The king of War นิยาย บท 374

“เฝิงฉวน อย่าหยาบคายกับคุณหยางนะ!”

กวนเจิ้งซานยืนขึ้นและพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ผมไม่รู้ว่าครอบครัวอื่นจะคิดยังไง แต่คุณหยางสามารถตัดสินในนามของตระกูลกวนของผมได้!”

“กวนเจิ้งซาน คุณคงแก่จนสมองสับสนไปหมดแล้วสินะ ก็ว่าทำไมคุณถึงมอบตำแหน่งเจ้าบ้านข้ามรุ่นให้กับหลานชายของคุณ”

เฝิงฉวนพูดอย่างประชดประชันกัน

“คุณหยางสามารถตัดสินใจแทนตระกูลซูของผมด้วย!”

และในขณะนี้ ซูเฉิงอู่ก็พูดขึ้นเช่นกัน

ก่อนหน้านี้หยางเฉินไปที่บ้านตระกูลเมิ่งคนเดียว ซูเฉิงอู่ก็ได้เสียโอกาสไปครั้งหนึ่งแล้ว สุดท้ายหยางเฉินออกจากบ้านตระกูลเมิ่ง แม้แต่ตระกูลหานยังเต็มใจที่จะช่วยหยางเฉิน

หากครั้งนี้พลาดอีก เกรงว่าชาตินี้ตระกูลซูคงไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้หยางเฉินแล้ว

“ว่าไงนะ? ตระกูลซูของคุณก็จะฟังไอ้เด็กคนนี้?”

ดวงตาของเฝิงฉวนเต็มไปด้วยความน่าเหลือเชื่อ

“คุณหยางมีคุณสมบัติที่จะตัดสินใจแทนเจียงโจวของเราจริงๆ”

เว่ยเฉิงโจวก็พูดขึ้น

เดิมทีเขาต้องการเข้าร่วมอุดมการณ์อยู่แล้ว แต่ตระกูลกวนกับตระกูลซูต่างก็ฟังหยางเฉินคนเดียว ถ้าหากเขาต้องการใช้อิทธิพลจากตระกูลซูกับตระกูลกวน เขาจึงจำเป็นต้องเลือกที่จะฟังหยางเฉินด้วย

จวงเซิ่งลังเลอยู่พักหนึ่ง และสุดท้ายก็พูดขึ้นว่า “ผมก็เห็นด้วยเช่นกัน!”

และในครั้งนี้ สายตาที่เฝิงฉวนมองหยางเฉินก็ไม่มีความดูถูกอีก

แม้จะไม่รู้เหตุผลที่แท้จริง แต่เด็กหนุ่มที่สามารถทำให้ทั้งสี่พรรกแห่งเมืองเจียงโจวต้องฟังเขาได้ แล้วเขาจะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร?

“เจียงโจวนับวันก็ยิ่งเดินถอยหลังจริงๆ เลยนะ ถึงขั้นให้เด็กอายุน้อยกว่าสามสิบปีมาเป็นตัวแทนของเจียงโจวทั้งหมด”

ฟั่นลี่จุนหัวเราะและพูดอย่างไม่สนใจใคร เขาไม่มองหยางเฉินอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ

“ฟั่นลี่จุน ห้ามคุณดูถูกคุณหยางนะ!”

ในขณะนี้ กวนเจิ้งซานลุกขึ้นยืนทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

ซูเฉิงอู่พูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ถ้าพวกคุณมาเพื่อเยาะเย้ยเจียงโจวของเรา เชิญพวกคุณกลับไปเถอะ ไม่ต้องคุยเรื่องการร่วมมือแล้ว!”

หยางเฉินยังคงนิ่งสงบดั่งภูเขา สายตาที่มองเฝิงฉวนกับฟั่นลี่จุนก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“เอาล่ะ เงียบกันได้แล้ว!”

ในเวลานี้ เว่ยเฉิงโจวยืนขึ้นและพูดว่า “ในเมื่อเราทั้งสองฝ่ายต่างก็มีอุดมการณ์เดียวกัน งั้นเรามาตกลงตามนี้ ไม่ว่าใครหน้าไหนที่คิดจะหวังผลประโยชน์จากพวกเรา พวกเราจะต่อต้านมันให้ถึงที่สุด!”

