อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 18

“หนูยังไม่ได้อาบน้ำค่ะ”

“ไม่ต้องอาบหรอก เอื้องตัวหอมจะตาย มาเร็ว!”

“ไม่เอาค่ะ หนูเหนียวตัว”

“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรเอื้องสักหน่อยนี่ครับ แค่อยากจะนอนกอดเท่านั้น”

“กอดก็ไม่ได้ค่ะ ช่วยเกรงใจคุณพ่อของหนูด้วย” ช่อเอื้องมองค้อน คนขี้อ้อนอย่างรู้สึกเพลียๆ

“หึๆ โอเคๆ ยอมแล้วครับ” คนเมาดึงผ้าห่มหอมๆ สีเหลืองอ่อนขึ้นมาคลุมตัวอย่างว่าง่าย

“หลับไปเลยนะคะไม่ต้องรอ หนูอาบน้ำนาน” ช่อเอื้องหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

“ครับ” แม่ทัพขานรับก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงอย่างรู้สึกง่วง

เช้าวันต่อมา...ช่อเอื้องตื่นเช้ามาทำกับข้าวและใส่บาตรกับแม่ทัพที่หน้าบ้านเสร็จ ก็แวะเข้าไปเอ่ยลานิลยากับคงศักดิ์ แล้วออกเดินทางไปที่วัดเพื่อรับเถ้ากระดูกของศรชัยบรรจุลงในโกศ จากนั้นก็พากันกลับคอนโด

ทันทีที่แม่ทัพเปิดประตูเข้าไปในห้องพัก ก็เห็นมือขวาคนสนิทนั่งตรวจเอกสารรออยู่

“สวัสดีครับคุณเอื้อง สวัสดีครับบอส” โดมเอ่ยทักทายหญิงสาวกับผู้เป็นนายด้วยรอยยิ้ม

“สวัสดีค่ะคุณโดม” ช่อเอื้องยกมือไหว้หนุ่มมาดขรึมอย่างรู้สึกเขินๆ

แม่ทัพพยักหน้ารับ ก่อนจะถามถึงเรื่องที่สั่งการไปเมื่อวาน “ของที่สั่งได้ครบไหม?”

โดมรับไหว้หญิงสาว ก่อนจะหันไปตอบผู้เป็นนาย “ครบครับบอส”

“ว้าว! ดอกไม้สวยจังเลยค่ะ” ช่อเอื้องหันไปมองพานพุ่มดอกไม้ที่จัดเอาไว้สองพานกับอีกสองแจกัน

“พี่สั่งเอามาแต่งห้องให้พ่อชัยครับ” แม่ทัพเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงทำเอาคนสนิทถึงกับ อึ้ง มึน งง ไปทันใด เพราะไม่เคยเห็นผู้เป็นนายในเวอร์ชันนี้มาก่อน

“ดอกไม้ทั้งหมดนี่ของพ่อจริงๆ เหรอคะ” ช่อเอื้องถามอย่างดีใจ

“จริงสิครับ” แม่ทัพเอ่ยยืนยันก่อนจะหันไปถามคนสนิทแก้เขิน “งานมีปัญหาอะไรไหม?”

“ไม่มีครับ จะมีก็แต่...ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น” โดมบอกพร้อมกับส่งซิกให้ผู้เป็นนายทราบอ้อมๆ

“จัดการได้ไหม?” แม่ทัพเลิกคิ้วถาม พลางเหลือบมองสาวเจ้าที่เอาแต่ชื่นชมดอกไม้

“ได้ครับ ได้อยู่แล้ว” โดมบอกยิ้มๆ

“โอเค! แล้วจองตั๋วเครื่องบินหรือยัง?”

“เรียบร้อยครับ พรุ่งนี้ตอนสามทุ่ม”

“แล้วแม่ของฉันล่ะ?”

“คุณมาลีนนั่งเครื่องบินไปก่อนแล้วครับ เห็นว่าจะไปเตรียมตัวรอ อ้อ! ถุงนี้ของคุณเอื้องครับ” โดมส่งถุงกระดาษขนาดใหญ่ออกมาวางอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้

“อะไรเหรอคะ?” ช่อเอื้องหันมาถามอย่างสงสัย

“ก็อุปกรณ์ในการเข้าเรียนมหาลัยน่ะสิ” แม่ทัพหยิบถุงกระดาษส่งไปให้สาวเจ้าเปิดดู

ช่อเอื้องหยิบกล่องข้างในออกมาเปิดดู ก็อุทานออกมาอย่างตื่นเต้น “ว้าว! นี่มัน...Ipad กับ Macbook”

“ใช่ครับ ข้อมูลมันจะเชื่อมถึงกัน”

“พี่ทัพให้หนูจริงๆ เหรอคะ”

“ก็จริงน่ะสิ แต่อย่าเพิ่งแกะนะ ไปจัดดอกไม้ให้คุณพ่อที่ห้องนั้นก่อนครับ” แม่ทัพชี้ไปยังห้องว่างที่อยู่ถัดไป

