ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 953

เมื่อได้ยินคำพูดของซ่างกวนหง มู่เฉิงก็อึ้งไป ด้วยความตกใจเล็กน้อย ความดื้อรั้นบนใบหน้าของเขาก็หายไปในทันที

ให้ตายเถอะ ท่านมาสนใจเขาด้วยหรือไง？

ท่านไม่เคยพูดกับเขามาหลายปีแล้ว และยิ่งไม่อยากจะยุ่งกับเขาเลยแม้แต่น้อย หลายปีมานี้ในสายตาท่าน มีเพียงแค่รูปของเขาเท่านั้น

ท่านมักจะนั่งอยู่ในห้องทั้งวันทั้งคืน เขาคิดว่าท่านไม่ต่างอะไรกับพระที่ออกจากล้านไปบวชเลยล่ะ

วันนี้ท่านลาสิกขาแล้วเหรอ？

เขามองไปทางซ่างกวนหง ก่อนจะชะงักไป จากนั้นก็ค่อยๆ เดินมาที่เก้าอี้ข้างๆ ซ่างกวนหง จากนั้นก็นั่งลงอย่างเงียบๆ

หัวหน้าน้อยนั่งลง จากนั้นก็เหยียดขายาวอย่างคุ้นชิน ในตอนนั้น แววตาของซ่างกวนหงก็หันมา

หัวหน้าน้อยเอาขาที่ยกขึ้นวางกลับไปเหมือนเดิมอย่างเชื่อฟัง จากนั้นก็นั่งอย่างหลังตรง เหมือนเด็กประถมเลยล่ะ

มุมปากของผู้ดูแลจ้งยิ้มขึ้นเล็กน้อย เด็กบ้า คุณยังจะดื้อดึงอีกเหรอ？

เมื่อครู่กวนประสาทจนเกือบตายแล้ว หัวหน้าพูดเพียงครั้งเดียวก็เชื่องเหมือนแมวเลยล่ะ

อารมณ์ของผู้ดูแลจ้งนั้นดีขึ้นมาในทันที

แน่นอน คนน่ารังเกียจก็ต้องมีคนปราม

หัวหน้าน้อยก็ต้องให้หัวหน้าเป็นคนปราม

หลายปีมานี้หัวหน้าไม่สนใจเรื่องในองค์กรโกสต์ซิตี้ และไม่สนใจเรื่องของหัวหน้าน้อยด้วย หัวหน้าน้อยเลยแทบจะลอยอยู่แล้ว

เฉิงโหรวโหรวในตอนนี้ยังไม่มีสติกลับมา เธอยังคงมองหัวหน้าน้อยด้วยความเหม่อลอย เมื่อหัวหน้าน้อยขยับตัว แววตาของเธอก็ขยับไปตามหัวหน้าน้อยเหมือนกัน

หลังจากที่หัวหน้าน้อยนั่งลง แววตาของเธอก็หยุดตามหัวหน้าน้อย จากนั้นก็ยังคงมองหัวหน้าน้อย เหมือนกับว่าแววตานั้นตามติดหัวหน้าน้อย จนไม่ขยับไปไหนเลยล่ะ

หัวหน้าน้อยหน้าตาดี ผู้หญิงธรรมดาคนไหนที่ได้เห็นหัวหน้าน้อยก็มองไม่ห่าง และอดไม่ได้ที่จะมองให้มากกว่านี้อีกหน่อย แต่ว่าไม่มีใครที่มองนานเท่าเฉิงโหรวโหรวเลย

คนที่อยู่ตรงนั้นต่างเห็น แต่ว่าทำเป็นเหมือนไม่เห็น และไม่พูดอะไรด้วย เจ้าเก้าอยากจะเตือนเฉิงโหรวโหรวสักหน่อย เจ้าเก้าใช้มือแตะไหล่ของเฉิงโหรวโหรวเบาๆ แต่ว่าเฉิงโหรวโหรวก็ยังไม่รู้สึกตัว ยังคงมองหัวหน้าน้อยอย่างเหม่อลอย

เจ้าเก้าอึ้งไป โดยไม่พูดอะไรเลย

เมื่อถูกเฉิงโหรวโหรวจ้องแบบนั้น หัวหน้าน้อยกลับไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไหร่

สำหรับหัวหน้าน้อยคนนี้ สิ่งที่สามารถกระทบกับคนและงานของเขาได้นั้นมีไม่มาก นอกเสียจากเขาจะใส่ใจ

คนหรือเรื่องที่เขาไม่สนใจนั้น เขาก็ไม่เคยชายตามองเลยแม้แต่น้อย

หัวหน้าพูดพลางส่งสายตา หัวหน้าน้อยนั่งอย่างเงียบๆ ในตอนนี้ โดยที่ไม่ขยับไปไหน และไม่พูดอะไรเลยด้วย

อะเฉียงมองพลางรู้สึกตื่นตกใจไม่น้อยเลย เขาอยู่กับหัวหน้าน้อยมานาน นี่เป็นครั้งแรกที่หัวหน้าน้อยนั่งเงียบเป็นเวลานานขนาดนี้ และไม่พูดอะไร？

