ชายสองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ วินนี่เฟรดได้คว้าตัวเธอไว้ทันที วินนี่เฟรดพยายามดิ้น แต่ก็ไร้ประโยชน์
“พวกนายกำลังจะทำอะไร? ฉันไม่รู้จักพวกนายด้วยซ้ำ ถ้านายกล้าทำอะไรกับฉัน ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ”
แบลค เซอเพนท์ ไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับคำพูดนั้นเลย เขาหยิบมีดพับออกมาแล้วชี้ขอบปลายคมกริบไปที่วินนี่เฟรด ทำท่าทางเหมือนฟันอากาศช้า ๆ
“มันจะดีกว่าถ้าเธอไม่ขยับ ไม่อย่างนั้น มือฉันอาจจะเผลอไปผ่าใบหน้าสวย ๆ ของเธอ และนั่นจะเป็นความอัปยศได้เลยเช่นกัน”
วินนี่เฟร็ดตกใจอย่างมากและหยุดเคลื่อนไหว “พวกนายเป็นใคร? คิดจะทำอะไรน่ะ?”
ทันใดนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นด้านหลัง แบลค เซอเพนท์ “วินนี่เฟรด ซี เธอคิดว่าพวกเขาต้องการอะไร? พวกเขาอยู่ที่นี่เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเพื่อสอนบทเรียนอันมีค่าให้กับผู้หญิงสารเลวอย่างเธอไง”
ข้างหลังชายคนนั้น ฮิลารี เธอดูแต่งตัวไม่เรียบร้อยได้เดินไปสวมรองเท้าส้นสูงของเธออย่างเย่อยิ่ง เธอเอนตัวพิงร่างกายของ แบลค เซอเพนท์ ราวกับงูเลื้อยไปมาและกล่าวว่า “บราเธอร์เซอเพนท์ คุณต้องสั่งสอนบทเรียนดี ๆ ให้ยัยนั่น! ให้เธอได้ลิ้มรสชีวิตในนรก!”
แบลค เซอเพนท์ หัวเราะและบีบร่างกายของฮิลารีอย่างแรง ๆ จากนั้นทำให้เธอร้องคร่ำครวญ
“บราเธอร์เซอเพนท์ คุณมันแย่มาก”
“ฮ่า ๆ ผู้หญิงก็ชอบผู้ชายเลว ๆ อยู่แล้ว อย่ากังวลไปเลย ที่รัก สิ่งที่บราเธอร์เซอเพนท์คนนี้สัญญากับเธอจะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน” เมื่อพูดไปแล้ว แบลค เซอเพนท์ ก็มองดูวินนี่เฟรด ที่มีความงามอันน่าทึ่งทำให้เขากลืนน้ำลาย และปากแห้ง “ช่างงดงามเหลือเกิน”
“เธอ… เธออย่าคิดจะกล้า… ฮิลารี ไวท์ ฉันปล่อยเธอไปเมื่อวาน แล้วทำไมเธอยังพยายามทำแบบนี้กับฉันล่ะ?”
การแสดงออกของฮิลารีกลายเป็นความมืดมน ดังคำกล่าวที่ว่า เสือดาวไม่เคยเปลี่ยนจุดลายของมันฉันใด คนเราก็เช่นกันไม่สามารถเป็นอุปนิสัยได้ฉันนั้น ผู้หญิงอย่างฮิลารีจะยอมแพ้ง่าย ๆ หลังจากพายแพ้ไปเมื่อวานนี้ได้ยังไงกัน?
หลังจากที่เธอออกจากร้านอาหารระดับมิชลินสตาร์แล้ว ฮิลารีได้ใช้วิธีของตัวเองเพื่อค้นหาหัวหน้ามาเฟียในภูมิภาคอย่าง แบลค เซอเพนท์ จากนั้นเธอก็พูดหลอกล่อ แบลค เซอเพนท์ ให้หลงโดยใช้อุบายตามปกติของเธอ วันนี้เธอพาเขามาที่นี่เพื่อช่วยแก้แค้นวินนี่เฟรด
เพี้ยะ! ฮิลารีตบหน้าวินนี่เฟรดอย่างแรงด้วยท่าทางที่ชั่วร้าย “วินนี่เฟรด ซี เธอกล้าดียังไงที่มาบอกว่าเธอปล่อยฉันไปเมื่อวานนี้ เธอมีความคิดบ้างไหมว่าฉันได้รับความลำบากมากี่ครั้งในอิตาลี? เมื่อวานนี้ เพียงไม่กี่คำจากเธอ ความพยายามทั้งหมดนั้นสูญเปล่า รากฐานของฉันถูกทำลายไปหมดแล้ว และมันคือทั้งหมดที่เธอเป็นคนทำ นังสารเลว! ทำไมเธอมันช่างใจร้าย ทำไมเธอถึงทำลายรากฐานของฉัน ทำลายอนาคตของฉัน?!”