“ค่ะ” ช่อเอื้องพยักหน้ารับก่อนจะยกพานพุ่มกับโกศของบิดาเดินตรงไปยังห้องเล็กอย่างไม่รอช้า ขณะเดียวกันแม่ทัพกับโดมก็ช่วยกันยกแจกันกับพานที่เหลือเดินตามไปติดๆ

เวลา 12:02 น. หลังจากที่ยกดอกไม้เข้าไปให้นางฟ้าแสนสวยเสร็จ โดมก็เอ่ยขอตัวกลับไปทำงานที่บริษัทต่อ แม่ทัพเดินออกมาส่ง จากนั้นก็ไปทำกับข้าว พอเสร็จก็เดินไปเรียกสาวเจ้าเบาๆ

“เอื้อง! ไปทานข้าวกัน”

“ค่ะ เสร็จพอดีเลย” ช่อเอื้องยิ้มก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ว้าว! สวยนะเนี่ย คุณพ่อท่านคงจะชอบ อ้อ! เราต้องจุดธูปหนึ่งดอกเพื่อบอกกล่าวดวงวิญญาณของท่านครับ” แม่ทัพบอกอย่างนึกขึ้นได้

“ค่ะ! เดี๋ยวหนูจุดธูปเสร็จแล้วจะตามออกไป”

“เอ่อ...M--- ค่ะ”

“แหม...พี่กำลังจะเสนอครับ มหาลัยนี้เป็นมหาลัยที่ดีและติดอันดับต้นๆ ของประเทศ”

“พี่ทัพจะให้หนูเรียนที่นั่นจริงๆ เหรอคะ” ช่อเอื้องถามอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าในที่สุดแล้ว...เธอก็จะได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่เลือกเอาไว้ตั้งแต่แรก

“ก็จริงน่ะสิ! พี่มีรีสอร์ต ไนต์คลับ แล้วก็ฟาร์มโคขุนอยู่ที่เชียงรายด้วย อ้อ! แล้วแม่ของพี่ก็ชอบไปพักอยู่ที่รีสอร์ตเชียงใหม่-เชียงรายครับ” แม่ทัพเอ่ยถึงกิจการและการใช้ชีวิตก่อนหน้าที่จะเจอกัน

“วิเศษจังเลยค่ะ”

“พี่ชอบอยู่ที่นั่นเพราะอากาศดี ไม่ค่อยวุ่นวายเหมือนกับกรุงเทพ”

“อืม...บางทีหนูก็แอบเซ็งกับรถติด” ช่อเอื้องเอ่ยเสริม

“ใช่! ทั้งๆ ที่เป็นเมืองหลวง แต่สายไฟ รถเมล์ รถไฟ กลับไม่เคยพัฒนานี่ถ้าพี่ได้เป็นผู้ว่านะ หึ! ป่านนี้เจริญไปนานแล้ว” แม่ทัพบอกด้วยสีหน้าที่เริ่มจะตึงขึ้นมานิดๆ

“คิกๆๆ” ช่อเอื้องเห็นท่าทีขึงขังของเจ้าชายแล้ว ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เพราะมันช่างเหมือนกับตอนที่พ่อของเธอและลุงศักดิ์นั่งคุยกันเรื่องการเมืองไม่มีผิด

“โทษที พูดเรื่องสภาพบ้านเมืองเราทีไรพี่จะหงุดหงิดน่ะ” แม่ทัพรีบบอก กลัวว่าสาวเจ้าจะเบื่อตน

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พ่อกับลุงศักดิ์ก็นั่งวิจารณ์กันทุกวันตอนจิบกาแฟก่อนไปทำงาน เลิกงานเสร็จก็ยังกลับมานั่งวิจารณ์กันต่ออีกค่ะ” ช่อเอื้องบอกอย่างขำๆ

“แหมะ! นึกว่าอาการแบบนี้เป็นแค่พี่กับเพื่อนๆ ในกลุ่ม” แม่ทัพหัวเราะขึ้นอย่างชอบใจหลังได้ฟังคำตอบ”

“หนูว่าน่าจะทั้งประเทศมากกว่าค่ะ เดินไปที่ไหนก็ได้ยินแต่เสียงคนก่นด่าอยู่ไม่ขาดสายเกี่ยวกับการบริหารที่ล้มเหลวในยุคที่เหมือนกับไร้สิ้นซึ่งความหวัง”

“ใช่ครับ ดีนะที่เอื้องอยากจะไปเรียนต่อที่เชียงราย”

“จริงๆ หนูเคยสอบชิงทุนเรียนฟรีได้ค่ะ แต่สละไปแล้วเพราะอยากจะอยู่ดูแลพ่อใกล้ๆ”

“อืม...งั้นก็เอาอัฐิของท่านไปเชียงรายด้วยสิครับ” แม่ทัพรีบเสนอ เพราะรู้ว่าสิ่งนี้มีค่าทางใจกับสาวตรงหน้ามากขนาดไหน

“ค่ะ พี่ทัพน่ารักที่สุดเลย” ช่อเอื้องฉีกยิ้มหวานก่อนจะลุกเดินไปหอมแก้มคนที่เป็นดั่งเจ้าชายของเธอเบาๆ อย่างรู้สึกขอบคุณในหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่างที่ อีกฝ่ายเมตตา

จุ๊บ!