ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 48

ฉันลุกขึ้นเอาผ้าขนหนูมาพันตัว ในตอนนี้น้ำที่พี่เลย์ปล่อยมาในตัวมันไหลเปรอะเปื้อนซอกขาไปหมดแล้ว

รอประมาณห้านาทีพี่เลย์ก็เปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำ ฉันจึงรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้ววิ่งสวนเข้ามาในห้องน้ำทันที

“ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย…” ฉันมองดูตัวเองผ่านกระจก หน้าอกทั้งสองเต้ามีแต่รอยเขี้ยวฟันและรอยแดงจากการขย้ำ ตรงน้องสาวก็เจ็บระบมไปหมดเวลาที่ถูกน้ำ

ฉันใช้เวลาชำระร่างกายในห้องน้ำนานพอสมควร ออกมาก็เห็นพี่เลย์กำลังเตรียมตัวจะออกไปด้านนอก ซึ่งฉันก็ไม่ได้สนใจถามว่าจะออกไปไหน เราคงไม่มีเรื่องอะไรต้องคุยกันแล้ว สิ่งที่เขาต้องการก่อนจะถอนหมั้นฉันก็ให้ไปแล้ว

“คืนนี้ฉันไม่ได้กลับมานอนที่ห้อง” พี่เลย์หันมาบอก ปกติเขาไม่เคยบอกแล้วทำไมจู่ๆ ถึงพูดขึ้นมาล่ะ

“…ค่ะ”

เสียงพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนที่พี่เลย์จะเดินมาหาฉันที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องน้ำ เมื่อเดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วเขาก็นิ่ง เอาแต่จ้องมองใบหน้าของฉันตาไม่กระพริบ

“มะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันที่ทนความอึดอัดไม่ไหวจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้นมา

“ไม่ถามว่าฉันจะไปไหน ?” คิ้วหนาขมวดเป็นปม สายตาคมกริบยังคงเอาแจ่จ้องมองใบหน้าของฉันอยู่

“……” ฉันเงียบ หวังว่าพี่เลย์จะเข้าใจดีว่าการที่ฉันเงียบแบบนี้หมายความว่ายังไง

จู่ๆ พี่เลย์ก็คว้ามือมาจับต้นคอของฉัน แล้วก้มหน้าลงมากดริมฝีปาก

“อื้อ~” ฉันทุบกำปั้นเล็กๆ ของตัวเองรัวใส่แผงอกแกร่ง ทั้งทุบทั้งหยิก ทั้งผลักไสเขาให้ออกห่าง

แต่ยังทำแบบนั้นพี่เลย์ก็ยิ่งกดจูบลงมาหนักขึ้น หนักขึ้น จนริมฝีปากของฉันมาเริ่มชา มือหนาค่อยๆ เลื่อนมาประคองใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นเล็กน้อย แล้วสอดลิ้นสากเข้ามาสำรวจในโพรงปากของฉัน

ผ่านไปสักครู่ใหญ่ พี่เลย์ค่อยๆ ถอนจูบออก สายตาของเขามันแปลกไป

“ถึงมันจะเป็นสิ่งที่เธอต้องการ แต่จำเอาไว้ว่าฉันไม่ต้องการให้มันจบแบบนี้”

มือหนาค่อยๆ ปล่อยใบหน้าของฉันให้เป็นอิสระ จากนั้นพี่เลย์ก็หันหลังแล้วเดินออกไปจากห้อง

ไม่ต้องการให้จบแบบนี้อย่างนั้นหรอ…

“คิดอะไรอยู่ เลิกคิดบ้าๆ สักทีไอริส เขาคงจะไปหาผู้หญิงอื่นตามเคย คำพูดพวกนั้นมันไม่ได้ออกมาจากความรู้สึกของเขาจริงๆ”

ฉันสะบัดความคิดบ้าๆ ออกจากหัวแล้วเดินไปสวมใส่เสื้อผ้าเพื่อจะออกไปซื้อยาคุม ซึ่งก็ไม่รู้ว่าไอ้ยาคุมเนี่ยเขาต้องกินยังไงด้วยสิ เฮ้อ

Talk เลย์

“ดูท่าวันนี้ฝนจะตก” ไอ้เตท้วงขึ้นเมื่อเปิดประตูห้องแล้วเห็นหน้าผม

“อะไรของมึง” ผมสวนกลับคำพูดของมันแล้วเดินเข้าห้อง

“ก็มึงมาหากูถึงห้อง มึงว่ามันปกติอย่างนั้นหรอวะ ?”

