ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 858

ผู้คนในห้องประชุมงงเป็นไก่ตาแตก เลิกประชุม?เลิกประชุมดื้อๆอย่างนี้เลยหรือ?

เลขาหลิวอึ้ง เลิกประชุมแล้วท่านประธานก็ต้องกลับไปยังห้องทำงาน งั้น……

ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ท่านประธานไม่พูดเลยสักคำ ไม่ได้แก้ไขปัญหาทุกอย่าง ยังไม่ได้สรุปทุกการตัดสินใจเลย แต่ท่านประธานก็บอกว่าจะเลิกประชุมซะงั้น?

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เลขาหลิวมึนไปหมด คนอื่นไม่เข้าใจท่านประธาน แต่เขาเข้าใจที่สุด ท่านประธานยังเสียใจกับเรื่องนั้นอยู่แน่ ท่านประธานยังปรับสภาพจิตใจจากเรื่องนั้นไม่ได้

คุณชายสามเย่ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องประชุมในท่ามกลางสายตาที่มึนงงของเหล่าพนักงาน

เลขหลิวได้สติก็รีบจัดแจงเอกสาร พอเขาเก็บเอกสารเรียบร้อยก็ไม่เห็นเงาของท่านประธานเสียแล้ว

เลขาหลิวอดกระตุกมุมปากไม่ได้ ท่านประธานเคลื่อนไหวว่องไวโดยแท้

วินาทีต่อมา เลขาหลิวก็นึกขึ้นได้ว่าเจ้าหญิงน้อยยังอยู่ในห้องทำงานของท่านประธาน ซึ่งก่อนหน้านี้เขาไม่มีโอกาสรายงานเรื่องนี้ให้ท่านประธานทราบเลย

เลขาหลิวรีบวิ่งออกไปโดยที่ถือกองเอกสารไว้ในมือ เลขาหลิวรู้สึกว่าเขาควรแจ้งเรื่องเจ้าหญิงน้อยให้ท่านประธานทราบก่อนจะดีกว่า

คนที่เหลือภายในห้องประชุมต่างมีใบหน้างงงวยด้วยกันทั้งสิ้น

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ทำไมท่านประธานถึงไปแล้วล่ะ?เรื่องหารือของพวกเราเมื่อกี้ผ่านหรือยัง?”

“ประธานไม่ได้เอ่ยสักคำ จะผ่านได้ไง?”

“ท่านประธานโกรธแล้วหรือ?เพราะเมื่อกี้พวกเราถกเถียงกัน……”คนที่กล่าวประโยคนี้อดตัวสั่นไม่ได้:“ฉิบหายแล้ว ฉิบหายแล้ว เมื่อกี้ผมเถียงเสียงดังสุด ครั้งนี้ต้องตายแน่ๆ”

“ผมรู้สึกว่าเมื่อกี้ท่านประธานใจลอยนะ เหมือนไม่ได้ฟังพวกเราแสดงความคิดเห็นเลย”

“คุณว่าไงนะ?คุณบอกว่าประธานใจลอยในที่ประชุมหรือ?ไม่ได้ยินที่พวกเราพูด?นี่มันเกิดอะไรขึ้น?น้ำเข้าสมองของคุณหรือเปล่า?”

“ปกติประธานเป็นคนเข้มงวด ไม่มีทางเป็นอย่างที่คุณพูดเด็ดขาด”

“แล้วทำยังไงต่อดีล่ะ?ท่านประธานไม่พูด โปรเจกต์ไม่ผ่าน จะแก้ไขยังไงดี?”

“ท่านประธานหมายความว่ายังไงกันแน่?จะหาตัวแทนไปถามไหม?”

จากนั้นทุกคนก็นิ่งเงียบ……

ท่านประธานออกจากที่ประชุมอย่างนี้ ใครจะกล้าไปถาม?ไม่เท่ากับหันหน้าตัวเองเข้าหาหัวปืนหรอกหรือ?

“แยกย้ายกันก่อน ถ้ามีอะไรเลขาหลิวก็แจ้งมาเองแหละ”เงียบไปดสักพักมีคนลุกขึ้นจากไป

ทุกคนก็แยกย้ายออกไป เพราะท่านประธานก็ไม่อยู่แล้ว พวกเขาจะอยู่ที่นี่ต่อไปเพื่ออะไร?

