ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 815

หัวหน้าโดนเวทมนตร์สะกดแล้ว ถูกสะกดเวทมนตร์ตั้งนานแล้ว！！

หากครั้งนั้นไม่เจอผู้หยิงคนนั้น หัวหน้าก็จะไม่เป็นเช่นนี้

หากไม่พานพบผู้หญิงคนนั้น หัวหน้าคงแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเป็นแน่ เวลานี้หัวหน้าต้องมีลูกหลานเต็มบ้านแล้ว ไม่มีทางโดดเดี่ยวเช่นนี้

ก่อนหน้านี้ เขาอยากให้หัวหน้ารับลูกชายบุญธรรมหรือไม่ก็ลูกสาวบุญธรรม เขาคิดว่าอย่างน้อยหัวหน้าจะปลื้มใจบ้าง ยิ่งไปกว่านั้นองค์กรโกสต์ซิตี้มีธุรกิจใหญ่โตจำเป็นต้องมีทายาทมีสืบทอด

ทว่าซ่างกวนหงกลับไม่เห็นด้วย ในเมื่อสวรรค์โหดร้ายอยากให้เขาโดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต ไร้ลูกไร้เมีย แล้วเขาจะต้านสวรรค์ได้อย่างไร？

เมื่อก่อนเขาไม่เคยเชื่อเรื่องฟ้าลิขิต แต่ตอนนี้เขาเชื่อเสียสนิทใจ เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็สู้กับชะตาชีวิตไม่ได้ เขาแพ้ให้กับสวรรค์เรียบร้อย

อีกอย่างรับลูกชายบุญธรรม รับลูกสาวบุญธรรม สุดท้ายก็ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่ดี แล้วจะมีความหมายอะไร？

ซ่างกวนหงไม่ได้พูดต่อ แต่เอากระดาษวาดภาพออกมาหนึ่งแผ่น จากนั้นก็เริ่มวาดภาพเหมือนต่อ

พ่อบ้านก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ หันกายจากไปเพื่อจะไปจัดเตรียมสัมภาระ

“หัวหน้า ครั้งนี้พวกเรายังคงไปที่เมืองAก่อนใช่ไหมครับ？”พ่อบ้านเดินไปได้สองก้าวก็กลับมาถามหนึ่งประโยค

หัวหน้าไม่ได้ออกไปห้าปีแล้ว ครั้งนี้จะเหมือนแต่ก่อนหรือไม่ คือไปที่เมืองAก่อน？

เมื่อครั้งอดีต หัวหน้าจะไปที่เมืองAก่อนทุกครั้ง หากไม่พบวี่แววใดๆที่เมืองA เป้าหมายในการออกตามหาต่อไปก็คือประเทศZ

แน่นอน หัวหน้าจะออกเดินทางเป็นความลับ มีเพียงเขาไปเป็นเพื่อนหัวหน้าทุกครั้ง ซึ่งคนอื่นไม่รู้เรื่องด้วยเลย ถึงแม้จะเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็ไม่รู้ข่าวนี้เหมือนกัน

กระทั่งอะเฉิงก็รู้แต่หัวหน้าออกเดินทาง แต่ไม่รู้ว่าหัวหน้าไปที่ไหน

มือของซ่างกวนหงหยุด ครุ่นคิดดูแล้วก็พยักหน้าช้าๆ“อืม ไปเมืองAก่อน”

ตอนนั้นเขาเจอเธอที่เมืองA ดังนั้นแต่ละครั้งเขาต้องไปที่เมืองAก่อนอันดับแรก

“ครับ ผมรู้แล้วครับ ผมจะไปจองตั๋วเดี๋ยวนี้ครับ”พ่อบ้านพยักหน้าตอบ เพราะการออกเดินทางของหัวหน้าทุกครั้งจะเก็บเป็นความลับ ดังนั้นจึงเดินทางแบบเรียบง่ายเฉกเช่นคนทั่วไป

ฉะนั้น พวกเขาจะนั่งเครื่องบินที่เปิดบริการแก่ประชาชนไปทุกครั้ง

ไม่ได้ใช้เครื่องบินส่วนตัวขององค์กรโกสต์ซิตี้

เนื่องจากไม่มีข้อมูลผู้หญิงคนนั้นเลย และไม่มีหนทางให้ลูกน้ององค์กรโกสต์ซิตี้ช่วยตามหาอีกแรง ดังนั้นทุกครั้งที่หัวหน้าออกจากบ้าน แค่สั่งให้ลูกน้องไปไม่กี่คนเท่านั้น ไม่ได้ทำให้คนอื่นแตกตื่นเลยสักนิด

อันที่จริงพ่อบ้านรู้ว่าเรื่องนี้เหมือนเป็นการงมเข็มในมหาสมุทร ความหวังริบหรี่มาก ผ่านพ้นไปหลายปีเช่นนี้ ความหวังยิ่งริบหรี่มากขึ้นกว่าเก่า

ตอนนั้นหัวหน้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนที่เขาเจอตัวหัวหน้า ร่างกายหัวหน้าก็เต็มไปด้วยคราบเลือด มีรอยแผลเต็มตัวไปหมด

หลังจากเขาพาหัวหน้ากลับมา หัวหน้าก็นอนสลบเป็นเวลานานถึงครึ่งปี จากนั้นจึงฟื้นขึ้นมา

ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนั้น หัวหน้าถูกสหายที่ไว้วางใจมากสุดทรยศ คนผู้นั้นหมายจะปลิดชีพหัวหน้า หากตอนนั้นเขาไปช้าอีกหนึ่งก้าว คาดว่าชีวิตของหัวหน้าคงไม่เหลือแล้ว

หัวหน้าฟื้นขึ้นมา แผลตามร่างกายยังไม่ได้รักษาให้หาย หัวหน้าก็รีบร้อนจะกลับไปที่เมืองA ทว่าตอนนั้นก็ได้ผ่านไปหนึ่งปีแล้ว

ท่านปู่ถังเข้าใจความคิดของท่านย่าถังดี

“อืม อืม คุณพูดถูก พอถึงเวลานั้นก็ต้องได้เจอผู้หญิงคนนี้แน่ๆ ถึงแม้ตอนนั้นถังหลินจะโดนวางยา แต่ผู้หญิงดีๆคนหนึ่งถูกเขาทำลายบริสุทธิ์อย่างนี้ ถังหลินต้องรับผิดชอบเรื่องนี้”ใบหน้าท่านย่าถังเผยความตื่นเต้นหลายส่วน ถึงแม้จะเอ่ยคำว่ารับผิดชอบ แต่เห็นได้ชัดว่าท่านแทบอยากจะจับตัวหญิงสาวกลับมาที่บ้านเลย

“ใช่ ใช่ ต้องรับผิดชอบ หาตัวผู้หญิงคนนี้เจอเมื่อไหร่ก็ให้ถังหลินสู่ขอมา”ดวงตาเฟิ่งเหมียวเหมียวก็สว่างวิบวับ รีบเห็นด้วยกับท่านย่าถัง

ถังหลินอายุสามสิบเอ็ดปีแล้ว แม้แต่แฟนยังไม่มีเลย ไม่ง่ายเลยกว่าจะมีผู้หญิงอย่างนี้ได้สักคน จะไม่ให้ไปสู่ขอเข้าบ้านได้อย่างไร？

“ฮ่าๆๆ เห็นทีบ้านเราต้องจัดงานมงคลสมรสแล้วแหล่ะ ถังหลินจะมีภรรยาแล้ว”ยามนี้ท่านย่าถังคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจก็พองโตด้วยความดีใจ ดังนั้นจึงอดหัวเราะไม่ได้

“ย่าทวดค่ะ ถ้าเป็นผู้ชายล่ะคะ？ยังให้คุณลุงไปสู่ขออีกไหม？”เด็กน้อยถังจื่อซีที่นั่งเล่นของเล่นอยู่ในห้องโถงมองมายังท่านย่าถัง จากนั้นก็ถามขึ้นมาหนึ่งประโยค

“ห้ะ？อะไรนะ？จื่อซี หนูพูดอะไรนะ？”ท่านย่าถังอึ้ง ไม่เข้าใจความหมายของถังจื่อซี

“หมาย หมายความว่าอะไร？จื่อซีหนูพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงคะ？”เฟิ่งเหมียวเหมียวฟังเข้าใจเล็กน้อย ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที พูดกระอึกกระอักไปชั่วขณะ

อะไรนะเป็นผู้ชายหรือ？ทำไมเป็นผู้ชายไปได้ล่ะ？

“คุณย่าค่ะ คุณย่าทวดค่ะ ก่อนหน้านี้หม่ามี้วิดีโอคอลกับคนอื่น หนูได้ยินหม่ามี้พูดว่า คนที่อยู่ในห้องคุณลุงในคืนนั้นอาจจะเป็นผู้ชายค่ะ”เด็กน้อยถังจื่อซีกะพริบตารัวๆ จากนั้นก็ตั้งใจอธิบาย

“ผู้ชาย？ทำไมถึงเป็นผู้ชาย？”ครั้งนี้ท่านย่าถังก็เข้าใจเสียที สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

“จื่อซี อย่าพูดไปเรื่อยนะคะ หนูอาจจะฟังผิดก็ได้”บัดนี้สีหน้าเฟิ่งเหมียวเหมียวดูแย่มาก ถ้าเป็นผู้หญิง พวกเขาจะดีใจมากๆ แต่ถ้าเป็นผู้ชาย งั้น……งั้น……