อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 33

ช่อเอื้องตีมึนก้าวผ่านดราม่า แล้วลงมือเก็บเสื้อผ้าและของใช้ เตรียมจะย้ายออกจากหอพักพร้อมกับสองสาว

“นี่แหละที่เขาว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว” เอ็นจอยนั่งไล่อ่านคอมเมนต์ตีกลับดรีมอย่างรู้สึกสะใจ เพราะเริ่มมีคนขุดว่าเคยเห็นช่อเอื้องหิ้วกระเป๋าใบนั้นใบนี้ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ

“ดีนะที่ดรีมไม่รู้ว่าพี่ภีมเป็นพี่รหัสของเอื้อง” แฮปปี้รู้ว่าดรีมแอบชอบภีมรภัทร แต่รุ่นพี่สุดหล่อกลับมาสนอกสนใจช่อเอื้อง แถมเธอยังทำหน้าที่เป็นแม่สื่อที่คอยเอาขนมต่างๆ มาให้เพื่อนสาวอยู่บ่อยๆ

“นั่นสิ! แอบหลงรักมาตั้งนาน” เอ็นจอยบอกพลางหัวเราะอย่างรู้สึกขำๆ เพราะดรีมหาข้อมูลของภีมรภัทรอย่างหนัก ทั้งบ้าน รถ และสถานที่ที่อีกฝ่ายชอบไป

“ไกลเกินเอื้อม พี่ภีมน่ะวางตัวดีจะตาย” แฮปปี้ส่ายหน้าอย่างรู้สึกอายแทนดรีมที่รีบแจ้นตามไปทุกร้านที่รุ่นพี่สุดหล่อเช็คอิน จนช่วงหลังๆ อีกฝ่ายต้องแกล้งเช็คอินหลอกๆ เพราะรำคาญ

“ฉันว่าพี่ภีมมาดเยอะนะ ไม่งั้นคงจีบเอื้องตรงๆ ไปแล้ว” เอ็นจอยเอ่ยหยอกคนที่มัวแต่เก็บของ

“บ้า!” ช่อเอื้องหันไปมองค้อนเพื่อนสาวทันใด

“สรุปวันนี้ไปกินเลี้ยงฉลองที่รีสอร์ตอินธิรากรณ์นะ” แฮปปี้ถามเรื่องสำคัญ เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯ. แล้ว

“อืม! ว่าแต่ไม่คิดจะไปกินที่ร้านอื่นกันบ้างเหรอ?” ช่อเอื้องพยักหน้ารับก่อนจะแกล้งถาม เพราะช่วงหลังๆ เพื่อนสาวทั้งสองไปทานที่รีสอร์ตบ่อยมาก เนื่องจากชื่นชอบอาหารสไตล์เกาหลีและปิ้งย่างของทะเลสดๆ

“ไม่! ร้านนี้ดีที่สุดจ้ะ อีกอย่างถ้าเราไปกินวันนี้ ฉันกับเอ็นจอยจะได้แก้วกาแฟน่ารักๆ คนละชุด” แฮปปี้บอกด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม

“ใช่! ฉะนั้นวันนี้แผนของเราคือบุฟเฟต์ทะเลกับโซจู” เอ็นจอยบอกจุดยืนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“อืม! บุฟเฟต์ทะเลกับโซจูเท่านั้น” แฮปปี้เอ่ยตามด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

“คิกๆๆ” ช่อเอื้องหัวเราะขึ้นอย่างขบขัน เพราะสำหรับสองฝาแฝดแล้ว เรื่องกินถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดแล้ว เรื่องกินถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่สุด

สองวันต่อมา...แม่ทัพพาช่อเอื้องนั่งเครื่องบินไปทำบุญครบรอบวันที่ศรชัยจากไป ที่กรุงเทพฯ.

“คิดถึงพ่อชัยอยู่เหรอ?” แม่ทัพเอ่ยถาม หลังจากพากันไปทำบุญมาเสร็จ สาวเจ้าก็อยู่ในอาการเหม่อลอย

“ค่ะ คิดถึงวันเก่าๆ” ช่อเอื้องยักหน้ารับเบาๆ

“อืม...ตอนวันแม่ พ่อชัยขี่มอเตอร์ไซค์พาหนูไปเที่ยวที่ไหนบ้าง?”

“หลายที่เลยค่ะ”

“งั้นไปย้อนรอยความหลังกันไหม?” แม่ทัพเอ่ยชวน

“พี่ทัพว่างเหรอคะ” ช่อเอื้องขมวดคิ้วถามอย่างรู้สึกเกรงใจ

“สำหรับหนูพี่ว่างเสมอครับ”

ช่อเอื้องขยับตัวไปหอมแก้มเจ้าชายอย่างซาบซึ้งใจ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างเลย”

“พี่ยินดีครับ” แม่ทัพบอกพลางจูงมือนางฟ้าคนสวยให้ลุกขึ้น

“หนูเอาโกศของพ่อไปด้วยได้ไหมคะ” ช่อเอื้องถามอย่างอายๆ แม้จะดูเหมือนคนบ้าไปสักนิด แต่เธอก็อยากจะพาพ่อไปด้วย

“ได้สิ! ได้อยู่แล้ว” แม่ทัพพยักหน้ารับอย่างเอ็นดูและเข้าใจความรู้สึกของสาวตรงหน้า

