ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 765

“จับชู้อะไรกัน คุณชายสามเย่กับเธอหย่ากันตั้งนานแล้ว คุณชายสามเย่ทิ้งเธอตั้งนานแล้ว คุณไม่เห็นเหรอ คุณชายสามเย่ไม่ได้มีการตอบสนองกับการมาถึงของเธอเลย”

“ใช่เนอะ ใครก็รู้ว่าวันนั้นคุณชายสามเย่จูบอย่างอาลัยอาวรณ์กับผู้หญิงคนอื่น จากนั้นก็หมั้นกับกู่หยิงหยิง เห็นทีเวินลั่วฉิงคงโดนเทแล้วล่ะ”

“เวินลั่วฉิงขี้เหร่อย่างนี้สมควรโดนเทตั้งนานแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมคุณชายสามเย่ถึงแต่งงานกับเธอ อยู่กับใบหน้าขี้เหร่ทุกวัน กลางคืนคุณชายสามเย่เคยฝันร้ายบ้างไหม？”

“วัตถุประสงค์ที่คุณชายสามเย่แต่งงานกับเธอ เพราะอยากใช้เธอเป็นเครื่องมือ คุณชายสามเย่คงไม่เคยมองเธอดีๆแน่ ดังนั้น เขาไม่ต้องฝันร้ายหรอก”

“ก็ถูก หน้าตาขี้เหร่อย่างนั้น คุณชายสามเย่คงไม่เหลียวมองหรอก”

คุณชายสามเย่ได้ยินเสียงซุบซิบนินทา ดวงตาทั้งคู่พลันหรี่ขึ้น ความเย็นยะเยือกในแววตาทอประกายอย่างเด่นชัด ชั่วพริบตาเดียวอุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงไปหลายองศา

“ทำไมฉันรู้สึกว่าหนาวกะทันหัน”หลายๆคนที่ยืนใกล้คุณชายสามเย่อดสั่นด้วยความหนาวไม่ได้

บังเอิญเวลานี้เวินลั่วฉิงเดินมาอยู่ตรงหน้าเขาพอดี สีหน้าคุณชายสามเย่จึงดีขึ้น

เวินลั่วฉิงมองเย่ซือเฉินแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองเจ้าเยว่หรู พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม“อุ๊ย ทำไมคุณนายหรวนอยู่ที่นี่？”

เสียงเวินลั่วฉิงเบาและราบเรียบมาก ทำให้ความฟังอารมณ์ไม่ค่อยออก แต่อารมณ์ประหลาดใจนั้นชัดแจ้งมาก

ทุกคนไม่เข้าใจว่าเธอหมายความว่าอย่างไร！

เวลานี้เธอเดินเข้ามา ไม่ใช่มาหาคุณชายสามเย่หรอกเหรอ？

ทำไมต้องเบนความสนใจไปที่เจ้าเยว่หรูด้วย？

หรือมาให้ความช่วยเหลือกับเจ้าเยว่หรู？

มีสิทธิ์เป็นไปได้ที่จะมาช่วยเจ้าเยว่หรูตบตีศัตรูความรัก

เพราะศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน！

ทว่าทุกคนก็รู้ดีว่า สิ่งสำคัญที่สุดอยู่ที่ท่าทีของคุณชายสามเย่ ประเด็นคือคุณชายสามเย่จะเลือกแบบไหน

หากคุณชายสามเย่เลือกลูกสาว เวินลั่วฉิงทำอย่างไรก็ไร้ความหมาย……

แต่การมาเยือนของเวินลั่วฉิงทำให้ทุกคนรู้สึกว่าละครฉากนี้น่าติดตามมากขึ้น ทุกคนล้วนมองอย่างไม่ละสายตา ด้วยเกรงว่าจะพลาดจุดที่เป็นสีสันที่สุดไป

“ฉันอยู่นี่แล้วจะทำไม？ขัดหูขัดตาคุณเหรอ？”เจ้าเยว่หรูเห็นเวินลั่วฉิงก็ชะงัก แต่จากนั้นก็เผยความดูถูกออกมาหลายส่วน

เธอรู้จักเวินลั่วฉิง เธอยังรู้เรื่องแต่งงานของเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินอีกด้วย ซึ่งเย่ซือเฉินแต่งงานกับเวินลั่วฉิงก็เพื่อหลอกใช้เธอเป็นเครื่องมือ ตอนนี้เย่ซือเฉินได้ทิ้งเวินลั่วฉิงไปแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังรู้ว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เกลียดเวินลั่วฉิงมาก ไม่มีทางให้เวินลั่วฉิงแต่งเข้าบ้านตระกูลเย่เด็ดขาด