เลขาหลิวถือเอกสารแล้วรีบเดินออกไป แต่คุณชายสามเย่เข้าลิฟต์เพื่อตรงขึ้นไปชั้นบนแล้ว

เลขาหลิวแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก พลางกดลิฟต์ตัวอื่น โชคดีที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีคนใช้ลิฟต์มากนัก

ท่านประธานขึ้นไปชั้นบนคงต้องกลับห้องทำงานตัวเองแน่ๆ

ตอนนี้เจ้าหญิงน้อยอยู่ในห้องทำงานของท่านประธาน เมื่อท่านประธานกลับห้องทำงานของตัวเองคงต้องเจอเจ้าหญิงน้อยเป็นแน่

เมื่อดูจากสภาพจิตใจตอนประชุมเมื่อสักครู่ เห็นได้ชัดว่าท่านประธานยังไม่ได้เดินออกจากเรื่องที่ทำให้กระทบจิตใจ หากเวลานี้ท่านประธานพบหน้าเจ้าหญิงน้อยอีก จะทำให้ยิ่งช้ำใจกว่าเดิมหรือไม่?

เลขาหลิวรู้สึกร้อนใจ บัดนี้เขาอยู่ในวิกฤตกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เมื่อเห็นลิฟต์เปิดออก เลขาหลิวพลันสูดลมหายใจแรงๆหนึ่งครั้ง จากนั้นก็รวบรวมความกล้าพร้อมกับเอ่ยปากพูดว่า:“ท่านประธาน……”

เลขาหลิวแอบถอนหายใจ ยังดี ยังดีที่ท่านประธานไม่ถาม หากท่านประธานถามในเวลานี้ เขาไม่รู้จริงๆว่าควรตอบเช่นไรดี

ลิฟต์ปิดอีกครั้ง เย่ซือเฉินก็ลงไปชั้นล่างทันที

เลขาหลิวยืนอยู่หน้าลิฟต์ด้วยใบหน้าลังเลและพะอืดพะอม

ท่านประธานออกไปแล้ว ต่อจากนี้ก็มีเพียงเขาที่จะต้องพบหน้าเจ้าหญิงน้อยแล้วสินะ แต่เขาจะบอกเจ้าหญิงน้อยอย่างไรดี?

ถึงแม้เจ้าหญิงน้อยจะเป็นเด็กตัวเล็กๆ แต่ก็ไม่ใช่จะหลอกกันได้ง่ายๆ เขาถือว่าเป็นเรื่องยากที่จะให้หลอกเจ้าหญิงน้อย

นึกถึงใบหน้าเจ้าหญิงน้อยที่เสียใจและน้ำตากำลังไหลริน หัวใจเลขาหลิวก็เหมือนถูกบีบ ชั่วพริบตานั้นสองขาของเขาเหมือนโดนเทใส่ตะกั่ว ไม่อาจก้าวเท้าออกไปได้เลย

เขาไม่รู้จริงๆว่าควรไปเผชิญหน้ากับเจ้าหญิงน้อยอย่างไร ปวดหัวมาก หัวใจก็ปวดมากเช่นกัน

เขาหนีไปได้ไหม?

“เลขาหลิว คุณยืนอยู่ตรงนั้นทำไม?”ขณะที่เลขาหลิวกำลังลังเลว่าจะหนีดีไหม เลขาหรวนที่เดินผ่านก็หยุดมองเขาด้วยใบหน้าสงสัย

เลขาหลิวยืนอยู่ด้านหน้าลิฟต์ด้วยใบหน้าลังเลและอึดอัดใจ มันเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นหรือ?

สีหน้าของเลขาหลิวเช่นนี้ทำให้คนสงสัยว่าบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปใกล้จะล้มละลายแล้ว

“ไม่มีอะไร”เลขาหลิวได้สติก็ถอนหายใจยาวๆ ปกบังความละอายใจของตัวเอง เขาไม่มีทางบอกคนอื่นหรอกว่าเขากลัวเด็กที่อายุยังไม่ถึงห้าขวบ

“เลขาหลิวค่ะ เมื่อกี้มีเด็กผู้หญิงเข้าห้องทำงานของท่านประธานค่ะ เธอบอกว่าคุณให้เข้าไป เธอยังบอกว่าพ่อของเธอก็คือท่านประธานอีกด้วยค่ะ……”แต่เลขาหลิวกลับพูดเรื่องที่ไม่ควรหยิบยกมาพูดซะงั้น มาคอยซ้ำเตือนเลขาหลิวว่าเจ้าหญิงน้อยอยู่ในห้องทำงานของท่านประธาน

เลขาหลิวรู้สึกหน้าชากะทันหัน เขารู้ว่าคงหนีไม่พ้น เขาคงทิ้งเจ้าหญิงน้อยอยู่ในห้องทำงานของท่านประธานไม่ได้หรอก

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน