ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! นิยาย บท 45

บทที่ 45เฉินเกอฉันเป็นแฟนนายละกัน

“คุณเฉิน เดี๋ยวดิฉันจะรีบจัดการให้รถไปส่งคุณ!”

ผู้จัดการล็อบบี้พูดอย่างนอบน้อม

เวลาไม่นานนัก ได้มีรถบีเอ็มดับเบิลยู 7 ซีรีส์ มาจอดที่ด้านนอกแล้ว

ส่วนพวกหวังหยางยังไม่ตื่นจากภวังค์

เดิมทีนึกว่าเงินสองแสนของเฉินเกอได้ใช้หมดไปแล้ว แต่ใครจะไปรู้ เฉินเกอเขาไม่ได้ถูกหวยแค่สองแสน แต่มันมากกว่านั้น

ในเวลาเดียวกันทุกคนก็ได้เห็นแล้ว เฉินเกอเพิ่งใช้เงินไปห้าแสนยังไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลย?

นั่นก็หมายความว่า ยอดเงินที่เฉินเกอถูกหวยเป็นยอดที่คนธรรมดาอย่างเราๆคาดไม่ถึงกัน

“มู่หานจะกลับด้วยกันไหม?”

เฉินเกอที่นั่งอยู่ในรถ เปิดกระจกลงแล้วถามมู่หานอย่างยิ้มๆ

พูดตามจริงเฉินเกอ รู้สึกดีกับผู้หญิงหน้าตาดี และมีความรู้สึกดีๆต่อซูมู่หานที่จิตใจมีเมตตา

หากพูดว่าจิตใจมีเมตตาอาจจะไม่แม่นยำเท่าไหร่

แต่ว่า ดูแล้วซูมู่หานไม่น่าจะเหมือนหยางเสว่เจียงเวยเวย รังเกียจคนจนรักคนรวย และถึงขั้นที่รุนแรงมาก

“ตกลง!”

ซูมู่หานมืออยู่ด้านหลัง ขณะนั้นยิ้มแล้วขึ้นรถไป

เจียงเวยเวยตื่นเต้นจนหน้าซีด

บีเอ็มดับเบิลยู 7 ซีรีส์ ดูก็รู้ว่าเป็นรถนำเข้า รถหรูราคาหลายล้าน เธอก็อยากนั่งบ้าง แต่อีตาบ้าเฉินเกอมองก็ยังไม่มองเธอ

ก็ให้คนขับรถขับออกไป

โดยเฉพาะหวังหยาง หน้าเขียวเข้ม โกรธแค้นอยู่ในใจ

ระหว่างทาง

“เฉินเกอนายถูกหวยได้เงินมาเท่าไหร่? บอกฉันได้ไหม?”

ซูมู่หานและเฉินเกอต่างนั่งอยู่เบาะหลัง เธออดไม่ได้จึงถามอย่างสงสัย

“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ที่จริง ฉันไม่ได้ถูกหวย เรื่องซื้อหวยเป็นเรื่องที่ฉันแต่งขึ้นมาเอง!”

เฉินเกอถึงแม้ไม่อยากบอกเรื่องราวทั้งหมดของตนเองออกมา แต่ก็ไม่อยากหลอกซูมู่หาน

“แล้วเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่?”

ซูมู่หานรู้สึกเฉินเกอยิ่งอยู่ยิ่งลึกลับ

“เรื่องนี้เอาไว้ก่อน อนาคตฉันจะบอกเธอเอง! และเราสองคนคงไม่เป็นเพื่อนกันแค่สองสามวันนี้หรอกมั้ง?”

“แน่นอนอยู่แล้ว!”

ซูมู่หานก็ดูออกว่าเฉินเกอไม่อยากเล่าความลับของตัวเองออกมา

อย่างนี้ก็ดี หากรู้ไต๋กันหมด ก็จะไม่มีความรู้สึกลึกลับ มันจะให้หมดความตื่นเต้น

เฉินเกอให้คนขับรถไปส่งซูมู่หานที่หอพักนักศึกษาหญิง

ส่วนตัวเองก็ลงรถตาม แล้วให้คนขับกลับไป ตัวเขาก็เดินกลับเอง

“เฉินเกอ!”

แต่ในเวลานี้ ด้านหน้ามีหญิงสาวโผล่ออกมาหนึ่งคน ทำให้เฉินเกอตกใจจนสะดุ้ง

มองดีๆ เป็นเจิ้งเชียนเชียนนี่เอง

“เธอทำไมกลับมาเร็วจัง?”

เฉินเกอพูดอย่างประหลาดใจ

เมื่อเทียบกับเจียงเวยเวยที่รังเกียจคนจนรักคนรวยแล้วเจิ้งเชียนเชียนหนักกว่ามาก

ไม่พูดถึงเรื่องตอนนี้ แต่เมื่อก่อนเฉินเกอก็เคยได้ยินเรื่องราวของเจิ้งเชียนเชียนมาบ้างแล้ว

ยอมรับว่าเธอสวยจริง หน้าอกใหญ่ขาเรียวยาว ใบหน้าพิมพ์นิยม

เป็นประเภทที่เซ็กซี่มาก

เพียงแต่ว่า เธอมักจะสมาคมกับคนที่ฐานะดี

เป็นแฟนผู้ชายมาแล้วหลายคน

เป็นคนฝ่ายสูง

ได้ยินว่าเคยคบกับหวังหยางด้วย

ดังนั้น เฉินเกอยิ่งไม่อยากคุยกับเธอ

“ฮึ่ม นายมันแน่จริงนะ เมื่อกี้ขึ้นไปบนรถ แค่ชวนฉันหน่อยยังไม่ชวนเลย!”

