน” เฟิ่งเหมียวเหมียวจับมือเวินลั่วฉิง ในน้ำเสียงแอบสะอื้นเล็กน้อย เธอนึกขึ้นมาได้ว่ามีอีกเรื่องที่สำคัญมาก “ใช่ๆ คุณพ่อกับคุณแม่ยังไม่รู้เรื่องนี้สินะ”

“ไป” ถังหยุนเฉิงอึ้งอยู่สักพัก ตั้งสติได้ จับแขนของเวินลั่วฉิง แล้วเดินตรงออกไปด้านนอก

“คุณจะทำอะไร จะไปไหน” เฟิ่งเหมียวเหมียวตกใจ เธอแต่งงานกับถังหยุนเฉิงมาตั้งหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นถังหยุนเฉิงใจร้อนเหมือนเด็กวัยรุ่นเลย

“กลับบ้านเก่า” ถังหยุนเฉิงตอบกลับอย่างรวดเร็ว แล้วพาเวินลั่วฉิงตรงออกไปทางประตูใหญ่ทันที ไม่เปิดโอกาสให้เวินลั่วฉิงได้พูดอะไรเลย

และไม่รอเฟิ่งเหมียวเหมียวด้วย

“คุณถัง นี่มันเรื่องอะไรกัน สาวน้อยคนนี้เป็นลูกสาวบ้านไหนเหรอ ดูเท่มาก” ออกจากประตูใหญ่ บังเอิญเจอกับป้าหวูที่อยู่นอกประตู

“ของตระกูลถังพวกเราเอง” ถังหยุนเฉิงมุมปากยกขึ้นเล็กน้อยดูภาคภูมิใจมาก และตอบอย่างชัดเจนมาก

เฟิ่งเหมียวเหมียวที่ตามออกมาติดๆเม้มปากเล็กน้อย มองดูเขาเหมือนจะขี้อวดมาก

ป้าหวูตะลึง สีหน้าอึ้งมาก คิดจะถามต่อสักประโยค แต่ถังหยุนเฉิงก็พาเวินลั่วฉิงจากไปอย่างรวดเร็ว

ป้าหวูหันมา เห็นเฟิ่งเหมียวเหมียว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเปรี้ยวปาก “ไอ๊หยา คุณชายถังจะแต่งงานแล้วใช่หรือไม่ แต่ท่านถังทำไมจับมือถือแขนผู้หญิงเช่นนี้ ไม่ค่อยเหมาะสมมั่ง”

ตอนนี้ตระกูลถังยังมีคนเก่งขนาดนี้เพิ่มมาอีกหนึ่งคน ต่อไปก็จะจัดการยากขึ้นแล้ว

ตอนใกล้ถึงคฤหาสน์ตระกูลถัง ถังหยุนเฉิงได้รับโทรศัพท์จากท่านหยวน ท่านหยวนให้เรียกเขาไปหา แน่นอนว่าจะต้องเป็นการชื่นชมและให้รางวัลเป็นต้น

“ตอนนี้ฉันมีธุระด่วน และเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ดังนั้น รอพรุ่งนี้ค่อยไปได้ไหม” ถังหยุนเฉิงมองไปที่เวินลั่วฉิง การปฏิเสธชัดเจนอย่างเห็นได้ชัด

เวินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย ถังหยุนเฉิงยอมปฏิเสธท่านหยวนเพื่อเธอ ที่จริงเธอสามารถกลับไปเองก็ได้ และตอนนี้ยังมีเฟิ่งเหมียวเหมียวอยู่กับเธอด้วย

ท่านหยวนอึ้ง หัวเราะเบา ๆ ทันที “ได้ ตกลง แต่คุณมีเรื่องด่วนอะไรขนาดนั้น”

“ในโทรศัพท์ไม่สามารถอธิบายได้หมด อีกไม่นานท่านก็จะรู้” ถังหยุนเฉิงเห็นว่าถึงคฤหาสน์ตระกูลแล้ว ก็ไม่ได้อธิบายมากมาย และวางสายไป

“สามี คุณว่าถ้าให้คุณพ่อกับคุณแม่เห็นฉิงฉิง ไม่รู้ว่าจะดีใจขนาดไหน คุณพ่อกับคุณแม่อายุมากแล้ว คุณว่าจะ.........” เฟิ่งเหมียวเหมียวเป็นห่วงว่าคนชราสองคนเมื่อเห็นเวินลั่วฉิงแล้วจะดีใจมาก ตื่นเต้นเกินไป กลัวว่าจะเกิดเรื่อง

“ฉันเข้าไปก่อน เกริ่นนำกับคุณพ่อคุณแม่ก่อน คุณพาเธอเดินช้าๆหน่อย” ถังหยุนเฉิงก็คิดว่าอาจจะเป็นไปได้ ดังนั้น เขาคิดว่าควรจะเข้าไปเกริ่นนำสถานการณ์กับพวกท่านก่อน

เพื่อไม่ให้กะทันหันเกิน ตื่นเต้นเกินไป

“เอ๊ะ คุณกลับมาได้อย่างไร ได้ยินว่าภารกิจราบรื่นมาก แต่ ทำไมคุณถึงกลับมาในเวลานี้” ท่านปู่ถังเห็นถังหยุนเฉิง เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างที่ไม่ปกติ แต่แอบก็ดีใจ เพราะภารกิจเสร็จสิ้นด้วยความราบรื่น

“พอ แม่ ฉันมีเรื่องอยากจะพูดกับพวกคุณ พวกคุณต้องเตรียมใจก่อน” ถังหยุนเฉิงมองไปที่คนชราสองคน พยายามใช้ถ้อยคำที่เหมาะสมที่สุด