ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 832

“ตัวเองยอมรับเองแล้ว? ยอมรับยังไง?” เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วขึ้น เรื่องแบบนี้เจ้าชายน้อยยอมรับแล้ว?

“แน่นอนว่าไม่ได้พูดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพี่ชายเธอ เจ้าชายน้อยก็แค่พูดว่าตอนนั้นเขาอยู่ในห้องของพี่ชายเธอ ยืนยันให้พี่ชายเธอ ยืนยันความบริสุทธิ์ของพี่ชายเธอ เจ้าชายน้อยคนนี้เป็นคนดีมากจริงๆ”

เวินลั่วฉิงรีบลงจากตึก หาคลิปออกมาแล้วดู ไม่ได้มีปัญหาอะไร

เจ้าชายน้อยคนนี้พูดได้ดีมาก ครอบคลุมมาก สามารถพูดได้เลยว่าไม่มีที่ติ

แต่ว่า เวินลั่วฉิงก็รู้สึกว่าเหมือนมีตรงไหนไม่ถูก?

เวินลั่วฉิงมองดูเวลาที่นักข่าวเผยแพร่ออกมา เกือบจะตีหนึ่งแล้ว

เจ้าชายน้อยคนนี้ถึงแม้ว่าจะช่วยยืนยันความบริสุทธิ์ให้พี่ชายใหญ่ ก็ไม่จำเป็นต้องเลือกเวลากลางดึกแบบนี้หรอกมั้ง?

เธอรู้สึกว่าเจ้าชายน้อยทำแบบนี้ เหมือนว่ากำลังหลบอะไรบางอย่าง!!

เจ้าชายน้อยอยากจะหลบอะไรล่ะ?

เจ้าชายน้อยออกมายืนยันความบริสุทธิ์ด้วยตัวเอง มีความเป็นไปได้อย่างเดียวก็คือ พี่ชายใหญ่จับได้แล้ว เจ้าชายน้อยไม่สามารถหนีไปได้ ได้แต่ออกมายืนยันความบริสุทธิ์ให้แล้ว

แต่ว่าทำไมถึงต้องเป็นเวลากลางคืนล่ะ?

แววตาของเวินลั่วฉิงเปล่งประกายขึ้น จากนั้นก็กดเบอร์ของถังหลินแล้วโทรออกไป

เฟิ่งเหมียวเหมียวกับท่านย่าถังเห็นเธอโทรหาถังหลิน แต่ละคนต่างก็เงียบเลย ต่างก็มองไปทางเวินลั่วฉิง

เรื่องนี้ถังหลินน่าจะรู้ดีที่สุด พวกเขาต่างก็อยากรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

ฉิงฉิงเห็นทุกคนต่างก็มองมาทางเธอ จึงกดปุ่มเปิดลำโพงเลย

“ฉิงฉิง มีอะไร?” โทรศัพท์ถูกรับ เสียงของถังหลินดังผ่านมา ถึงแม้ว่าจะมีความพยายามถูกอารมณ์กดทับมาก แต่ว่าเวินลั่วฉิงก็ยังฟังออกว่าขณะนี้เขารู้สึกรำคาญมาก

ใช่ รำคาญมาก!!

ความรำคาญของถังหลิน! สิ่งที่ทำให้ถังหลินรำคาญนั้นมีไม่มาก

“พี่ คืนนั้นคือเจ้าชายน้อยจริงๆ หรอ?” เวินลั่วฉิงยิ้มที่มุมปาก ฟังจากน้ำเสียงของเขาแล้ว น่าจะอารมณ์ไม่ดี?!

“อืม” ถังหลินไม่ได้ปกปิด ตอบกลับตรงๆ เลย

จากน้ำเสียงของเขา เวินลั่วฉิงฟังออกเธอความรำคาญและความโกรธที่ถูกกดทับไว้ แต่ว่าไม่ได้ฟังออกถึงความเครียดเลย

นั่นก็คือ ถังหลินแตะต้องตัวเจ้าชายน้อย ถังหลินไม่ได้เครียด?

ไม่ได้เครียด?!