เจิ้งเชียนเชียนไม่ได้รอคำตอบของเฉินเกอ แต่กลับสะกิดที่หน้าอกของเฉินเกอด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ

พฤติกรรมก่อนและหลังช่างเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเกินไป

เฉินเกอเกือบจะทนต่อไปไม่ได้แล้ว

“เจิ้งเชียนเชียน นี่ก็ดึกมากแล้ว เธอรีบกลับหอพักเถอะ!”

เฉินเกอพูดอย่างรีบร้อน

“ฮึ่ม กลับหอฉันก็นอนไม่หลับ ทำไม นายรำคาญฉันขนาดนี้เลยเหรอ ฉันรู้ นายคงไม่พอใจที่ฉันทำไม่ดีกับนาย แต่นายรู้ไหมว่าเป็นเพราะอะไร?”

เจิ้งเชียนเชียนเท้าเอวพูด

“เพราะอะไร?”

“ไอ้ห่าเอ๊ย นี่มันอะไรกัน? เฉินเกอเช็กเบียร์ที่หน้า

เขาเห็นพวกหยางฮุยและหลี่ปินต่างอยู่ตรงนี้

อีกอย่างบนโต๊ะวางเต็มไปด้วยกับแกล้มและเบียร์ ยังไม่ได้เริ่มกินเลย เห็นได้ชัดว่ากำลังรอเฉินเกออยู่

“พี่เฉินวันนี้เป็นวันดี ลูกพี่ของเรามีแฟนแล้ว!”

หลี่ปินหัวเราะพูดอย่างเสียงดัง

เฉินเกอถึงได้โล่งอก ทำเขาตกใจเกือบตาย ยังนึกว่าหยางฮุยเกิดเรื่องไรซักอีก

แต่เมื่อได้ยินหยางฮุยมีแฟนแล้ว เฉินเกอดีใจมาก

“อาซ้อเป็นใครอะ?”

เฉินเกอรับเบียร์ที่หลี่ปินโยนมา แล้วดื่มคำใหญ่ๆ สบายจริงๆ!

“สวีเสีย! ก็เมื่อเย็นนี้ เราสองคนไปกินข้าวเย็นที่โรงอาหาร เธอตอบตกลงที่จะคบกับฉันแล้ว!”

หยางฮุยเกาหัวตัวเอง แล้วหัวเราะเหมือนคนปัญญาอ่อน

เฉินเกอก็เดาออกว่าเป็นสวีเสีย จากที่มีปฏิสัมพันธ์กันในช่วงนี้ ก็รู้ว่า สวีเสีย หลินเจียวและจ้าวยีฟานถึงแม้จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

แต่ความรู้สึกเหมือนไม่ใช่คนจำพวกเดียวกัน

เป็นคนดีคนหนึ่ง

มาคิดๆดูหยางฮุยก็รักสวีเสียจริงๆ เขาทั้งสองในที่สุดก็ได้มาคบกัน ขณะที่เฉินเกออิจฉา แต่ก็ดีใจแทนเพื่อนมากจริงๆ

“มาๆๆ ฉลองที่ลูกพี่มีแฟน พวกเรามาชนแก้วกัน!”

“หมดแก้ว!!!”

เพื่อนรักทั้งหกคนเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

ตอนนี้ เห็นโทรศัพท์ของหยางฮุยมีวิดีโอคอลเข้ามา เป็นสวีเสียที่โทรมา

“หยางฮุยนายทำอะไรอยู่?”

เสียงที่อ่อนโยนของสวีเสียถูกส่งออกมา

“ดื่มเบียร์กับเพื่อนรักอยู่จ้า.......”

“โคล่งๆ หยางฮุยพี่เขยใหญ่ เมื่อไหร่จะเลี้ยงเหล้าพวกเรา?”

ดูวิดีโอคอลอีกฝั่ง เห็นหลินเจียวและเพื่อนๆอีกหลายคนต่างรอบล้อมอยู่

ได้สิ แต่ต้องรอให้เพื่อนรักในหอพัก ทุกคนต่างมีแฟนก่อน พวกเธอมาช่วยคิดหน่อยสิว่าควรทำไงดี หัวเราะ แล้วหันกล้องไปหาเฉินเกอ หลี่ปินและพวก

แวบแรกก็เห็นจ้าวยีฟานที่สระผมเสร็จเตรียมจะลบเครื่องสำอางอยู่ข้างๆสวีเสีย

และก็เห็นได้ชัด จ้าวยีฟานแวบแรกก็เห็นเฉินเกอเหมือนกัน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!