ฮิราลี ไวท์ เหมือนเป็นแบบจำลองของ ไอริส ซี เลย ฮิลารีเป็นคนนำเรื่องพวกนี้มาใส่ตัวเอง ทำให้วินนี่เฟรดได้รับอันตรายครั้งใหญ่ในกระบวนการนี้ เมื่อวานนี้ วินนี่เฟรดแสดงถึงความมีน้ำใจของเธอและไม่คิดจะล้างแค้น แต่ตอนนี้ ไม่เพียงแต่ฮิลารีปฏิเสธที่จะขอบคุณ แต่เธอกลับใช้กลอุบายที่ทำร้ายวินนี่เฟรดแทน ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจเกินไป!
“บราเธอร์เซอเพนท์ ฉันต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ได้สัมผัสกับนรกทั้งเป็น”
แบลค เซอเพนท์ ยิ้มเยาะเมื่อเขาเข้าใกล้วินนี่เฟรดทีละนิด เขากดมีดพกปลายแหลมเข้าไปที่หน้าอกของวินนี่เฟรด ขณะที่มืออีกข้างจับคางของเธอ “ใบหน้าและร่างกายนี้ช่างน่าหลงใหล ฮ่า ๆ พาเธอออกไป!”
วินนี่เฟรดเริ่มดิ้นอย่างหนักอีกครั้ง กระนั้น ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน มันก็ไร้ประโยชน์สำหรับผู้หญิงที่เปราะบางอย่างเธอที่จะต่อสู้กลับ ในชั่วพริบตา วินนี่เฟรดรู้สึกสิ้นหวังขณะที่ฮิลารีจ้องมองอย่างเย็นชาด้วยท่าทางที่ชั่วร้าย
“วินนี่เฟรด ซี เธอทำลายรากฐานของฉัน ทำลายอนาคตของฉัน เพราะงั้น ฉันจะทำลายชีวิตเธอ!”
ขณะที่พวกผู้ชายเหล่านั้นกำลังจะลากวินนี่เฟรดเข้าไปให้หัวหน้ามาเฟียอย่างแรง รถเบนท์ลีย์ที่โดดเด่นก็ปรากฏตัวขึ้นและมุ่งหน้าไปตรงที่พวกเขาอยู่ รถหยุดลง และชายร่างสูงรูปงามสวมเสื้อผ้าแบรนด์เนมก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับออร่าที่สง่างาม
“หยุดอยู่ตรงนั้น!”
ชายคนนั้นจ้องไปที่ แบลค เซอเพนท์ และพูดอย่างเย็นชาว่า “ไปให้พ้นสายตาฉันภายในสามวินาที ไม่เช่นนั้น แกจะสูญเสียแขนขาของแก”
ราวกับว่าเขาเพิ่งรอดชีวิตมาได้ แบลค เซอเพนท์ กล่าวขอบคุณชายคนนั้นทันทีก่อนจะรีบหนีไปโดยทิ้งลูกน้องเหล่ามาเฟียของตัวเองไว้ข้างหลัง
ฮิลารีตกตะลึงอย่างยิ่ง ใจของเธอว่างเปล่าไปไม่กี่วินาทีก่อนจะนึกขึ้นได้
นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ช่วยเหลือหญิงสาวที่ตกทุกข์ ใช่ไหม? ผู้ชายคนนี้ดูไม่แก่กว่าไปมากกว่า 30 ปี บางทีคาดเดานี้อาจเป็นเพราะการดูจากรูปร่างหน้าตาของเขา หรืออาจเป็นเพราะความมั่งคั่งของเขา แต่ฮิลารีรู้สึกทึ่งในทันที ฮิลารียืดหลังของเธอเผยให้เห็นด้านที่เย้ายวนที่สุดของเธออย่างไม่รู้ตัว ขณะที่เธอพูด “นายท่านคนดีของฉัน ในแวบแรก จริง ๆ แล้วฉัน…”
เพี้ยะ!
ทว่า ก่อนที่ฮิลารีจะพูดจบ ชายคนนั้นก็ตบเธออย่างแรง
จมูกของฮิลารีโค้งเป็นรูปร่างที่น่าเกลียดในทันที มันโน้มตัวไปทางหูของเธอ นอกจากนั้น แม้แต่โหนกแก้มของเธอก็ดูเหมือนจะเคล็ด
“อ๊า!!!” ฮิลารีปิดหน้าบิดเบี้ยวของเธอและกรีดร้องราวกับว่าเธอเพิ่งเห็นผี
ชายผู้นั้นมองดูฮิลารีอย่างรังเกียจก่อนจะหันไปหาวินนี่เฟรดด้วยสายตาที่เมตตากว่ามาก
“ไม่ได้เจอกันนานมากแล้วนะ วินนี่เฟรด!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ
รอๆๆๆฟ...
ไม่อัพเดสเลย...
ไม่มีต่อแล้วหรือครับ...พอดีรอมา 2 วันแล้วครับ...