“เยี่ยม ตกลงตามนี้เลยครับ! ผมเห็นด้วย!”

“ผมก็เห็นด้วยเช่นกัน!”

......

ทันใดนั้น เหล่าผู้นำหลายๆ คนต่างก็เห็นด้วย

มีเพียงเฝิงฉวนกับฟั่นลี่จุนที่ยังมองหยางเฉินไม่เข้าตา

พวกเขาไม่เชื่อเลยว่าชายหนุ่มคนนี้จะมีบทบาทสำคัญได้

ในเวลาเดียวกัน ณ ห้องรับรองของตระกูลเมิ่ง

มีเพียงคนจากตระกูลเมิ่งและคนของหวงจง

“เจ้าบ้านเมิ่งจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”

หวงจงถามอย่างกังวลใจ

เมิ่งหงเย่พยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว “ท่านจงไม่ต้องห่วงนะครับ ทุกอย่างพร้อมแล้วครับ ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน ถ้ากล้าคัดค้านเรา มันก็จะเป็นศัตรูของทุกคนครับ”

หวงจงไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแต่ว่าเขาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ในขณะนี้ เพราะร่างของหยางเฉินมักจะปรากฏขึ้นในความคิดของเขาเป็นครั้งคราว

ก่อนหน้านี้ที่อยู่ตรงหน้าประตู หยางเฉินแสดงท่าทีที่แข็งกร้าวต่อเขา และมันก็ทำให้เขารู้สึกกังวลเป็นพิเศษ

ซึ่งการเดินทางมาเมืองเจียงผิงในครั้งนี้ สำหรับเขาแล้วมันมีความสำคัญมาก

ถ้าหากเขาครอบครองมณฑลเจียงผิงได้สำเร็จ การสืบทอดตำแหน่งเจ้าบ้านของตระกูลก็จะไร้อุปสรรคใดๆ

แต่ถ้าเกิดความผิดพลาดขึ้น อย่าว่าแต่ตำแหน่งเจ้าบ้านของตระกูลเลย แม้แต่ตำแหน่งการเป็นทายาทผู้สืบทอดยังต้องสั่นคลอน

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ในตระกูลหวงไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่มาทำภารกิจในมณฑลเจียงผิงแห่งนี้

นอกจากนี้ยังมีทายาทคนอื่นๆ ในตระกูลหวง พวกเขาต่างก็ออกไปต่างจังหวัดเพื่อสร้างเครือข่ายให้กับตระกูลหวง

ดังนั้นเขาจำเป็นต้องประสบความสำเร็จในภารกิจครั้งนี้!

ณ เวลา 19:30 น. สถานที่ที่ถูกจัดเตรียมสำหรับการประชุมแลกเปลี่ยนในโรงแรมจงโจวได้เปิดประตูอย่างตรงต่อเวลา

ซึ่งมากกว่า 20 เมืองจากมณฑลเจียงผิง และเหล่าเศรษฐีระดับต้นๆ ที่มีมากกว่า 80 ตระกูลก็ได้มาถึงสถานที่จัดงานเป็นที่เรียบร้อย

ในกลุ่มของเจียงโจว นอกจากหยางเฉินแล้ว ยังมีตระกูลซู ตระกูลกวน ตระกูลเว่ย ตระกูลจวง ตระกูลยักษ์ใหญ่ทั้งสี่อยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

ส่วนในกลุ่มของเมืองโจวเฉิง มีเพียงเฉินซิงไห่ ผู้นำของตระกูลเฉิน และลูกหลานของตระกูลเฉินอีกไม่กี่คนเท่านั้น

“คิดว่าทุกท่านน่าจะทราบกันดีว่าการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ได้จัดขึ้นล่วงหน้า เดิมทีเจ้าภาพคือตระกูลเฝิง แต่ผู้นำตระกูลเฝิงได้มาขอสละสิทธิ์ให้กับผมถึงที่ ดังนั้นผมจึง ยากที่จะปฏิเสธการเชื้อเชิญนี้ได้ และผมก็จำเป็นต้องรับสิทธิ์นี้มา”

