The king of War นิยาย บท 22

บทที่ 22 เรื่องใหญ่สามเรื่อง

บ้านใหญ่ตระกูลฉิน

โรลส์-รอยซ์สีดำคันหนึ่งจอดที่ประตูอย่างช้า ๆ

“ขอโทษค่ะ คุณมาหาใครคะ?”

โจวยู่ชุ่ยเปิดประตู มองเห็นชายหนุ่มสวมชุดสูทรองเท้าหนังคนหนึ่ง เธอจึงพูดจาเกรงอกเกรงใจเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ “สวัสดีครับคุณหญิง ท่านประธานซูส่งผมมารับคุณหนูฉินไปร่วมงานเลี้ยงกลางคืนที่โรงแรมสตาร์ไลท์ครับ”

“โรงแรมสตาร์ไลท์? ท่านประธานซู? ตระกูลซูที่ร่ำรวยเป็นอันดับหนึ่ง?” โจวยู่ชุ่ยตกตะลึง หลังจากที่เห็นอีกฝ่ายพยักหน้าเธอก็ดีใจมาก ๆ ขึ้นมาในทันที

หลายวันมานี้เรื่องที่ทางโรงแรมสตาร์ไลท์จะจัดงานเลี้ยงถูกเล่าลือกันไปทั้งเจียงโจวตั้งนานแล้ว คนที่ได้รับเชิญล้วนแต่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงของเจียงโจว แต่นึกไม่ถึงว่าตระกูลซูจะมารับลูกสาวของตนด้วยตนเอง

โจวยู่ชุ่ยเชิญชายหนุ่มเข้ามาในบ้านด้วยความกระตือรือร้น ส่งคนให้ฉินต้าหย่งรับรอง ส่วนเธอก็รีบร้อนวิ่งไปที่ห้องของลูกสาว

“ตระกูลซูส่งคนมารับพวกเราไปเข้าร่วมงานเลี้ยงกลางคืนที่โรงแรมสตาร์ไลท์ จะต้องจัดงานเลี้ยงหมั้นหมายของเธอกับคุณชายใหญ่ตระกูลซูแน่ ๆ” โจวยู่ชุ่ยพูดอย่างตื่นเต้น

ฉินยีที่กำลังม้วนตัวเข้าไปในผ้าห่มได้ยินก็ตกใจจนหน้าซีด “เร็วขนาดนี้เชียว?”

“คนก็รออยู่ข้างล่างแล้ว เธอยังจะมัวคิดอะไรอยู่อีก?” โจวยู่ชุ่ยพูดเร่ง

“อ่า...”

ฉินยีตื่นเต้นจนกรีดร้องเสียงแหลม ค่อย ๆ โผล่ออกมาจากผ้าห่มอย่างช้า ๆ เริ่มแต่งหน้าแต่งตัวทันที

“คุณแม่ขา คุณพ่อจะกลับบ้านเมื่อไหร่คะ? หนูคิดถึงเขาแล้ว”

ในห้องอีกห้องหนึ่ง เสี้ยวเสี้ยวเล่นจี้เล็ก ๆ บนลำคอ จากนั้นก็ถามขึ้นมาอย่างน่าเวทนาในทันที

ตั้งแต่สามวันก่อน หลังจากที่หยางเฉินส่งเธอกลับบ้านเสร็จแล้วเขาก็ไม่กลับมาอีก หลายวันมานี้ในใจของเธอว้าวุ่นมาก จนกระทั่งเสี้ยวเสี้ยวถามถึงพ่อ เธอถึงจะสำนึกขึ้นได้ในทันที นึกไม่ถึงว่าเหตุผลที่หัวใจว้าวุ่นนั่นเป็นเพราะผู้ชายคนนั้น

เธอกลัวมากว่าเหตุการณ์จะเป็นเหมือนกับเมื่อห้าปีก่อน เขาจากไปโดยไม่ลา จากไปครั้งหนึ่งนานถึงห้าปี

“คุณพ่อยุ่งอยู่ค่ะ รอคุณพ่อจัดการเรื่องราวเสร็จแล้วก็จะกลับบ้านแล้วล่ะ” ฉินซีกอดเสี้ยวเสี้ยวแน่น

