Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 95

บุรฉัตรมาถึงตึกพิริยะกุล แหงนหน้าดูตึกที่สูงมากจนคอตั้ง ตื่นเต้นมากๆเลย ต่อไปเธอจะได้ทำงานที่ตึกหรูๆแบบนี้เหรอเนี่ย

โอ๊ยเกินฝันมากอีบลูเอ้ย เธอลงจากแท็กซี่เดินเข้าไปด้านในเห็นศาลพระพรหมใหญ่โตอยู่ด้านหน้าตึกเลยยกมือไหว้ขอพรท่าน

‘ท่านพระพรหมเจ้าขา ขอให้การทำงานของลูกราบรื่น เจริญก้าวหน้าเติบโตในหน้าที่ขอให้รวยๆ รวยระดับเจ้าของบริษัทเลยนะเจ้าคะ’

ต้องขอเวอร์ๆเอาไว้ มีคนบอกว่าเล็งไปที่ดวงจันทร์ แม้พลาดเป้าก็ยังอยู่ท่ามกลางหมู่ดาว ขอให้รวยระดับเจ้าของบริษัทเอาไว้ก่อน ถ้าไม่ได้เท่าเจ้าของบริษัทก็อาจจะรวยระดับผู้จัดการก็ได้วะ

เธอเดินไปด้านในตึก มองเห็นร้านกาแฟใหญ่โตที่ด้านล่างของตึก กลิ่นขนมลอยออกมานึกอยากถือแก้วกาแฟเก๋ๆแบบนางเอกในละคร เลยเดินไปหยุดที่หน้าร้าน แต่พอเห็นราคากาแฟแก้วละร้อยกว่าบาท ก็ต้องถอยออกมา

กาแฟอะไรวะแพงฉิบหาย แพงกว่าข้าวอีก โอ๊ยกินเข้าไปได้ยังไงแพงขนาดนี้ ค่อยไปหาโอเลี้ยงถุงกินก็ได้วะ

บุรฉัตรเดินเข้าไปด้านในแลกบัตรและบอกแผนกที่ต้องมาติดต่อ

ประชาสัมพันธ์ชี้ทางขึ้นลิฟต์ให้บอกว่ามีสองฝั่ง ฝั่งลานจอดรถกับฝั่งอาคารสำนักงาน

บุรฉัตรเอ่ยขอบคุณแล้วกดลิฟต์ไปยังชั้นสามสิบสาม ใจเต้นตึกตัก เธอไม่รู้ว่าจะได้เจอติณห์ไหม ไม่รู้เขารู้หรือเปล่าว่าเธอเป็นคนที่ได้รับคัดเลือก เพราะตอนสอบเธอสอบที่โรงแรมทั้งข้อเขียนและสัมภาษณ์ไม่มีโอกาสเจอติณห์เลยสักครั้ง

อยากจะเห็นหน้าเขาจริงๆตอนที่เขารู้ว่า คนที่เขาดูถูกว่าเอาเสน่ห์ไปล่อผู้ชาย เป็นคนที่ได้รับคัดเลือกให้เป็น Star Talent ของบริษัทเขาจะทำหน้ายังไง ถ้าเขาตกใจนะเธอจะหัวเราะเป็นภาษาใต้ในจังหวะแรปโย่ว โทษฐานที่ดูถูกเธอดีนัก

“สวัสดีค่ะบุรฉัตรค่ะ มาติดต่อเรื่องStarTalent”

เธอยกมือไหว้เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ที่อยู่ชั้นสามสิบสาม เกิดมาเป็นคนมือไม้อ่อนแม่สอนมาดี แม่บอกว่ามืออ่อนผูกมิตรได้ทุกที่ เธอเชื่อแม่

“อ๋อ ฝ่ายเทรนนิ่งนัดสิบโมงใช่ไหมคะ เดี๋ยวพาไปรอที่ห้องประชุมนะคะ เดี๋ยวพี่อ้อยฝ่ายบุคคลจะเอาเอกสารสัญญาจ้างไปให้กรอกค่ะ มีคนมาถึงก่อนแล้วสองคน”

อุต๊ะนัดสิบโมงเธอมาถึงเก้าโมงครึ่ง แต่มีคนมาก่อนเธอด้วย นึกว่าเช้าแล้วนะเนี่ย แต่อะไรก็ช่างเถอะ เธอจะได้เซ็นสัญญาจ้างงาน โอ๊ยอยากโทรไปเมาท์กับอีแนทตี้จริงๆ