หัวหน้านั้นเก่งกาจจริงๆ ด้วย

ซ่างกวนหงมองมู่เฉิงสักพักก่อนจะไม่ได้สนใจเขาอีกเลย มู่เฉิงยกถ้วยน้ำชาตรงหน้าขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆ จิบชา

หัวหน้าน้อยมาเร็วเกินไป ผลการตรวจดีเอ็นเอยังไม่ออกมา หัวหน้าน้อยดื่มชาไปห้าแก้วแล้วจนสุดท้ายก็ทนไม่ไหว

หัวหน้าน้อยมองซ่างกวนหง ก่อนจะลองพูดขึ้น： “ท่าน……”

ปกติตะโกนจนติดเป็นนิสัยแล้ว เลยเกือบจะเรียกว่าท่านออกมาแล้ว

เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นหัวหน้าน้อยจะกวนประสาทอย่างไร แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหัวหน้าก็ไม่กล้าทำตัวแบบนั้นเลย เขาเลยรีบเปลี่ยนคำพูด： “หัวหน้า……”

“หัวหน้าคนเก่าเสียไปเกือบสามสิบปีแล้ว” ซ่างกวนหงหันไปมองเขาเล็กน้อย ก่อนจะมองด้วยความไร้อารมณ์ใดๆ

หัวหน้าน้อยกลับนั่งตัวตรงขึ้นมาทันที ก่อนจะมีความกลัวเล็กน้อย วันนี้ท่านเป็นอะไรกันแน่นะ？

จริงจังขนาดนั้นเลยหรือไง？

อดใจไม่ไหวที่จะรอให้ผลการตรวจดีเอ็นเอครั้งนี้ออกมาแล้ว เขาเลยยอมรับผิดกับท่านเองเสียเลย

แต่ทว่า ท่านเองก็อดทนได้เป็นอย่างดี ในเมื่อสงสัยเขามาตั้งแต่แรกแล้ว เขานั่งมาตั้งนานแล้วด้วย ท่านก็ไม่พูดอะไรเลย

จิ้งจอกเจ้าเล่ห์จริงๆ ด้วย！！

“ตาแก่ คุณหมายความว่าอย่างไรกันแน่นะ？อยากจะแยกจากงั้นเหรอ？” หัวหน้าน้อยหงุดหงิดใจเป็นอย่างมาก เขาไม่กล้ากวนประสาทหัวหน้าสักเท่าไหร่ แต่ว่าผู้ดูแลจ้งไม่มีทางทนกับ ‘หายนะ’ นี้ได้แน่นอน

“หัวหน้าน้อย พวกเราแก่แล้ว หัวหน้าน้อยเองก็ไม่เด็กแล้วล่ะ ควรแต่งงานแล้ว” ครั้งนี้ผู้ดูแลจ้งไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมีรอยยิ้มบนใบหน้าไม่น้อยเลย

สีหน้าของหัวหน้าน้อยนั้นเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ตาแก่นั้นมีเงื่อนงำมากขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ ด้วย

แต่งงานงั้นเหรอ？ทำไมเขาต้องแต่งงานด้วย？

อีกอย่าง เขาจะแต่งหรือไม่แต่งงานมันเกี่ยวอะไรกับตาแก่ด้วยเล่า？

เฉิงโหรวโหรวที่มองหัวหน้าน้อยอยู่ตลอดไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ จู่ๆ แววตาก็เปล่งประกายขึ้นมา

“คุณสนใจอะไรด้วยเหรอ？คุณเองก็อายุห้าสิบกว่าแล้วยังโสดอยู่เลย คุณกล้ามาสนใจเรื่องนี้ของฉันงั้นเหรอ？” หัวหน้าน้อยปากร้ายมาตลอด และไม่ได้ไว้หน้าผู้ดูแลจ้งเลยด้วยซ้ำ

ผู้ดูแลจ้งกัดฟันกรอด เด็กบ้านี่มันเก่งเรื่องการหาเรื่องคนจริงๆ เลย！

ซ่างกวนหงที่ยังโสดจนอายห้าสิบเหมือนกันก็รีบหันไปมองหัวหน้าน้อย ก่อนจะมองเขาด้วยแววตาสองข้างแบบนั้นไม่ห่าง

หัวหน้าน้อยหนักใจ ให้ตายเถอะ เมื่อครู่ปากไวไปหน่อย เลยลืมว่าหัวหน้าเองก็ยังไม่ได้แต่งงาน

หัวหน้าน้อยไม่กลัวอะไรเลย แต่กลัวว่าจะต้องอยู่คนเดียว สมองของเขานั้นเริ่มคิดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะคิดว่าควรจะอธิบายอย่างไรดี

“ผู้ดูแลจ้งพูดถูก คุณควรแต่งงานแล้ว” แต่ว่าหัวหน้าน้อยยังคิดคำที่เหมาะสมไม่ออก จู่ๆ ซ่างกวนหงก็พูดออกมา

หัวหน้าน้อยตัวแข็งไป ก่อนจะรู้สึกหนักใจขึ้นมา จากนั้นก็รู้สึกเป็นลางไม่ดีขึ้นมา