ในสมองของเธอปรากฏภาพเงาร่างร่างหนึ่งขึ้นมากะทันหัน ผู้ชายที่อุ้มเธอออกมาจากตระกูลฉินท่ามกลางสายฝน บางทีเธออาจจะลืมความอบอุ่นของอ้อมอกของเขาไม่ได้ไปตลอดกาล

“เสี่ยวซี ตระกูลซูส่งคนมารับพวกเราไปร่วมงานเลี้ยงหมั้นหมายของยียีกับคุณชายใหญ่ตระกูลซูแล้ว เธอรีบจัดการเร็วเข้า พวกเราเป็นครอบครัวฝ่ายเจ้าสาว จะพลาดไม่ได้”

สองแม่ลูกกำลังคิดถึงหยางเฉิน โจวยู่ชุ่ยก็พรวดพราดเข้ามา

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป สามคนแม่ลูกและยังมีเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ เพิ่มมาด้วยอีกหนึ่ง

มองเห็นเงาร่างหลายร่างที่บรรจงแต่งตัวกันจนสวยงามเพริศพริ้ง คนขับรถหนุ่มที่ถูกส่งมารับก็มองเหม่อ แต่แค่เพียงชั่วพริบตาเดียวก็รีบร้อนเคลื่อนย้ายสายตาทันที นี่เป็นแขกผู้มีเกียรติที่แม้แต่ท่านประธานซูก็ยังให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก เขาไม่กล้ามองสุ่มสี่สุ่มห้า

วันนี้โรงแรมสตาร์ไลท์คึกคักไม่ธรรมดา บุคคลชั้นสูงที่มีชื่อเสียงของทั้งเจียงโจวล้วนได้รับเชิญมา

ที่จอดรถมีรถหรูราคาหลักสิบล้านหลากหลายจอดอยู่จนเต็ม

นายท่านฉินเดินลงมาจากรถออดี้ราคาล้านกว่า ๆ ข้างหนึ่งของรถออดี้มีรถโรลส์-รอยซ์จอดอยู่ อีกข้างมีเบนท์ลีย์จอดอยู่

“พวกเรารีบไป!”

นายท่านฉินพูดเร่งรัด กลัวว่าคนอื่นจะเห็นยานพาหนะของตน

“ท่านปู่ รถของซูเฉิงอู่มาถึงแล้วครับ!”

คนตระกูลฉินเพิ่งจะมาถึงลานจอดรถ ก็มองเห็นโรลส์-รอยซ์ทะเบียน A88888 จอดอยู่ที่ประตูโรงแรม

นายท่านฉินพูดขึ้นทันทีว่า “เสี่ยวเฟย ไปทักทายท่านประธานซูกับฉัน”

มาถึงด้านหน้ารถ ทั้งสองคนร่างกายโค้งน้อย ๆ รอซูเฉิงอู่ลงจากรถเหมือนกับสุนัขพันธุ์ปักกิ่ง

วินาทีต่อมารอยยิ้มบนใบหน้าของนายท่านฉินกับฉินเฟยพลันชะงักค้าง

ครอบครัวของฉินซีเดินลงมาจากรถแล้วก็เห็นพวกเขา เพราะโดนขับไล่ออกมาจากตระกูล โจวยู่ชุ่ยที่เดิมมีโกรธอยู่เต็มท้อง แต่พอเธอเห็นท่าทีของสองปู่หลาน ในใจจึงมีความสุขมาก

นายท่านฉิน ขอบคุณมากที่ท่านออกคำสั่งการของผู้นำไล่พวกเราออกจากตระกูล ไม่อย่างนั้นหลังจากนี้พวกเราก็คงมีญาติที่ไร้ประโยชน์มากมาย ท่านก็รู้ว่าหลังจากแต่งเข้าตระกูลร่ำรวยแล้ว สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือการมีญาติจน ๆ มาก่อความวุ่นวาย” โจวยู่ชุ่ยพูดอย่างจงใจ ในคำพูดเต็มไปด้วยถ้อยคำถากถาง

“หมายความว่ายังไง?” นายท่านฉินถามด้วยสีหน้าเย็นเยียบ

“ที่แท้ท่านยังไม่รู้หรอกเหรอ?”