บุรฉัตรเดินผ่านสาวออฟฟิศมากมายที่นั่งทำงานกันอย่างแข็งขัน เธอไม่รู้ว่าติณห์นั่งทำงานอยู่ชั้นไหน ลุ้นนิดๆเหมือนกันว่าจะเจอเขาไหม บรรยากาศการทำงานที่นี่ดูจริงจังมากๆ ทุกคนดูตั้งอกตั้งใจทำงานกันดี ที่สำคัญออฟฟิศสวยมาก

ป้ายชื่อบริษัทด้านหน้าใหญ่มาก อยากจะไปยืนถ่ายรูปเอาฤกษ์เอาชัยเช็คอินโซเชี่ยลไว้เป็นหลักฐานก็กลัวพี่ประชาสัมพันธ์จะหาว่าเสล่อเลยต้องเก็บอาการไว้ก่อน

พอไปถึงห้องประชุมก็มีคนสองคนผู้ชายหนึ่งผู้หญิงหนึ่งวัยน่าจะสามสิบต้นกำลังกรอกเอกสารอยู่

บุรฉัตรยกมือไหว้แล้วกล่าวทักทายในฐานะคนที่เด็กกว่า

“สวัสดีค่ะ บลูค่ะ”

บุรฉัตรส่งยิ้มให้ก็ได้รับรอยยิ้มตอบ พี่ผู้ชายชื่อพี่ชัยวัฒน์ ส่วนพี่ผู้หญิงชื่อพี่การะเกด ทั้งสองคนดูอัธยาศัยดีและทักทายเธออย่างเป็นกันเอง

นั่งรอไม่นานก็มีพี่อ้อยฝ่ายบุคคลเอาเอกสารมาให้กรอก และมีผู้ชายอีกสองคนที่เป็น Star Talent เหมือนกันเข้ามาในห้อง สรุปว่าคนที่ผ่านการคัดเลือกเป็นชายสามหญิงสอง และเธออายุน้อยที่สุด ประสบการณ์ในการขายประกันมีน้อยที่สุด

“บลูนี่เก่งนะครับเพิ่งเข้ามาเองสามารถสอบคัดเลือกจนผ่านเกณฑ์เข้ามาได้”

สิบโมงเช้าวันนี้เขามีทำความรู้จักกับStar Talent ที่จะปั้นเป็นเทรนเนอร์ของบริษัทต่อไป คนที่ผ่านการคัดเลือกมีอยู่ห้าคน เขารู้แค่ว่าเป็นชายสามหญิงสองและหนึ่งในนั้นอายุยังน้อยและเพิ่งเข้ามาเป็นตัวแทนแค่ไม่กี่เดือนแต่สามารถควอลิฟายเข้ารับการคัดเลือกจนผ่านเกณฑ์เข้ามาได้ แถมทำคะแนนได้ดีอีกต่างหาก

ไม่น่าเชื่อว่าคนคนนั้นคือบุรฉัตร ผู้หญิงที่เขาคิดว่าใช้เสน่ห์ล่อลวงผู้ชายในการขายประกัน

“สวัสดีครับ”

ติณห์รับไหว้ทุกคน ฝ่ายเทรนนิ่งแนะนำให้ติณห์รู้จักกับทุกคนจนมาถึงบุรฉัตร

“นี่น้องบุรฉัตรค่ะ Star ที่อายุน้อยที่สุดและอายุงานน้อยที่สุดด้วยค่ะ”

ปภาวีร์เทรนนิ่งของบริษัทเป็นคนเอ่ยแนะนำ การะเกดที่เป็นStarเหมือนกันเอ่ยแซวว่า

“สวยที่สุดด้วยค่ะ เกดยอมให้”

เสียงแซวของการะเกดเรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดี บรรยากาศเป็นกันเอง เน้นสร้างความคุ้นเคยกัน

“นั่นสิคะสวยจริงๆด้วย นี่เราจะมีเทรนเนอร์ที่ทั้งเก่งและสวยมาประจำบริษัทเพิ่มอีกคนแล้วนะคะคุณติณห์”

ปภาวีร์หันไปพูดกับติณห์ เขายิ้มบางๆตอบรับคำพูดนั้น บอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกยังไง ที่รู้ว่าบุรฉัตรผ่านการควอลิฟายเข้ามาเป็นเทรนเนอร์ของบริษัท