ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 583

บทที่ 583 ในที่สุดลูกรักทั้งสองก็กลับมาแล้ว (1)

เวินลั่วฉิงหลบคนพวกนั้น เข้าไปทางประตูหลัง เดิมทีร่างกายของคุณปู่เวินไม่ดี วันนี้ก่อความวุ่นวายกันอย่างรุนแรง จึงหลับไปแล้ว

เวินลั่วฉิงรู้สึกเสียใจมากยิ่งขึ้น ดวงตาก็เย็นชามากยิ่งขึ้น กระทั่งเมื่อถึงเวลาห้าทุ่มกว่า เวินลั่วฉิงมองผ่านจากหน้าต่างเห็นด้านล่างยังมีคนล้อมอยู่

ดวงตาของเวินลั่วฉิงหรี่ลงเล็กน้อย คนพวกนั้นไม่ใช่นักข่าวทั้งหมด หรือว่ามีคนจงใจส่งคนพวกนี้มา?

เป็นคนที่คุณปู่เย่ส่งมา?

เพราะเวินลั่วฉิงคิดถึงแผนการของเธอ ไม่อยากให้เกิดปัญหาเพิ่มขึ้นในตอนนี้ จึงไม่ได้ลงไปสอบถามดู

และเธอก็รู้ว่า ถ้ามีคนส่งมาจริงๆ เธอลงไปตอนนี้ คนเหล่านั้นจะตะครุบเธออย่างบ้าคลั่ง

วันที่สอง เวินลั่วฉิงตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่ คุณปู่เวินยังไม่ตื่น เวินลั่วฉิงแอบออกมาจากทางประตูหลัง

หลังจากออกมาจากบ้านตระกูลเวิน เวินลั่วฉิงเตรียมจะตรงไปที่โรงพยาบาล

ระหว่างทาง เวินลั่วฉิงรับสายโทรศัพท์จากเยว่หงหลิง

“ฉิงฉิง ฉันพาเด็กทั้งสองคนขึ้นเครื่องแล้ว จากนี่ถึงเมือง Aไม่ไกล ประมาณสี่ชั่วโมงก็ถึงแล้ว ถึงตอนนั้นคุณจะมารับพวกเราไหม?” เยว่หงหลิงและเด็กทั้งสองคนขึ้นเครื่องบินแล้ว

เยว่หงหลิงโทรหาเวินลั่วฉิงก่อนที่เครื่องบินจะขึ้นบิน นัดเวลา เพื่อความสะดวกในการติดต่อ

“ถังหลินจะไปรับพวกคุณที่สนามบิน” เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจเงียบๆ ความจริงแล้ว เธออยากไปรับพวกเขา แต่ตอนนี้เรื่องของวิดีโอยังแก้ไขไม่ได้ เธอจึงไม่สะดวกไป

ไม่ว่าจะในฐานะของถังฉิ้นเอ๋อ หรือในฐานะของเวินลั่วฉิงก็ไม่สะดวกทั้งนั้น

เพราะว่าไม่ว่าตอนนี้เธอในสถานะไหน แค่ออกจากประตู ก็จะมีคนจ้องมากมาย แค่ไม่ระวังนิดหน่อยก็สามารถถูกพบได้

ภายใต้สถานการณ์อย่างนี้ เธอไม่สามารถให้เด็กทั้งสองคนถูกคนเจอได้เร็วขนาดนี้

ตัวตนของเด็กทั้งสองคนจะเปิดเผยต่อสาธารณะได้ต้องรอหลังจากเรื่องทั้งหมดของเธอกับเย่ซือเฉินจะยุติลง

“แต่ฉันไม่รู้จักถังหลิน ถังหลินก็น่าจะไม่รู้จักพวกเราเหมือนกัน? ถึงตอนนั้นกลัวจะหากันไม่ง่ายน่ะ? ตอนนี้ทางฝั่งคุณเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น ตัวตนของเด็กทั้งสองคนละเอียดอ่อนเกินไป สนามบินใหญ่ขนาดนั้น จะเกิดเรื่องไหม?” เยว่หงหลิงฟังที่เวินลั่วฉิงพูด กังวลเล็กน้อย เยว่หงหลิงรู้เรื่องที่เกี่ยวกับวิดีโอแล้ว

“ฉิงฉิง ไม่งั้นให้ฉันพาเด็กทั้งสองคนเที่ยวที่นี่อีกหน่อย รอให้เรื่องราวสงบลงก่อนฉันค่อยพาเด็กทั้งสองคนกลับไป” เยว่หงหลิงรักเด็กทั้งสองคนอย่างจริงใจ ไม่อยากให้เด็กทั้งสองคนได้รับบาดเจ็บใดๆ

