Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 83

เขามางานเปิดตัวคอนโดของครอบครัวเพื่อนหม่าม๊า ซึ่งแน่นอนคนที่ดูแลโครงการก็ลูกสาวของเพื่อนหม่าม๊าที่อยากให้เขามาเจอ หม่าม๊าชวนแล้วชวนอีก เขาเลยต้องมาเป็นเพื่อน

“แล้วแต่หม่าม๊าเลยครับ เดี๋ยวผมเซ็นเช็คให้”

แม่ของเขาก็มีจองคอนโดไว้บ้างเป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง โครงการตอนเปิดตัวทำสัญญาวางจองไว้ จ่ายเงินดาวน์และผ่อนดาวน์ไประหว่างก่อสร้าง

สองปีกว่าจะสร้างเสร็จราคาก็จะขึ้นไปอีกสิบถึงสามสิบเปอร์เซนต์แล้วแต่โครงการ นับเป็นการลงทุนอย่างหนึ่งดีกว่าเอาไปฝากธนาคาร

สิบห้องที่มารดาบอกมูลค่าก็ประมาณห้าสิบล้านเงินดาวน์กับเงินทำสัญญาระหว่างก่อสร้างไม่ถึงสิบล้าน แต่พอสร้างเสร็จราคาจะขึ้นไปอีกเยอะมาก ปล่อยขายตอนนั้นกำไรเห็นๆ

“เดี๋ยวหม่าม๊าแนะนำให้รู้จักกับหนูแหวนคนนี้น่ารัก”

ติณห์ลอบถอนหายใจ ไม่มีอารมณ์จะรู้จักกับใครทั้งนั้น นาทีนี้อยากจะกลับไปรอเด็กที่คอนโดใจจะขาด ไม่รู้วันนี้จะกลับกี่โมง วันนี้คงต้องดุกันจริงๆ

บุรฉัตรเดินกลับมาถึงห้องก็นอนลงบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า ยืนอยู่บนส้นสูงกว่าสี่ชั่วโมงเหนื่อยไม่น้อย แถมยังต้องฉีกยิ้มอยู่ตลอดเวลาอีก สูบพลังเธอไปไม่น้อย

แต่พอคิดว่าแม่ขายของหน้าเซเว่นหลายชั่วโมงยังได้เงินไม่ถึงสามพันเลย เธอก็สลัดความเหนื่อยทิ้งไป

หน้าแม่และน้องที่ลอยมาคือยันต์ไล่ความเหนื่อยอย่างดี เธอเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแล้วหยิบชุดนอนมาสวม

ยังไม่สองทุ่มแต่ง่วงตาจะปิด

“ทำอะไรมาหมดแรงขนาดนี้”

เธอเผลอหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ แต่รู้สึกตัวเมื่อรับรู้ถึงความยวบที่เตียงและเสียงพูดที่ไม่เบานัก

พอลืมตาดูก็เห็นว่าเป็นติณห์

“คุณติณห์”

บุรฉัตรยิ้มให้เขา ดีใจที่ได้เห็นหน้า กำลังจะขยับเข้าไปกอด เขาก็ลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าออกแล้วบอกกับเธอว่า

“แก้ผ้ารอเลย เดี๋ยวออกมาเอาขออาบน้ำแป๊บเดียว”

เขาพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป บุรฉัตรทบทวนคำพูดของเขาในหัว เธอนอนเพิ่งตื่นเมื่อกี้ยังสติไม่เต็มร้อย ประมวลผลยังไม่ได้ เขาหมายความว่ายังไง

สิบนาทีต่อมาติณห์ก็นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ มองมาที่เธอที่ยังอยู่ในเสื้อผ้าครบชุดเหมือนเดิม เขาก็ขมวดคิ้ว

“ทำไมยังไม่ถอด ผมรีบ”