ในขณะนี้ เจ้าภาพเมิ่งหงเย่ได้พูดขึ้นอย่างเสียงดังฟังชัด

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่เฝิงฉวน

แม้ทุกคนในที่ประชุมจะรู้ดีว่าตระกูลเมิ่งเป็นเจ้าภาพในการจัดการประชุมแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ แต่หลังจากที่ทุกคนได้ฟังคำอธิบายของเมิ่งหงเย่แล้ว ทุกคนยังคงแปลกใจอยู่ดี

เพราะการจัดการประชุมแลกเปลี่ยนทุกครั้งจะนำผลกำไรอันมหาศาลมาสู่ผู้จัดงานได้

แต่ในวันนี้ เมิ่งหงเย่กลับอ้างเพียงประโยคเดียวว่าตระกูลเฝิงยอมสละสิทธิ์ให้กับเขาถึงที่ ซึ่งก็ทำให้ทุกคนต้องรู้สึกเหลือเชื่อมาก

ทันทีที่คำพูดของเมิ่งหงเย่จบลง ผู้คนด้านล่างเวทีก็เริ่มแสดงความคิดเห็นของตน

“ตระกูลเฝิงถึงขั้นต้องสละสิทธิ์ในการเป็นเจ้าภาพให้กับตระกูลเมิ่ง สงสัยพวกเขาต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีจริงๆ !”

“ดีบ้าบออะไรกัน! ดูก็รู้ว่าตระกูลเมิ่งบังคับคนอื่น ผลประโยชน์มหาศาลขนาดนี้ ใครจะยอมทิ้งไปง่ายๆ ล่ะ!”

“อาจเป็นไปได้นะว่าตระกูลเฝิงยอมจำนนต่อตระกูลเมิ่งแล้ว”

ในชั่วขณะ ผู้คนก็แสดงความคิดเห็นที่แตกต่างกันออกไป และสีหน้าของเฝิงฉวนก็บูดบึ้งขึ้นเรื่อยๆ แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมา

“ต่อไป ผมขอประกาศว่า การประชุมแลกเปลี่ยนธุรกิจที่ถูกจัดขึ้นในสามปีต่อครั้งของมณฑลเจียงผิงจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว!”

เมิ่งหงเย่พูดขึ้นอย่างเสียงดังอีกครั้ง “ก่อนอื่น ผมอยากแนะนำให้ทุกท่านได้รู้จักกับแขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่านของมณฑลเจียงผิงของเราในค่ำคืนนี้นะครับ!”

จากนั้นเมิ่งหงเย่ก็หันไปที่หวงจงซึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งบนสุดและกล่าวว่า “ท่านนี้มาจากหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเย็นตู เป็นทายาทสืบสกุลของตระกูลหวง ท่านมีนามว่าหวงจง!”

และจากนั้นเมิ่งหงเย่ก็หันมองไปที่หวงเหมยที่นั่งถัดจากหวงจงและแนะนำว่า “ท่านนี้ก็มาจากตระกูลหวงหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเย็นตูเช่นกัน ท่านคือคุณหญิงหวง มีนามหวงเหมย!”

“ขอให้ทุกท่านปรบมือต้อนรับท่านทั้งสองด้วยครับ!”

เมื่อพูดจบ เมิ่งหงเย่ก็ริเริ่มปรบมือก่อนโดยที่ไม่รอช้า และคนอื่นๆ ก็ปรบมือตามเขา แต่สายตาของทุกคนยังตกตะลึงอยู่

ก่อนหน้านี้ทุกคนก็เดาได้ว่าหวงจงที่สามารถนั่งอยู่บนตำแหน่งของเจ้าภาพนั้น เขาต้องมีสถานะที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน แต่ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าเขาจะเป็นถึงทายาทผู้สืบสกุลของตระกูลหวงได้

สำหรับเหล่าคนรวยในเมืองเอกต่างๆ นั้น แปดตระกูลแห่งเย็นตูถือว่าเป็นตระกูลสูงส่งที่เข้าหาได้ยากที่สุด

แต่ในเวลานี้ ทายาทของผู้มีอิทธิพลสูงสุดได้มาเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนในมณฑลเจียงผิงของพวกเขา