ผมไม่ได้สนใจคำพูดของไอ้เตมากนัก เมื่อเดินเข้ามาในห้องผมก็ตรงไปนั่งบนโซฟาตัวใหญ่

“ทำหน้าเหมือนถูกเมียทิ้ง”

ผมตวัดสายตามองไอ้เตอย่างไม่ชอบใจเพราะคำพูดของมันช่างระคายหูพอสมควร

“มองกูแบบนี้แปลว่ากูพูดแทงใจดำ ?”

“พูดมาก!”

ไอ่เตไหวไหล่ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบเบียร์ออกมาสองกระป๋อง มันเดินกลับมานั่งตรงโซฟาตรงข้ามกับผม พร้อมกับโยนเบียร์มาให้ เมื่อผมรับเบียร์มาก็เปิดกระป๋องแล้วยกดื่มทันที

“คิดไว้แล้วว่าอย่างมึงคงไม่มีทางรักษาผู้หญิงดีๆ อย่างไอริสไว้ได้”

“…..” ผมเงียบแล้วยกเบียร์ดื่มอึกใหญ่

ทำไมผมจะไม่อยากรักษาเธอเอาไว้ แต่เธอยืนยัยว่าจะถอนหมั้น จะให้ผมหน้าด้านรั้งเธอขนาดนั้นเลยหรือไง

ที่ผ่านมาผมไม่ปฏิเสธว่าผมรู้สึกว่าไอริสเธอพิเศษมากกว่าผู้หญิงที่ผ่านมา ใช่! ผมไม่อยากถอนหมั้น ผมไม่อยากเสียเธอไป แต่ตอนนี้ผมยังรักสนุก ผมยังอยากมีความสัมพันธ์ไปเรื่อยแบบไม่ผูกมัด

แต่ผมกลับอยากผูกมัดเธอเอาไว้ อยากให้เธออยู่กับผม…แค่ผมคนเดียว

ฉันตื่นเข้าเพราะวันนี้เป็นวันที่เฮียกลับมาไทย คงจะมาถึงแล้วแหละ หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็นั่งรอพี่เลย์กลับมาที่ห้อง เพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้นอนที่คอนโด ไม่ต้องถามก็พอจะเดาได้ว่าเขาคงจะไปนอนกับผู้หญิงคนไหนสักคน

วันนี้ฉันไม่มีเรียน แล้วก็อยากจะกลับไปที่บ้านเต็มทีแล้วด้วย

แกร็ก! เสียงประตูห้องเปิดเข้ามา ฉันรีบหันมองตรงประตู เห็นพี่เลย์เดินเข้ามาด้านในห้อง เขาหยุดเดินมองฉันแวบหนึ่ง แต่แค่แวบเดียวก็เบือนหน้าหนีแล้วเดินต่อ

“พะ พี่เลย์คะ” ฉันรีบเรียกพี่เลย์เอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องนอน

“มีอะไร” พี่เลย์หยุดเดิน เขาพูดทั้งที่ยังหันหลังให้ฉันอยู่

“เฮียกลับมาไทยแล้ว เรื่องถอนหมั้น…”

“วันนี้ฉันต้องเข้าบริษัท”

“ตอนเย็นค่อยคุยเรื่องถอนหมั้นก็ได้ค่ะ”

“ตอนเย็นก็ไม่ว่าง”

“บอกคุณป้ารสรินหรือยังคะ เรื่องที่เราจะถอนหมั้นกัน”

“แม่ไปปฎิบัติธรรม เดือนหน้าคงจะกลับ”

“ถ้าพี่เลย์ไม่ว่าง งั้นไอริสโทรบอกให้เฮียมาหาที่คอนโดเลยดีมั้ยคะ…”

“เอาไว้วันหลังแล้วกัน”

ฉันค่อยๆ เม้มปากแน่น ไหนตกลงกันแล้วไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้

“ถ้าพี่เลย์ไม่อยากพูด ไอริสก็จะพูดเอง!” ฉันลุกขึ้นยืนแล้วยื่นคำขาด เขาไม่เข้าใจเลยหรือไงว่าฉันไม่ต้องการอยู่ในสถานะที่มันต้องทนทุกข์ใจอีกแล้ว

“นั่งรออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวฉันจะไปส่งที่บ้าน” พี่เลย์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เขาค่อยๆ หันหน้ามามองฉัน “ไปพูดเรื่องถอนหมั้น”