ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 68

ไอเตพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ผมไม่คิดว่าผู้หญิงแบบไอริสจะเป็นอย่างที่มันว่า เธอไม่มีวันทำแบบนั้น

“มึงเลิกพูดถึงไอริสสักทีไอเต” ผมบอกอย่างหัวเสียก่อนจะหยิบแก้วเหล้ามาดื่ม

“แทงใจดำมึงหรือไง”

“หุบปากไอ้สัส!!”

“มึงกับไอ้ลีแม่งพอกัน แต่ดีหน่อยที่ไอ้ลีมันคิดได้เร็ว แต่กับมึงคงเกินเยียวยา”

“ไอ้เต!!” ผมจ้องหน้าไอ้เตตาเขม็ง มันเอาแต่พล่ามน่ารำคาญฉิบ!

“แล้วแม่มึงว่ายังไง ?”

“จะว่าไงล่ะ ทั้งยึดบัตรเครดิตกู ตัดหุ้นกูออกจากบริษัท”

“เชี้ย งานหยาบแล้วมึงไอ้เลย์”

ผมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แม่ทำกับผมเกินไป ไม่คิดจะฟังเหตุผลของผมเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่ผมอธิบายไปแล้วว่าตัวผมเองยังรักสนุก จึงขอหยุดความสัมพันธ์กับไอริส แต่ด้วยความที่แม่อยากได้ไอริสมาเป็นลูกสะใภ้มาก จึงหักลูกชายแท้ๆ อย่างผม และยื่นคำขาดให้ผมไปง้อขอไอริสคืนดี ถ้าไอริสกลับมาคบกับผมเหมือนเดิมแม่ถึงจะคืนทุกอย่างให้

ซึ่งผมก็ไม่ได้รับปากแม่ว่าจะทำตาม สักวันแม่จะเข้าใจผมเอง

ผมยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้ง สายตามองไปยังผู้หญิงที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตรงหน้า ซึ่งในตอนนี้เธอก็กำลังมองผมอยู่เหมือนกัน

ไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาหาผมที่โต๊ะ เธอเอาแก้วเหล้าในมือชนกับแก้วในมือผม พร้อมกับส่งสายตาที่ยั่วยวนมาให้

“หมดแก้วนะคะ ^_^”

“ถ้าหมดแก้ว แล้วจะได้อะไรตอบแทน ?”

ผู้หญิงตรงหน้าเธอยิ้มอย่างพอใจกับคำถามของผม “อยากได้อะไรล่ะคะ ^_^”

ไม่ถามเปล่า เธอเอามือมาคล้องคอผมแล้วก้มหน้าลงมากระซิบบอก “ฉันไม่ได้เอารถมา ช่วยไปส่งฉันที่คอนโดหน่อยได้ไหมคะ”

“ต้องขอโทษด้วยนะครับ วันนี้ผมมาดื่มกับเพื่อน” ถึงแม้ว่าผู้หญิงตรงหน้าจะถูกใจผมมากขนาดไหน แต่ตอนนี้ผมรู้สึกไม่อยากจะไปต่อกับใครทั้งนั้น

เพราะสมองมันเอาแต่คิดเรื่องของไอริส คำพูดของไอ้เตมันทำให้ผมคิดหนัก ทั้งที่ตัวผมเองเลือกที่จะตัดเธอออกไปแล้วแท้ๆ

“ถ้าอย่างนั้นแลกไลน์กันไว้ดีไหมคะ ^_^”

“ครับ”

ผมยื่นโทรศัพท์ให้เธอ ก่อนที่เธอจะกดไลน์ตัวเองให้ จากนั้นเธอก็เดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง

“พ่อเสือ ทำไมวันนี้ไม่ขย้ำเหยื่อล่ะครับ ?” ไอ้เตถามด้วยคำพูดที่เหน็บแนม

“วันนี้กูไม่มีอารมณ์”

“เพราะที่กูพูดถึงไอริส ?”

