วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 138

“หยุดเดี๋ยวนี้！”

เฉินเฉียงตะโกนใส่ ลุกขึ้นจากพื้น และยืนอยู่ตรงหน้าฉินเกออย่างรวดเร็ว ปกป้องฉินเกอไว้

“เจ้าหนู อยากตายไง?” เฝิงโย่วหลิงดูไม่เป็นมิตร

เฉินเฉียงหยิบขวดเหล้าจากบนโต๊ะ แล้วพูดอย่างโหดว่า: "ฉันไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร หากคุณกล้าแตะต้องเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ฉันไม่ไว้แกแน่"

เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของฉินเกอก็อ่อนไหว และเขารู้สึกว่าแผ่นหลังบางๆนี้ เหมือนภูเขาลูกใหญ่ เต็มไปด้วยความปลอดภัย

"ฉันเข้าใจแล้ว คุณอยากเป็นวีรบุรุษล่ะสินะ ฮ้าฮ้าฮ้า..." หลังจากที่เฝิงโย่วหลิงหัวเราะ สีหน้าของเขาก็ดูดุร้าย ด่าว่า: "ไม่ดูสารรูปตังเองไง ยังกล้ามาสู้กับฉันอีก?ถุ้ย!"

เฝิงโย่วหลิงถุ้ยน้ำลายใส่หน้าเฉินเฉียง

เฉินเฉียงจับขวดเหล้าไว้แน่น แม้ว่าเขาถูกดูถูกก็ตาม แต่เขาก็ไม่ได้วู่วาม

เพราะเขาสังเกตเห็นว่าชายร่างใหญ่ในชุดดำพวกนั้น แค่ดูก็รู้เป็นบอดี้การ์ดของเฝิงโย่วหลิง หากสู้กันจริงๆ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาอย่างแน่นอน*

เฝิงโย่วหลิงข่มขู่: "เจ้าหนู รีบหายไปจากหน้าฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษฉัน"

เฉินเฉียงทำตัวเหมือนกับว่าไม่ได้ยิน ยืนอยู่ที่เดิม เขาปกป้องฉินเกออยู่ข้างหลังเขาเสมอ

“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา! ได้ ฉันจะให้คุณรู้ว่าฉันมันร้ายแค่ไหน”

เพียะ!

เฝิงโย่วหลิงยกมือขวาขึ้น และตบไปที่หน้าของเขาเสียงดังมาก

ทันใดนั้น ชายร่างใหญ่ในชุดดำก็เดินออกมา มาตรงหน้าเฉินเฉียง

ชายร่างสูงใหญ่คนนี้สูงมากกว่าเมตรเก้าสิบ น้ำหนักเกือบสามร้อยโล เฉินเฉียงสูงเพียงเมตรเจ็ดสิบห้า เมื่ออยู่ต่อหน้าชายร่างใหญ่คนนี้ ตัวเขาผอมมาก

ชายร่างใหญ่คนนี้ไม่พูดอะไรสักคำ

“เสียงคาชา！”

เขาคว้าไหล่ของเฉินเฉียง และยกเฉินเฉียงขึ้นจากพื้น

"เสียงดังปัง!"

เฉินเฉียงเอาขวดที่อยู่ในมือตีนใส่หัวของชายร่างใหญ่นั้น "เสียงดังโครม" ขวดก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ที่น่าสยดสยองก็เกิดขึ้น

ชายร่างใหญ่ดูเหมือนเขาเคยฝึกกังฟูหัวเหล็กมา ไม่มีบาดแผลบนศีรษะเลยแม้แต่น้อย

สีหน้าของเฉินเฉียงตกตะลึง และเตะเข้าที่หน้าท้องชายร่างใหญ่อย่างรวดเร็ว

ท้ายแล้วก็เหมือนเดิม ชายร่างใหญ่ไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ เขาก็ไม่ได้ขมวดคิ้วด้วยซ้ำ

ให้ตายเถอะ ไอ้โรคจิต!

