Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 75

บุรฉัตรมองไปรอบๆ แขกที่มาล้วนแล้วแต่มีคนที่ดูรวยๆกันทั้งนั้น เหมือนเธอแปลกแยกจากคนทั่วไป กลัวว่าจะทำอะไรเด๋อด๋าออกมา นี่ถ้าไม่มีชุดสวยๆที่คุณติณห์ซื้อให้ เธอคงกังวลกว่านี้

“บลูชอบไหม เฮียจองโซนเอาท์ดอร์เอาไว้ บลูจะได้ดูวิว”

มิกซ์ผายมือให้เธอเดินก่อน มีพนักงานพาไปยังโซนเอาท์ดอร์แบบโซฟาสองที่นั่งที่มีป้าย Reserved วางไว้ที่โต๊ะ

“สวยมากเลยเฮีย ท่าทางจะแพงน่าดู”

บุรฉัตรกระซิบกับเขา มิกซ์ยิ้ม

“ไม่มีอะไรที่แพงเกินไปสำหรับบลูหรอกนะ”

ผู้หญิงที่เขารู้สึกพิเศษด้วยน้อยกว่านี้ได้ยังไง บริกรวางเมนูลงตรงหน้าและแจ้งว่าสักครู่จะมารับออเดอร์ บุรฉัตรกวาดตามองเมนูแล้วต้องกระซิบกระซาบกับมิกซ์อีกหน

“เฮียบลูสั่งไม่เป็น”

มิกซ์ยิ้มกว้างอย่างเอ็นดู

“ไม่เป็นไรเฮียสั่งให้ มีอะไรที่บลูไม่กินบ้างไหม เนื้อกินได้ไหมครับ”

บุรฉัตรมองมิกซ์ที่ถามอย่างใส่ใจและดูแลเธอดีมากๆ ก็แอบรู้สึกผิดนิดๆ ถ้าเธอรักเขาได้ เรื่องของเธอคงง่ายกว่านี้

“กินได้ทุกอย่างค่ะเฮีย ถ้าไม่พิสดารมาก”

แต่จะว่าไปของที่พิสดารมาก อย่างหนูนา หรือ งูเธอยังเคยกินเลย ที่นี่คงไม่มีอะไรที่พิสดารกว่าที่เธอเคยกินแล้วล่ะ

“ได้งั้นเฮียสั่งเป็นพวกสเต็กให้นะ”

บุรฉัตรพยักหน้า มิกซ์เรียกบริกรมารับออเดอร์รายการอาหารที่ต้องการสั่ง

เมื่อสั่งอาหารเสร็จแล้ว มิกซ์ก็ชวนเธอคุย

“เพื่อนเฮียเขาทำอู่รถแท็กซี่ เขาจะมีพวกประกันภัยรถยนต์กับประกันอุบัติเหตุให้คนขับที่ต้องทำทุกปีอยู่แล้ว เจ้าเดิมกำลังจะหมดเขากำลังมองหาเจ้าใหม่อยู่ เฮียอยากให้บลูลองทำราคาไปเสนอ ว่าพอจะสู้ได้ไหม ที่อู่เขามีแท็กซี่เป็นร้อยคันเลยนะ อันนี้ต้องเสนอสู้ว่าไหวหรือเปล่า แต่ในส่วนของประกันสุขภาพและประกันชีวิตของเพื่อนเฮีย บลูเสนอได้เลย มันซื้อแน่”

บุรฉัตรยิ้มกว้างเมื่อได้ยินที่มิกซ์บอก โอ๊ยนี่ถ้าเสนอได้นะ ไม่อยากจะคิดมูลค่าเลย ประกันต่อคันอย่างต่ำๆก็มีเป็นหมื่นร้อยคันคิดเป็นเงินล้านได้เลย

โอ๊ยถ้าขายได้นะ อีบลูรวยแน่ บุรฉัตรยิ้มกว้างเอื้อมมือไปเขย่ามือมิกซ์ด้วยความดีใจ

“จริงเหรอเฮีย เฮียไม่หลอกบลูใช่ไหม”