บุรฉัตรงงกว่าเดิม ติณห์เป็นอะไร ที่ผ่านมาเขาสุภาพกับเธอตลอดไม่เคยแสดงท่าทีแบบนี้มาก่อน แม้เขาจะซื้อเธอมา เขาก็ไม่เคยแสดงท่าทีเหมือนดูถูกเธอแบบนี้

“งงอะไรบลู หรืออยากให้ถอดให้ หมดแรงขนาดนั้นเลยเหรอ”

แค่คำพูดแววตาและน้ำเสียงของเขาก็ทำเอาบุรฉัตรเจ็บไปทั้งใจ แค่นี้สินะ เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เขาซื้อมาด้วยเงิน ความลุ่มหลงที่ผ่านมามันไม่มีอะไรพิเศษเลยสักนิด เป็นแค่ช่วงโปรโมชั่น ตอนนี้โปรนั้นคงจะหมดแล้ว

แต่วันนี้เธอกับรู้สึกแย่มาก เหมือนเป็นตุ๊กตายางที่มีชีวิต

เมื่อไม่พร้อมไม่มีอารมณ์มันก็เจ็บแสบไปหมด แต่หน้าที่ของเธอคือทำให้เขาสุขสม เนิ่นนานกว่าครึ่งชั่วโมงกว่าจะทำให้เขาสงบลงได้

และตอนนี้เธอก็กำลังมองเขาใส่เสื้อผ้า ไม่มีถ้อยคำอ่อนหวาน ไม่มีการกอดรัด มีเพียงสายตาหมางเมินและท่าทางเย็นชา ก่อนจะไปเขาหันมาบอกเธอว่า

“อย่าลืมหน้าที่และข้อตกลงระหว่างเรา ถ้าอยากจะมีคนอื่นก็รอให้จบหน้าที่ตรงนี้เสียก่อน”

เขาพูดจบเขาก็เดินออกไป บุรฉัตรมองตามเขาอย่างไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจอะไรเลย

แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนในความรู้สึกคือ นี่คือชีวิตจริงของผู้หญิงจริงๆที่ขายบริการ

มันไม่เหมือนในนิยายน้ำเน่าที่เคยอ่านเลยสักนิด เรื่องเพ้อฝันโรแมนติกแบบในนิยายไม่มีอยู่จริง

“บลู นี่คือรายละเอียดการสอบคัดเลือก Star Talent ของบริษัท บลูเอาไปอ่านรายละเอียดดูนะ ด้วยคุณวุฒิเบื้องต้นบลูผ่านแล้ว แต่มีคนผ่านค่อนข้างเยอะที่บริษัทเขารับแค่ห้าคน ที่เหลือบลูต้อง เตรียมตัวในการสอบพรีเซนต์ และเตรียมเรื่องความรู้ความเข้าใจในแบบประกันประเภทต่างๆ ตามเอกสารเหล่านี้การสอบจะมีทั้งสอบปฏิบัติและสอบข้อเขียนนะ”

บุรฉัตรรับเอกสารรายละเอียดการสอบมาดูรู้สึกตื่นเต้นที่รู้ตัวว่าผ่านควอลิฟายรอบแรก ในการสมัครเป็นStar Talent เพื่อเป็นเทรนเนอร์ของบริษัท

คนที่ได้รับการคัดเลือกเป็นStar Talent จะได้รับการฝึกอบรมความรู้ในด้านต่างๆเพื่อให้พร้อมสำหรับการเป็นเทรนเนอร์ ซึ่งถ้าใครได้รับคัดเลือกมีแต่ได้กับได้

หนึ่งคือมีเงินเดือนให้เหมือนได้งานประจำ ซึ่งเป็นงานประจำที่ไม่ต้องตอกบัตร เข้ามาเทรนความรู้ด้านต่างๆในช่วงเดือนแรกตามตาราง และหลังจากนั้นก็จะเริ่มบทบาทในฐานะเทรนเนอร์ มาสอนตัวแทนน้องใหม่ตามตารางที่บริษัทเปิดอบรม