วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 189

มองเห็นวินาทีชีวิตของเฉียนจิ้งหลาน

ในช่วงเวลาวิกฤติ

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาดราวกับสายฟ้าฟาด เขาคว้าตัวเฉียนจิงหลาน และหลบรถไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว

"ใครกัน?"

จู่ๆ โจวเฮ่าก็หันหน้าไปทันที

เงาของร่างเมื่อครู่นั้นเร็วมากจนโจวเฮ่ามองไม่เห็นว่าเป็นใคร

แต่ไม่นาน ใบหน้าที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา

คิ้วโค้งเรียวเหมือนดาบ ดวงตาเป็นประกายดุจดวงดาว ผิวคล้ำเล็กน้อย

เหมือนกู่เทียนเล่อเวอร์ชั่นวัยรุ่น

“พี่หลง!”

ใบหน้าของโจวเฮ่าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ร่างที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหานหลง

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของโจวเฮ่าทันที เขารีบเดินไปหาหานหลงอย่างเร็ว จากนั้นก็กล่าวทักทายอย่างอบอุ่น"พี่หลง ลมอะไรหอบพี่มาที่นี่ได้?"

หานหลงไม่ได้สนใจโจวเฮ่า เขานั่งยองๆ และตรวจดูลมหายใจของ เฉียนจิ้งหลาน จากนั้นก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อรู้ว่าเฉียนจิ้งหลานยังไม่ตาย

จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองเฝิงโย่วหลิง

เฝิงโย่วหลิงรีบดับรถ แล้วลงจากรถรีบเดินไปหาหานหลง จากนั้นก็กล่าวทักทายด้วยความเคารพว่า "พี่หลง ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่?"

“ถ้าฉันไม่มา เธอก็คงตายไปแล้ว” หานหลงกล่าว

“พี่หลง พี่คงไม่รู้ว่า เธอเป็นแม่ของเยี่ยชิว…”

ยังไม่ทันที่เฝิงโย่วหลิงจะพูดจบ หานหลงก็พูดว่า "ฉันรู้ว่าเธอเป็นแม่ของเยี่ยชิว บอกฉันมา ว่าจุดประสงค์ที่ทำแบบนี้คืออะไร?"

เฝิงโย่วหลิงไม่ได้ปิดบังอะไรและพูดว่า "ผมอยากจะชนเธอให้ตายแล้วใช้ร่างกายของเธอบังคับให้เยี่ยชิวยอมจำนน"

“แค่นั้นเหรอ?” หานหลงไม่เชื่อ

“แค่นี้จริงๆ” เฝิงโย่วหลิงกล่าว “พี่หลง พี่ว่าบังเอิญไหม ผมเพิ่งขับรถมาถึงตรงนี้ เธอก็วิ่งเข้ามาชนเอง แบบนี้ไม่ได้เรียกว่ารนหาที่ตายเหรอ?”

“ฉันว่า เหยียนหวางเย่ต้องการเก็บเธอ”

“พี่หลง หลบไปก่อน ผมฆ่าเธอก่อนค่อยว่ากัน”

หลังจากที่เฝิงโย่วหลิงพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและเตรียมจะขึ้นรถ

“นายจะฆ่าเธอไม่ได้” หานหลงพูดทันที

เฝิงโย่วหลิงหยุดชะงัก และหันมามองหานหลง จากนั้นก็ถามอย่างสงสัย "ทำไมล่ะ?"

หานหลงกล่าวว่า "พวกเราหลงเหมินมีสามสิ่งที่เราไม่ฆ่า ได้แก่ สตรีและเด็กเราไม่ฆ่า คนที่รับใช้ชาติและประชาชนเราไม่ฆ่าสมาชิกในครอบครัวของผู้จงรักภักดีเราก็ไม่ฆ่า เธอเป็นสตรี ถ้านายฆ่าเธอ ก็จะเป็นการละเมิดกฎของหลงเหมินเรา”

เฝิงโย่วหลิงยิ้มและพูดว่า: "พี่หลง ผมไม่ได้คนของหลงเหมิน"

“ฉันรู้ว่านายไม่ได้มาจากหลงเหมิน แต่ถ้านายฆ่าเธอ ฉันก็จะขีดเส้นให้ชัดเจนกับนาย จากนี้ไป นายจะไม่ได้รับการสนับสนุนอะไรจากฉันอีกเลย”

พอได้ยินแบบนั้น สีหน้าของทั้งเฝิงโย่วหลิงและโจวเฮ่าก็เปลี่ยนไป

หานหลงอธิบายว่า "ถ้านายฆ่าเธอ ฉันอาจจะยังคอยช่วยเหลือนาย แต่ถ้าพ่อบุญธรรมของฉันรู้ ฉันจะถูกตัดสินประหารชีวิต"

ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง

เฝิงโย่วหลิงยิ้มและพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจว่า "พี่หลง พี่ไม่ต้องกังวล มีพวกเราแค่ไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ แม้กระทั่งไท้เจี่ยนก็ไม่รู้"

“หืม?” โจวเฮ่าประหลาดใจเล็กน้อย “ไหนพูดมาสิ”

เฝิงโย่วหลิงกล่าวว่า "ประการแรก หานหลงไม่ยอมให้เราฆ่าแม่ของเยี่ยชิว สาเหตุหนึ่งก็คือหลงเหมินมีกฎเกณฑ์ห้ามฆ่าเด็กและสตรี นี่แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์"

“ประการที่สอง เขาได้รับบาดเจ็บในวันนั้น และเยี่ยชิวช่วยรักษาเขา วันนี้เขาช่วยแม่ของเยี่ยชิวเพื่อตอบแทนบุญคุณ นี่แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่เห็นคุณค่าของมิตรภาพ”

“ประการที่สาม เขาเห็นแก่เงินมาก”

เฝิงโย่วหลิงถอนหายใจและกล่าวว่า "ในสังคมปัจจุบัน ยิ่งผู้มีอำนาจ ร่ำรวย และมีชื่อเสียงมากเท่าไร ก็ยิ่งชอบซ่อนปิดบังจุดอ่อนของตัวเองไว้เท่านั้น พวกเขาจะปล่อยให้ผู้คนเห็นเฉพาะจุดแข็งและข้อดีของตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ที่ทำแบบนั้น หนึ่งเลยก็เพื่อเป็นการปกป้องตัวเอง ประการที่สอง คือการสร้างภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบ”

“แต่หานหลงแตกต่างออกไป”

“หานหลงเปิดเผยความเห็นแก่เงินของเขาต่อหน้าเราอย่างตรงไปตรงมา แสดงให้เห็นว่าเขาเห็นพวกเราเป็นพวกเดียวกัน”

โจวเฮ่าพยักหน้า เมื่อฟังการวิเคราะห์ของเฝิงโย่วหลิง ซึ่งมันก็สมเหตุสมผลจริงๆ

“จริงๆ แล้ว ถ้าเมื่อกี้ฉันพาแม่ของเยี่ยชิวออกไป ฉันคิดว่าหานหลงก็คงจะไม่ทำอะไรให้ฉันลำบาก แต่เขาแค่ต้องการให้ฉันคิดอีกรอบ ว่าการที่ให้เขาพาคนออกไปจะเป็นทางที่ดีกว่าหรือเปล่า”

เฝิงโย่วหลิงกล่าวว่า "ปรมาจารย์ในหลงเหมินมีเยอะมาก และหานหลงเป็นบุตรบุญธรรมของไท้เจี่ยน การที่ให้เขามาดูแลแม่ของเยี่ยชิว ถือว่าปลอดภัยกว่าจริงๆ"

“ใช่ บอดี้การ์ดพวกนั้นไร้ประโยชน์มาก ในงานเลี้ยงอาหารค่ำต้อนรับของนายน้อยเซียวครั้งที่แล้ว บอดี้การ์ดเยอะขนาดนั้นแต่หยุดเยี่ยชิวแค่คนเดียวไม่ได้ พวกไก่อ่อน” โจวเฮ่าต่อว่าอย่างไม่พอใจ

เฝิงโย่วหลิงหัวเราะเบาๆ และพูดว่า "ตอนนี้แม่ของเยี่ยชิวอยู่ในมือของเราแล้ว ต่อไปก็จะเริ่มลงมือกับมันแล้ว"

“โย่วหลิง นายมีแผนแล้วใช่ไหม?”

เฝิงโย่วหลิง ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "พอเยี่ยชิวรู้ว่าแม่ของเขาอยู่ในมือของเรา จากนิสัยของเขา เขาจะต้องกลับมาเจียงโจวทันทีแน่นอน"

“ฉันจำที่พี่ฮ่าวเคยพูดได้ เยี่ยชิวและหลินจิงจื้อขับรถไปที่เจียงเจ้อ นั่นหมายความว่าพวกมันจะต้องขับรถกลับมาอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นผมจะส่งคนไปฆ่าพวกมันระหว่างทางสะ”

“ตอนนี้ หลุมกับดักถูกจัดเตรียมไว้แล้ว สิ่งที่เราต้องทำคือรอให้เยี่ยชิวและหลินจิงจื้อตกเข้าไปในนั้นเอง”

เฝิงโย่วหลิงแสดงสีหน้าโหดเหี้ยม จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ไม่ว่าครั้งนี้จะเป็นอย่างไร เราจะฆ่าเยี่ยชิวให้ได้!"