“แล้วพี่จะทำยังไง?” ดวงตาของเวินลั่วฉิงเปล่งประกายขึ้น ตั้งใจถามไปหนึ่งประโยค

“ยังทำอะไรได้อีก? ขอกลับมา” ถังหลินตอบกลับตามหลักเหตุผลไปหนึ่งประโยค

สู่ขอกลับมา!

สู่ขอกลับมา!!

ขณะนี้ ในห้องรับแขกทุกคนต่างก็ได้ยินคำพูดของถังหลิน ต่างก็ตกใจกันไปหมด

“สู่ขอจริงๆ?” มุมปากของเวินลั่วฉิงมีรอยยิ้มอ่อนๆ คนที่ฉลาดอย่างเธอ แน่นอนว่าเข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ดูเหมือนว่า เจ้าชายน้อยคนนี้น่าจะเป็นผู้หญิง

ไม่เช่นนั้น ถังหลินคงไม่พูดอย่างมีเหตุผลแบบนี้ อีกอย่างก็พูดว่าจะสู่ขอกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติมาก

ถึงว่าล่ะเจ้าชายน้อยคนนี้ร่างกายซูบผอมมาก!!

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

แต่ว่า เจ้าชายน้อยเสแสร้งได้เก่งมากจริงๆ หญิงปลอมตัวเป็นชายหลายปีขนาดนี้ กลับไม่มีคนจับได้เลย!!

คิดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่คนข้างกายก็จับไม่ได้?!

เก่งมากจริงๆ!!

“อื้ม” ถังหลินตอบกลับไปหนึ่งคำ ขณะนี้เขาเดินมาถึงหน้าห้องของหลินเป้ยพอดี “ฉิงฉิง ฉันยังมีธุระอีก วางก่อนนะ”

อีกอย่างเจ้าขายน้อยเขาเป็นผู้ชายดีๆ คนหนึ่ง ก็ไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก

ขณะนี้ โรงแรมกั๋วซิน ถังหลินใช่แรงเคาะประตูห้องของหลินเป้ย

เมื่อคืนหลินเป้ยนัดกับนักข่าว ยืนยันเรื่องนั้นไป ตอนกลับมาตอนแรกสบายใจมาก แต่ว่าต่อมาพอนึกถึงเรื่องที่เธอไม่ได้กินยา

พอนึกถึงเรื่องที่มีความเป็นไปได้ที่เธอจะท้อง จากนั้น เธอก็นอนไม่หลับแล้ว

เธอพลิกไปพลิกมา จนกระทั่งตอนเช้าประมาณห้าโมงจึงจะกลับไปอย่างเบลอๆ

ตอนนี้พึ่งเจ๊ดโมง เธอพึ่งกลับไปสองชั่วโมง เธอลืมตาไม่ขึ้น ไม่อยากลุกขึ้นมา

หลินเป้ยนอนอยู่บนเตียง ยังไม่ลุกขึ้นมา ฟังดูเสียงเคาะประตูก็รู้แล้วว่าเป็นใคร

นอกจากถังหลินแล้ว ก็ไม่มีคนอื่น

เธอรู้ ถังหลินนั้นกำลังมาถามโทษกับเธอ

ดังนั้น เธอจึงไม่อยากเปิด

เคาะเถอะ เคาะเถอะ ประตูห้องของโรงแรมนั้นดี คงจะไม่เสียง่ายๆ หรอก

แน่นอน ถึงแม้ว่าจะเคาะจนเสีย ก็ไม่เกี่ยวกับเธอ

หลินเป้ยใช้ผ้าห่มคลุมขึ้นมา แล้วนอนต่อ

ถังหลินเคาะไปสักพัก ไม่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวอะไร เขาก็หรี่ตาขึ้น ริมฝีปากแอบยิ้มอ่อน

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรออกไปยังเบอร์โทรศัพท์ของหลินเป้ยโดยตรง

หลินเป้ยได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังแล้ว ก็ยื่นมือไปจับโทรศัพท์มา บนหน้าจอแสดงหมายเลขหนึ่งออกมา

เธอไม่ได้เซฟเบอร์โทรศัพท์ของถังหลิน แต่ว่าเธอรู้ เบอร์นี้ถังหลินเป็นคนโทรมาแน่ๆ

หลินเป้ยคิดไปคิดมา สุดท้ายก็รับโทรศัพท์