เมื่อเห็นรอยยิ้มของบุรฉัตร มิกซ์ก็ยิ้มตามเธอทันที เขาปรารถนาอยากจะเห็นรอยยิ้มของเธอแบบนี้ ถ้าเธอยอมเป็นแฟนเขา เขาสัญญากับตัวเองเลยว่าจะเป็นคนที่ทำให้เธอมีรอยยิ้มกว้างแบบนี้ตลอดไป

“ไม่หลอกครับนี่แค่รายแรกนะ เดี๋ยวน่าจะมีรายต่อไปมาอีก”

บุรฉัตรยิ้มกว้างกว่าเดิม โอ๊ยถ้ามีลูกค้าเยอะๆ เธอต้องเก็บเงินซื้อบ้านให้พ่อกับแม่ได้แน่ๆ บีมก็จะได้มีเงินเรียนจนจบ หมอเรียนตั้งหกปี เธอต้องหาเงินไว้เยอะๆ บอสก็จะได้ไปหาหมอด้านพัฒนาการอย่างต่อเนื่อง

“เฮีย บลูขอบคุณเฮียมากนะที่ช่วยหาลูกค้าให้บลู บลูจะไม่ลืมบุญคุณเฮียเลยว่าเฮียดีกับบลูแค่ไหน”

มิกซ์เอื้อมมือไปกุมมือบุรฉัตรที่จับมือเขาไปเขย่าด้วยความดีใจเอาไว้

“ตัดใจจากซงจุงกิได้เมื่อไหร่ นั่นคือคำขอบคุณที่ดีที่สุดเลยที่เฮียอยากได้”

เธอมากับผู้ชายหน้าตาดี นี่เหรอลูกค้าประกันที่เธอบอก เสนอขายประกันกันที่ลูฟท็อปหรูบนชั้นหกสิบเจ็ดเนี่ยนะ

แค่ค่าอาหารมื้อนี้ก็น่าจะปาไปเป็นหมื่นเพราะบนโต๊ะมีไวน์อยู่ด้วย

ฮึ นี่ถ้าไม่เห็นเองกับตาจะไม่เชื่อเลย ว่าเด็กดีของเขาลับหลังก็ประจ๋อประแจ๋กับผู้ชายอื่นแบบนี้

ก็ดีที่รู้เห็นแบบนี้

จะได้ไม่ต้องให้ความสำคัญกับเธอมากไปกว่านี้ เขาควรจะวางตัวกับเธอเหมือนเด็กคนก่อนๆที่เคยเลี้ยงเอาไว้

การที่เขาเป็นคนแรกของเธอ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนสุดท้ายเสียเมื่อไหร่

ติณห์บอกตัวเองให้ละสายตาจากภาพของเธอกับผู้ชายคนนั้นได้แล้ว

แม้จะบอกตัวเองแบบนั้น แต่สายตาของเขาก็เหลือบมองไปยังโต๊ะในโซนเอาท์ดอร์นั้นอยู่เรื่อยๆ เมื่อเห็นบุรฉัตรส่งยิ้มกว้างให้ผู้ชายคนอื่น เขาก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมา

‘จะอารมณ์ดีอะไรขนาดนั้น'

“บลูให้เฮียส่งที่ไหนดีครับ”

หลังการรับประทานอาหารมื้อนั้นเสร็จมิกซ์ก็อาสาไปส่งบุรฉัตรต่อ ซึ่งเธอก็ค่อนข้างลำบากใจเพราะไม่อยากให้มิกซ์รู้ว่าเธอพักที่ไหน

เพราะคอนโดที่เธออยู่ต่อให้ไม่ใช่โครงการหรู แต่ก็นับว่าราคาสูงเอาการ มันเกินฐานะที่คนแบบเธอจะอาศัยอยู่ได้