“มึงจะพูดอีกทำไมวะไอ้เต!!” ผมชักจะหมดความอดทนที่มันเอาแต่พูดถึงไอริส มันจะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา ในเมื่อผมตัดสินใจไปแล้ว

“ถ้ามึงไม่เอา งั้นกูขอจีบนะ” ไอ้เตยิ้ม มันกำลังยั่วประสาทผมอยู่

“ถ้ามึงอยากมีปัญหากับกู ก็ลองดู!!”

“อะไรวะ หวงก้างนี่หว่า”

“ถ้ามึงยังไม่หุบปากกูจะกลับ!!”

“เออๆ กูไม่พูดแล้วก็ได้ เดี๋ยวมีใครบางคนแถวนี้….”

“ไอ้เหี้ยเต!!” ผมกดเสียงต่ำเรียกชื่อไอ้เตอย่างหงุดหงิด ไอ้นี่แม่งปากมากเกินไปแล้ว

“เออ ไอ้ลีเล่าให้กูฟังว่ามึงโดนพี่ชายไอริสกระทืบด้วยเหรอวะ ได้ข่าวมาว่าเฮียคานส์แม่งโคตรโหด มึงกล้ามากไอ้เลย์”

ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาตรงข้ามกับคุณจอแดน ทุกการเคลื่อนไหวของฉันถูกเขาจับจ้องอยู่ ทำให้ฉันเริ่มเกร็ง

“คุณอาบอกผมว่าไอริสถอนหมั้นกับผู้ชายคนนั้นแล้ว” คุณจอแดนเป็นคนถามขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ แต่มันกลับเป็นคำถามที่ทำให้ฉันจุกแน่นไปทั่วอก

“…ค่ะ”

“อย่าคิดมากเลยนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะถามให้ไม่สบายใจ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ไอริสรู้ว่ายังไงก็ต้องเจอคำถามพวกนี้อยู่แล้ว เลี่ยงไม่ได้หรอกค่ะ”

“น่าอิจฉาเขาจังเลยนะครับ”

“…คะ” ฉันมองคุณจอแดนอย่างไม่เข้าใจ ว่าเขากำลังหมายถึงอะไรอยู่

“อิจฉาผู้ชายคนนั้นที่ได้หัวใจของไอริส แต่เขากลับไม่รักษาไว้ให้ดี” คุณจอแดนเป็นผู้ชายที่ตรงไปตรงมา เขาคิดอะไรเขาก็จะพูดสิ่งนั้นออกมา ต่างจากพี่เลย์ คำพูดของพี่เลย์มันไม่มีความจริงอยู่เลย

แล้วทำไมกัน ทำไมฉันถึงต้องยกเอาพี่เลย์มาเปรียบเทียบแบบนี้ ไม่ว่าฉันจะหนีมาไกลขนาดไหน แต่หัวใจไม่รักดีของฉันมันก็ยังเอาแต่วนเวียนคิดถึงแต่เขาอยู่ได้

“อยากไปเที่ยวที่ไหนในลอนดอนไหมครับ ผมยินดีพาไปทุกที่” คุณจอแดนยิ้มให้ฉันอย่างจริงใจ “เผื่อมันจะทำให้ไอริสหายเศร้าได้บ้าง”

“ไอริสไม่ค่อยรู้เลยค่ะว่าที่ลอนดอนมีที่ไหนสวยๆ น่าไปเที่ยวชมบ้าง”

“ถ้าอย่างนั้นให้ผมพาทัวร์ดีไหมครับ มีหลายที่เลยที่ผมอยากพาไอริสไป” ดูท่าคุณจอแดนคงอยากจะพาฉันไปมากๆ เขาดูตื่นเต้นในระหว่างที่พูด ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยว่าจะไป

“ไอริสว่าเอาไว้วันหลังดีกว่านะคะ วันนี้เพิ่งมาถึงไอริสอยากใช้เวลาอยู่กับครอบครัว”

“อ๋อ แบบนั้นก็ได้ครับ ถ้าพร้อมก็บอกผมได้ทุกเมื่อเลยนะครับ”

“ขอบคุณนะคะ ^_^”

“ผมเต็มใจครับ และผมก็รอเวลานี้มาตลอด”