โจวยู่ชุ่ยพูดด้วยสีหน้าลำพองใจว่า “เมื่อครึ่งเดือนก่อน ตระกูลซูมาส่งสินสอดมูลค่ามหาศาลมาถึงบ้าน จริงสิ ยังมีคฤหาสน์มูนไลท์อีกหนึ่งหลัง ช่วงนี้พวกเรากำลังเตรียมจะย้ายเข้าไปอยู่แหนะ! ส่วนบ้านเก่า ๆ ของตระกูลฉินนั่นน่ะ ทั้งเก่าทั้งชำรุด จะมาคู่ควรกับฐานะลูกสะใภ้ของตระกูลร่ำรวยอันดับหนึ่งอย่างลูกสาวฉันได้อย่างไร?”

“เธอ แค่ก ๆ”

“ท่านปู่!”

ปากที่อำมหิตของโจวยู่ชุ่ยพูดออกมาไม่กี่ประโยคนี้ นายท่านฉินก็โกรธจนเกือบจะเป็นลมเป็นแล้งไป คนตระกูลฉินรุมล้อมเขาไว้ทันที

โจวยู่ชุ่ยนับว่าได้พ่นเรื่องเหม็นเน่าออกมาแล้ว ก็รู้สึกเบาสบายไปทั้งตัวในทันที

นึกไม่ถึงว่าภายใต้การนำทางของแผนกต้อนรับของโรงแรม ทั้งครอบครัวของเธอจะได้นั่งอยู่ที่นั่งหน้าสุด

ฉากนี้ทำให้ตระกูลร่ำรวยมากมายของเจียงโจวตกตะลึงเป็นอย่างมาก ล้วนพากันสอบถามกันถึงฐานะของครอบครัวนี้

สามารถนั่งด้านหน้าสุดในงานเลี้ยงระดับนี้ได้ ถ้าไม่รวยมากก็ฐานะสูงส่งมาก

“ขอโทษครับ ที่นั่งของพวกเราอยู่ตรงไหนครับ?”

พอเห็นว่าไม่มีใครมารับรอง ฉินเฟยก็ดึงตัวพนักงานต้อนรับคนหนึ่งมาถาม

พนักงานต้อนรับสาวสวยรับจดหมายเชิญมาดูครั้งหนึ่ง จากนั้นก็พูดเสียงเย็น “บนจดหมายเชิญเขียนหมายเลขโต๊ะไว้อยู่ พวกคุณไม่รู้จักตัวเลขเหรอ?”

สีหน้าของคนของตระกูลฉินล้วนแต่ไม่น่ามองจนถึงที่สุด สามวันก่อน ซานเหอกรุ๊ปเพิ่งจะเป็นของชดเชย เพียงชั่วพริบตาตระกูลร่ำรวยมากมายก็รุกจะขอร่วมงานด้วย หลัง จากผ่านคืนนี้ไป เกรงว่ามูลค่าทางการตลาดจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว

“ทุกท่านคะ เรื่องการร่วมมือกัน รอหลังจากงานเลี้ยงจบลง ทุกท่านสามารถไปคุยกับซานเหอกรุ๊ปได้นะคะ ต่อจากนี้ไปพวกเรามาพูดเรื่องที่สองกันต่อเลยดีกว่านะคะ” เสียงของพิธีกรสาวสวยดังขึ้นในฉับพลัน จึงทำให้กระแสคลื่นการร่วมงานกันสงบลงได้

“วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของสามีภรรยาคู่หนึ่ง ในปีนั้น ด้วยเหตุผลบางประการ พวกเขาจึงจำเป็นต้องแต่งงานเป็นสามีภรรยากัน แต่คุณสามีคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับคุณภรรยา ก็เลยจากไปโดยไม่ได้ร่ำลา จากไปครานั้นก็เป็นเวลาห้าปี”

“สามวันก่อน ที่สมาคมการประมูลเนเวอร์ไนต์คลับ ชายลึกลับคนหนึ่งใช้วิธีการร้ายกาจประมูลเครื่องประดับสะสมหายากด้วยราคาแพงติดต่อกัน หนึ่งในนั้นรวมถึงแหวนเพชรดวงดาวชมพูหนึ่งวงที่มีมูลค่าห้าร้อยล้าน และเขาก็คือคุณสามีคนนั้นค่ะ!”