เฉินเฉียงกำลังคิดอยู่ว่าจะต่อสู้อย่างไรต่อไป ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเวียนหัวทันที

ปรากฏว่า ชายร่างใหญ่ยกเฉินเฉียงขึ้นด้วยมือทั้งสองข้างแล้วหมุนตัวไปรอบๆ หลังจากหมุนไปสองสามครั้ง เขาก็โยนเฉินเฉียงไปที่มุมห้องทันที

ปัง!

ร่างของเฉินเฉียงกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง

ทันใดนั้น เฉินเฉียงรู้สึกเหมือนว่าอวัยวะภายในร่างกายของเขาถูกโยกย้ายทั้งหมด แค่หายใจก็ยังลำบาก

“เฉินเฉียง เฉินเฉียง…”

ฉินเกอรีบวิ่งเข้าไปประคองเฉินเฉียงไว้ ดวงตาที่งดงามของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา พูดว่า: "คุณเป็นอย่างไรบ้าง"

"ฉันไม่เป็นไร เสียงไอ..."

เฉินเฉียงไออย่างรุนแรง จากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา โทรหาเยี่ยชิว "เจ้าสี่ คุณอยู่ไหน? รีบกลับมา เกิดเรื่องแล้ว"

จางลี่ลี่กำลังพูดอยู่ เธอก็มองไปที่เฝิงโย่วหลิงด้วยสายตาที่ไม่พอใจอย่างมาก

อย่าว่าเฝิงโย่วหลิงในฐานะคุณชายสี่แห่งเจียงโจว แค่เฝิงโย่วหลิงบอกว่าให้ฉินเกิชั่วโมงละแสน เธอก็รู้สึกประทับใจแล้ว

ชั่วโมงละแสน แค่คืนเดียวก็ได้ตั้งล้านกว่าแล้ว บางคนทำมาทั้งชีวิตยังหาไม่ได้เยอะขนาดนี้เลย

นอกจากนี้ เฝิงโย่วหลิงยังหล่ออีกด้วย

เฝิงโย่วหลิงเหลือบมองจางลี่ลี่ เห็นว่าจางลี่ลี่มีหุ่นดี หน้าตาดี เขาหัวเราะแล้วพูดว่า: "ถ้าคุณเต็มใจ คืนนี้คุณสามารถมาพร้อมกับเพื่อนคุณได้นะ ร่างกายฉันแข็งแร่งมาก สามารถทำจนถึงรุ่งเช้าก็ไม่มีปัญหา "

"ได้สิ พวกเราจะทำให้คุณชายเฝิงได้รับการบริการอย่างดีแน่น"

หลังจากที่จางลี่ลี่พูดจบ เธอก็ก้าวไปข้างหน้าและกอดเฝิงโย่วหลิง เธอเอานิ้วไปวาดวงกลมที่หน้าอกของเฝิงโย่วหลิง ยั่วยวนเฝิงโย่งหลิงในที่สาธารณะ

เฝิงโย่วหลิงก็ไม่ปฏิเสธ เอามือไปรูดตัวจางลี่ลี่ไปมา

เพื่อนที่อยู่ในนั้นทุกคนต่างตกตะลึงกัน

“จางลี่ลี่คือแฟนของหัวหน้าชั้นไม่ใช่เหรอ?”

“ทำไมเธอถึงไปคบกับผู้ชายคนอื่นอีกล่ะ”

"ทำไมเจ้าชู้แบบนี้!"

เมื่อหลี่หยางเห็นฉากนี้ เขาเกือบเป็นบ้า ด่าว่า: "ไร้ยางอาย!"

“หลี่หยางคุณว่าใคร? ฉันขอเตือนคุณ ระวังสิ่งที่คุณพูดด้วย” จางลี่ลี่จ้องมองไปที่หลี่หยาง หักหลัง*ไวกว่าการพลิกดูหนังสืออีก

เหตุผลที่เธอมาคบกับหลี่หยาง ก็เพราะครอบครัวของหลี่หยางร่ำรวย แต่ตอนนี้ เฝิงโย่วหลิง ร่ำรวยกว่า

ดังนั้น เธอจึงทิ้งหลี่หยางโดยไม่ลังเลใจ

จางลี่ลี่ รีบตามมา