ดวงตาของเวินลั่วฉิงเปล่งประกายขึ้นมาทันที ความจริงแล้วเธอก็กังวลนิดหน่อย แต่เธอกลัวว่าถ้าโอ้เอ้ต่อไป จะเกิดอุบัติเหตุขึ้น พูดตามจริง เธอกลัวว่าเพื่อนนักเรียนทางฝั่งนั้นจะทำเรื่องอะไรขึ้น

“สบายใจได้ ถังหลินจะจัดการได้ดี” เวินลั่วฉิงยังคงตัดสินใจให้เด็กทั้งสองรีบกลับมา

เมื่อวานนี้ เธอคุยเรื่องนี้กับถังหลินแล้ว ถังหลินบอกแล้วว่าจะไปรับเด็กทั้งสองคน ถังหลินจะใช้ช่องทางเดินพิเศษ ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนเจอ

เธอค่อนข้างมั่นใจถังหลินจัดการธุระ

เธอปรึกษากับถังหลินไว้แล้ว หลังจากที่ถังหลินรับเด็กทั้งสองคน จะพาเด็กทั้งสองตรงไปที่บ้านตระกูลถัง

เธอรู้ ไม่ว่าตัวตนของเด็กทั้งสองคนคืออะไร คนของตระกูลถังทั้งหมดจะรับเด็กทั้งสองคนอย่างจริงใจ และจะรักเด็กทั้งสองคนอย่างไม่แสลงใจ

“พี่ชายบอกว่า ไม่สามารถยอมรับพ่อได้อย่างง่ายดาย พี่ชายบอกว่าพวกเราโตจนห้าขวบแล้ว พ่อไม่เคยเลี้ยงพวกเราเลยสักวัน พวกเราไม่เคยกินข้าวบ้านพ่อสักเม็ด จะให้เขาได้รับเด็กน้อยน่ารักไม่มีที่ติอย่างพวกเราทั้งสองคนไปอย่างง่ายดายได้ยังไง บนโลกนี้ไม่มีเรื่องราวดีๆ ที่ง่ายดายขนาดนั้น” ถังจื่อซีเขย่าขา เลียนแบบคำพูดของพี่ชายได้อย่างเหมือนเป็นพิเศษ

เวินลั่วฉิง ： “……”

เมื่อกี้ความรู้สึกของเธอผิดไปหรือ? เด็กสองคนนี้ไม่อยากเจอเย่ซือเฉินเร็วๆ?

สมควรแล้วที่สองคนนี้เป็นพ่อลูกกัน!!

เยว่หงหลิงได้ยินที่ถังจื่อซีพูด มุมปากกระตุกอย่างอดไม่ได้ เด็กสองคนนี้เข้มแข็งสุดๆ

เธอแอบสงสารคุณชายสามเย่ในใจหนึ่งวินาที

“งั้นพวกลูกหมายความว่าอะไร? ไม่ยอมรับพ่อ?” เวินลั่วฉิงยิ้มมุมปาก เธอรู้ว่าเด็กสองคนนี้มักจะมีความคิดที่ยิ่งใหญ่ เธออยากจะฟังว่าเด็กสองคนนี้ต้องการจะสื่อความหมายอะไร?

“พี่ชายบอกว่า ต้องดูความจริงใจของพ่อ พี่ชายบอกว่าคิดบททดสอบไว้ให้พ่อหลายอย่าง พ่อผ่านบททดสอบไปได้พวกเราก็จะยอมรับ ผ่านไม่ได้พวกเราก็จะช่วยหาสามีใหม่ให้แม่” ตอนที่ถังจื่อซีพูดประโยคนี้ เขย่าขาสนุกยิ่งขึ้น เธอเงยหน้าขึ้นมองไปทางถังจื่อโม่ ยิ้มถามอย่างประจบประแจง : “พี่ชาย หนูพูดถูกไหม?”

“อืม ถูกมาก” ถังจื่อโม่พยักหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ

เปลือกตาเยว่หงหลิงกะพริบขึ้นลง การทดสอบของเด็กน้อยถังจื่อโม่

เธอแอบอธิษฐานให้คุณชายสามเย่ในใจสามวินาที

เวินลั่วฉิงฟังคำพูดของเด็กทั้งสองคน อารมณ์ซับซ้อนขึ้นมาเป็นพิเศษชั่วขณะ