“ฟึ่บ!”

ในตอนนี้เอง ฉากม่านด้านหลังของพิธีกรก็แยกออกเป็นสองฝั่งโดยอัตโนมัติในทันที ตู้โชว์กระจกสิบกว่าตู้ปรากฏขึ้นภายใต้สายตาจับจ้องของทุกคน

ตรงกลางของตู้โชว์กระจกทุกตู้จัดวางเครื่องประดับฝีมือประณีตงดงามไว้หนึ่งชิ้น

“เป็นเครื่องประดับที่ถูกประมูลไปเมื่อสามวันก่อน!” มีคนตะโกนออกมาด้วยความตื่นตกใจเสียงหนึ่ง

“สร้อยคอน้ำตาแห่งดวงดาว แหวนดวงดาวชมพู...”

เครื่องประดับทั้งหมดที่ถูกประมูลไปที่เนเวอร์ไนต์คลับในคืนนั้น ในตอนนี้ถูกจัดแสดงออกมาทั้งหมด ทุก ๆ ชิ้นล้วนมีมูลค่าไม่ธรรมดา

เจียงโจวไม่ขาดแคลนมหาเศรษฐีตระกูลร่ำรวยร้อยล้าน แต่กลับไม่มีใครยินดีจะจ่ายเงินเป็นพันล้านเพื่อซื้อของพวกนี้

หญิงชั้นสูงที่มีชื่อเสียงหลายคนในเจียงโจวมองดูเครื่องประดับที่ประณีตงดงามทุก ๆ ชิ้น ล้วนแต่มีสีหน้าอิจฉา อย่าว่าแต่เยอะขนาดนี้เลย แค่สามารถครอบครองชิ้นใดชิ้นหนึ่งในนี้ได้ ก็เพียงพอให้พวกเธอคุยโม้ไปทั้งชาติแล้ว

ฉินซีที่นั่งอยู่ด้านหน้าสุดก็ปรากฏแววอิจฉาในดวงตาขึ้นหลายส่วน เธอพึมพำเบา ๆ “ภรรยาคนนี้คงจะมีความสุขมาก!”

“วันนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นวันครบรอบแต่งงานของพี่กับเขาใช่ไหมคะ?”

ฉินยีถามขึ้นทันที จากนั้นก็ยิ้ม “พี่สาว คุณสามีที่พิธีกรพูดถึงคนนั้น คงจะไม่ใช่หยางเฉินหรอกมั้ง? ของพวกนี้เตรียมมาเพื่อพี่เลย?”

ฉินซีมีสีหน้าปวดใจส่ายหน้า ไม่พูดอะไร

“เด็กอย่างเธอนี่พูดมั่วอะไรกัน? ถ้าหากหยางเฉินสามารถซื้อเครื่องประดับพวกนี้ได้ ฉันจะเอาสมองของฉันบีบออกมาให้เขาทำเป็นม้านั่ง” โจวยู่ชุ่ยถลึงตาใส่ฉินยีครั้งหนึ่งอย่างไม่มีท่าทีที่ดี

“แม่คะ นี่แม่พูดเองนะ! ถึงเวลาอย่ามาเปลี่ยนใจล่ะ” ฉินยีพูดขึ้น

“เธอยังจะตื่นเต้น!” โจวยู่ชุ่ยหัวเราะไปด่าไป

ตอนนี้เสียงตื่นเต้นเร้าใจของพิธีกรก็ดังขึ้นอีกระดับหนึ่ง

“ห้าปีก่อน เป็นเพราะความยากจน คุณสามีคนนี้เลยไม่เคยมอบของขวัญให้คุณภรรยาแม้แต่ชิ้นเดียว เพื่อเป็นการชดเชยความเสียใจในปีนั้น เขาจะมอบของทั้งหมดพวกนี้ให้กับภรรยาของเขา ตอนนี้ขอเชิญพวกเราเป็นประจักษ์พยานนาทีแห่งความสุขนี้!”

ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!

ลำแสงหลายลำยิงลงมาพร้อม ๆ กัน

แสงไฟไปบรรจบรวมอยู่ที่จุดหนึ่ง เป็นจุดหน้าสุดพอดี ผู้หญิงที่สวยงามที่สุดคนนั้น