ดังนั้นเจ้าเยว่หรูดูถูกเวินลั่วฉิงจากใจจริง

“ออ ไม่มีอะไร เมื่อกี้ฉันเห็นคุณชายหรวนกอดผู้หญิงอยู่ ฉันยังนึกว่าคุณชายหรวนกอดคุณนายหรวนอยู่เลย？ฉันคงดูผิดแล้วล่ะ”มุมปากเวินลั่วฉิงค่อยๆยกขึ้น คล้ายกับเจือรอยยิ้มไว้หลายส่วน ซึ่งคำพูดนี้เป็นธรรมชาติมาก

ทุกคนได้ยินเวินลั่วฉิงกล่าวก็ต้องงงเป็นไก่ตาแตก

นี่มันอะไรอีก？！

เจ้าเยว่หรูรู้สึกมึนงงเล็กน้อย แต่ความริษยานั้นมีเต็มเปี่ยม เธอมองเวินลั่วฉิง เธอไม่เข้าใจว่าเวินลั่วฉิงที่ขี้ริ้วขี้เหร่อย่างนี้ ทำไมเย่ซือเฉินยังชอบเวินลั่วฉิงอีก

เธอรู้จักเย่ซือเฉินพอสมควร ในเมื่อเย่ซือเฉินพูดเช่นนี้ต่อหน้าทุกคน แสดงว่าในใจเย่ซือเฉินมีเวินลั่วฉิงอยู่

ไม่ใช่บอกว่าเย่ซือเฉินกับกู่หยิงหยิงหมั้นหมายกันแล้วเหรอ？ทำไมเขายังยักคิ้วหลิ่วตาให้เวินลั่วฉิงอีก？

“เวินลั่วฉิง เมื่อกี้คุณบอกว่าเห็นหรวนสิงพาสาวมานั้นจริงหรือเปล่า？”แต่สิ่งที่เจ้าเยว่หรูใส่ใจมากที่สุดเห็นจะเป็นสิ่งที่เวินลั่วฉิงพูดเมื่อสักครู่นี้ สำหรับเธอแล้วสิ่งสำคัญที่สุดของตนคือการจับสามีให้อยู่หมัด

หรวนสิงบอกว่าไปทำงานต่างถิ่นนั้นไม่แน่อาจจะหลอกเธอ และยังมีความเป็นไปได้ว่าหรวนสิงกลับมาก่อนเวลา เธอรู้จักนิสัยของหรวนสิงดี ขอแค่หรวนสิงมีโอกาสสักนิด เขาก็จะแอบออกไปเที่ยวสาว

“ฉันคงดูผิดแล้วมั้ง คุณนายหรวนถือซะว่าฉันไม่ได้พูดก็แล้วกัน”เวินลั่วฉิงมองเธอด้วยรอยยิ้มจางๆ

“ตอนนี้พวกเขาอยู่ไหน？อยู่ไหน？”แต่เวินลั่วฉิงยิ่งพูดอย่างนี้ เจ้าเยว่หรูก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นจริง บัดนี้เธอคิดแต่ะจไปจับนังจิ้งจอกท่าเดียว

“เอ่อ เมื่อกี้ฉันเห็นพวกเขาออกจากประตูด้านตะวันออก……”เดิมทีเป้าหมายของเวินลั่วฉิงก็เพื่อให้เจ้าเยว่หรูไป ไม่อยากให้เธอมาแปดเปื้อนหัวใจอันบริสุทธิ์ผุดผ่องของลูกรักเธอ

แม่ลูกคู่นี้ทำลายทัศนคติทางด้านดีมากเลย แถมยังน่าขยะแขยงอีก

เวินลั่วฉิงยังพูดไม่ทันขาดคำ เจ้าเยว่หรูพุ่งไปยังประตูทิศตะวันออก เธอผลีผลามจะไปจับชู้จนลืมลูกสาวที่นอนอยู่บนพื้น

“แม่ ยังมีหนูอีกคนนะ ไม่สนใจหนูแล้วเหรอ？”หรวนซินซินเห็นแม่เธอจะไปก็รีบตะโกนเรียก ไม่รู้ว่าควรสำออยแกล้งทำเป็นเจ็บตัวต่อหรือจากไปพร้อมกับคุณแม่ของเธอ

“หนูรีบตามมา พวกเราต้องไปจัดการนังจิ้งจอกที่มียั่วพ่อหนู”เจ้าเยว่หรูหยุดเดิน แต่ไม่ได้มาประคองตัวหรวนซินซิน แค่ตะคอกด้วยความโมโหหนึ่งประโยค

“ออ ได้”หรวนซินซินรีบลุกขึ้นมา จากนั้นก็รีบวิ่งตามไปด้วยใบหน้าตื่นเต้น！！