“ขอบคุณค่ะ” ช่อเอื้องฉีกยิ้มกว้างแล้วโผเข้ากอดคนตัวโตที่ทั้งหล่อและใจดีกับเธอเสมอ

แม่ทัพกอดตอบและโยกตัวเบาๆ จากนั้นก็พานางฟ้าคนสวยไปเปลี่ยนชุดให้เข้ากับการนั่งซ้อนท้ายชอปเปอร์ของตน

สิบห้านาทีต่อมา...หลังจากเปลี่ยนเสื้อเสร็จช่อเอื้องก็ลงลิฟต์มายังชั้นจอดรถของแม่ทัพ ก็เห็นรถชอปเปอร์คันใหญ่จอดอยู่ใกล้ๆ กับบอดี้การ์ดสองคน ที่ยืนถือหมวกกันน็อกรออยู่

แม่ทัพหยิบหมวกกันน็อกมาสวมเสร็จ ก็หยิบอีกใบมาสวมให้นางฟ้าคนสวยที่สะพายกระเป๋าด้านหลังซึ่งมีโกศของคุณพ่ออยู่ จากนั้นก็เดินไปนั่งคร่อมชอปเปอร์คันใหญ่แล้วกดสตาร์ทเครื่อง

ปรื้น...ปรื้น...

เสียงเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่มนิดๆ ทำให้ช่อเอื้องรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

“ขึ้นมาสิครับ” แม่ทัพหันไปขยิบตาให้นางฟ้าคนสวยที่เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“ได้ครับ รอสักครู่นะครับ” เจ้าของร้านพยักหน้ารับแล้วรีบเดินไปบอก ออเดอร์ให้ภรรยาทราบ

“โชคดีนะคะที่เรามาก่อน ถ้ามาตอนเที่ยงคนจะเต็มร้านเลยค่ะ” ช่อเอื้องบอกก่อนจะรินน้ำใบเตยเย็นๆ ลงในแก้วสองใบ

“อืม...คงจะขายดีมากๆ แค่กลิ่นของน้ำซุปก็กระตุ้นความหิวแล้ว” แม่ทัพออกความเห็น

“ใช่ค่ะ” ช่อเอื้องยิ้ม แล้วส่งแก้วน้ำที่รินเสร็จไปให้

“มาแล้วครับ” เจ้าของร้านยกถาดใบใหญ่มาเสิร์ฟด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ขอบคุณค่ะ” ช่อเอื้องยกมือไหว้ ก่อนจะขยับถ้วยของบิดามาใกล้ๆ กับโกศ ซึ่งวางอยู่ทางฝั่งด้านซ้ายของเธอ

“จุดธูปเรียกพ่อมากินด้วยสิหนู” ภรรยาเจ้าของร้านเดินมาพร้อมกับวางแก้วที่ใส่ข้าวสาร ธูป และไฟแช็คลงบนโต๊ะ ด้วยความรู้สึกที่ตื้อไปทั้งหัวใจ หลังรู้จากสามีว่า...บิดาของเด็กสาวได้จากไปแล้ว

“ขอบคุณค่ะ” ช่อเอื้องน้ำตาคลอ รีบยกมือไหว้ผู้ใหญ่อย่างรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก

“ขอบคุณมากๆ ครับ” แม่ทัพยกมือไหว้เจ้าของร้านทั้งสองที่ใจดีเป็น อย่างมาก

“ตามสบายนะ อยากได้อะไรเพิ่มก็บอกลุงกับป้า”

“ครับ/ค่ะ” แม่ทัพกับช่อเอื้องขานรับพร้อมกับก้มหัวลงนิดๆ เจ้าของร้านกับภรรยายิ้มก่อนจะเดินไปที่หน้าร้าน

ช่อเอื้องหยิบธูปมาจุดปักลงในแก้วที่มีข้าวสาร ก่อนจะเอ่ยเรียกบิดา “พ่อชัยมากินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันค่ะ”

แม่ทัพอมยิ้มก่อนจะล้วงมือถือมาถ่ายรูปส่งไปให้มารดาดูความน่ารักของสาวเจ้า จากนั้นก็ลงมือทานก๋วยเตี๋ยวเนื้อรสเด็ดที่แสนจะเอร็ดอร่อย

พอกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ แม่ทัพก็จ่ายเงินพร้อมกับให้ทิปเจ้าของร้านไปสามพันบาทอย่างถูกใจ ที่อีกฝ่ายเทคแคร์นางฟ้าคนสวยของตน

ช่อเอื้องอมยิ้มกับการกระทำของเจ้าชายสายเปย์ ที่พอถูกเจ้าของร้านปฏิเสธเงินจำนวนสามพันบาท จึงขอเหมาก๋วยเตี๋ยวทั้งร้าน โดยแจกให้กับผู้คนที่เดินผ่านไปมาได้เข้ามานั่งทานฟรี ทำเอาผู้ใหญ่ทั้งสองอึ้งจนพูดไม่ออก

ด้านแม่ทัพที่โอนเงินเข้าบัญชีให้เจ้าของร้านเสร็จ ก็รีบเดินไปนั่งคร่อมรถ ชอปเปอร์ และส่งซิกให้นางฟ้าคนสวยรีบๆ ตามขึ้นมานั่งซ้อนท้าย